De middagzon zet het landhuis in een fel, onwerkelijk licht, als in een magisch realistisch schilderij. Terwijl je koets voorthobbelt over de stenen weg kijk je door het raampje naar de bomen langs de oprit die zo keurig aangeharkt is dat er, ondanks de herfst, geen blaadje op ligt. Ook de bomen met hun geel-rood-bruine tooien zien er stijver uit dan je gewend bent. *Ongelooflijk dat ik dit echt mee mag maken. Vierentwintig uur. Ik hoop maar dat Alex het alleen redt.* Je bladert het schetsboek op je schoot door. Het bos dat halverwege in snelle, zekere lijnen is vastgelegd, heeft maar weinig van deze oprijlaan. Je houdt de tekening naast het uitzicht en knijpt één oog dicht. *Mijn personage heeft echt talent.*
'We zijn 'r,' roept de koetsier. De koets houdt onverwachts stil en je valt bijna van de bank af. Je herstelt je en steekt het schetsboek in je zak. Je kijkt op je opwindhorloge en prent je de tijd goed in. Een van de paarden snuift.
[[Wacht tot de koetsier de deur voor je openhoudt.]]
[[Stap zelf uit.]]
Er klinkt wat gerommel van voren, een klap als de koetsier van de bok afspringt. De deur gaat open.
'Zo,' zegt de koetsier, 'meneer voelt zich al gelijk van adel.' Hij lacht erbij, maar het doet maar weinig af aan het venijn. Voor je iets kan bedenken om terug te zeggen, draait hij zich om en loopt op het huis af.
[['Hé, wacht, maar de paarden dan.']]
[[Loop achter hem aan.]]
(set: $relatievader to it +1)Je bent net op tijd uit de koets om de koetsier van de bok te zien springen.
'Zo,' roept hij je toe. 'Bend'r klaar voor?' Je knikt, maar hij heeft zich al omgedraaid en loopt naar het huis toe.
[['Hé, wacht, maar de paarden dan.']]
[[Loop achter hem aan.]]
(set: $relatievader to it +1)Je diepe mannenstem klinkt je vreemd in de oren.
'Dat komt, dat komt.' (display: "Loop achter hem aan.")
De koetsier doet de deur voor je open, even kijken zijn diepblauwe ogen recht in de jouwe, en gaat je dan voor een grote hal door. Om en om zwarte en witte tegels, een hertenkop die naar je loert van onderaan de grote trap. De trap heeft uitnodigend hoogpolig tapijt. *Hoe historisch correct zou dit zijn?* De koetsier doet een kastdeur open, propt zijn jas tussen de andere. Dan draait hij zich naar je om, zijn hoofd lichtjes buigend. Hij draagt nu een geruit vest en een wit sjaaltje. Hij gebaart naar de trap. (if: (history:) contains "'Hé, wacht, maar de paarden dan.'")[ ](else:)[
]'Ik wijs u uw kamer.' *Hij heeft zijn platte accent met zijn jas in de bezemkast gehangen.* Je loopt achter de koetsier annex butler aan. 'Dus u schildert,' zegt de man na een lang zwijgen (de trap op, een gang met wandtapijten door, een blik op een keuken met grote gietijzeren pannen, weer een trap op, een gang door die stinkt naar vochtig hout).
[['Ja, maar ik doe eigenlijk geen portretten.']]
[[Negeer hem.]]
(set: $relatievader to it +1)'Maar nu uw vader u onverwachts uit huis heeft gezet, moet u wel, nietwaar?' Hij werpt een snelle blik op je. 'Dit verdient goed en de heer des huizes heeft kost en inwoning toegezegd terwijl u eraan werkt, dus geen haast.' Een trekje bij zijn mondhoek. *Geamuseerd? Vriendelijk? Lacht hij me uit?* 'U denkt natuurlijk: hoe weet een eenvoudige butler dat allemaal.' Hij stopt bij een deur die in niets te onderscheiden is van de andere deuren in de gang. Je bent opgehouden te proberen de weg te onthouden. Hij doet de deur voor je open. 'Daar komt u morgen vast wel achter.' Hij snelt met grote passen weg en laat je alleen achter in je nieuwe kamer.
[[Ga op onderzoek uit.]]
[[Doorzoek je kamer.|Besteed de avond in je kamer.]]
Hij lijkt een moment te wachten op een antwoord of een beaming, maar als er niets komt, praat hij verder.
'Een nobel beroep. Ik heb in mijn jonge jaren ook wel wat aangemodderd. Landschappen, net als u gewoonlijk.' *Blijkbaar heeft hij genoeg aan zijn eigen conversatie.* 'Aan portretten heb ik me nooit gewaagd. Veel te moeilijk om daar niemand mee te beledigen. Een boom gaat niet klagen als ik die kronkel in zijn bast net een centimeter te ver naar links heb geplaatst. Maar mijn lieve dochter haar neus...' Hij kijkt achterom en knipoogt. 'Dat is natuurlijk een ander verhaal. Dus goed dat u er bent.' *Hoe kan een butler verfspullen betalen? Ik dacht dat die duur waren in die tijd. Niet echt een hobby voor een bediende.* Hij stopt bij een deur die in niets te onderscheiden is van de andere deuren in de gang. Je bent opgehouden te proberen de weg te onthouden. Hij doet de deur voor je open. 'U zult wel moe zijn.' Hij snelt met grote passen weg en laat je alleen achter in je nieuwe kamer.
[[Ga op onderzoek uit.]]
[[Doorzoek je kamer.|Besteed de avond in je kamer.]]
Je weet niet waar je moet beginnen, zo enorm is het huis van binnen. In je eigen gang alleen al zijn drie deuren aan elke kant. Je laat je eigen deur op een kiertje, zodat je niet vergeet welke het was en begint systematisch de deuren af te werken.
1. Leeg.
2. Een zitkamer met een grote zwarte vleugel in de hoek bij het raam.
3. Een kleine theaterzaal.
4. Je eigen kamer.
5. Leeg, los van een spinnewiel dat staat te verstoffen in een hoek.
6. Een kamer met een gigantisch portret van een kat.
[[Onderzoek de kattenkamer.]]
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]
Op je nachtkastje staat een dampend bord ossenstaartsoep klaar. Je voelt ineens hoeveel honger je hebt. Je weet dat het digitale honger is, digitale soep, maar al snel zit je met het bord op je schoot. Terwijl je eet kijk je de kamer rond. Eerste hap: het raam dat uit zes kleinere raampjes is opgebouwt en het dunne, blauwe gordijn ernaast. Tweede hap: het tweepersoonsbed dat bezaaid ligt met grote kussens, zodat je rechtop kan slapen. Derde hap: onder een van de kussens ligt iets zwarts. Vierde hap: je buigt je naar het zwarte ding toe en beseft dat het een pistool is. De vijfde hap vindt nooit plaats. De deur gaat open. Je draait je half in paniek om en probeert het wapen met je rug uit het zicht te houden. Er staat een meisje van een jaar of tien in de deuropening. Ze heeft lang bruin haar dat in een vlecht op haar rug hangt. Ze heeft een lelijk litteken over haar neus lopen. Het ontsiert haar verder gave, jonge gezicht.
[['Kom binnen.']]
[['Wie ben jij?']]
(if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ *Ik ben hier al geweest.*
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]](else:)[(set: $tijdrondspeurend to it +1)Het ruikt onaangenaam in de kamer. Alsof de kat van het portret, een grote bruine met een onaangenaam litteken dat zijn snuit in tweeën splijt, zonet nog in de mand daar in de hoek lag en nu door jou is opgeschrokken en weggevlucht.
[[Zoek de kat.]]
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]]
(if: (history:) contains "Onderzoek de zitkamer met de piano.")[ *Ik ben hier al geweest.*
[[Onderzoek de kattenkamer.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]](else:)[(set: $tijdrondspeurend to it +1)In de kamer staat een allegaartje aan fauteuils. Een zwartleren reus staat naast een kleine, rode van een simpele ruwe stof. Door drie grote ramen schijnt zacht licht naar binnen. *Het zal niet lang duren voor het donker wordt.* Op de piano staat een vergeeld muziekboek. "Die Wanderer-Fantasie". Erachter is een gordijn over de wand getrokken.
[[Open het gordijn.]]
[[Onderzoek de kattenkamer.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]]
(if: (history:) contains "Onderzoek het theaterzaaltje.")[ *Ik ben hier al geweest.*
[[Onderzoek de kattenkamer.]]
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]](else:)[(set: $tijdrondspeurend to it +1)Er zijn geen ramen in het zaaltje en het enige licht komt van de gang, dus je laat de deur openstaan. *Hebben ze elektriciteit in deze tijd? Wat is deze tijd eigenlijk? De 19e eeuw? Hadden ze toen elektriciteit?* Je zoekt een lichtknopje, maar vindt er geen. *Ik heb sowieso niet heel veel zin de donkere vloer op te gaan.*
[[Onderzoek de kattenkamer.]]
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]]
(if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[(display: "Naar bed.")](else:)[(if: $tijdrondspeurend > 1)[(display: "Naar bed.")](if: $tijdrondspeurend < 2)[(display: "Besteed de avond in je kamer.")]]
(if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ Je hoort de deur van je kamer slaan en iemand rent langs je. *Een meisje.* Ze rent zo snel weg dat je alleen een glimp opvangt van haar bruine vlecht en blote voeten onder een rode jurk.
Je eet de koud geworden ossenstaartsoep die op je nachtkastje staat, schaakt tegen jezelf met een reisschaakspel dat je in de kast vindt, verliest omdat je de koningin niet goed in de gaten houdt en gaat naar bed. Je droomt dat je rijdt op een enorme, bruine kat. ](else:)[ Je eet de koud geworden ossenstaartsoep (if: (history:) contains "'Wil je spelen?'")[ die nog op de grond staat, ](else:)[ die op je nachtkastje staat, ] schaakt tegen jezelf, verliest omdat je de koningin niet goed in de gaten houdt en gaat naar bed. Het pistool onder de kussens is verdwenen. Je haalt alle kussens van het bed af, maar hij is weg. *Wanneer heeft dat meisje tijd gehad het weg te halen?* Je slaapt onrustig. ] Het is pas net licht als je wakker wordt. *Zou Alex nu nog slapen? Ligt hij in het echt naast me in bed?* Je houdt je hand op de plek waar hij zou liggen.
[[Wacht tot je gehaald wordt voor het ontbijt.]]
[[Zoek de eetkamer.]]
*Nog een vleugel. Of nee, gewoon de spiegeling van een spiegel.* Je bekijkt jezelf van top tot teen. Je bent een jaar of dertig. Kort, donker haar en indringende, bruine ogen. *Niet knap, niet lelijk. Een heel normaal gezicht.* Je raakt je wang aan. *Korte, afgebeten nagels, maar verder prachtige, ranke vingers. De vingers van een schilder. Dit ben ik. Voor even dan. En ik kan alles doen, alles maken. Het is niet echt.*
[[Onderzoek de kattenkamer.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]
Nergens een kat te zien, maar in de mand liggen donkere haren en een stuk gebakken vlees ligt op een bord (half opgegeten). In de linkermuur zit een deur. *Zou de kat daardoor zijn ontsnapt? Welke kat doet nou de deur keurig achter zich dicht?*
[[Doe de deur open.]]
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]
Het is de kamer met het spinnewiel. Op de stoffige vloer staan voetafdrukken. *Voetafdrukken, geen pootafdrukken.* Kleine schoentjes die de kamer al lang weer uit zijn.
[[Onderzoek de zitkamer met de piano.]]
[[Onderzoek het theaterzaaltje.]]
[[Ga terug naar je kamer.]]
(set: $relatiedochter to it +1)Ze doet de deur achter zich dicht en leunt dan met haar handen op haar rug tegen de deur.
'Dat hij je nu net in deze gang laat logeren.' Ze zuigt haar lippen naar binnen en kijkt je kort aan. Dan dwaalt haar blik naar het raam en ze loopt erop af. Je maakt van het moment gebruik om de soep weg te zetten en het pistool zo ver mogelijk onder de kussens te duwen. 'Een mooi uitzicht heb je wel. Engelse tuin. Aangelegd begin deze eeuw. Veel water.' Ze loopt weer terug. Haar hand glijdt langs de muur en volgt de kast tot het sleuteltje. Ze draait hem van slot. 'Kun je schaken?'
[['Wil je spelen?']]
[['Ik was eigenlijk met mijn maaltijd bezig.']]
'U,' zegt ze alleen maar. Verdere uitleg geeft ze niet. (display: "'Kom binnen.'")
(set: $relatiedochter to it +1)'U,' zegt ze. 'En kan ik niet. Maar jij kunt het me wel leren.' Ze haalt een ingeklapt reisschaakspel uit de kast zonder je verder iets van de inhoud te tonen. Ze zet je half opgegeten maaltijd op de grond, zet het schaakspel op je nachtkastje en gaat naast je zitten. 'Laat maar zien dan.'
[[Leer haar schaken.]]
[['Nee.'|Weiger.]]
'Eten kan straks ook nog.' Ze haalt een ingeklapt reisschaakspel uit de kast zonder je verder iets van de inhoud te tonen. Ze zet je half opgegeten maaltijd op de grond, zet het schaakspel op je nachtkastje en gaat naast je zitten. 'Laat maar zien dan.'
[[Leer haar schaken.]]
[['Nee.'|Weiger.]]
(set: $relatiedochter to it +1)Je legt haar uit wat alle stukken doen. Ze staart voor zich uit, maar bij jullie eerste potje verslaat ze je al bijna. Ze denkt heel lang over haar zetten na, maar begint omstandig te gapen als jij aan het nadenken bent. Je kunt je niet concentreren. Je ogen glijden de hele tijd naar dat litteken op haar neus. *Het is lelijk geheeld.* Na het tweede potje heeft ze geen zin meer en ze gaat bij je voeteinde liggen.
'Vertel me een verhaaltje of zo.'
[['Ik ben uw oppas niet.']]
[['Er was eens...']]
'Oké,' zegt ze. 'Vertel me dan een verhaaltje of zo.' Ze vlijdt zich op je bed aan het voeteinde.
[['Ik ben uw oppas niet.']]
[['Er was eens...']]
Ze schiet overeind en kijkt je aan alsof ze je voor het eerst echt opmerkt.
'Stuur me niet weg alsjeblieft.' Ze verfrommelt de bovenste deken in haar vuist.
[['Er was eens...']]
[['Nee, ik wil eten.']]
(set: $relatiedochter to it +1)Het verhaal komt er nogal onhandig uit, maar het lijkt haar weinig uit te maken wat je vertelt. Ze kijkt je roerloos en met grote ogen aan. Na een paar zinnen gaat ze in foetushouding liggen. Al snel is ze in slaap.
[[Maak haar wakker.]]
[[Vertel verder.]]
Ze trekt de deken recht, kijkt je met toegeknepen ogen aan, en gaat zonder verder nog een woord te zeggen de kamer uit.
[['Sorry ik ben gewoon moe.']]
(link: "Ga eten.")[(goto: "Naar bed.")]
Ze opent haar ogen.
'O, ja.' Ze strekt haar armen uit en gaapt. 'Ik ga naar bed,' kondigt ze aan. Ze springt van het bed en is in een paar stappen de deur uit. (display: "Naar bed.")
Je hebt het gevoel jezelf een verhaaltje aan het vertellen te zijn. Halverwege een zin over de wolf die zich in de burcht van de das probeert te wurmen, val je stil. Het meisje ligt vredig op je bed. *Een mens. Nee, slechts een figuur uit een spel. Ik zou haar kunnen doden en de volgende keer zou ze weer leven.* Je strekt je hand naar het pistool uit en laat hem dan op het bed vallen. Het meisje wordt wakker, opent jaar ogen en strijkt haar haar uit haar gezicht.
'O, ja.' Ze strekt haar armen uit en gaapt. 'Ik ga naar bed,' kondigt ze aan. Ze springt van het bed en is in een paar stappen de deur uit. (display: "Naar bed.")
Maar ze is al weg. (display: "Naar bed.")
Je kijkt een tijdje uit het raam. De helft van de tuin wordt in beslag genomen door een vijver. In de verte verbindt een stenen bruggetje het pad dat tussen de kalende bomen doorslingert. Er staat een fonteintje (*of is het een zonnewijzer?*) en een beeld van een vrouw. *Zou ik ook in de tuin kunnen komen of is het alleen maar uitzicht?* Stemmen achter de deur. Eerst een man en dan een meisje.
'Leida! ... jij hier?' De man.
'...nooit...' Het meisje. De man bromt iets, onverstaanbaar. De deurknop wordt omgedraaid en het meisje stormt de kamer binnen met de koetsier annex butler op haar hielen. (if: (history:) contains "Besteed de avond in je kamer.")[ *Hetzelfde meisje als gisteren.* ](else:)[ *Hetzelfde meisje dat gisteren voor me wegvluchtte?* Je schat haar een jaar of tien. Ze heeft een lange vlecht en een lelijk litteken op haar neus. ](if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ *Precies zo'n litteken als de kat van het portret.* (set: $hintkat to it +1)] 'Zeg dat je me toestemming hebt gegeven voor je deur te slapen.'
(if: (history:) contains "Besteed de avond in je kamer.")[ [['Ze had mijn toestemming.']]
[['Ik weet van niets.']]](else:)[ [['Ze had mijn toestemming.']]
[['Ik heb je nog nooit van mijn leven gezien.']]]
Je doet de deur open en struikelt bijna over een meisje. (if: (history:) contains "Besteed de avond in je kamer.")[ *Hetzelfde meisje als gisteren.* ](else:)[ *Hetzelfde meisje dat gisteren voor me wegvluchtte?* Je schat haar een jaar of tien. Ze heeft een lange vlecht en een lelijk litteken op haar neus. ](if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ *Precies zo'n litteken als de kat van het portret.* (set: $hintkat to it +1)] Ze kreunt en krabbelt overeind.
'Ik ben niets meer gewend. Vervelende armen zijn veel te hard.' Ze haakt haar vingers in elkaar en strekt haar armen voor zich uit. Haar knokkels kraken. Vanuit de gang klinken zware stappen. De koetsier annex butler komt de hoek om. 'Zeg dat het oké is dat ik hier ben,' fluistert het meisje je toe.
'Leida, wat doe jij hier?'
Ze draait zich om naar de butler.
'Ik heb hem bewaakt.' Ze wijst naar jou. 'Daar vroeg hij om.'
(if: (history:) contains "Besteed de avond in je kamer.")[ [['Dat klopt.'|'Ze had mijn toestemming.']]
[['Ik weet van niets.']]](else:)[ [['Dat klopt.'|'Ze had mijn toestemming.']]
[['Ik heb je nog nooit van mijn leven gezien.']]]
(set: $relatiedochter to it +1)Ze glimlacht.
'Zie je wel. Allemaal een misverstand.' Ze draait zich om en loopt de gang uit. 'Laatste bij het ontbijt is een zacht ei.'
(display: "Naar ontbijt.")
Ze zet haar handen in haar zij.
'Is dat je dank dat ik voor je deur heb gewaakt?' Ze draait zich om en walst de gang uit. 'Denk maar niet dat er nog wat van het ontbijt over is als jullie aankomen.'
(display: "Naar ontbijt.")
Ze likt over haar lippen.
'Het is u voor jou. En ik heb het alleen niet gevraagd omdat ik je niet wakker wilde maken.' Ze draait zich om en loopt de gang uit. 'Laatste bij het ontbijt is een zacht ei.'
(display: "Naar ontbijt.")
De koetsier annex butler schudt zijn hoofd.
'Ze is volledig verpest. Altijd al geweest, als ik er zo over nadenk.' Hij kijkt glimlachend naar de hoek waar Leida om verdwenen is. 'Andere families schijnen dat wat strenger aan te pakken. Messen in stoelen om de ruggen recht te houden, dat soort gekkigheden. Alles om maar dames van ze te maken. Hier maakt het niemand wat uit of ze een dame is of niet.' Hij streelt over zijn jasje. 'Weet u, ik ben blij dat u er bent. Het echoot zo verschrikkelijk in die lege kamers.' Hij raakt je arm aan. 'Kom, laten we gaan ontbijten.'
