Mensenstek

door zonzin was de muur
een mensenstek geworden
tot hun schouders hingen bloemen blauwe haren

het had iets
geruststellends
moeten hebben

maar men mompelzong

we heffen de glazen
lege glazen
brengen een toost uit
verbrand en wel
we zingen een liedje
ieder een ander
we zijn gelukkig
geweest