Twee wereldbeelden op één kussen

ik zeg
dat 4,5 miljard jaar terug
een rots zo groot als mars
de aarde ramde
en dat was de dag
dat de aarde brak
in aarde en maan

jij zegt dat zoiets niet kan bestaan

ik zeg
dat de oceanen eens
door ijs zijn verdreven
dat de bizons die toen in Azië leefden
naar Amerika zijn gegaan
en de mens
waarschijnlijk
de mens erachteraan

en jij
jij zegt
dat zoiets niet kan bestaan

jij zegt dat de wereld ooit van God was
en nu van de globalisten
de laatste engelen zijn op aarde
maar vooral zijn er satanisten
als de mensen dat eens wisten
het einde der tijden komt eraan

jij zegt
jij zegt
dat is wat jij zegt
en ik dat zoiets niet kan bestaan
want –

maar wacht

vertel me weer van je bangste dag
in een Oostenrijks dorp waar je niemand verstond
en kijk
ik huil

en ik denk terug aan mijn droom
van een boom hoger dan het huis
met ruisende takken vol pruimen
en duiven die fluisterden of zongen
en die ochtend erop zei jij
jij zei: ik droomde van een boom
nog hoger dan het huis
met takken vol pruimen
en fluisterende duiven daartussen

laten wij pruimen gaan plukken
de pitten planten
wie weet slaan ze aan

ik zeg
jij zegt
wij zeggen
dat zoiets kan bestaan