(if: $hintkat < 1)[ [[Ga ontbijten.]] ](else:)[ [[Ga ontbijten.]]
[[Vraag naar het litteken.]] ]
Het ontbijt bestaat uit tarwebrood, roggebrood, boter, kaas en jam. Alles is vers. De boter smelt op het warme brood en druipt van je vingers.
[['Het is heerlijk.']]
[[Zeg niets en eet verder.]]
'Het litteken?' Hij krabt aan zijn kruin. 'Vreemd. Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Een gevecht geloof ik. Of nee.' Hij kijkt je glazig aan. 'Waar hadden we het over?'
[['Haar litteken is hetzelfde als dat van de kat.'|'Haar litteken is dezelfde als die van de kat.']]
[['We gaan ontbijten.']]
'De kat?' Hij fronst. 'Welke kat? Uw kat?'
[['Nee de kat van het schilderij.']]
[['Laat maar. Laten we gaan ontbijten.'|'We gaan ontbijten.']]
Hij knikt en glimlacht. 'Volgt u mij.'
[[Ga ontbijten.]]
'En ik dacht dat ik al uw werk kende. Maar dat heb ik nog nooit gezien. Wat een toeval inderdaad.' Hij legt een hand op je schouder. 'Kom, we gaan ontbijten. We hebben het er een andere keer wel over.'
[[Ga ontbijten.]]
(set: $relatievader to it +1) 'Mooi. Ik was al vroeg op om te bakken.' (display: "Ontbijt2")
'Eet zoveel je wilt. Ik bak later weer nieuwe.' (display: "Ontbijt2")
De butler annex koetsier annex kok draait zich om naar het raam. In het kalme ochtendlicht ziet zijn gezicht er onbezorgd uit. Leida, het meisje, ligt onderuitgezakt in een stoel en peutert in haar neus.
'Dus,' zegt ze. 'Vertel ons wat over jezelf.'
[['Er is niet veel te vertellen.']]
[['Ik ben niet interessant. Maar u wel, jongedame.']]
Leida snuift. De butler annex manusje-van-alles vouwt zijn handen in elkaar.
'Ik hoopte al dat u dat zou vragen.' Hij schuift een stoel bij de tafel en leunt achterover. 'En het is een hele goede vraag.' Hij haalt een zakdoek uit zijn broekzak en snuit zijn neus. 'Pardon. Maar ik moet me nu omkleden voor het portret. Zo in de tuin.' *Waarom moet hij zich omkleden?* Hij staat op. Leida, het meisje, staat ook op.
'Jij komt met mij mee,' zegt ze.
[[Ga met haar mee.]]
[['Ik vind mijn weg zelf wel.']]
Leida snuift. De butler annex manusje-van-alles vouwt zijn handen in elkaar.
'Uitstekend.' Hij haalt een zakdoek uit zijn broekzak en snuit zijn neus. 'Pardon. Ik zal me maar gelijk gaan omkleden voor het portret. Zo in de tuin.' *Waarom moet hij zich omkleden?* Leida, het meisje, staat op.
'Jij komt met mij mee,' zegt ze.
[[Ga met haar mee.]]
[['Ik vind mijn weg zelf wel.']]
(set: $relatiedochter to it +1)Ze neemt je bij de hand en trekt je mee het huis door. Een aantal trappen op en af tot je duizelig en verdwaald bent, dan door een klein keukentje waar een pan groentesoep staat te pruttelen, door een deurtje de tuin in.
(display: "Schilderen in de tuin")
'Kom op nou.' *Wordt ze ooit tegengesproken in dit huis?* Ze grijpt je vettige hand en trekt je van je stoel. *Hoe kan een klein meisje zo sterk zijn?* Ze trekt je mee het huis door. Een aantal trappen op en af tot je duizelig en verdwaald bent, dan door een klein keukentje waar een pan groentesoep staat te pruttelen, door een deurtje de tuin in.
(display: "Schilderen in de tuin")
Jullie volgen het kronkelende pad langs de vijver tot jullie bij (if: (history:) contains "Wacht tot je gehaald wordt voor het ontbijt.")[ het ](else:)[ een ] stenen bruggetje aankomen. Op het bruggetje staat een ezel met doek. De heer des huizes zit al klaar op de leuning met zijn rug naar jullie toe. Hij heeft een lange, donkere jas aan en een strakke broek die in zijn hoge laarzen verdwijnt. In zijn rechterhand houdt hij losjes een hoge hoed. Naast hem ligt een wandelstok.
[['Goedemorgen heer.']]
[[Zeg niets.]]
De man draait zich om en lacht jullie toe. *Het is de butler, de koetsier, de kok.*
'Hallo papa,' zegt Leida. Je probeert je verbazing te verbergen door hem vriendelijk toe te lachen.
'Kom, geen geheimen meer,' zegt de man. Hij springt van de leuning en zet in dezelfde beweging zijn hoed op. Hij steekt zijn hand naar je uit. 'Laat ik me opnieuw voorstellen.' Je grijpt zijn hand en geeft...
[[een stevige handdruk.]]
[[een slappe handdruk.]]
'Klaar pap?' vraagt Leida. (display: "'Goedemorgen heer.'")
(set: $relatievader to it +1)(display: "een slappe handdruk.")
'De heer des huizes. Aangenaam.' Hij grijnst. 'Maar noem me maar Antonius. Leida vond dat ik moest wachten met me voorstellen. Voor het geval je meer wapens bij je had dan alleen dat onder je kussen.' Hij kijkt je strak aan. (if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ *Waar heeft hij het over? Er lag helemaal geen wapen onder mijn kussen. Toch?* ](else:)[ *Maar het was mijn wapen toch niet? Het lag er al toen ik aankwam.* ] Jouw hand zo lang in de zijne begint ongemakkelijk te worden. Hij knikt en laat los. 'Goed, waar wilde je ons hebben?' Op je handen lossen de warmte van zijn vingers en de pijnlijke indrukken van zijn nagels langzaam op.
[['Wat wilt u zelf graag?']]
[['Waarom zou ik u kwaad willen doen?']]
(set: $relatievader to it +1)'Hm.' Zijn blik dwaalt naar de brugleuning, dan naar het bos met zijn bladeren die zo fel bruingoud zijn dat het pijn doet aan je ogen, weer terug naar de brug. 'Ik wil zitten, dus doe maar hier.' Antonius en Leida gaan op de leuning zitten. Leida laat haar benen elk over een kant van de rand bungelen en kijkt je aan met een scheef lachje. (if: $hintkat > 0)[ *Als een kat die een muis ziet.* ] Je kijkt omlaag naar de verfspullen. *Goddank is dit niet de 17e eeuw en hoef ik de verf niet zelf te maken. Het zit gewoon in tubes.*
[[Begin gelijk met schilderen.]]
[[Maak eerst een schets.]]
Je handen trillen als je de kwast naar het doek brengt. *Wat als ik nu door de mand val?* Maar je handen gaan hun eigen gang, alsof het personage dat je bestuurt het van je overneemt, en met een paar trefzekere vegen staat een begin van de brug op het doek.
'Hoeveel mogen we bewegen?' vraagt Antonius.
[['Ik ben nog met de achtergrond bezig.'|'Zo min mogelijk alstublieft.']]
[['Zo min mogelijk alstublieft.']]
Je zoekt een potlood tussen de kwasten, maar vindt er geen. *Waren potloden nog niet uitgevonden?* Je pakt een kwast. (display: "Begin gelijk met schilderen.")
Hij knikt en verschuift, legt dan zijn rechterhand losjes op de wandelstok en strekt zijn rug. Leida gaat achterover liggen. Ze knijpt haar ogen dicht tegen de zon. Het licht accentueert haar spitse gezicht.
'Zo wil je toch niet geschilderd worden, meisje?'
'Jawel. Precies zo.'
Je bent nu bijna klaar met de vijver. Je maakt je kwast schoon en wil beginnen met Leida, haar in een paar basale stroken neerzetten zoals je hand eerder ook heeft gedaan. Je zet je kwast tegen het punt op het doek waar zij hoort te liggen, maar het is alsof je hand niet wil. Hij begint vreselijk te trillen en spettert verf op het doek.
[['Sorry. Het wil niet.']]
[[Schilder verder.]]
Je laat je kwast zakken en zucht. Antonius komt naast je staan. Hij raakt de rode spetters aan waar je Leida hebt proberen te schilderen.
'Een goed begin juist. Dat je dat zo snel hebt gedaan. Maar we kunnen best iets anders gaan doen. Een wandeling. Ik zal je de tuin laten zien.'
'Ik ga mee,' zegt Leida. Ze komt overeind en strekt zich uit.
'Nee. Jij moet je lessen lezen.'
'Nee, ik ga mee.'
Antonius zuigt zijn adem sissend naar binnen.
'Goed. Maar blijf dan wel een stukje achter ons lopen.' (if: $relatievader > 2)[ Hij biedt je zijn arm aan. *Is dat niet wat ongebruikelijk? Ik speel een man.*
[[Haak je arm in de zijne.]]
[[Doe alsof je het niet ziet.]]](else:)[ Hij duwt zijn hoed steviger op zijn hoofd. 'Waar wil je graag eerst heen?'
[['Ik wil het bos wel zien.']]
[['Kiest u maar.']] ]
Gefrustreerd schilder je Antonius. Geen probleem. Weer terug naar Leida. Hetzelfde resultaat. (display: "'Sorry. Het wil niet.'")
'Waarom zou iemand iemand anders kwaad willen doen?' zegt hij. Hij wisselt een korte blik met Leida. 'Maar het was vast niets. Vergeet het.' Hij tovert zijn lach weer tevoorschijn. 'Schilderen,' zegt hij luid. 'Dat wordt hier te weinig gedaan.' Hij kijkt van jou naar de brugleuning, dan naar het bos met zijn bladeren die zo fel bruingoud zijn dat het pijn doet aan je ogen, weer terug naar de brug. 'Schilder ons maar hier.' Antonius en Leida gaan op de leuning zitten. Leida laat haar benen elk over een kant van de rand bungelen en kijkt je aan met een scheef lachje. (if: $hintkat > 0)[ *Als een kat die een muis ziet.* ] Je kijkt omlaag naar de verfspullen. *Goddank is dit niet de 17e eeuw en hoef ik de verf niet zelf te maken. Het zit gewoon in tubes.*
[[Begin gelijk met schilderen.]]
[[Maak eerst een schets.]]
(set: $relatievader to it +3) Jouw jas steekt sjofel af tegen zijn kostuum. *Is dit een soort flirtpoging? Maar waarom eerder dan die uitbarsting? Of is dit normaal gedrag? Ik wou dat ik meer wist van de mensen uit deze tijd. Wanneer deze tijd dan ook is.*
'Goed. Waar wil je graag eerst heen?'
[['Ik wil het bos wel zien.']]
[['Kiest u maar.']]
Vanuit je ooghoeken zie je dat zijn gezicht verstrakt. *Heb ik een fout gemaakt? Wat hoor ik te doen?* Antonius laat zijn arm zakken. 'Waar wil je graag eerst heen?'
[['Ik wil het bos wel zien.']]
[['Kiest u maar.']]
Jullie lopen zwijgend door het bossige gedeelte van de tuin, Leida een paar meter achter jullie. *Wat is er aan de hand in dit spel? Waarom bestaat de hele staf van het huis uit dezelfde man die ook het landgoed bezit? Waarom begon hij over hem vermoorden? Waarom was het onmogelijk Leida te schilderen?* (if: $hintkat > 0)[ *En wat is de connectie tussen Leida en die kat?* ] Je schraapt je keel.
[['Waarom bent u zowel de heer als de enige bediende?']]
[['Wat was dat over u vermoorden?']]
[['Waarom kon ik Leida niet schilderen?']]
(if: $hintkat > 0)[ (if: (history:) contains "'Haar litteken is dezelfde als die van de kat.'")[ ](else:)[ [['Wat is de connectie tussen Leida en de kat?']] ]]
(set: $relatievader to it + 1)Antonius knikt.
'Het bos dan.' (display: "'Ik wil het bos wel zien.'")
(if: (history:) contains "'Waarom bent u zowel de heer als de enige bediende?'")[ 'Dat heb je me al gevraagd.' ](else:)[ Jullie lopen langs een zonnewijzer, zo een met cirkels die in elkaar zitten. *Hoe geacht daar de tijd van af te lezen?* Antonius laat zijn vinger langs het metaal van de cirkels glijden.
'Ik heb brieven de deur uitgedaan. Honderden brieven. Advertenties in de krant ook. Maar nooit is er iemand op af gekomen.' Hij haalt zijn schouders op. 'Ach ja, het houdt me bezig. Ik zie het als een toneelstuk wat ik met mezelf opvoer. Meestal is er geen publiek.' (if: $relatievader > 3)[ Hij glimlacht naar je. ](else:)[ Hij likt over zijn lippen. ] 'Was er nog iets anders dat je wilde weten?' ]
[['Wat was dat over u vermoorden?']]
[['Waarom kon ik Leida niet schilderen?']](if: $hintkat > 0)[ (if: (history:) contains "'Haar litteken is dezelfde als die van de kat.'")[ ](else:)[
[['Wat is de connectie tussen Leida en de kat?']] ]]
[['Ik heb geen vragen meer.']]
(if: (history:) contains "'Wat was dat over u vermoorden?'")[ 'Hou daar over op alsjeblieft. Andere vraag.'
[['Waarom bent u zowel de heer als de enige bediende?']]
[['Waarom kon ik Leida niet schilderen?']](if: $hintkat > 0)[ (if: (history:) contains "'Haar litteken is dezelfde als die van de kat.'")[ ](else:)[
[['Wat is de connectie tussen Leida en de kat?']] ]]
[['Ik heb geen vragen meer.']] ](else:)[ (if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ Hij stopt abrupt en je struikelt bijna. Hij laat je los. ](else:)[ Hij stopt abrupt en je moet een pas terug zetten om weer naast hem te staan. ] Hij kijkt over zijn schouder naar Leida en gebaart haar dan iets verder terug te gaan staan. Mokkend trapt ze tegen een boom aan, maar ze gehoorzaamt toch.
'Het is vijfendertig jaar geleden nu,' fluistert Antonius, zo luid dat het je zou verbazen als Leida het niet hoorde. 'Ik was nog een knaap, nauwelijks negentien. Dat hou ik mezelf dus al vijfendertig jaar voor.' Hij lacht een droog lachje. 'En ik weet wat je gaat zeggen. In jouw situatie had ik hetzelfde gedaan. Iedereen deed dat. Het was in het moment. Het was je werk.'
[['Wat?'|Wat]]
[[Zeg niets.|Wat]] ]
(if: (history:) contains "'Waarom kon ik Leida niet schilderen?'")[ 'Ik weet het ook niet.' ](else:)[ 'Je kon Leida niet schilderen?' Antonius likt over zijn lippen. 'Dat is interessant. Misschien ben je zo verliefd op haar geworden dat je gewoon niet weet hoe je haar moet vatten?' (if: $relatievader > 3)[ Hij legt zijn hand op je arm. ](else:)[ Hij strijkt met een hand door zijn haar. ] 'Dat begrijp ik hoor. Het is een klein koninginnetje. Heel fraai. Snel beledigd.' Jullie komen langs een klein stroompje. Er springt een kikker weg. 'Ik zie dat je barst van de vragen,' merkt Antonius op. 'Barst maar los.' ]
[['Waarom bent u zowel de heer als de enige bediende?']]
[['Wat was dat over u vermoorden?']](if: $hintkat > 0)[ (if: (history:) contains "'Haar litteken is dezelfde als die van de kat.'")[ ](else:)[
[['Wat is de connectie tussen Leida en de kat?']] ]]
[['Ik heb geen vragen meer.']]
(if: (history:) contains "'Wat is de connectie tussen Leida en de kat?'")[ 'Ik heb al gezegd dat ik je niet begreep.' ](else:)[ 'De kat?'
Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Is dit een mop? Ze zijn allebei uiterst ongeschikt als vloerkleed.' Hij kijk je aan. 'Nee? Ze slapen allebei meer dan ze wakker zijn.' Hij trapt tegen een kiezelsteentje en het rolt weg in het gras. 'Dat is waar, maar niet heel grappig. Ik ben sowieso geen expert. De laatste keer dat ik een kat zag was...' Hij fronst. 'laten we het over iets anders hebben.' ]
[['Waarom bent u zowel de heer als de enige bediende?']]
[['Wat was dat over u vermoorden?']]
[['Waarom kon ik Leida niet schilderen?']]
[['Ik heb geen vragen meer.']]
Een enorm Venusbeeld glimlacht naar jullie vanuit een natuurlijke nis in het struikgewas. De weg buigt naar rechts, weer terug richting het huis. Antonius laat Leida naast jullie lopen. Af en toe wijst hij op een bijzondere plant of een vogel die zich in het kreupelhout verbergt.
[[Ga terug.]]
Je loopt langs de kasten. Grote, zware met glazen deurtjes. Er is ook een tweede verdieping met nog meer boeken waar af en toe een trap naartoe loopt. Er is veel in het Latijn en veel wat je domweg niet interesseert. Je slaat wat boeken open en leest fragmenten. "...waardoor Brussels inwoners alzoo het geluk hadden, van een miraculeus Onze Lieve Vrouwen-beeld binnen hunne muren te hebben, hetwelk zich nimmer te vergeefs in tijden van oproer, onheil of pest liet aanroepen." "Voor de landmaten wordt de vierkante roede tot eenheid gebruikt; derzelver systhematische benaming is are; eene hoeveelheid van 100 vierkante roeden, zijnde dus 10,000 vierkante ellen, heeft den naam van bunder (hectare) bekomen." Je onderdrukt met moeite een gaap.
'Kijk rustig rond,' zegt je gastheer. Hij zakt achterover in een stoel die in de hoek staat en sluit zijn ogen. *Hij wel.*
[[Zoek een boek dat je interesseert.]]
[[Ga in een hoekje dutten.]]
Je loopt langs de kasten. Grote, zware met glazen deurtjes. Er is ook een tweede verdieping met nog meer boeken waar af en toe een trap naartoe loopt. Er is veel in het Latijn en veel wat je domweg niet interesseert. Lange titels als: "Algemeene histori der zaaken in Asie, Afrike en Europe en in derzelver Koningryken, landschappen, staaten en steden, zedert het ophouden der Fabel-Eeuwe tot op de heerschappy van Karel den Grooten en tot den tyd, doorgaans de middel-eeuwe genaamd, voorgevallen. Met duizenden historipenningen verrykt en opgehelderd."
'Kijk rustig rond,' zegt je gastheer. Hij zakt achterover in een stoel die in de hoek staat en sluit zijn ogen. *Hij wel.*
[[Zoek een boek dat je interesseert.]]
[[Ga in een hoekje dutten.]]
Je klimt een willekeurige trap op en gelijk blijf je stokstijf staan. *Neus in de boter.* Je kijkt even naar Antonius. Hij ronkt nu zachtjes. De boekenkast waar je oog op is gevallen staat vol met dagboeken, genummerd op jaartal. De laatste is van 1843. (display: "het dagboek")
Je klimt een willekeurige trap op en gaat tegen de balustrade zitten. Zo ben je verborgen voor nieuwsgierige blikken van beneden. Je sluit je ogen en registreert dan pas waar je tegenover zit. Een boekenkast met dagboeken, genummerd op jaartal. Je doet je ogen open en leunt naar voren. De laatste is van 1843. (display: "het dagboek")
Leida priemt een vinger in je rug. Zonder dat je het doorhad is ze vlak achter je komen staan.
[['Wat is er?'|Confrontatie met Leida.2]]
[['Wat moet je?'|Confrontatie met Leida.2]]
(set: $relatiedochter to it +1)Ze legt een vinger op haar lippen.
'Je zult het wel zien.' (display: "Leida leidt je")
Je grijpt naar het mes, maar Leida is sneller. Het mes snijdt je in je handpalm. Er loopt een druppel bloed uit. Leida kijkt er verschrikt naar.
