Ik ben het minst kapot van iedereen die ik ken

alles schittert
om niet te vervelen
om niet te vervalen
blijf jong blijf jong blijf jong
als je maar vaak genoeg zegt
WAAR EEN WIL IS IS EEN WEG
JE BENT MOOI EN BLIJFT EEUWIG LEVEN
IN JE HART IS HET NU
en het leven vervaalt zo
verhaalt toch weer vaak zo
laten we het refrein spelen
zing je mee? je kent het wel

en ze werd geboren
en ze ging weer dood
en ergens daar nog tussendoor
at ze heel veel brood
en ze werd geboren
en ze ging weer dood
en ergens daar nog tussendoor
voer ze in een boot
en ze werd geboren
en ze ging weer dood
en ergens daar nog tussendoor
lag ze in de goot
en ze werd geboren
en ze ging weer dood
en als ze dan weer dood ging
bungelend aan de zolder hing
dan voelden wij ons even heel erg groot

want dames en heren koeken en peren hier gebeurt het jazeker

laat het allemaal maar gebeuren
de innerlijke roerselen
de onzin die daar woont

er woonde heel veel onzin in haar hoofd
en de hele dag was ze bezig daar iets zinnigs van te maken
zodat ze zouden zeggen: zo die is best wel slim
laten we haar op een voetstuk zetten
en klappen als ze kijkt
laten we dat doen
ja laten we doen
laten we dat
als je dat maar laat

en we staan in het krijt
er loopt een krijtspoor van hier tot gunder
en ik zou gunder wel eens willen zien
maar dat witte krijt op dat witte zout
en zo lopen we in rondjes
onder de krijsende hemel
de hemel krijst
het krijst
het krijst
er moet altijd iets krijsen
om je rust te behouden
nog nooit zo rustig gevoelt als onder deze hemel
op dit zout in deze krijtdampen
kruitdampen er breekt een oorlog uit in mijn brein er breekt een oorlog uit in mijn gedachten er breekt een oorlog uit misschien kan ik ooit zeggen het is oorlog laten we nooit zeggen dat het oorlog is als we het niet zeggen dan kan het niet gebeuren als we het niet zien dan bestaat het niet