het stond er al
we hebben alleen maar alle fauteuils bij elkaar geschoven en
zijn toen gaan zitten
we hebben misschien wel een opklapstoel ergens
als je hem zelf wilt gaan zoeken
en daarna mag je daar gaan zitten
dan hou je de tocht tegen
de laatste persoon die de tocht tegenhield zit overspannen thuis
luilak
Categorie: Kort
De adem van ernst
ikzoeknogaltijdiemand
omuitmetedrinken
uitmijnzachtetheekan
hetraam snijdt daguit nacht
maarnuikop omkijk
weetiknietmeer
ofikverlaat
ofbenverlaten
ikgroeiuithetrood
alsofiemandwachtommeopentesnijden
erosvandecicadenbegintvanvreugdetevliegen
strektzich omdeleegteoptevullen
zelfsdeergstenachtmerrie
verroest
indeverteisdemaan negatiefgeworden
maar
alles
kaneenoogzijn tegenwoordig
ik
beneenvrucht iksterf
ikweetnietmeerwelkekantheuvelopis
wezijnvergetendekipteslachten
toenhetnogkon
weworden
doorgestreept
Buk
alleen om woorden op te rapen
voor huizen zonder vogelstemmen zonder uitgebrande zolders
(of moet ik liefde zeggen?)
voor het soort eenzaamheid dat zich op laat rollen en
zelfs in dameszakken past
wat je nog van plan bent te laten vallen
angst onzekerheid en opnieuw eenzaamheid
buk voor wat toch blijft plakken
de zon plakt aan de lucht
de schaduw plakt aan de grond/keien/kinderkopjes
in stilstaan is de wereld plat geworden
Ik speel met taal want
niemand anders wilde spelen
Erfenis
hij liet
een soort kluwen draden
achter
begreep het zo zat het
vroeger in elkaar
dat zijn geen spijkers geen naalden geen nietjes
dit begrijp jij niet
dit zijn de
(stoffen) dingen die (dingen vol stof meer stof dan ding
stofdingen) stof zijn
maar
breng het een winkel
binnen die zich steeds dieper
in de steegjes heeft
teruggetrokken die teruggekropen is
in zijn gevel
die alleen nog maar vraagt om
houtworm die zijn uithangbord heeft
weg geregend het raam
met roet heeft schoongeveegd
daar zullen ze
zijn kluwendradennaaldding
zachtjes afblazen
zachtjes repareren
zachtjes gebruiken
Eén/1/I goede zin
ook
als ik
maar
één/1/I goede zin heb
spin
ik
hem
uit
tot
een heel gedicht
Een soort kennis / bekend(e)
ik wil het weten van wie er al jaren zit
de tegels moeten voor haar ogen zijn gaan barsten
de witte lijnen verkruimelen
ze ziet de mensen niet
als op een oude foto
wordt alleen het traagste zichtbaar
ooit was er een emmer
nu alleen een emmervormige waas
en de vrouw zelf (in de spiegel)
alleen haar gezicht is leesbaar
tussen golven kleren
wat er te lezen is
staat weer in een ander gedicht
wat ik wilde weten:
stranddagenzomer, een jaartal
de tijd is losgetornd en rafelt in de wind
op het strand
in het zand
ruikt nu zout en
naar rot hout
we eten boterhammen met banaan (en zand)
we vinden een krabbenpoot
mijn moeder doet haar best dit onvergetelijk te maken
maar ik weet nu al
dat iemand er met deze herinnering vandoor zal gaan
Een titel om vanaf te glijden
wat ik niet kan zien niet bestaat
, bestaat wat ik kan bedenken
, omdat ik op de rand balanceer
:
Alleen
wil ik dan misschien
wil je dan misschien
met je spiegelbeeld op stap
met mijn spiegelbeeld op stap
kletsen in de tram
en in het aquarium zoek ik de donkerste bakken
in het café een glimmende bar of desnoods de wc
dit is
dit is
gezellig hè?
gezellig hè?