'Geen geintjes,' zegt ze. Haar stem trilt. (display: "Leida leidt je")
(set: $paginasgelezen to "0")Je haalt hem uit de kast en gaat in kleermakerszit op de grond zitten. Het hout is pijnlijk onder je billen, maar je wil verborgen blijven.
[[Lees de eerste pagina.]]
[[Sla hem ergens in het midden open.]]
[[Lees de laatste pagina.]]
"02-01-1843
Soms droom ik ervan een dochter te hebben. Met al haar hebbelijkheden, haar opstandigheid, haar jam op mijn stoelen. Maar ik weet ook wel dat nooit iemand anders dan ik op mijn stoelen zal zitten. Als ik dood ben misschien. Dan kan mijn neefje in... ik weet niet meer waar hij ook alweer woont. Hoe lang is het geleden dat ik hem gezien heb? Dan kan mijn neefje in mijn stoelen zitten. En jam erop smeren, al is hij daar wel wat oud voor. Maar ik ben niet dood. Nog niet. Ze zullen me niet krijgen."
(if: $paginasgelezen is "2")[ (set: $paginasgelezen to "12") [[Lees de laatste pagina.]] ](if: $paginasgelezen is "3")[ (set: $paginasgelezen to "13") [[Sla hem ergens in het midden open.]] ](if: $paginasgelezen is "23")[ [[Sla het dagboek dicht.]] ](if: $paginasgelezen is "0")[ (set: $paginasgelezen to "1") [[Sla hem ergens in het midden open.]]
[[Lees de laatste pagina.]]]
"17-05-1843
Het is vandaag precies vijfendertig jaar geleden. En nog proef ik het stof in mijn mond en voel ik de klamme zon in mijn nek alsof het gisteren was dat ik langs de weg hurkte met mijn meetlat en het ze liet zien. Twee meter te kort. Ze vielen voor me in het zand, maar er was niets wat ik nog voor ze kon doen.
De volgende morgen hing ook Sakinah's hoofd aan een tak. Zijn mond was open gezakt waardoor het eruitzag alsof hij aan een stuk door schreeuwde.
Ik kon vandaag zijn beeld maar niet uit mijn hoofd krijgen. Zijn zachte handen. Ik heb het vuur flink opgestookt, omdat ik niet op kon houden met rillen, maar ik denk dat de kou van binnen kwam."
(if: $paginasgelezen is "1")[ (set: $paginasgelezen to "12") [[Lees de laatste pagina.]] ](if: $paginasgelezen is "3")[ (set: $paginasgelezen to "23") [[Lees de eerste pagina.]] ](if: $paginasgelezen is "13")[ [[Sla het dagboek dicht.]] ](if: $paginasgelezen is "0")[ (set: $paginasgelezen to "2") [[Lees de eerste pagina.]]
[[Lees de laatste pagina.]]]
"09-09-1843
Leida heeft de hele morgen op mijn schoot gelegen. Ik had toen ik koffie aan het drinken was al tevergeefs geprobeerd haar op mijn schoot te lokken, maar pas toen ik me wat stijfjes begon te voelen en nodig moest, besloot ze dat het tijd was zich te verwaardigen mij gezelschap te houden. Misschien moet ik meer huisdieren nemen, maar ik ben al zo kapot van het werk aan het huis en de tuin dat ik niet weet of ik goed voor ze zou kunnen zorgen. Vanmorgen had ik de oprit moeten harken, de rozen water moeten geven en het gras moeten maaien en ik heb het allemaal niet gedaan. Ik voel dat ik ouder wordt. Toch weer een tuinman nemen? Na mijn laatste aanval van paranoïde? Misschien is het mijn tijd ook wel."
(if: $paginasgelezen is "1")[ (set: $paginasgelezen to "13") [[Sla hem ergens in het midden open.]] ](if: $paginasgelezen is "2")[ (set: $paginasgelezen to "23") [[Lees de eerste pagina.]] ](if: $paginasgelezen is "12")[ [[Sla het dagboek dicht.]] ](if: $paginasgelezen is "0")[ (set: $paginasgelezen to "3") [[Lees de eerste pagina.]]
[[Sla hem ergens in het midden open.]]]
'Stil zijn,' sist ze. Je draait je om. Het was geen vinger maar een mes. Je hart slaat een slag over. Ze richt het mes op je kruis. *Niet weer. Alsjeblieft niet weer.* (if: $relatiedochter > 3)[ 'Ik wil je geen pijn doen, maar we moeten praten,' ](else:)[ 'We moeten praten,'] fluistert Leida. 'Maar niet hier.'
[['Waar dan?']]
[[Ontwapen haar.]]
'Vertel toch maar,' zegt Leida. De butler grijnst tegen de ruit alsof hij een binnenpretje heeft. *Hij zou best eens een kenner kunnen zijn van mijn werk en achtergrond. Veel meer dan ikzelf.*
[['Ik heb het schilderen van mijn moeder geleerd.']]
(if: (history:) contains "'Ja, maar ik doe eigenlijk geen portretten.'")[ [['Ik ben door mijn vader uit huis gezet.']] ](else:)[ [['Ik tekende altijd al graag de natuur na.']] ]
'Ik vind je anders heel... intrigerend,' zegt ze ijzig. 'Ik ben maar een simpele nobelvrouwe.' *Ze zegt het als een klein meisje dat een rol speelt. Maar ze is echt van adel en ze moeten veel geld hebben hier. Haar jurk is van een goede stof en duidelijk gloednieuw.* Ze slaat een been over de ander en kijkt naar haar nagels. 'Dus, gooi het eruit. Waarom ben je gaan schilderen?' De butler grijnst tegen de ruit alsof hij een binnenpretje heeft. *Hij zou best eens een kenner kunnen zijn van mijn werk en achtergrond.* Je slikt, voelt je wangen rood worden. *Moet ik iets verzinnen? Maar wat als ze het door hebben?* De butler redt je.
'Laat de schilder rustig eten. Dan kan hij zich straks volledig focussen op het portret van de heer des huizes en zijn dochter.'
[['Waar is de heer des huizes eigenlijk?']]
[['Ik zou graag gelijk na het ontbijt beginnen.']]
Hij slikt en kijkt naar zijn handen.
'Iedereen deed het. En het was voor een hoger doel. De weg moest er komen en hij heeft Java veel goeds gebracht.' Hij kijkt je aan met vochtige ogen. 'Weet je, ik heb er tegen gevochten, maar als ze me komen halen, dan heb ik het verdiend. Ik vraag niet om clementie.' Hij houdt zijn beide handen met de palmen omhoog. 'Als je het doet, doe het dan alsjeblieft snel. En als je het niet doet, laten we het in godsnaam over iets anders hebben.' Hij begint weer te lopen. Zijn schouders hangen. Je haalt hem in en gaat weer naast hem lopen. (if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ Je durft hem niet je arm aan te bieden en hij biedt jou ook niet meer de zijne aan. ]
[['Waarom bent u zowel de heer als de enige bediende?']]
[['Waarom kon ik Leida niet schilderen?']](if: $hintkat > 0)[ (if: (history:) contains "'Haar litteken is dezelfde als die van de kat.'")[ ](else:)[
[['Wat is de connectie tussen Leida en de kat?']] ]]
[['Ik heb geen vragen meer.']]
Ze laat je voor haar lopen, het trapje af, de bibliotheek uit (die stil is behalve de luide adem van de slapende Antonius) en twee hoeken om. 'Nu zullen we hem niet wakker maken,' zegt ze. 'Ga met je rug tegen de muur staan en hou je handen waar ik ze kan zien.'
[[Doe wat ze zegt.]]
[[Weiger.|Weiger2]]
(set: $relatiedochter to it +1) Haar schouders ontspannen en ze laat het mes zakken, maar haar ogen volgen elke minieme beweging die je maakt.
[['Ik ken je geheim.']]
[[Wacht tot zij zich nader verklaart.]]
Jullie kijken elkaar even roerloos aan. Ze klemt het mes nog steviger vast.
'Goed, wat jij wilt.' Ze laat het mes een beetje zakken, maar haar ogen volgen elke minieme beweging die je maakt.
[['Ik ken je geheim.']]
[[Wacht tot zij zich nader verklaart.]]
Je sluit je ogen en ademt een paar keer diep. *Alles is nu duidelijk. Of bijna alles dan.*
[[Confronteer Leida.|Je moet Leida confronteren.]]
[[Wacht tot de vierentwintig uur om zijn.|Je moet nu afwachten tot de 24 uur om zijn.]]
Je komt moeizaam overeind en zet het boek terug in de kast. *Nu alleen Leida nog zoeken.* Je kijkt op je horloge. *Minder dan een kwartier. Shit.* Maar ze heeft je de moeite bespaard. (display: "Confrontatie met Leida.")
Ze komt dichterbij en drukt het mes tegen je keel. Je durft nauwelijks te ademen. Tranen springen in haar ogen. Ze knijpt, maar één ontsnapt en loopt over haar wang.
'Geef me een goede reden om je nu niet gelijk neer te steken.'
[['Geef me een reden om het wel te doen.']]
[['Ik ken je geheim.']]
(if: (history:) contains "Wacht tot zij zich nader verklaart.")[ Ze haalt het mes van je keel en zet een stap achteruit. ] Ze raakt kort haar litteken aan. (if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ Een kort gebaar, maar je hebt het gezien. ]
'Welk geheim?'
(if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ [[Antonius heeft geen dochter.]]
[[Je bent een kat, geen mens.]] ](else:)[ [[Antonius heeft geen dochter.]]
[[Je bent een dier, geen mens.|Je bent een kat, geen mens.]] ]
Ze slikt en veegt een hand af aan haar jurk.
'Nee, geen dochter. Ik was een kat. Oké. Wat zou dat? In alles ben ik zijn dochter. Zie jij het verschil?' *Ze geeft het zomaar toe?* Ze steekt haar kin omhoog. 'En wat maakt jou dat trouwens uit?'
[['Hoe ben je getransformeerd?']]
[['Ik wil weten waarom je het lot in de weg zit.'|'Hoe ben je getransformeerd?']]
Ze slikt en veegt een hand af aan haar jurk.
'Ik was een kat. Oké. Wat zou dat? In alles ben ik Antonius dochter. Zie jij het verschil?' *Ze geeft het zomaar toe?* Ze steekt haar kin omhoog. 'En wat maakt jou dat trouwens uit?'
[['Hoe ben je getransformeerd?']]
[['Ik wil weten waarom je het lot in de weg zit.'|'Hoe ben je getransformeerd?']]
Haar ogen dansen door de gang. Dan richten ze zich op jou. Het valt je nu pas op hoe fel ze zijn, hoe weinig wit om de pupillen zit.
'Ik heb mijn vader, ik heb Antonius vermoord,' zegt ze schor.
[[Wacht tot ze verder gaat.]]
[['Maar hij slaapt in de bibliotheek.']]
(if: (history:) contains "'Een glitch is iets wat niet in een spel thuishoort.'")[ Ze is een moment stil. Ze laat het mes zakken. 'Dus je bent hier om mij te vinden? ](else:)[ Ze is een moment stil. Ze laat het mes zakken.
'Dus je bent hier om mij te vinden? ] Waarom?'
[['Omdat je het spel verstoort.'|'Omdat je je rol als kat niet speelt.']]
[['Omdat je je rol als kat niet speelt.']]
Ze haalt diep adem. (if: (history:) contains "'Maar hij slaapt in de bibliotheek.'")[ ](else:)[
] 'Ik heb hem dood gezien. En de hoeveelste keer was dat? Ik weet het niet, mijn echte herinneringen beginnen daar. Ik heb hem dood gezien omdat de speler, door mijn lichaam met zijn hekserij over te nemen, zijn ogen uitklauwde. Ik zag zijn blik en ik wilde schreeuwen dat ik dat niet was. Maar die blik, die blik.' Er gaat een rilling door haar hele lijf. 'En de speler, zich verlekkerend, nee erger, onbekommerd om de dood van mijn berschermer ging weg. Toen ik Antonius weer zag en nu ook, weet je, zag ik alleen maar dat voor me. Hem daar zo liggend.' Een druppel speeksel valt op de punt van haar schoen. Ze kijkt je aan.
[['Je weet dat dit een spel is.']]
[['Ik ben geen moordenaar.']]
Ze steekt haar hand op. 'Laat me uitpraten.' (display: "Wacht tot ze verder gaat.")
(set: $relatiedochter to it +1)'Geen moordenaar? Iedereen die hier komt is een moordenaar.' Ze draait het mes tussen haar vingers. 'Als je mij nu doodt, zal ik de volgende keer weer levend zijn. Net als Antonius.' Ze kijkt je aan. 'En hij vergeet misschien, maar ik niet meer.'
[['Ik zweer dat ik geen moordenaar ben.']]
[['Je weet dat?'|'Je weet dat dit een spel is.']]
'Ja.' Ze draait het mes tussen haar vingers. 'Ik weet dat als jij me nu doodt, ik de volgende keer weer levend zal zijn. Net als Antonius.' Ze kijkt van je weg. 'En hij vergeet, maar ik niet meer. Ik zag de structuur, snap je. De paar minuten lang dat de speler de controle over mijn lichaam overnam en deed wat ik nooit zou doen. En toen heb ik mezelf veranderd in iemand die hem kan beschermen. Een mens.'
[['Maar in een zwak meisje.']]
[['Waarom in een meisje?']]
Ze zet haar handen in haar zij, het mes gevaarlijk dicht tegen de stof. 'Echt iets voor een man om te denken dat vrouwen en kinderen niets gedaan kunnen krijgen.' Ze grijnst. *Een man? Ja dat is zo.* (display: "'Waarom in een meisje?2'")
(if: (history:) contains "'Ik ben geen moordenaar.'")[ ](else:)[(set: $relatiedochter to it +1)](display: "'Waarom in een meisje?2'")
'Mensen moeten niet denken dat ik zwak ben, dat ik niet de baas ben. Antonius laat me alles doen. Hij weet niet hoe hij een kind moet opvoeden. Hij heeft geen herinnering aan opgevoed worden, aan zelf kind zijn. Vaak als ik hem iets vraag dan denkt hij er heel lang over na en zegt dan iets wat niet klopt of begint over iets anders. Ik denk dat ze nogal lui zijn geweest toen ze hem bedachten.' Ze glimlacht een beetje dromerig voor zich uit. Lijkt zich dan te beseffen waar ze is, want haar ogen schieten naar jou en haar lach valt van haar gezicht. 'Maar ik heb geen tijd voor moordenaars.'
[['Ik zweer dat ik geen moordenaar ben.']]
[['Ik ben hier voor jou, niet voor hem.|'Ik ben hier om jou te vinden.']]
'Nee?' schampert ze. 'Daarom lag er natuurlijk een pistool onder je kussen klaar.'
[['Die lag er al toen ik aankwam.']]
[['Ik heb geen idee waar je het over hebt.'|'Die lag er al toen ik aankwam.']]
(if: $relatiedochter > 5)[ Ze zucht.
'Ik wil je zo graag geloven, weet je.' ](else:)[ 'Natuurlijk,' ze rolt met haar ogen. 'En je was niet van plan hem te gebruiken.' ]
[['Ik kom hier om jou te vinden.'|'Ik ben hier om jou te vinden.']]
[['Antonius heeft niets van mij te vrezen.']]
Haar ogen schieten heen en weer over je gezicht. *Zoekt ze iets wat verraad dat ik lieg?* Ze laat het mes zakken.
'Je hebt echt geen idee?' Het mes schiet weer omhoog. 'Maar waarom ben je dan hier?'
[['Ik ben hier om jou te vinden.'|Leida vinden]]
[['Om je geheim te ontrafelen.|'Ik ken je geheim.']]
(if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ 'Dat denkt hij. Hij vindt je aardig. Maar als je hier niet voor hem bent, waarvoor dan?' ](else:)[ 'Maar als je hier niet voor hem bent, waarvoor dan?' ]
[['Om jou te vinden.'|'Ik ben hier om jou te vinden.']]
[['Om de glitch te vinden.']]
'De glitch?' Ze fronst. 'Wie is dat? Waarom wil je hem vinden?'
[['Jij bent de glitch.']]
[['Een glitch is iets wat niet in een spel thuishoort.']]
'Ik ben de glitch?' (display: "'Ik ben hier om jou te vinden.'")
Ze wrijft over haar oorlel.
'Je weet het.' (display: "'Ik ben hier om jou te vinden.'")
'Wat wil je van me dan?'
[['Dat je eerlijk tegen me bent.']]
[['Je geheim ontdekken.'|'Ik ken je geheim.']]
'Waarover?'
(if: (history:) contains "Onderzoek de kattenkamer.")[ [[Antonius heeft geen dochter.]]
[[Je bent een kat, geen mens.]] ](else:)[ [[Antonius heeft geen dochter.]]
[[Je bent een dier, geen mens.|Je bent een kat, geen mens.]] ]
Je loopt naar boven en haalt de helm uit de sokkenla. Het contract leg je ervoor in de plaats. *Dat komt later wel.* Je draait de helm rond tussen je vingers. *Hoe lang zou ik deze keer bezig zijn?*
[[Schrijf Alex een briefje.]]
[[Zet de helm op.|Zet de helm op.2]]
'Oké. Je wordt overgeschakeld. Je hebt vierentwintig uur om de glitch te vinden, dan halen we je uit de simulatie. Veel succes.' Het wordt langzaam licht.
(link: "Verder.")[(goto: "WELKOMINSPEL2A")]
'Die informatie kan ik je niet geven. Dat zou het verhaal alleen maar meer verstoren. Ik kan wel vertellen dat een belangrijk doel van het originele spel is de heer te vinden. Maar je ontdekt hem vast snel genoeg en dan kun je hem zelf meer vragen.
[['Oké.'|'Begrepen.']]
[['Waarom al die geheimzinnigheid?']]
De helm wordt diepzwart. Het wordt overal zwart. Je kunt de helm niet meer vinden en het bed is ook verdwenen. *Rustig blijven. Rustig blijven.* Je krijgt de aandrang de helm af te rukken, maar er is geen helm en je hebt geen armen.
[['Haal me hier uit.'|Spel 1a]]
[['Wat gebeurt er?'|Spel 1a]]
Leida laat het mes op de grond vallen en rent naar haar vader toe. *Haar vader, haar baasje.* Ze drukt zich tegen hem aan. *Precies zoals Elisa zou doen.* Hij aait haar over haar hoofd. *Precies zoals ik zou doen.*
[[Ren hard weg.]]
[[Loop naar hen toe.]]
Iets knapt in je. Je zet twee stappen achteruit, draait je om en begint te rennen.(if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[
'Marius,' roept Antonius je na. Zijn stem breekt. *De eerste keer dat hij me bij naam noemt.*
[[Stop en loop terug.]]
[[Ren door.]]](else:)[ (display: "Ren door.") ]
*Hoe lang nog?* Je kijkt op je horloge. *Minder dan een kwartier.* Je komt moeizaam overeind en zet het boek terug in de kast. Een plank kraakt achter je. (display: "Confrontatie met Leida.")
Antonius kijkt je recht in de ogen.
'Marius,' zegt hij, nog een keer, langzaam. Alsof het geen naam is, maar een vrucht en elke letter een andere smaaksensatie. M, de bittere ondertoon, dan het zoete sap, de ari, en de weeïge nasmaak van de us. 'Ik wil je wat vragen.'
[['Wat is er?'|Wacht tot hij verder praat.]]
[[Wacht tot hij verder praat.]]
Je gaat zo snel dat het huis om je heen vervaagt. Details springen eruit. Een Chinese vaas, een platgetrapte spin, een deur met verroeste sloten. Je weet niet waar je heen wil, je weet alleen dat het weg moet zijn. Hijgend leun je buiten tegen de muur. *Nog drie minuten.*
[[Zoek de grenzen van de tuin.]]
[[Loop rond en denk na.]]
(if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ Antonius kijkt je recht in de ogen.
'Marius,' zegt hij langzaam. Alsof het geen naam is, maar een vrucht en elke letter een andere smaaksensatie. M, de bittere ondertoon, dan het zoete sap, de ari, en de weeïge nasmaak van de us. *De eerste keer dat hij me bij naam noemt.* 'Ik wil je wat vragen.'
[['Wat is er?'|Wacht tot hij verder praat.]]
