Hommage aan Willink

Wat zo angstaanjagend was aan het park – met zijn bladloze gazons, zijn brede lanen, zijn eivormig geknipte bomen, zijn vierkante vijvers en zijn in de zomerzon glimmende beelden – was dat het er zo leeg was. Geen hardlopers, geen flanerende stelletjes, geen uitgezakte bankouderen, geen jengelende kleuters, zelfs geen tuinman om deze overdreven aangeharktheid te behouden. Het enige dat bewoog waren de traag knipperende oogleden van de reiger, die op één been in een droge fontein stond.