[[Wacht tot hij verder praat.]]](else:)[ Antonius legt zijn neus in Leida's kruin en sluit zijn ogen voor een moment. Dan kijkt hij weer naar je op. Een ondefinieerbare uitdrukking in die levendige, blauwe ogen.
'Misschien begrijp je niet waarom mijn dochter doet zoals ze doet.'
[['Ze wil u beschermen.']]
[['Nee, ik begrijp er niets van.']]]
Voor je is de vijver, rechts is het bos, je slaat linksaf naar de heg en laat je hand er langs glijden. Een takje breekt af.
[[Graaf een weg door de heg.]]
[[Zoek een opening.]]
Je kijkt op je horloge. *Twee minuten.* De takken geven nauwelijks mee, maar je legt je hele gewicht in de strijd en er begint iets te kraken. Een tak buigt, maar wil niet breken. Je steekt hem achter een andere tak en hoopt dat hij niet los zal laten om je in je rug te slaan. De heg is dichter dan je dacht. *Nog één minuut.*
[[Blijf graven.]]
[[Zoek alsnog een opening.]]
Je loopt langs de weg. *Nog twee minuten.* Je zet je hand tegen je zij en begint te rennen. *Nog één minuut.* Een opening in de heg.
[[Kijk erdoorheen.]]
[[Wacht tot het spel over is.]]
Je armen beginnen te steken van de inspanning. Nog een tak komt los en deze breek wel af. Er ontstaat een opening. *Nog één minuut.*
[[Kijk erdoorheen.]]
[[Wacht tot het spel over is.]]
Je loopt langs de weg. *Nog één minuut.* Je zet je hand tegen je zij en begint te rennen. *Dertig seconden, twintig, tien.* Een opening in de heg. Je sprint ernaartoe. Je werpt één blik op het uitzicht, een modern huis, dan struikel je. (display: "EindeSpel2")
Het is alsof je ogen zich eerst moeten focussen. Een grijzig huis komt in beeld. *Een modern huis. Mijn huis. Ik droom, dat moet wel.* Je knippert met je ogen. (display: "EindeSpel2")
Het hele spel, het landhuis en de tuin, zijn in een keer weg.
'Welkom terug, $naam.'
De wereld is zwart. Leeg.
[['Laat me terug.']]
[['Dankjewel.']]
'Dat zal niet gaan. De vierentwintig uur zijn over en we zitten op een strakke deadline.' De vrouw schraapt haar keel. 'Heb je gevonden waar je naar zocht? De glitch. Wie is het?'
[['Leida is de glitch.']]
[['Ik weet niet wie de glitch is.']]
De vrouw schraapt haar keel.
'Heb je gevonden waar je naar zocht? De glitch. Wie is het?'
[['Leida is de glitch.']]
[['Ik weet niet wie de glitch is.']]
Je doet je ogen dicht. *Ik ben hier niet klaar voor.* In je hoofd tel je langzaam af. Je raakt de tel kwijt. Dan wordt je opgetild. Je opent je ogen. Een flits van de tuin. Dan niets meer. (display: "EindeSpel2")
'Ik heb weinig reden om je te vertrouwen,' zegt hij. 'Maar ik vertrouw je.' Hij glimlacht. 'Misschien is het omdat je schilderijen zo tot me spreken. Ik heb er een zelf in bezit. Je hebt hem niet gezien, hij hangt op mijn kamer. Een gezicht op de Noordzee, maar omlijst met bergen die ik weet daar niet te vinden te zijn. Toch is het prachtig, met dat ene rode figuurtje dat een top heeft beklommen en nu fier de wind trotseert.' Hij strekt een arm naar boven uit. 'Ik verbeeld me dat dat Leida is. Zo trots en nergens bang voor en tegelijk zo nietig in vergelijking met de zee. Zelfs de bomen die al half ontworteld aan de berg ontspringen zijn sterker dan zij. Maar toch staat ze daar om het allemaal te zien en in zich op te nemen.' Je kijkt vlug op je horloge. *Drie minuten.*
[['Wat wilt u van me?'|'Ik heb weinig tijd.']]
[['Ik heb weinig tijd.']]
'En ik haar,' zegt Antonius. 'Ik heb haar nodig.' Hij zucht. 'Als ik haar niet had gehad dan was ik nergens. Zij is het die een glimlach laat terugkeren op mijn gezicht tot hij pijn doet van de weinige oefening. Soms speel ik een toneelstukje met mezelf, dan lach ik en praat ik op een gekke manier, een plat boers accent, of wat ik me daarbij voorstel, maar het is een rol, iets wat ik mezelf heb opgelegd. Het is mal en ik zou het niet moeten doen, maar wat moet je anders als gezelschap van niveau ontbreekt? Leida heeft wel de kuren van een dame, maar niet de tact, de volgzaamheid, de goede manieren en misschien ook niet het intellect.'
Leida ontworstelt zich aan zijn knuffel.
'Nou bedankt,' zegt ze. Je kijkt vlug op je horloge. *Drie minuten.*
[['Wat wilt u precies van me?'|'Ik heb haast.']]
[['Ik heb haast.']]
'Ik heb haar nodig.' Antonius zucht. 'Als ik haar niet had gehad dan was ik nergens. Zij is het die een glimlach laat terugkeren op mijn gezicht tot hij pijn doet van de weinige oefening. Soms speel ik een toneelstukje met mezelf, dan lach ik en praat ik op een gekke manier, een plat boers accent, of wat ik me daar bij voorstel, maar het is een rol, iets wat ik mezelf heb opgelegd. Het is mal en ik zou het niet moeten doen, maar als gezelschap van niveau ontbreekt, wat moet je dan? Leida heeft wel de kuren van een dame, maar niet de tact, de volgzaamheid, de goede manieren en misschien ook niet het intellect.'
Leida ontworstelt zich aan zijn knuffel.
'Nou bedankt,' zegt ze. Je kijkt vlug op je horloge. *Drie minuten.*
[['Wat wilt u precies van me?'|'Ik heb haast.']]
[['Ik heb haast.']]
Antonius glimlacht naar Leida. 'Jij weet net zo goed als ik dat het waar is, vogeltje.' Hij loopt naar de vensterbank en gebaart met zijn hand dat je naast hem moet komen staan. 'Misschien druk ik me te vaag uit. Ik weet niet waarom ik net zag wat ik zag, maar ik heb een vermoeden.'
'Nee, het is niet wat je denkt, papa,' zegt Leida. 'Het is nog veel erger dan we dachten. Nog veel erger.'
Antonius houdt zijn hand op.
'Even niet.' Dan richt hij zich weer tot jou. 'Kijk naar buiten. Wat zie je?' Je kijkt naar buiten. *Vooral vies glas.*
[['Een landgoed.']]
[['Doet het er toe?']]
(set: $glitchleida to true)(set: $glitchesgevonden to it +1)'Leida.' Een zucht. 'Natuurlijk, daarom was het spel niet meer speelbaar. De enige manier om erachter te komen wie het slachtoffer was, was door de kat over te nemen.' Er wordt gehamerd op een toetsenbord. 'Uitstekend werk. Ik wist wel dat je het kon. We zullen over een andere oplossing nadenken. Goed werk. (display: "EindeHoofdstuk4")
'Je weet niet wie de glitch is? En dat terwijl er maar twee keuzemogelijkheden zijn.' *Ze gelooft het niet.*
[['Leida is de glitch.']]
[['Nee, echt geen idee. Sorry.']]
(set: $glitchleida to false)Het blijft een tijdje stil aan de andere kant van de lijn. *Heb ik een grote fout gemaakt?*
'We hebben geen tijd om je nog een keer te sturen. We zullen het uitbrengen van het spel een tijdje naar achteren moeten schuiven. Bedankt voor het proberen. (display: "EindeHoofdstuk4")
'Geduld en tact zijn niet je grootste deugden, wel?' Hij trekt een wenkbrauw op. 'Maar misschien druk ik me ook te vaag uit, spreek ik in raadsels.' Hij loopt op je af, legt zijn hand op je schouder. 'Ik wil je vragen bij ons te komen wonen. Tot het schilderij af is natuurlijk, maar ook daarna.'
'Nee,' zegt Leida met samengeknepen keel. 'Nee, doe het niet.' Antonius kijkt over zijn schouder naar haar.
'En waarom dan wel niet?'
Ze wijst naar je.
'Hij,' zegt ze. 'Hij.' Ze kijkt paniekerig in je richting. *Nog twee minuten.*
[['Waarom nodigt u mij uit?']]
[['Het zou mij een eer zijn.']]
'Ooit had ik een vriend.' zegt Antonius vlak. 'Een hele goede vriend. Hij en ik waren te verschillend misschien, zowel qua uiterlijk als innerlijk, maar hij leek iets van mij te begrijpen wat ik zelf niet begreep. Hij greep dwars door mijn verdediging en zei...' Antonius likt over zijn lippen. 'Nou ja, wat ik wil zeggen is dat ik met jou hetzelfde gevoel krijg. Al is er zoveel verschil in leeftijd. Er is iets met jou. Iets onbestemds. Iets vol,' hij kijkt naar de grond, 'tederheid.'
Leida haalt een keer diep adem en (if: $relatiedochter > 6)[ fluistert ](else:)[ schreeuwt ] dan tegen zijn rug. 'Hij speelt met ons. Dit is een spel. Hij is een speler.'
'Wat?' Hij laat je schouder los en kijkt je onderzoekend aan. 'Snap jij waar zij het over heeft?'
[[Knik.]]
[[Schud je hoofd.]]
Hij glimlacht.
'Je doet me aan iemand denken. Een vriend die ik ooit had.' Zijn glimlach gaat over in een grimas. 'Ik beloof dat ik niet dezelfde vergissingen zal maken. Je bent welkom zo lang te blijven als je wilt.'
Leida haalt een keer diep adem en (if: $relatiedochter > 6)[ fluistert ](else:)[ schreeuwt ] dan tegen zijn rug: 'Hij speelt met ons. Dit is een spel. Hij is een speler.'
'Wat?' Hij laat je schouder los en kijkt je onderzoekend aan. 'Snap jij waar zij het over heeft?'
[[Knik.]]
[[Schud je hoofd.]]
Zijn ogen worden groot. Je durft niet op je horloge te kijken. *Nog even en dit is voorbij.* Antonius is bleek geworden. (if: $relatiedochter > 6)[ Een paar stappen achter hem slaat Leida haar armen beschermend om zich heen.
'Wat ga je doen?' fluistert ze. Haar stem is hoog. 'Wat ga je doen?' ](else:)[ Een paar stappen achter hem trilt Leida van woede.
'Wat ga je doen?' schreeuwt ze. 'Wat ga je doen?' ]
Antonius strekt zijn hand naar je uit en raakt je wang aan.
'Maar waarom?' zegt hij. 'Waarom?'
[[Kus hem.]]
[[Doe niets.]]
Hij houdt zijn hoofd schuin.
'Ik zie dat je liegt.' Het is een constatering, niet een beschuldiging. Je durft niet op je horloge te kijken. *Nog even en dit is voorbij.* Antonius is bleek geworden. (if: $relatiedochter > 6)[ Een paar stappen achter hem slaat Leida haar armen beschermend om zich heen.
'Wat ga je doen?' fluistert ze. Haar stem is hoog. 'Wat ga je doen?' ](else:)[ Een paar stappen achter hem trilt Leida van woede.
'Wat ga je doen?' schreeuwt ze. 'Wat ga je doen?' ]
Antonius strekt zijn hand naar je uit en raakt je wang aan.
'Maar waarom?' zegt hij. 'Waarom?'
[[Kus hem.]]
[[Doe niets.]]
Het is een opwelling, en een risico, maar je hebt niets te verliezen. Zijn lippen zijn warm, zoet. *Hij ruikt naar droog hout, naar verlaten boerenschuur.* Hij opent zijn mond. *Hoe lang is het geleden dat ik iemand anders dan Alex heb gekust?* Er loopt een traan langs zijn wang, langs jouw wang. Hij trekt zijn hoofd terug. (display: "Doe niets.")
(if: (history:) contains "Kus hem.")[ 'Wie ben jij? Waarom ben je er nu pas?'
De vloer verdwijnt. Je valt. ](else:)[ 'Wie ben jij?' vraag Antonius.
(if: $relatiedochter > 6)[ Leida rent naar voren. ](else:)[ Leida pakt het mes van de vloer. ] De vloer verdwijnt. Je valt. ] (display: "EindeSpel2")
Je hurkt en je oog valt op een gat onderin de heg. *Als ik dichterbij was, zou ik erdoorheen kunnen kijken.* Je kijkt op je horloge. *Eén minuut.*
[[Kijk erdoorheen.]]
[[Wacht tot het spel over is.]]
De zon speelt verstoppertje met je. Soms laat hij zich zien en dan duikt hij weer weg achter een overhangende tak, een deel van de heg of een wolk. Je kijkt op je horloge. Je volgt de wijzer op de wijzerplaat. *9. 8. 7 seconden voor het hele uur* Nog één blik op de heg, de vijver, het wonderlijke kleurenspel van de herfst. *3. 2. 1.* (display: "EindeSpel2"
Hij veegt met zijn mouw over het raam. Dat wordt er niet schoner op. 'Een leeg landgoed. Leida en ik zijn de enige twee levende wezens hier. Zonder mij zou ze op zijn best bij een ver familielid komen te wonen en op zijn slechts in een weeshuis.' Je hoort Leida naar adem happen alsof ze op het punt staat iets te zeggen, maar zich dan toch inhoudt. 'Ze zouden haar al het geld afnemen omdat ze nog zo jong is en bovendien een meisje.' De zon spiegelt via je horloge pijnlijk in je ogen. Met moeite lees je de tijd. *Twee minuten.* 'Als ik er niet zou zijn,' gaat Antonius verder. 'Dan heeft ook dit landgoed geen toekomst meer. Het zou naar mijn neef gaan die al zijn geld heeft verkwist aan plezierreisjes.'
[['Ik heb geen tijd voor deze onzin.']]
[['Ik ben hier niet om u te doden.']]
'Zeker,' zegt hij. 'Het is een landgoed, mijn landgoed.' (display: "'Een landgoed.'")
Antonius zet een stap van je weg en houdt beschermend zijn handen voor zijn borst.
(display: "'Ik ben hier niet om u te doden.'")
'Papa,' brengt Leida er tussenin. 'Hij is hier om mij weg te halen, niet jou.'
'Jou?' Hij kijkt van Leida naar jou en weer terug. *Alsof hij een tenniswedstrijd volgt. Alsof hij een ontkenning verwacht.* 'Waarom?'
'Hij speelt met ons. Dit is een spel. Hij is een speler.'
'Wat?' Hij trekt een wenkbrauw op. 'Ik volg het niet. Wat voor spel?'
Leida loopt naar het mes en pakt het van de vloer.
'Een simpel moordspel, vermaak.'
'Vermaak? En. Maar...'
Leida weegt het mes in haar hand. *Eén minuut.* Ze kijkt je aan.
(if: $relatiedochter > 6)[ 'Hoe kan ik je overtuigen het niet te doen?' ](else:)[ 'Er moet een manier zijn om jou te stoppen.' ]
[['Het is mijn werk.']]
[[Haal je schouders op.]]
'En Antonius dan?'
Antonius komt de hoek om. Hij stopt, zijn blik bevroren op het mes. Je kijkt op je horloge. *Nog vijf minuten.*
[['Hallo Antonius.'|Doe alsof er niets aan de hand is.]]
[[Zeg niets.|Doe alsof er niets aan de hand is.]]
(if: $relatiedochter > 6)[ 'Er moet toch wel iets zijn?' Haar hand verslapt, ze laat het mes weer vallen. 'Iets?' Antonius loopt naar haar toe, strijkt over haar wang en raapt dan het mes op. Hij draait zich naar je toe. ](else:)[ 'Wat een laf excuus. Er moet toch wel een manier zijn?' Het mes trilt. Antonius loopt naar haar toe, strijkt over haar wang en wrikt het mes dan uit haar greep. Hij draait zich naar je toe. ]
'Voor je bij mijn meisje komt, moet je eerst langs mij,' zegt hij. Hij zegt het rustig, alsof hij je vertelt over de ingrediënten in de soep. Hij zakt lichtjes door zijn knieën en kijkt je strak aan. Leida legt een hand op zijn arm. Hij legt zijn vrije hand op de hare.
[[Kom naar voren.]]
[[Blijf staan.]]
(if: $relatiedochter > 6)[ 'Niets?' Haar hand verslapt, ze laat het mes weer vallen. 'Echt niets?' Antonius loopt naar haar toe, strijkt over haar wang en raapt dan het mes op. Hij draait zich naar je toe. ](else:)[ 'Dit kan niet.' Het mes trilt. 'Dit mag niet.' Antonius loopt naar haar toe, strijkt over haar wang en wrikt het mes dan uit haar greep. Hij draait zich naar je toe. ]
'Voor je bij mijn meisje komt, moet je eerst langs mij,' zegt hij. Hij zegt het rustig, alsof hij je vertelt over de ingrediënten in de soep. Hij zakt lichtjes door zijn knieën en kijkt je strak aan. Leida legt een hand op zijn arm. Hij legt zijn vrije hand op de hare.
[[Kom naar voren.]]
[[Blijf staan.]]
Je zet een stap en de vloer verdwijnt onder je voeten. (display: "EindeSpel2")
Antonius geeft een kneepje in Leida's hand. De vloer verdwijnt onder je voeten. (display: "EindeSpel2")
'Kalm aan, kalm aan,' galmt het in je hoofd. 'We hebben je in een lege ruimte gezet voor de briefing.'
[['Wat is de bedoeling?'|Spel 1aa]]
[['Ik snap er niets van.'|Spel 1aa]]
'Laat me uitleggen wat je te wachten staat. Je gaat zo een simulatie in. Je hebt drie uur de tijd om de glitch te vinden. Lukt het eerder, probeer dan met de glitch te praten. Achterhaal motieven, methodes en waarom het überhaupt gebeurt, zodat we dit verder kunnen voorkomen. Onthoudt dat het maar een verhaal is. De figuren die je tegenkomt kunnen echt lijken, maar laat je niet door hen inpalmen.' De vrouw kucht. 'Je zal waarschijnlijk niet veel meekrijgen van het originele spel. Dat is volledig in de war geschopt door de glitch. We hebben al weddenschappen afgesloten over hoe lang je het de eerste keer zal overleven.'
[['Wacht, ik kan doodgaan?']]
[['Oké zet me in de simulatie.']]
'Ik kan je geen hints geven, sorry. Ik wil niet dat iemand denk dat ik de weddenschap naar mijn hand probeer te zetten. Ik heb ingezet op twintig minuten. Langer dan de meesten. Je wordt nu overgeschakeld. We hebben je de rol gegeven van iemand die niet in het verhaal thuishoort. Zo zorgen we ervoor dat je niet per ongeluk de glitch speelt. Hou je goed vast. Enige wagenziekte is normaal.' *Waar moet ik me dan aan vasthouden?*
(link: "Verder.")[(goto: "WELKOM IN SPEL1A")]
'Je wordt nu overgeschakeld. We hebben je de rol gegeven van iemand die niet in de simulatie thuishoort. Dat zorgt ervoor dat je niet per ongeluk de glitch kunt spelen. Hou je goed vast. Enige wagenziekte is normaal.' *Waar zou ik me dan aan vast moeten houden?*
(link: "Verder.")[(goto: "WELKOM IN SPEL1A")]
Iemand trekt aan je benen. Het wordt licht en je kijkt naar de wolken.(if: $wachtwoordcircus is true)[ 'Komt u voor de voorstelling mevrouw?' ](else:)[ *Verrassend levensechte wolken.*
'Komt u voor de voorstelling mevrouw?' ]
(if: $wachtwoordcircus is true)[ [['Ja, ik moet alleen nog een kaartje kopen.']]
[['Je hebt me vermoord.']]](else:)[ [['Ja, ik moet alleen nog een kaartje kopen.']]
[['Welke voorstelling?']] ]
Rechts ben je al geweest. Je slaat een pad links in en loopt al snel naast de heg die de tuin van de buitenwereld scheidt. *Zullen Antonius of Leida me achterna komen. Wat zullen ze denken als ik er ineens niet meer ben? Of houdt het spel dan op? Het is de eeuwige vraag. Houdt een boek op te bestaan als het niet gelezen wordt? Nee. Het verhaal blijft altijd bestaan. Een mens wordt ook niet uitgewist als niemand hem nog kent.* Een blaadje dwarrelt vlak voor je voeten neer. *Zal dat de volgende keer dat het verhaal wordt verteld ook vallen? Op dit moment? Deze tijd? Bijna vierentwintig uur in de simulatie?*
[[Raap het blaadje op.]]
[[Loop door.]]
(if: $wachtwoordcircus is true)[ Het konijn komt weer in beeld. *Hij ziet er zo onschuldig uit in het volle zonlicht zonder mes.* (if: (history:) contains "Verschuif zodat hij je hart doorboort.")[ Je legt je hand op je hart. Het klopt gejaagd. *Maar het klopt tenminste.* ](else:)[ Onwillekeurig gaat je hand naar je nek. Geen wond, geen pijn meer, niets. Alleen gave huid. ] ](else:)[ Een konijn komt in beeld. Een reusachtig, wit konijn met pluchen oren en een plastic snuit. ](display: "'Nee, nee, ik kom voor de voorstelling.'")
Een konijn komt in beeld. Een reusachtig, wit konijn met pluchen oren en een plastic snuit. Hij schudt zijn kop.
'Wat ligt u hier te dutten als u niet weet welke voorstelling? We zijn midden in het bos. U wilt toch niet zeggen dat u verdwaald bent?'
[['Eigenlijk wel ja.']]
[['Nee, nee, ik kom voor de voorstelling.']]
Hij steekt zijn poot naar je uit.
'Zal ik u wijzen waar kaartjes te krijgen zijn? We zijn eigenlijk nog niet open, maar Mischa doet vast niet moeilijk.'
[[Neem zijn poot aan.]]
[[Krabbel zelf overeind.]]
'Nou, verdwaald zijn is een prima gelegenheid om naar onze voorstelling te komen. Er zijn gratis M&M's en deze keer ga ik oefenen met mijn messen.' Hij steekt zijn poot naar je uit. 'Zal ik u wijzen waar kaartjes te krijgen zijn? We zijn eigenlijk nog niet open, maar Mischa doet vast niet moeilijk.'
[[Neem zijn poot aan.]]
[[Krabbel zelf overeind.]]
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/4JZtcbw.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "SPEL2")]|passage>[](stop:)]
Hij trekt je zonder moeite overeind. (if: $wachtwoordcircus is true)[ Hij ziet iets in je uitdrukking, want hij laat snel weer los.
(display: "Met het konijn mee.")](else:)[ *Zijn vacht voelt zo echt, net de stugge haren van een knuffel. Zou ik ook pijn voelen? Kan ik echt doodgaan hier? Dat was een grapje toch?* (display: "Met het konijn mee.") ]
De aarde is droog en hard. Een grasspriet snijdt in je vinger. (if: $wachtwoordcircus is true)[
(display: "Met het konijn mee.")](else:)[ *Ik kan pijn voelen. Kan ik echt doodgaan hier? Dat was een grapje toch?* (display: "Met het konijn mee.")]
(if: $wachtwoordcircus is true)[ 'Nou, vamos dan maar,' zegt het konijn. Hij waggelt weg. Tussen een paar bomen door verschijnen de felle kleuren van de circustent. Je loopt hem rustig achterna en staat al snel weer bij Mischa's kassa.
(display: "Loop naar de kassa.") ](else:)[ *Het voelt allemaal zo werkelijk, precies zoals je zou verwachten. Maar doodgaan?* Je ademt diep in. Hondenpoep en paardenbloemen. *Nee. Dat moet een grapje zijn. Doen ze vast met alle nieuwe werknemers. Ze eerst eens goed de stuipen op het lijf jagen. En dan lachen.*
'Niet die kant,' zegt het konijn. Hij waggelt weg. Tussen een paar bomen door verschijnen de felle kleuren van een circustent. Je klopt het gras van de jurk die je aanhebt. *Ik ben tenminste niet veranderd in een levensgrote pratende knuffel.*
[[Ga het konijn achterna.|Ga hem achterna.]]
[[Loop op je eigen tempo.]]]
Je moet rennen om weer naast hem te kunnen lopen.
'Mischa zit bij de ingang in zijn hok.' *Zijn hok? Is het ook een dier?* Het konijn legt een hand op je schouder. 'Nou, aangenaam kennis te hebben gemaakt, mevrouw. Nu moet ik echt gaan oefenen, anders wordt Eppo boos.' Hij duikt onder het tentdoek door. Rechts staan woonwagens kriskras in het gras. Voor je is de ingang. (display: "Voor de ingang van het circus.")
Het konijn is binnen een paar seconden al ver vooruit. Hij draait zich om, wijst met beide poten op de ingang. Je loopt traag in die richting. Een windvlaag doet je ogen tranen. Je veegt het vocht weg, likt het dan in een opwelling van je vinger. *Zout als de zee.* Je struikelt over een boomwortel. Je hervindt je balans en ziet nog net de konijnenstaart onder het tentdoek verdwijnen. Rechts staan woonwagens kriskras in het gras. Voor je is de ingang. (display: "Voor de ingang van het circus.")
De sporen van vrachtwagens, exotische dieren en tentdelen hebben weinig overgelaten van het gras. Vanuit een hokje met daarboven talloze lampjes die op een misselijkmakende manier verspringen van groen naar geel en patronen tekenen (de woorden KASSA en CIRCUS om de beurt) zwaait een man naar je. *Dat zal Mischa zijn.* Je loopt naar hem toe.
(display: "Loop naar de kassa.")
Het tentdoek zit vast met grote spijkers. (if: $spijker is true)[ Het tentzeil klappert waar je een spijker uit de grond hebt getrokken. De hond kijkt je telkens als de wind het zeil laat opwaaien met een grote frons aan. Hij ontbloot zijn tanden en rukt aan de lijn. ](else:)[ Je kunt er net onderdoor kijken. Een hond kijkt terug. Hij gromt. Kwijl loopt tussen zijn scherpe tanden door. Hij rukt aan de lijn die hem dicht bij de tribune houdt. ]
[[Trek een van de grote spijkers eruit.]]
[[Ga terug.|Kijk rond.]]
'Zei hij dat?' Hij snuift. 'Hij denkt zeker dat, omdat ik hier dag en nacht zit, ik niets beters heb te doen dan kaartjes te verkopen. Het is wachtwoord of niks voor vijf uur.'
[['Je zit hier dag en nacht?']]
[['Ik weet het wachtwoord.']]
Hij duwt de punt van het potlood door één van de gaatjes.
'Medewerkers kennen het wachtwoord. Niet-medewerkers kunnen wachten tot de kassa opengaat. Dat ik hier dag en nacht zit, betekent niet dat ik niets beters heb te doen dan kaartjes te verkopen.'
[['Je zit hier dag en nacht?']]
[['Ik weet het wachtwoord.']]
Hij likt over zijn lippen.
'Ja.' Hij laat het potlood een salto maken.
[['Waarom?']]
[['Laat maar, ik kom later wel terug.']]
(if: (count: (history:), "'Ik weet het wachtwoord.'") < 1)[ 'Echt?' Hij klikt met zijn tong. 'Wat is het wachtwoord dan?' ](else:)[ (print: (either: "'Wat dan?", "'Oké, hit me.", "'Ja, ja. Het zal wel.'")) ]
(if: $wachtwoordcircus is true)[ [['Speler.']] ](else:)[ [[Verzin iets.]]
[['Laat maar, ik kom later wel terug.']]]
'Omdat ik hier prima zit.' Hij schraapt met het potlood over het glas. 'Vijf uur. Kassa open. Terugkomen. Dan kaartjes.'
[['Maar ik weet het wachtwoord.'|'Ik weet het wachtwoord.']]
[['Tot straks dan.'|'Laat maar, ik kom later wel terug.']]
(print: (either: "'Olifant?", "'Bananensplit?", "'Grasmaaier?", "'Gorgonzola?", "'Eenhoorn?", "'Kenia?", "'Aardappelkwekerij?", "'Zuurdesem?", "'Wachtwoord?", "'Eikel, laat me er gewoon door?")) (print: (either: "Nee, dat is niet het wachtwoord.'", "Denk je dat echt?'", "Goede gok, maar nee.'" ))
[['Nee, nee, ik weet het wachtwoord echt.'|'Ik weet het wachtwoord.']]
[['Laat maar, ik kom later wel terug.']]
'Verstandig.' Hij zet het potlood achter een oor. Je keert op je schreden terug. Midden in een olifantenpootafdruk blijf je staan. *Drie uur om tot de glitch door te dringen en al zoveel tijd verspild. Hoe laat is het eigenlijk?*
[[Kijk hoe laat het is.]]
[[Vind iemand die je het wachtwoord kan vertellen.|Zoek iemand die het wel weet.]]
Instinctief kijk je naar je pols. Geen horloge.
[[Vraag aan Mischa hoe laat het is.]]
[[Zoek iemand die het wel weet.]]
'Ik zie dat je iets zoekt,' zegt een vrouw. 'Mij misschien?' Ze heeft een fel glitterpakje aan dat haar nauwelijks bedekt.
[['Enig idee hoe laat het is?']]
[['Enige idee hoe ik naar binnen kan komen?']]
Ze haalt haar schouders op.
'Een uur of drie, vier, vijf? Nog lang geen tijd voor de voorstelling.'
[['Enige idee hoe ik naar binnen kan komen?']]
[['Is Mischa om te kopen?']]
'Met het wachtwoord.' Ze krult wat van haar golvende haar om een vinger. 'En je volgende vraag is natuurlijk: wat is het wachtwoord?' Ze grijnst. 'En mijn antwoord is dan natuurlijk: dat is een geheim.'
[['Kun je me geen hint geven?']]
[['Is Mischa om te kopen?']]
'Ik kan je wel wat over Mischa verklappen.' Ze zet een stap dichterbij. Je kunt nu het kippenvel op haar bovenarmen zien. 'Hij is als de dood voor water. Eén druppel en...' ze knipt in haar vingers. 'Hij valt flauw.'
[['Bedankt voor de informatie.']]
[['Is dat niet immoreel?'|'Is dat niet een beetje immoreel?']]
Ze knipoogt. 'Doe met de info wat je wilt.' Ze trekt het spaghettibandje dat van haar schouder afgezakt is recht en stapt naar de ingang. Mischa laat haar zonder iets te zeggen door.
[[Kruip onder het tentdoek door.]]
[[Ga op zoek naar water.]]
[[Kijk rond.]]
(if: (history:) contains "'Is Mischa om te kopen?'")[ 'Zegt degene die mij vraagt hoe onze cassière om te kopen is.' ](else:)[ 'Is wat immoreel? Ik vertel je alleen maar een interessante karaktertrek, meer niet.' ] (display: "'Bedankt voor de informatie.'")
(if: $fles is true)[ Je vindt een diepe plas waar een olifant een lange tijd heeft stilgestaan. *Modderig, maar water is water.*
[[Vul de fles met water.]]
[[Ga terug.|Kijk rond.]]](else:)[ Je vindt een diepe plas waar een olifant een lange tijd heeft stilgestaan, maar je hebt niets om het in te doen. Je draait je om en loopt terug. (display: "Kijk rond.") ]
Je kijkt naar Mischa. Hij kijkt terug, krabbelt snel iets neer en houdt een vel papier naar je omhoog. "Niet storen."
'Dat doet hij nou altijd. De eikel,' zegt een vrouw. Ze heeft een fel glitterpakje aan dat haar nauwelijks bedekt.
[['Enig idee hoe laat het is?']]
[['Enige idee hoe ik naar binnen kan komen?']]
(if: $spijker is true)[ Maar je hebt al zo'n spijker in je zak zitten. Je loopt terug. (display: "Kijk rond.") ](else:)[ (set: $spijker to true)Je trekt aan de spijker. Geen beweging in te krijgen. Je zet je hele gewicht in de strijd en trekt aan het touw. Hij schuurt pijnlijk in je hand, maar de spijker komt stukje bij beetje uit de grond. De hond is het er duidelijk niet mee eens. Hij gromt diep. Je geeft nog één ruk en de spijker schiet los. Je stopt het modderige ding in je zak en loopt terug. (display: "Kijk rond.") ]
(if: $fles is true)[ (if: $spijker is true)[ (if: $water is true)[ Je kijkt naar het fles met modderig water en voelt de spijker in je zak.
[[Prik gaatjes in de dop van de fles.]] ](else:)[ Je schoenen soppen in het modderige veldje. (if: $fles is true)[ De minotaurus kijkt je, tussen zijn pogingen om een nieuwe fles open te maken door, vuil aan. ](else:)[ Op het trappetje van de voorste caravan zit een man met een runderkop. Hij probeert tevergeefs een fles open te maken met zijn (either: "beide handen", "tanden"). ] (if: $spijker is true)[ Het tentdoek bolt op door de wind en even zie je de tanden van de hond blikkeren. ](else:)[ Het tentdoek staat strak gespannen, maar eronder is genoeg ruimte om je erdoor te wringen. ]
[[Kruip onder het tentdoek door.]]
[[Ga op zoek naar water.]]
[[Spreek de minotaurus aan.]] ] ](else:)[ Je schoenen soppen in het modderige veldje. (if: $fles is true)[ De minotaurus kijkt je, tussen zijn pogingen om een nieuwe fles open te maken door, vuil aan. ](else:)[ Op het trappetje van de voorste caravan zit een man met een runderkop. Hij probeert tevergeefs een fles open te maken met zijn (either: "beide handen", "tanden"). ] (if: $spijker is true)[ Het tentdoek bolt op door de wind en even zie je de tanden van de hond blikkeren. ](else:)[ Het tentdoek staat strak gespannen, maar eronder is genoeg ruimte om je erdoor te wringen. ]
[[Kruip onder het tentdoek door.]]
[[Ga op zoek naar water.]]
[[Spreek de minotaurus aan.]] ] ](else:)[ Je schoenen soppen in het modderige veldje. (if: $fles is true)[ De minotaurus kijkt je, tussen zijn pogingen om een nieuwe fles open te maken door, vuil aan. ](else:)[ Op het trappetje van de voorste caravan zit een man met een runderkop. Hij probeert tevergeefs een fles open te maken met zijn (either: "beide handen", "tanden"). ] (if: $spijker is true)[ Het tentdoek bolt op door de wind en even zie je de tanden van de hond blikkeren. ](else:)[ Het tentdoek staat strak gespannen, maar eronder is genoeg ruimte om je erdoor te wringen. ]
[[Kruip onder het tentdoek door.]]
[[Ga op zoek naar water.]]
[[Spreek de minotaurus aan.]] ]
(set: $water to true)Het water is modderig en ruikt zuur. Je schroeft de dop op de fles en loopt terug. (display: "Kijk rond.")
(if: $fles is true)[ De minotaurus ontbloot zijn geelbruine tanden als je dichterbij komt.
(either: "'Heb je nog niet genoeg lol gehad met mij?'", "'Wat moet je?'", "'Vlieg op.'")
Je draait je om en loopt terug. (display: "Kijk rond.") ](else:)[ De minotaurus krabt het lijkje van een vlieg van zijn voorhoofd.
'Help even, wil je.' Hij heeft een hoge stem die niet bij de enorme, gehoornde kop past. Hij reikt je de fles aan. (either: "Coca Cola", "Fanta", "Cassis", "7-Up", "Sprite").
[[Open de fles.]]
[[Schud de fles en maak hem dan open.|Schudt de fles en maak hem dan open.]] ]
Met een zacht gesis komt de frisdrank tot leven. Ongeduldig trekt de minotaurus de fles uit je handen. Het dopje valt op de grond. De minotaurus klokt de fles in een keer achterover. De fles wordt platgedrukt omdat er geen lucht bij kan komen.
'Ah,' zucht de minotaurus. (either: "'Hier krijg je nooit genoeg van.'", "'Die had ik verdiend.'", "'Nog maar eentje dan.'") Hij legt de fles op een trede, stampt erop en gooit hem dan in de prullenbak naast de woonwagen. Die begint al aardig vol te raken. Hij doet de deur van de woonwagen open en trekt een fles (either: "Coca Cola", "Fanta", "Cassis", "7-Up", "Sprite") tevoorschijn.
[['Hulp nodig daarbij?']]
[[Loop terug.|Kijk rond.]]
Je probeert het schudden te verdoezelen door de fles eerst onder je oksel te doen en dan tussen je knieën te plaatsen. Je opent de fles en de frisdrank gutst eruit. De minotaurus trekt zijn benen op.
'Idioot. Nu zit er allemaal kleverige shit aan de fles. Hou hem zelf maar.'
[['Nee, gooi hem maar weg.']]
[[Leeg de fles.]]
Hij snuift. Een vliegje land op zijn neus en hij slaat hem dood met een vlakke hand.
(either: "'Goed geef maar dan.'", "'Rotvliegen.'", "'Doe dat niet nog een keer.'")
Hij trekt de fles uit je hand, stampt er een keer op en gooit hem dan in de prullenbak naast de woonwagen. Die begint al aardig vol te raken. Hij doet de deur van de woonwagen open en trekt een fles (either: "Coca Cola", "Fanta", "Cassis", "7-Up", "Sprite"). tevoorschijn.
[['Hulp nodig daarbij?']]
[[Loop terug.|Kijk rond.]]
(set: $fles to true)Je draait hem ondersteboven en de frisdrank loopt over het gras.
'Aso,' mompelt de minotaurus. Je drukt de fles tegen je borst en loopt terug. (display: "Kijk rond.")
Hij knijpt zijn ogen fijn.
'Heb je echt niet beters te doen?' *Wat moet ik dan doen?* Als je geen antwoord geeft, duwt hij de fles in je richting. 'Daar gaan we weer.'
[[Open de fles.]]
[[Schud de fles en maak hem dan open.|Schudt de fles en maak hem dan open.]]
Je haalt de spijker uit je zak en duwt hem door de dop heen. Nog een paar keer en je hebt een soort geïmproviseerde watersproeier. *Het perfecte wapen voor de situatie.*
[[Ga terug naar Mischa.]]
Je richt de fles op hem, maar hij is zo geconcentreerd bezig dat hij het niet eens opmerkt.
[['Kijk eens wat ik hier heb.']]
[['Wat is het wachtwoord sukkel?'|'Kijk eens wat ik hier heb.']]
(set: $wachtwoordcircus to true)Hij springt overeind. Zijn stoel valt achterover en de toren stort in. Je drukt de dop van de fles tegen de gaten in het raam. 'Oké, oké.' Zijn stem is hees. 'Het wachtwoord is Speler.' Hij zakt op de grond. 'Niet spuiten. Niet spuiten alsjeblieft.'
[['Laat me erdoor dan.'|'Laat me er door dan.']]
[[Spuit hem nat.]]
(set: $wachtwoordcircus to true)'Wat is dat bruine spul dan?' Hij springt overeind. Zijn stoel valt achterover en de toren stort in. Je drukt de dop van de fles tegen de gaten in het raam. 'Water.' Zijn stem is hees. 'Het wachtwoord is Speler.' Hij zakt op de grond. 'Niet spuiten. Niet spuiten alsjeblieft.'
[['Laat me erdoor dan.'|'Laat me er door dan.']]
[[Spuit hem nat.]]
'Het wachtwoord?' Hij zucht en kijkt op. 'Hoor eens. Als je het niet weet, dan weet je het niet. En ik ga het je niet vertellen. Je moet wel een hele goed argument hebben om mij te overtuigen het...' Hij registreert wat je in je handen hebt. Hij slikt. 'Wat is dat?'
[['Mijn argument.']]
[['Niets.']]
Mischa sluit zijn ogen. Er gaat een schok door zijn lijf. Hij ademt zwaar uit.
'Ik zal nu de deur voor je open doen,' zegt hij met een klein stemmetje. Hij komt langzaam overeind en loopt stapje voor stapje, steeds stoppend, naar het bureau en drukt dan op een groene en een rode knop. De flappen van de tent schuiven mechanisch uit elkaar. Het konijn komt naar buiten en blijft stokstijf staan.
[['Hallo daar.']]
[['Is er iets?']]
Mischa gilt en valt achterover. Op zijn T-shirt zit een natte vlek. Terwijl hij zich met zijn benen nog verder van je afzet, trekt hij het van zijn hoofd en slingert het in een hoek. Hij kijkt je verwilderd aan. Hij schiet naar voren en drukt op twee knoppen op zijn bureau, een groene en een rode. De flappen van de tent schuiven mechanisch uit elkaar. Het konijn komt naar buiten en blijft stokstijf staan.
[['Hallo daar.']]
[['Is er iets?']]
Een paar seconden is het helemaal stil. Je hoort alleen de losse tentflap verderop tegen het doek slaan.
'Hallo,' zegt het konijn. 'Ik had niet verwacht dat u hem zou zijn.'
'Zij is hem, zij is hem,' verzekert Mischa hem vanachter zijn bureau. Zijn ogen staan nog steeds strak op je waterpistool gericht. Het konijn knikt traag en schiet dan naar voren. Voor je kan reageren, word je getackeld en in een houdgreep gezet. De fles valt met een smak op de grond. Het konijn duwt zijn plastic snuit tegen je oor.
'Ik ga nu mijn messenact oefenen.'
[['Ik heb niets gedaan.']]
[[Zeg niets.|Zeg niets.2]]
Een paar seconden is het helemaal stil. Je hoort alleen de losse tentflap verderop tegen het doek slaan.
'Dat zou je kunnen zeggen ja,' zegt het konijn dan. 'Ik had niet verwacht dat u hem zou zijn.'
'Zij is hem, zij is hem,' verzekert Mischa hem vanachter zijn bureau. Zijn ogen staan nog steeds strak op je waterpistool gericht. Het konijn knikt traag en schiet dan naar voren. Voor je kan reageren, word je getackeld en in een houdgreep gezet. De fles valt met een smak op de grond. Het konijn duwt zijn plastic snuit tegen je oor.
'Ik ga nu mijn messenact oefenen.'
[['Ik heb niets gedaan.']]
[[Zeg niets.|Zeg niets.2]]
Mischa stoot een hoge lach uit. Het konijn mept tegen je kin. (display: "Messenact.")
'Breng haar weg, breng haar weg.' Mischa bonkt op de ruit. Het konijn mept tegen je kin. (display: "Messenact.")
Je wordt wakker op je rug, ingesnoerd in een kartonnen kist, met het konijn dat met een lang mes in de hand boven je uittorent. Je zit vastgebonden en kunt je nauwelijks bewegen. Je hart drumt in je hoofd.
'Stil liggen mevrouw,' zegt het konijn. 'Anders zal ik gedwongen zijn u te doorsteken.' Hij steekt het mes in de doos. Het lemmet doorboort je broekspijp. 'Eppo mag dan wel vinden dat ik niet geschikt ben, maar ik zal hem straks eens laten zien hoe goed ik u niet doorboord heb.' Hij trekt een derde mes en richt die hoger. Net links van je borst, links van je hart.
[['Waarom doe je dit?']]
[[Verschuif zodat hij je hart doorboort.]]
'Om te oefenen voor straks.' Het konijn duwt het mes door het karton. Het schampt je zij. Er springen tranen in je ogen. 'Ik zei toch dat je stil moest blijven liggen,' mompelt het konijn. 'Als je dood gaat zijn we weer helemaal terug bij af. Eppo is al onderweg. Hij wil je zien.'
Je zij brandt. *Als dit een simulatie is, waarom doet het dan zo'n pijn?* Hij trekt een nieuw mes en richt op een punt vlak naast je nek. Je slikt het speeksel dat zich heeft opgehoopt hoorbaar door.
[['Je weet dat dit een simulatie is?']]
[[Verschuif zodat hij je keel doorboort.]]
Het mes schiet omlaag. *Nee, nee, nee.* Je wijkt uit, maar het is te laat. Hij raakt tussen je ribben door je hart. Zwart. Een moment.
'Kut,' zegt het konijn. (display: "Spel1abegin")
'Ik wilde het niet geloven mevrouw. Iedereen vond het moeilijk te geloven.' Zijn plastic ogen glimmen in het licht. Ademen doet pijn, er loopt warm bloed langs je huid. 'Maar nu weet ik het zeker.' Hij duwt het mes door. Je knijpt je ogen dicht, maar hij raakt je niet nog een keer. *Zou het toch geen grapje zijn? Maar hoe kan ik doodgaan hier?* Hij verplaatst het mes naar de andere kant van je keel.
[['Iedereen weet het?']]
[[Verschuif zodat hij je keel doorboort.]]
Het mes schiet omlaag. *Nee, nee, nee.* Je wijkt uit, maar het is te laat. Je hoofd staat op ontploffen, er sproeit warm bloed tegen de binnenkant van de doos.
'Kut,' zegt het konijn. Je verliest snel bloed. Zwart. *Ik wil niet dood. God, ik wil niet dood.* Een moment. Een hartslag. (display: "Spel1abegin")
'Ja,' zegt hij. 'Je verstoort mijn concentratie.' Hij duwt het mes naar beneden. Instinctief verschuif je je hoofd en hij mist je net. Hij zet het mes weer aan de andere kant van je keel.
[['Wacht. Stop.']]
[[Blijf stil liggen zodat hij je keel doorboort.|Verschuif zodat hij je keel doorboort.]]
Het mes schiet omlaag. Je probeert uit te wijken. Je hoofd staat op ontploffen. Er sproeit warm bloed tegen de binnenkant van de doos.
'Kut,' zegt het konijn. Je verliest snel bloed. Zwart. *Ik wil niet dood. God, ik wil niet dood.* Een moment. Een hartslag. (display: "Spel1abegin")
'Slechte droom, mevrouw?' Je knippert met je ogen. Het konijn komt weer in beeld. Hij houdt zijn hoofd schuin en plukt aan één oor. 'Als ik u was, ging ik naar onze voorstelling om eens goed te ontspannen.' *Hij weet niet wat er zojuist gebeurd is.* (if: (history:) contains "Verschuif zodat hij je hart doorboort.")[ Je legt je hand op je hart. Het klopt gejaagd. *Maar het klopt tenminste.* ](else:)[ Onwillekeurig gaat je hand naar je nek. Geen wond, geen pijn meer, niets. Alleen gave huid. ] (display: "'Nee, nee, ik kom voor de voorstelling.'")
'Nee, sorry. Bezoekers onthou ik nooit.'
[['Ik ben geen gewone bezoeker.']]
[['Ik was hier net nog.']]
Hij peutert met het potlood in zijn neus.
'Oké, als jij het zegt. Weet je het wachtwoord dan?'
[['Speler.']]
[['Ik was hier net nog.']]
Hij schudt zijn hoofd.
'Nee hoor, je bent de eerste vandaag. Laat je me nou met rust? Dan kan ik een kruiswoord doen of zo. Ik ben niet van koetjes en kalfjes.'
[['Ook niet van water.']]
[['Maar ik weet het wachtwoord.'|'Ik weet het wachtwoord.']]
Hij trekt zijn wenkbrauwen op.
'Klopt.' Hij drukt op de groene knop en de tentflappen schuiven voor je opzij. 'Naar binnen dan met jou.'
[[Ga naar binnen.|De tent binnen.]]
Hij verbleekt en laat het potlood met een klap op tafel neerkomen.
'Dus je kent me echt. Wat is je act? Hoe lang ben je hier al?'
[['Dat doet er niet toe. Ik weet het wachtwoord.'|'Ik weet het wachtwoord.']]
[['Ik heb een messenact.']]
Binnen is een zandstorm gaande. Zaagsel vliegt je om de oren. In het midden van de piste staan twee stoelen. Het konijn en een lange man zitten dicht naar elkaar toegebogen. De man praat met zijn hand voor zijn mond en het konijn schudt langzaam zijn hoofd. Je springt van de tribune de piste in. Even vergeet je je lippen op elkaar te houden. Gelijk vult je mond zich met zaagsel. Je hoest, maar er komt alleen maar meer zaagsel bij. De lange man kijkt op en ziet je staan. Hij geef het konijn een kneepje in zijn schouder en staat op.
'Succes,' schreeuwt hij in een oor van het konijn. Door de wind klinkt het als een fluistering. Het konijn knikt. De man knipt met zijn vingers en de wind stopt. Zaagsel dwarrelt door de lucht. Je hoest en nat zaagsel valt voor je voeten op de grond. Met je nagels schraap je de rest van je tong. Je hoest nog een keer. Het zwarte gordijn achterin de piste ruist. Het konijn staat op van de stoel en komt op je toegelopen.
'Zo,' zegt het konijn. 'Wat willen jullie van me?'
[['Jullie?']]
[['Wie was die man?']]
'Is dat niet een beetje overbodig? We hebben al een prima messenact. Al mist hij iets te vaak.' Hij rilt. 'Maar hij had beloofd te oefenen.' Hij legt zijn handen beschermend over zijn buik. 'Maar als je hier echt werkt, dan weet je natuurlijk het wachtwoord.'
[['Natuurlijk ken ik het wachtwoord.'|'Ik weet het wachtwoord.']]
[['Speler.']]
'Ree en u. Of jij.'
(display: "Ree")
'Dat was de grote man,' zegt een stem vlak achter je.
'Goeiemiddag Ree.'
(display: "Ree")
'Noem me geen Ree waar anderen bij zijn alsjeblieft, ik noem jou toch ook niet Nijn?' Een warme hand op je schouder. De vrouw van zo-even komt naast je staan. 'Hallo. Wij kennen elkaar nog niet.'
[['Jawel hoor.']]
[['Hallo.']]
Ze lacht.
'O, ben jij onze nieuwe waarzegster? Heb je me in je glazen bol gezien?'
(display: "Ree2")
'We kunnen straks vast beter kennismaken.'
(display: "Ree2")
'Ik vind dit niks, Ree,' zegt het konijn. 'Ik word er gewoon uitgeknikkerd voor jou.'
'Regina zeg ik toch.' Ze schopt wat zaagsel in zijn richting. 'En blijkbaar is er meer competitie. En een spion.' Ze grijnst naar je en trekt haar wenkbrauwen op. *Alsof ze een spannend geheim deelt met een kleuter.* Het konijn knikt en wrijft over zijn neus.
'Ik heb hier geen zin in, Ree. Het is al gecompliceerd genoeg zonder dat we elke vreemdeling moeten wantrouwen. Alleen maar omdat Eppo iets raars in zijn hoofd heeft.'
Regina haalt haar schouders op.
'Eppo zei dat we het zouden weten als iemand Mischa met een zelfgemaakt waterpistool bedreigde.'
Het konijn slaat zijn armen over elkaar.
'Ik heb geen tijd voor deze onzin. Eppo heeft me een half uur gegeven om een nieuwe messenwerper plus assistent te vinden.'
[['Ik solliciteer als nieuwe messenwerper.']]
[['Ik moet met Eppo praten.']]
De neusgaten van het konijn verwijden zich.
'Jij?'
'Ze kan het proberen.' Regina slaat haar handen in elkaar. 'Je kunt onze nieuwe messenwerper worden. Tenminste,' ze kijkt je aan en glimlacht, 'als je bewijst dat je beter bent dan ik.'
(display: "Ree3")
Het konijn schudt zijn hoofd.
'Kan niet. Hij heeft het druk. Tenzij je hier een baan hebt.'
'Ik weet wat.' Regina slaat haar handen in elkaar. 'Je kunt messenwerper worden. Tenminste,' ze kijkt je aan en glimlacht, 'als je bewijst dat je beter bent dan ik.'
(display: "Ree3")
Het konijn likt zijn lippen. Een pluchen tong.
'Ja,' zegt hij zachtjes. 'Ja, waarom niet?' Hij tuit zijn handen voor zijn mond en roept naar boven. 'Koko?'
'Ja wat?' bromt een mannenstem vanuit de nok.
'De messenset alsjeblieft.' Met een suizend geluid komt een mes omlaag en spietst de grond vlak voor je voeten. 'Dank,' brult het konijn naar boven. Met een klap landt een groot doelwit een paar meter van jullie vandaan. Het konijn zet het overeind. 'Dubbeldank.'
'Ja ja.'
'Hij is een schaakmeester,' fluistert Regina. 'Zit de hele dag daarboven tegen zichzelf te schaken. Hij houdt er niet van lastig gevallen te worden.'
'Wie eerst?' vraagt het konijn.
[['Ik ga wel eerst.']]
[['Ik wil graag als tweede.']]
Het konijn drukt het mes in je hand. Je kijkt naar het lemmet en voelt bijna fysiek hoeveel pijn het deed toen hij je ermee doorstak. Je kunt een rilling niet onderdrukken.
'Je doet het vast goed,' zegt Regina.
[['Waarom moedig je me aan? Wil jij de baan dan niet?']]
[[Werp het mes op het doelwit.]]
Regina stapt naar voren en neemt het mes over. Ze zet haar linkervoet naar voren en buigt licht door haar knieën. Ze sluit haar rechteroog en werpt het mes in één soepele beweging recht in de roos. *Wauw.*
'Ha.'
Het konijn haalt het mes op. Regina zet haar handen in haar zij en roept hem na.
'Had je niet gedacht hè?'
Het konijn draait zich om en glimlacht. Hij werpt het mes voor haar voeten neer. Ze raapt het op.
'We zullen wel zien,' zegt hij. Regina steekt haar tong naar hem uit en draait zich dan naar jou. Ze maakt een lichte buiging en steekt het mes naar je uit. Je kijkt naar het lemmet en voelt bijna fysiek hoeveel pijn het deed toen het konijn je ermee doorstak. Je kunt een rilling niet onderdrukken.
'Je doet het vast goed,' zegt Regina. Voorzichtig pak je het mes aan.
[['Jij hebt al gewonnen.']]
[[Werp het mes op het doelwit.|Werp het mes op het doelwit.2]]
Haar ogen glinsteren.
'Jawel, natuurlijk wel. Maar ik kan altijd een assistent gebruiken. Nou, gooien dan.'
[[Gooi snel.|Werp het mes op het doelwit.]]
[[Gooi weloverwogen.]]
Je laat net iets te snel los. Het mes komt trillend bovenin het doel terecht. (display: "Ree4")
Je laat net iets te laat los. Het mes komt trillend onderin het doel terecht. (display: "Ree4")
Het konijn glimlacht, maar stopt gelijk als hij doorheeft dat je naar hem kijkt.
'Oké,' zegt hij. 'Nu jij Regina.' Hij loopt naar het doelwit, trekt het mes eruit en werpt het voor Regina's voeten. Ze raapt het op. Ze zet haar linkervoet naar voren en buigt licht door haar knieën. Ze sluit haar rechteroog en werpt het mes in één soepele beweging recht in de roos. *Wauw.*
'Ha.' Ze zet haar handen in haar zij. 'Had je niet gedacht hè?'
Het konijn glimlacht.
'We zullen wel zien,' zegt hij. Regina steekt haar tong naar hem uit.
[['Ik wil het nog een keer proberen.']]
[['Gefeliciteerd Regina.']]
Haar ogen glinsteren.
'Ik kan altijd een assistent gebruiken. Nou, gooien dan.'
[[Gooi snel.|Werp het mes op het doelwit.2]]
[[Gooi weloverwogen.|Gooi weloverwogen.2]]
Je laat net iets te snel los. Het mes komt trillend bovenin het doel terecht.
(display: "Ree5")
Je probeert Regina na te doen, maar verliest bijna je evenwicht. Het konijn grinnikt. Gefrustreerd gooi je het mes richting het doel. Het mes komt trillend onderin terecht.
(display: "Ree5")
'Goed geprobeerd,' zegt Regina. Je voelt dat je rood wordt.
[['Ik wil het nog een keer proberen.']]
[['Gefeliciteerd Regina.']]
Regina knikt. Het konijn slaat zijn armen over elkaar. 'Het spijt me Ree.'
'Ik weet het.' Ze legt een hand op zijn arm en wrijft met haar duim door zijn stugge haar. 'We zouden het samen doen.'
Het konijn trekt zijn arm terug.
'Je begrijpt het niet. Zij is de nieuwe messenwerper.' Hij wijst naar jou. *Wat? Ik?*
'Wat?' Regina lacht en stopt bijna gelijk weer. 'Je meent het.'
'Jij laat haar wel zien waar ze heen moet toch? Oké?' Hij schuift zijn voet opzij.
'Eikel,' schreeuwt Regina dan ineens. 'Schurftig hoerenjong.' Ze haalt naar hem uit. Het konijn duikt onder haar arm door en rent de tent uit. 'Klerekonijn,' gilt ze hem achterna. Ze grijpt een hand zaagsel en gooit het in zijn richting. 'Goed,' zegt ze dan, haar stem hoog van emotie. Ze grijpt je hand en trekt je richting het gordijn achterin. 'Kom maar met mij mee.'
[['Gaat het?']]
[['Gaan we naar Eppo?']]
'Niet nodig,' zegt het konijn. Regina knikt. Het konijn slaat zijn armen over elkaar. 'Het spijt me Ree.'
'Ik weet het.' Ze legt een hand op zijn arm en wrijft met haar duim door zijn stugge haar. 'We zouden het samen doen.'
Het konijn trekt zijn arm terug.
'Je begrijpt het niet. Zij is de nieuwe messenwerper.' Hij wijst naar jou. *Wat? Ik?*
'Wat?' Regina lacht en stopt bijna gelijk weer. 'Je meent het.'
'Jij laat haar wel zien waar ze heen moet toch? Oké?' Hij schuift zijn voet opzij.
'Eikel,' schreeuwt Regina dan ineens. 'Schurftig hoerenjong.' Ze haalt naar hem uit. Het konijn duikt onder haar arm door en rent de tent uit. 'Klerekonijn,' gilt ze hem achterna. Ze grijpt een hand zaagsel en gooit het in zijn richting. 'Goed,' zegt ze dan, haar stem hoog van emotie. Ze grijpt je hand en trekt je richting het gordijn achterin. 'Kom maar met mij mee.'
[['Gaat het?']]
[['Gaan we naar Eppo?']]
'Ja,' zegt ze. 'Of nee, eigenlijk niet. Maar daar kan jij niets aan doen. Het is die klootzak van een knaagdier.' Ze houdt het gordijn voor je open. 'Sorry dat je dat moest zien.'
[['Als je dat maar niet bij mij flikt.']]
[['Het geeft niet.']]
'Nee,' zegt ze. 'Later. Ik moet nadenken. Laten we naar onze kleedkamer gaan, dan kunnen we praten, kan ik tot rust komen.' Ze houdt het gordijn voor je open. 'Sorry dat je dat moest zien trouwens.'
[['Als je dat maar niet bij mij flikt.']]
[['Het geeft niet.']]
'Natuurlijk niet. Dat is iets tussen mij en hem. Iets wat al heel lang geleden fout is gegaan.' Ze slaat rechtsaf een gang in. Achter een deur lijkt het getik te komen van honderden klokken. Achter een tweede wordt hysterisch gelachen. Op een andere wordt van binnen uit geklopt. 'Soms lijkt het meer een gesticht dan een circus,' merkt Regina op. 'Of misschien is er wel geen verschil.' Ze doet de deur van kamer 1335 voor je open. Het is een kleine kleedkamer met een lange spiegel aan de rechterkant en een enorme verzameling haarborstels en portretten van Regina en het konijn op de tafel ervoor. Regina ploft neer op een bank met meer scheuren dan leer die in de hoek naast een kledingkast staat. Ze klopt naast haar op het leer.
[[Ga naast haar zitten.]]
[[Blijf staan.|Blijfstaan2]]
'Fijn dat je er zo over denkt.' Ze slaat rechtsaf een gang in. Achter een deur lijkt het getik te komen van honderden klokken. Achter een tweede wordt hysterisch gelachen. Op een andere wordt van binnen uit geklopt. 'Soms lijkt het meer een gesticht dan een circus,' merkt Regina op. 'Of misschien is er wel geen verschil.' Ze doet de deur van kamer 1335 voor je open. Het is een kleine kleedkamer met een lange spiegel aan de rechterkant en een enorme verzameling haarborstels en portretten van Regina en het konijn op de tafel ervoor. Regina ploft neer op een bank met meer scheuren dan leer die in de hoek naast een kledingkast staat. Ze klopt naast haar op het leer.
[[Ga naast haar zitten.]]
[[Blijf staan.|Blijfstaan2]]
'Het is fijn een andere vrouw te zien hier weet je dat?' Ze trekt haar knieën tegen zich aan. 'Met zoveel mannen om je heen is het moeilijk de enige vrouw te zijn. Ze denken allemaal dat jij hun redding bent. En soms,' ze strijkt een pluk haar uit haar gezicht, 'ga je dat zelf ook geloven. Vooral meneer langoor hier verwachtte dat ik zijn beschermengel zou zijn. Onmogelijk. Ja, jij bent nu al een verbetering.'
[['Ik snap het.']]
[['Zeur niet zo.']]
'Wat je wilt.' Ze strekt haar benen uit over de bank. 'Het is fijn een andere vrouw te zien hier weet je dat?' Ze leunt tegen de zijkant. 'Met zoveel mannen om je heen is het moeilijk de enige vrouw te zijn. Ze denken allemaal dat jij hun redding bent. En soms,' ze strijkt een pluk haar uit haar gezicht, 'ga je dat zelf ook geloven. Vooral meneer langoor hier verwachtte dat ik zijn beschermengel zou zijn. Onmogelijk. Ja, jij bent nu al een verbetering.'
[['Ik snap het.']]
[['Zeur niet zo.']]
Ze glimlacht.
'En jij hebt ook niet zoveel haar als dat stomme konijn. Heb je enig idee hoeveel werk het is dat allemaal te kammen? En dan die keutels die hij overal achterlaat. Maar als ik erover klaag, zegt Eppo dat ik een racist ben.' Ze rolt met haar ogen. 'Ik ben geen racist, het is gewoon de waarheid. En het is een schat hoor. Daar niet van.' Ze gebaart naar de portretten. 'We zien er gelukkig uit toch? Kijk die helemaal links bijvoorbeeld.' Regina en het konijn leunen tegen elkaar aan. Regina houdt twee vingers achter zijn kop omhoog. 'Dat was een vreselijke dag. Hij ontweek mijn blik de hele tijd, mijn pogingen tot toenadering. Tot ik een bloempot naar zijn hoofd gooide, toen moest hij wel erkennen dat ik er was. En die,' het is onduidelijk naar welke ze wijst 'dat was na een slapeloze nacht, omdat hij ervan overtuigd was dat hij kanker had.' Ze zucht. 'Het was een lymfeklierontsteking.'
[['Hebben jullie iets met elkaar?']]
[['Moeten wij niets voorbereiden nu?']]
Ze fronst.
'Waarom doe je zo? We zijn nu collega's, we staan aan dezelfde kant.' (if: (history:) contains "Ga naast haar zitten.")[ Ze legt haar hand op je knie. ](else:)[ Ze strijkt over haar kin. ] 'Er zit je iets dwars, dat is het toch? Kan ik je ergens mee helpen?'
[['Ik moet Eppo zien.']]
[['Ik wil niet nietsdoen.'|'Moeten wij niets voorbereiden nu?']]
'Waarom als ik het vragen mag?' Ze laat haar ogen langs je gezicht glijden. 'Als ik jou was zou ik juist ver uit zijn buurt blijven. Als hij ziet dat je helemaal niet met messen kunt omgaan, vlieg je zo de deur weer uit.' Ze staat op. 'Maar je zult hem snel genoeg zien ben ik bang. Laten we ons voorbereiden.' Ze loopt naar de spiegel. 'Volgens mij heeft dat laffe konijn je alleen uitgekozen zodat Eppo straks ziet dat je er niets van bakt en hij weer mee mag doen. Hij is niks zonder het circus. Wij allemaal niet trouwens.' Ze pakt een kam op, plukt er een dot wit haar uit en gooit hem met een boogje in de prullenbak. (display: "Ree6")
'Hadden,' zegt ze. Ze zucht. 'Hij is ook echt lief hoor, maar hij vergeet soms dat hij niet de enige op de wereld is, dat anderen ook behoeftes hebben. Hij staart zich blind op wat hij wil en hij is niet eens goed in wat hij wil.' Ze krabt aan haar knie. 'Weet je wat ik denk?' Ze staat op. 'Hij heeft jou uitgekozen, zodat Eppo je straks alsnog afkeurt en hij weer mee mag doen.' Ze loopt naar de spiegel. 'Hij is niks zonder het circus. Wij allemaal niet trouwens.' Ze pakt een kam op, plukt er een dot wit haar uit en gooit hem met een boogje in de prullenbak. (display: "Ree6")
'Ja, sorry.' Ze staat op. 'Ik moest heel even zitten. Mijn gedachten ordenen. Weet je wat ik denk?' Ze loopt naar de spiegel. 'Hij heeft jou uitgekozen, zodat Eppo je straks alsnog afkeurt en hij weer mee mag doen. Hij is niks zonder het circus. Wij allemaal niet trouwens.' Ze pakt een kam op, plukt er een dot wit haar uit en gooit hem met een boogje in de prullenbak. (display: "Ree6")
'Maar dat gaan wij niet laten gebeuren. We gaan het net laten lijken alsof je een ster bent.'
De intercom die bij de deur hangt komt piepend en schurend tot leven.
'Iedereen verzamelen in Eppo's kamer.'
Regina legt de borstel met een klap terug op de tafel.
'Shit. Hoe kan dat? Dat betekent dat de voorstelling zo begint.' Ze kijkt naar je. 'Wat moeten we doen? O shit. O kut.'
[['Rustig aan.'|'Niets aan te doen.']]
[['Niets aan te doen.']]
'Ah.'
'Kom op dan. Minder kletsen, meer actie.' Het konijn staat in de deuropening met zijn armen over elkaar. De minotaurus snuift en wringt zich langs hem. Het konijn stapt opzij en laat ook jou erdoor. Zijn ogen zijn rood omrand en hij ontwijkt je blik. Binnen ruikt het naar zweet, alcohol en rook. De wanden zijn bezaaid met lampen, in het midden staat een tafel met een microfoon erop. De lange man van eerder, Eppo dus, zit achter de tafel, voorovergebogen met zijn mond vlak bij de microfoon. *Dus dit is de glitch.* De rest van het circus zit en staat om hem heen. Je herkent sommigen. Regina zwaait. Mischa staat in een hoekje gedrukt en kijkt naar de grond. Je gaat naast Regina staan. Het konijn doet de deur achter je dicht. Schemer valt in de kamer.
'Goed,' zegt Eppo. Hij kijkt de kamer rond. 'Slecht nieuws. Het feit dat ons favoriete konijn hier is betekent dat de potplant nog niet gevangen is.' Er wordt gefluisterd. 'En we weten dat het enige wat de potplant wil ons werk verstoren is.'
Het konijn stoot je aan.
'Dat is de speler,' fluister hij.
[['Dat dacht ik al.']]
[['De speler?']]
Hij knikt.
'Je bent slimmer dan je eruit ziet.'
Eppo slaat met vlakke hand op tafel. Iedereen valt stil.
'Ik weet dat jullie me niet geloven. Ik ben ook niet gek. Maar kan niemand zich dan herinneren hoe het eerst was?' Hij wijst naar Mischa. Die krimpt ineen. 'Jij, Mischa, moest de hele dag in zo'n bak water zitten. Iets wat niet eens in een circus thuishoort. Jij, Koko,' hij wijst naar een kleine man met een hitlersnorretje, 'hing dag in dag uit met één hand aan een trapeze te slingeren. Jullie allemaal deden dat soort belachelijke dingen. En ik,' hij balt zijn vuist, 'ik stond de hele dag hier achter de microfoon om te zeggen "Kriebeldekriep, wat een mooie dag is het mensen. Echt een dag voor het circus.". Kriebeldekriep?' Zijn gezicht loopt rood aan. 'Kriebeldekriep? Welke malloot zegt dat nou?'
[['Mijn dochtertje zegt het.']]
[[Zeg niets.|Zeg niets.3]]
Hij schudt zijn hoofd.
'Laat maar.'
Eppo slaat met vlakke hand op tafel. Iedereen valt stil.
'Ik weet dat jullie me niet geloven. Ik ben ook niet gek. Maar kan niemand zich dan herinneren hoe het eerst was?' Hij wijst naar Mischa. Die krimpt ineen. 'Jij, Mischa, moest de hele dag in zo'n bak water zitten. Iets wat niet eens in een circus thuishoort. Jij, Koko,' hij wijst naar een kleine man met een hitlersnorretje, 'hing dag in dag uit met één hand aan een trapeze te slingeren. Jullie allemaal deden dat soort belachelijke dingen. En ik,' hij balt zijn vuist, 'ik stond de hele dag hier achter de microfoon om te zeggen "Kriebeldekriep, wat een mooie dag is het mensen. Echt een dag voor het circus.". Kriebeldekriep?' Zijn gezicht loopt rood aan. 'Kriebeldekriep?'
Regina grinnikt.
'Welke malloot zegt dat nou?'
[['Mijn dochtertje zegt het.']]
[[Zeg niets.|Zeg niets.3]]
(set: $hints to it +1)'Dochtertje?' Regina kijkt je aan. 'Dat wist ik niet.' *Het is zo'n vreemd woord eigenlijk. Hoe kan ze eraan gekomen zijn?*
(display: "Zeg niets.3")
'O kom op nou, Eppo,' zegt een man met een tweede gezicht op zijn kruin. 'Je maakt je druk om niets.'
'Om niets? Om alles zul je bedoelen.' Eppo buigt zich voorover naar de microfoon. 'We hebben nog nooit een voorstelling gespeeld,' fluistert hij. Je hoort het buiten door de tent toeteren. 'We hebben nog nooit een voorstelling gespeeld. Het enige wat ik van jullie vraag is dat jullie met me meewerken, zodat wij kunnen doen waarvoor we bestaan op deze aarde. Onze kunsten tonen.' Hij wrijft in zijn ogen. 'Genoeg gepraat,' zegt hij. 'Laat de mensen binnen. De voorstelling kan beginnen.' De groep beweegt zich richting de deur. 'Wacht even,' zegt Eppo. 'De speler is nog altijd niet gevonden, degene die ons tot slaaf maakt voor zijn eigen spelplezier. Hou je ogen goed open. En veel succes.'
'Ik wil niet,' mompelt Regina.
[['Ik ook niet.']]
[['Een beetje vertrouwen mag ook wel.'|'Ik ook niet.']]
Ze werpt een blik in de spiegel en trekt het bandje van haar jurk recht.
'Oké.' Half struikelend rent ze de deur uit. Eppo's kamer is twee deuren verder. Een hele stroom artiesten probeert zo snel mogelijk binnen te komen. Regina gaat net de deur door. De minotaurus sluit de rij. Je gaat achteraan staan. De minotaurus kijkt je doordringend aan en krabt achter zijn oor.
'Gek,' zegt hij, 'ik zou zweren dat ik boos op je ben, maar ik zou de hel niet weten waarom. Ik ken je niet eens. Wat brengt je hier?'
[['Ik ben de nieuwe messenwerper.'|Kamer 1337.2]]
[['Ik kom voor Eppo.'|Kamer 1337.2]]
Ze bijt op haar lip.
'Nou, daar gaan we dan.' De stroom artiesten voert jullie naar de tent. Al snel heeft iedereen zich daar verzameld. Eppo staat bij de ingang en tuurt met zijn hand boven zijn ogen naar buiten. De rest van het circus zit verspreid door de tent te wachten tot het kan beginnen. Het konijn zit alleen in een hoek met zijn hoofd in zijn handen. Een insectenkop met twee enorme antennes piept uit de orkestbak tevoorschijn.
'Eppo,' piept de duizendpoot.
'Hij zit daar in zijn eentje,' zegt Regina. 'Hij is ons eenmansslagwerkorkest. Voor Eppo hem vond, maakte hij wc's schoon in een club.'
'Eppo, wat zie je?'
'Niemand.' Eppo's stem klinkt versterkt door de tent. De man met de twee gezichten zucht uit zijn beide monden. De minotaurus schuift onrustig heen en weer. Hij is te groot voor de plastic stoeltjes en kan maar op een bil tegelijk zitten. Regina buigt zich naar je toe.
'Misschien gaat het niet door,' fluistert ze.
[['Ik hoop het.']]
[['Reken er niet op.']]
'Ik wil niet. Ik heb nog teveel om voor te leven.'
(display: "IkHoopHet1")
'Ik vertrouw jou niet met een mes in je handen. Zeker niet als je hem op mij richt.'
(display: "IkHoopHet1")
'We gaan gewoon beginnen,' zegt Eppo. 'Verdomme, die voorstelling gaat er komen. Met of zonder publiek.'
'Fuck,' zegt Regina iets te hard. Eppo kijkt haar vanuit zijn ooghoeken aan.
'Zie het als een generale repetitie Ree.' Hij klapt in zijn handen. De ingang sluit met een klap. Het licht dooft. Op de rand van de piste springen honderden lichten aan. Eppo loopt naar het midden van de piste en maakt een buiging.
'Dames en heren, jonges en meisjes, centauren en slangenmensen, welkom op de plek waar echte magie gebeurt. Waar dromen en nachtmerries tot leven komen. Waar fantasie sterker is dan werkelijkheid en de deur naar het onbekende op een kier staat. Welkom bij Circus Tortellini.'
[[Klap.]]
[[Klap niet.]]
Je klapt en de anderen vallen je bij. De minotaurus stampt op de grond. Eppo glimlacht.
(display: "Klappen")
Iedereen om je heen klapt uitbundig. Alleen het konijn klapt ook niet. Eppo glimlacht.
(display: "Klappen")
'Onze eerste act vanavond heeft de dapperheid van een mens en de spieren en het geweten van een os. De spinnenman.'
De minotaurus gromt.
'Je wordt bedankt Eppo.'
Eppo knipoogt naar hem.
[[Bekijk de acts.]]
Ze knikt, pakt je hand vast en knijpt erin in.
'Mik ergens ver naast me oké?' (display: "Klaar1")
Ze pakt je hand vast.
'Alsjeblieft, als we weigeren vindt hij iemand anders om het te doen.' Ze knijpt in je hand. 'Laat me niet in de steek. Mik gewoon ver naast me oké?' (display: "Klaar1")
Ze geeft je een riem met messen erin gestoken. Je hangt hem over je schouder en voelt het koude metaal tegen je vlees drukken. Jullie klimmen de piste in die nog nat is van Eppo's wateract. Om jullie heen vallen messen omlaag in het zand als dodelijke ijspegels. Trommels beginnen te roffelen. Je trekt een mes uit de riem. Je hand is glibberig van het zweet. Regina houdt een doel voor je omhoog vlak voor haar borst. Ze knijpt haar ogen samen. Je handen trillen.
[[Gooi het mes.]]
[[Wacht af.]]
Je gooit het mes. (display: "DeRoos1")
'Gooien,' roept Eppo. 'Gooien,' roept Koko vanuit de nok. 'Gooien,' scandeert de rest van het circus. Het woord kaatst je van alle kanten toe. Je zet je tanden op elkaar en gooit het mes zo ver mogelijk uit de richting van Regina. (display: "DeRoos1")
Middenin de roos. *Wat?* Je mond zakt open. Regina opent haar ogen die ze stijf dichtgeknepen had gehouden. Ze glimlacht naar je. Je pakt een tweede op. Een veel kleinere. Je gooit. Weer raak. *Eppo. Natuurlijk.* Je kijkt naar Eppo. Hij knipoogt.
'Jij vuile,' schreeuwt het konijn. Hij stormt op Eppo af. 'Ze moet misgooien. Ze hoort mis te gooien. Ze moet falen. Ze moet.'
[['Stop. Wat doe je?']]
[[Gooi een mes naar het konijn.]]
Maar het konijn negeert je volkomen. (display: "EppoNee")
Het mist het konijn volkomen. (display: "EppoNee")
Eppo kijkt je strak aan.
'Ga niet verder met de voorstelling.'
'Boe,' roept de man met de twee gezichten.
'Gooien dan,' roept iemand anders. Je trekt een volgend mes. Het konijn springt bovenop Eppo en ze worstelen tussen de stoeltjes. Je kijkt naar het mes in je hand. Dan naar Regina. Haar lippen vormen een woord, maar je kunt niet ontcijferen wat. *Alsjeblieft?* Je weegt het mes en kijkt naar waar Eppo hoort te zitten. Gegrom. Klappen.
Het konijn gilt: 'Waarom? Waarom?' Het is onduidelijk wie aan de winnende hand is.
[[Gooi het mes.|Gooi het mes.2]]
[[Schiet Eppo te hulp.|Schiet Eppo toch te hulp.]]
Je wil naar de twee vechters toe, maar je voeten gehoorzamen je niet meer. *Alsof Eppo me betoverd heeft. Misschien heeft hij dat ook wel.*
[[Gooi het mes alsnog.|Gooi het mes.2]]
[[Doe niets.|Vecht tegen de aandrang.]]
Het mes vliegt uit je handen. Er is al niets meer wat je kan doen. Regina heeft niet eens tijd om weg te duiken, het doel beschermend op te houden of zelfs maar met haar ogen te knipperen. Ze valt met een doffe klap in het zand. Iedereen schreeuwt tegelijk. Jij hebt ook geschreeuwd. Om je heen hoor je voeten neerkomen in het zand. Mensen rennen naar Regina toe in een waas, want je ogen doen het niet meer goed. Je hoort het konijn vaag, alsof hij drie huizen van je verwijderd is, huilen.
[[Ren weg.]]
[[Blijf staan.|Blijf staan.2]]
Je voelt je niet goed. *Ik moet weg hier.* Je zet twee stappen en vindt de kracht niet om verder te gaan. (display: "ReginaDood")
Je voelt je niet goed. Je hoofd is te licht en je voeten te zwaar. (display: "ReginaDood")
Je valt op je knieën. Je bent moe, je bent razend, je bent doodsbang. Je ziet bloed en gaat bijna over je nek. Je kokhalst en begint dan te lachen. Je bent zo hysterisch dat je keihard begint te lachen. *Ik heb iemand vermoord. Ik heb iemand vermoord.* Iemand legt een hand op je schouder. Eppo.
'Waarom deed je niet wat ik zei?' zegt hij zachtjes. Hij mist een tand en slist een beetje.
[['Het spijt me.']]
[['Ik dacht dat ik raak zou gooien.']]
'Het spijt me brengt haar niet terug.' (display: "EppoSchouders1")
'Je gooide alleen raak dankzij mij, idioot.' (display: "EppoSchouders1")
Hij grijpt je bij je schouders en kijkt diep in je ogen. 'Weet jij hoe we haar terug kunnen brengen?' Hij lacht onaangenaam. Achter hem worden Regina's ogen gesloten. Het konijn zit ernaast, wiegend als een biddende Jood, en zegt een litanie van haar naam. 'We hoeven alleen maar de speler te doden,' slist Eppo. 'Dan zijn we terug bij het begin en is ze weer levend.' Je kokhalst. Hij schudt je door elkaar. Je kunt het overgeefsel net wegslikken. 'En wie is de speler?' zegt hij hees. 'Wie kan de speler zijn behalve iemand die speelt met levens?'
[[Ontworstel je uit zijn grip.]]
[['Ik ben de speler niet.']]
Je duikt onder zijn armen door, maar hij springt bovenop je en duwt je tegen de grond. (display: "EppoDoodtJe")
'Wie dan wel? Ik ken mijn crew. Ik ken jou niet.' Hij duwt je omver en drukt je tegen de grond. (display: "EppoDoodtJe")
Zijn vrije hand gaat de riem langs en tast naar een van de messen. Hij wringt het los en duwt het tegen je halsslagader. *Niet weer een mes.* Je doet je ogen dicht.
'Ik heb gezworen nooit iemand pijn te doen,' raspt hij in je oor. Hij snijdt de ader door. Je verslapt. Hij zegt nog iets, maar je verstaat het al niet meer. Het wordt zwart, het wordt weer licht. Het konijn hangt over je heen. Hij praat tegen je. Je kent de woorden, maar ze lijken van heel ver te komen. Het wordt weer zwart om je heen. De wereld valt, of misschien val jij.
(display: "WelkomTerug1")
Regina laat het doelwit vallen en is in een paar stappen bij het deel van de tribune waar Eppo en het konijn vechten. Ze klimt over de rand.
'Hou op,' roept ze. 'Doe niet zo kinderachtig.' De twee komen overeind en wankelen elk naar een stoel.
'Waarom?' vraagt het konijn. Hij hijgt en zijn ogen zijn bloeddoorlopen. 'Waarom liet je mij niet optreden als je toch iedereen raak kan laten gooien?'
Eppo haalt zijn schouders op.
'Ik wilde de nieuwe zien.'
Het konijn gromt.
'En waarom haar? En waarom hielp je haar? Waarom hielp je hen allemaal?'
'Om te kunnen testen of ze de speler zijn.' Eppo slist een beetje. Een van zijn voortanden mist. 'De speler zou nooit op die manier te beïnvloeden zijn, want die is geen deel van het spel. De speler zou toch hebben gefaald, ondanks mijn sturing.'
'Smiecht.' Het konijn schiet naar voren, maar Regina houdt hem tegen.
[['Maar ik ben de speler.']]
[[Hou je stil.]]
Iedereen kijkt naar je. Eppo komt overeind en houdt zich vast aan de rand.
'Ik zou dat soort dingen niet zeggen als ik jou was. Dat kan heel slecht aflopen.'
'De speler bestaat niet,' zegt het konijn.
'Wat is je naam?' vraagt Regina. 'Ik heb verdomme geen idee wat je naam is.'
(link: "'Ik ben $naam.'")[(goto: "'Ik ben naam'")]
[['Grapje.']]
'Waarom vechten jullie? We hebben vandaag de mooiste voorstelling gespeeld die we hadden kunnen maken.'
'Ik niet,' zegt het konijn. Hij raakt voorzichtig zijn rechter ooglid aan.
'Dat is niet mijn schuld,' zegt Regina. Ze zet haar handen in haar zij. 'En heb je niet geluisterd naar wat Eppo zei? Snap je niet wat hij heeft gezegd? Hij vertrouwt jou. Hij weet dat jij van ons allemaal nooit die zogenaamde speler kan zijn, dat je te trouw bent.'
Het konijn kijkt naar Eppo. Die glimlacht.
'Daar zit wat in.' Hij steekt zijn poot uit naar Eppo. Regina zet een stap terug en Eppo en het konijn schudden elkaars hand.
'Jullie zijn echt een stelletje idioten,' roept Koko vanuit de nok. De minotaurus begint gierend te lachen.
'Het is goed,' roept Eppo. 'Alles is goed. De speler laat het afweten.' Hij kijkt even naar jou. 'Het feest kan beginnen.'
De minotaurus steekt een vuist in de lucht en brult. Regina springt terug in de piste en valt je om de nek.
'Kom op,' zegt ze. 'Voor alle drank op is.'
[[Ga met Regina mee.]]
[['Ik geloof dat ik even alleen wil zijn.']]
'En wie ben je echt, $naam?' vraagt Eppo. 'Denk je dat dit een spelletje is? Voor ons is het geen spelletje. Dit is onze werkelijkheid. Dit is ons leven.'
(display: "MetAlleRespect1")
'Denk je dat dit een spelletje is?' zegt Eppo. 'Voor ons is het geen spelletje. Dit is onze werkelijkheid. Dit is ons leven.'
(display: "MetAlleRespect1")
'Eppo,' zegt het konijn. 'Met alle respect, maar ze ziet er net zo echt uit als wij.'
'Net zo nep bedoel je.' Eppo spuugt op de grond. 'Of dat denkt zij tenminste. Ze denkt dat we zo hol zijn als de personages uit een boek. Maar ik ben geen personage.' Eppo slaat met zijn vuist op zijn borst. 'Ik ben een levend, voelend mens. Ik heb verdriet, ik kan lachen en ik heb het vermogen om te haten.' Hij wijst naar je. 'Wie denk jij dat wij zijn? Zijn wij minder echt dan jij?'
[['Ja.']]
[['Nee.']]
Eppo schudt langzaam zijn hoofd.
'Op een dag zul je inzien wat voor fout je hebt gemaakt.' (display: "WatDoenWeMetHaar")
Eppo schudt langzaam zijn hoofd.
'Je zegt dat alleen maar om ons te paaien.' (display: "WatDoenWeMetHaar")
Hij slaat zijn armen over elkaar en gaat zitten.
'Wat doen we met haar?' Niemand zegt iets. Je knijpt in het heft van het mes. *Niet nog een keer sterven.* De minotaurus komt overeind. Zijn stoeltje kraakt vervaarlijk.
'Wat gebeurt er als we haar doden?'
[['Dan begint het verhaal opnieuw.'|'Dan begint het spel opnieuw.']]
[['Ik kan hier niet echt sterven.'|'Dan begint het spel opnieuw.']]
'Het is waar,' zegt Eppo. 'Ze is al een keer gestorven. En ze zal blijven sterven en terugkeren.'
'Bullshit,' zegt de minotaurus. 'Ik zeg dat we haar vierendelen.' Hij slaat met zijn ene vuist in de palm van zijn andere hand.
[[Gooi het mes naar de minotaurus.]]
[[Ren weg.|Ren weg.2]]
Het mes schampt de arm van de minotaurus. Hij schreeuwt, draait zich om, rukt zijn stoeltje uit de rij en smijt het jouw kant uit. Van alle kanten komen mensen op je af. Het konijn tackelt je van achteren. Regina raapt een mes op van de grond en zet het tegen je keel. *Niet weer.*
'We hadden vrienden kunnen zijn,' zegt ze. Ze duwt het mes door je huid en je aderen, tot het tegen bot stoot. Het wordt zwart. Het wordt weer licht. Het konijn hangt over je heen. Hij praat tegen je. Je kent de woorden, maar ze lijken van heel ver te komen. Het wordt weer zwart om je heen. De wereld valt, of misschien val jij.
(display: "WelkomTerug1")
Zigzaggend tussen de messen door schiet je naar de uitgang. Achter je klinkt het geroffel van vele voeten, maar de adrenaline maakt je sneller dan zij. Met een vaart die je niet van jezelf kent, vlieg je het terrein over het bos in. Je duikt in een bosje en laat jezelf daar op de grond vallen. Je armen en benen zijn geschaafd. Je probeert je ademhaling onder controle te houden. De anderen zijn nu vlakbij.
'Ze ging hier naar rechts,' zegt het konijn. Je adem wil je snelle hartslag volgen, maar je dwingt jezelf traag en zacht te ademen. Het wordt zwart voor je ogen. De wereld valt, of misschien val jij.
(display: "WelkomTerug1")
Achter de tent zijn de minotaurus en de man met de twee gezichten al bezig een vuur te stoken. Oude posters, afgewaaide takken, alles wordt op de brandende berg gegooid. Regina drukt je een fles Fanta in je hand.
'Het is geen Fanta,' zegt ze.
[[Neem een slok.]]
[[Gooi de fles op het vuur.]]
Regina laat je los en knikt.
'Oké, jammer. Als je je bedenkt, dan kun je ons vast wel vinden. Volg gewoon het geschreeuw en het geknetter van brandende posters.' Ze grijnst. Je klimt de piste uit en loopt de tent uit. Het is avond en de dunne jurk biedt weinig bescherming tegen de wind die kil over het veld raast. Je gaat dicht bij het tentdoek zitten, slaat je handen om je knieën en legt je hoofd in je armen. In het donker ben je alleen met je hartslag. *Hoeveel tijd zou er nog over zijn op de klok? Hoe lang voor ik het feestje op moet breken en de circusdirecteur moet aangeven?* Je hoort de flap van de tent opengaan en iemand naar buiten stappen.
'Daar ben je.'
[[Kijk op.]]
[[Blijf zo zitten.]]
De Fanta prikt in je mond en steekt in je keel. Je zet de fles op de grond.
'Te sterk?' vraagt Regina.
(display: "Fanta1")
De fles smelt in het vuur en de Fanta die eruit lekt laat het vuur nog hoger oplaaien. Regina lacht. (display: "Fanta1")
Je voelt je licht in je hoofd. *Hoe lang geleden heb ik voor het laatst gegeten? Maar dat is onzin. Het is niet echt.* Het vuur brandt tegen je zijkant en je andere kant is ijskoud. *Ook dat is niet echt.* Eppo kijkt naar je, maar wendt zijn blik gelijk af als je terug kijkt en staart naar het vuur.
[['Is alle oké met Eppo?']]
[[Loop naar Eppo toe.]]
Regina tuit haar lippen.
'Ik weet het niet. Vraag het hem zelf.' Ze duwt je in Eppo's richting. (display: "EppoPraten1")
(display: "EppoPraten1")
Een spiertje trekt bij Eppo's wenkbrauw.
'Goed je te zien,' zegt hij. 'Ik wilde je spreken.' Hij loopt een eindje bij het vuur en de drukte vandaan. Vlak bij de tent blijft hij staan en hij draait zich naar je om. Hij bestudeert iets op zijn handen. 'Ik weet dat je de speler bent,' zegt hij dan zachtjes. Je krijgt het gevoel alsof een slang door je keel glibbert. 'Ik snap niet hoe, maar niemand anders kan het zijn. Behalve jij en de rest van de crew is hier niemand.' Hij haalt iets onder een nagel vandaan met de wijsvinger van de andere hand. 'Maar toch heb je niets gedaan. Behalve die eerste keer met Mischa heb je ons niet gestoord, heb je misschien zelfs geholpen. Ik wachtte op een tweede reset, maar er kwam niets. Je bent de eerste speler die niet eens probeert het spel te spelen.' Hij kijkt je aan. 'Waarom?'
[['Ik mag jullie wel.']]
[['Ik wilde onopvallend blijven.']]
Eppo loopt op je af.
'Gaat het? Ik wilde je spreken.' (display: "EppoPraten2")
Voetstappen komen tot vlak voor je. Iemand legt een hand op je hoofd.
'Gaat het? Ik wilde je spreken.' Je kijkt op. Het is Eppo. (display: "EppoPraten2")
Hij gaat op zijn hurken voor je zitten.
'Ik weet niet wie je bent en wat je hier komt doen, maar ik heb een goed gevoel over je. Je hoeft je niet af te zonderen, je hoort nu bij ons.'
[['Dankjewel.'|'Ik ben liever alleen.']]
[['Ik ben liever alleen.']]
Hij bestudeert iets op zijn handen.
'Ik weet dat je de speler bent,' zegt hij dan zachtjes. Je krijgt het gevoel alsof een slang door je keel glibbert. 'Ik snap niet hoe, maar niemand anders kan het zijn. Behalve jij en de rest van de crew is hier niemand.' Hij haalt iets onder een nagel vandaan met de wijsvinger van de andere hand. 'Maar toch heb je niets gedaan. Behalve die eerste keer met Mischa heb je ons niet gestoord, heb je misschien zelfs geholpen. Ik wachtte op een tweede reset, maar er kwam niets. Je bent de eerste speler die niet eens probeert het spel te spelen.' Hij kijkt je aan. 'Waarom?'
[['Ik mag jullie wel.']]
[['Ik wilde onopvallend blijven.']]
Eppo knikt langzaam.
'Toch is er meer dan dat.' (display: "EppoGlimlacht")
Eppo glimlacht naar je. Zijn gezicht wordt troebel. De wereld wordt troebel. De wereld valt, of misschien val jij. Alles wordt zwart.
(display: "WelkomTerug1")
'Welkom terug,' zegt de vrouwenstem in je hoofd. 'Ik hoop dat de drie uur voldoende waren. We wilden je niet te lang blootstellen aan deze simulatie. Het kan soms nogal gewelddadig worden. Hoe lang heb je het overleefd de eerste keer?'
[['Minder dan twintig minuten.']]
[['Ongeveer twintig minuten.']]
'O, hallo.' Angelique glimlacht naar je. 'We hadden het net over je... intrigerende naam.' Angelique is één van die mensen die de cynische pauze tot kunst heeft verheven. *Wie in deze kring zou hiervoor haar getreiter moeten hebben doorstaan? Misschien die met dreadlocks? Ze heeft van die schichtige ogen.* 'Ach, wat was het ook alweer?' Ze knippert overdreven.
(link: "'Desi.'")[(set: $naam to "Desi")(goto: "NaamHoofdpersoon")]
(link: "'Sementa.'")[(set: $naam to "Sementa")(goto: "NaamHoofdpersoon")]
'Natuurlijk. $naam.'
'Gespeld alsof je niet helemaal goed bent,' zegt Joris. De rest lacht.
[['Mijn ouders wisten niet hoe je het spelt.']]
[[Lach mee.]]
Ze beginnen nog harder te lachen.
'Geen wonder dat je met zo'n naam nog steeds geen werk hebt,' hikt Angelique. Ze legt haar hand op je schouder. 'Maar dat komt vast wel goed hoor... $naam.'
(link: "'Ik ben diëtiste.'")[(set: $beroep to "diëtiste")(goto: "BeroepHoofdpersoon")]
(link: "'Ik ben financieel consultant.'")[(set: $beroep to "consultant")(goto: "BeroepHoofdpersoon")]
Je lacht hard. *Wat moet ik anders? Ze nog meer laten denken dat ik uit een achterlijke boerenfamilie kom?*
'Geen wonder dat je met zo'n naam nog steeds geen werk hebt,' hikt Angelique. Ze legt haar hand op je schouder. 'Maar dat komt vast wel goed hoor... $naam.'
(link: "'Ik ben diëtiste.'")[(set: $beroep to "diëtiste")(goto: "BeroepHoofdpersoon")]
(link: "'Ik ben financieel consultant.'")[(set: $beroep to "consultant")(goto: "BeroepHoofdpersoon")]
(if: $beroep is "diëtiste")[ Het enige wat je over diëten weet, is afkomstig van je moeder die op een levenslange missie was om weer jong en slank te worden. ](if: $beroep is "consultant")[ Je weet niets van geld, maar het klinkt indrukwekkend. ]
'Ach, natuurlijk. Dat is ook zo,' zegt Angelique. *Die brief van vanochtend zit nog in mijn tas. Helemaal vergeten op de post te doen. Gametester, dat had ik moeten zeggen. Gametester. Of zouden ze dan juist meer op me neerkijken?*
'En wat vind je eigenlijk van onze school?' vraagt een mollige vrouw die een beetje buiten de kring valt.
[['Het lijkt me een goede school.'|BelGaat]]
[['Voor een grote stad nogal bekrompen.'|BelGaat]]
Je laatste twee woorden verdrinken in het geluid van de zoemer. Na een paar seconden draait iedereen zich naar de voordeur toe als een gesmeerd mechaniek. Elisa, je dochtertje, komt als een van de eersten naar buiten. Ze ziet je en rent recht op je af.
[[Omhels haar.]]
[[Ga zo snel mogelijk met haar naar huis.]]
Je begraaft je neus in haar kruin en sluit je ogen. Ze ruikt naar de lasagne van gisteren. Om je heen begroeten andere ouders hun kinderen.
'Leuke broek meisje,' zegt Joris. 'Heeft je vader nog gedragen vroeger?' Elisa ontworstelt zich aan je grip en kijkt naar Joris.
'Nee, van de kringloop.' Ze zet haar handen in haar zij. Iedereen kijkt nu naar haar groene, suede broek. Een paar ouders grinniken, kinderen wijzen. Je trekt Elisa naar je toe. 'Gaan we mama?' vraagt ze.
[[Til haar op en loop weg.|Ga zo snel mogelijk met haar naar huis.]]
[['Laat haar met rust.']]
Je tilt Elisa op en loopt het schoolplein af.
'Ik kan best zelf lopen mama,' zegt ze. *Binnenkort zal dit niet meer kunnen. Ze begint zwaar te worden.* Je zet haar neer.
[['Heb je iets leuks gedaan vandaag?']]
[['We moeten eerst een brief op de bus doen.']]
'Mammoet trakteerde,' zegt ze. *En dan durven de anderen om mijn naam te lachen.* Elisa spreidt haar armen. 'Zo'n paashaas had hij mee en we mochten allemaal een stuk afbreken.' Ze grijnst. 'Ik heb een heel oor afgebroken en de meester had het niet gezien.'
[['Was het lekker?']]
[['Je moet wel naar de meester luisteren.']]
Je neemt haar bij de hand en jullie steken samen de weg over en lopen richting huis. Elisa praat aan een stuk door over haar schoolvriendjes. Af en toe knik je vriendelijk, maar je gedachten zijn bij de brief. *Misschien is dit mijn kans eindelijk iets te betekenen, de wereld te laten zien wat ik waard ben.*
(display: "Brievenbus")
'Ja.' Ze knikt heftig. (display: "'Je moet wel naar de meester luisteren.'")
'Wij hebben nooit chocola thuis,' moppert ze. Je neemt haar bij de hand en jullie steken samen de weg over en lopen richting huis.
[['Chocola is heel slecht voor je tanden.']]
[['Als je jarig bent halen we chocola.']]
'Ik heb toch goede tanden,' zegt ze. Ze opent haar mond wijd. 'O konijn,' roept ze en ze wijst naar een beest dat een tuin in glipt. *Gelukkig heeft ze een korte aandachtsspanne.*
(display: "Brievenbus")
'Dat duurt nog superlang,' protesteert ze. 'O konijn,' roept ze en ze wijst naar een beest dat een tuin in glipt. *Gelukkig heeft ze een korte aandachtsspanne.*
(display: "Brievenbus")
Voor de brievenbus blijven jullie staan. Je haalt de envelop uit je tas en trekt de brief eruit.
'Wat doe je mama?' vraagt Elisa.
[['Dit is een hele belangrijke brief.']]
[['Ik weet het niet zo goed.']]
'Kriebeldekriep.' Elisa omhelst een poot van de brievenbus.(display: "Brief1")
'Kriebeldekriep. Rare mama.' Elisa omhelst een poot van de brievenbus. (display: "Brief1")
Vanmorgen kreeg je antwoord op een sollicitatiebrief die je je niet kon herinneren verstuurd te hebben. Je scant de brief.
"...bij B-soft. Zoals u waarschijnlijk weet zijn wij het eerste bedrijf in de wereld dat een volledig immersieve verhaalervaring aanbiedt. ...glitches in de personages geconstateerd, waardoor de simulaties niet meer correct functioneren... zijn zich bewust geworden dat ze in een verhaal zitten. Personages houden zich niet aan hun script... ...te achterhalen welke personages... grondige tests vereist... Wij zouden graag zien dat u bijgevoegde training invult en per ommegaande post terugzendt."
Je haalt een pen uit je zak. *Immersieve verhaalervaring. Ze mogen het nog zo leuk verpakken. Het klinkt gewoon als een videogame.*
'Mama, ben je klaar?' vraagt Elisa.
[['Wil je me helpen deze tests te maken?']]
[['Nu even niet Elisa.'|Bekijk je antwoorden op de tests.]]
'Ik moet altijd wachten.' Ze gaat op de grond zitten. Je slaat de pagina om en bekijkt het eerste onderdeel van de training.
"Spel 1." *Zie je wel. Spel, ze zeggen het zelf.* "Je probeert bij een schatkist te komen, maar er zitten spleten in de grond en op strategische plekken zijn blokkades neergezet. In de beboste achtergrond stampt een gigantisch zwijn rond. Boven je hoofd cirkelt een aasgier. Elke keer dat je in een ravijn valt, duikt hij omlaag en pikt je lijk aan stukken.
'Het zwijn is een goede meester,' zegt hij tussen twee happen door. Hij pikt je strot open en sluit zijn ogen genietend. Net als je op het punt staat het spel nog een keer op te starten, plaatst het zwijn een blok op het startpunt. Je zit vast in het blok en kan geen kant meer op.
De glitch is:
(link: "[A]")[(set: $test to it + 1)(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.2")] Het zwijn.
(link: "[B]")[(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.2")] De aasgier."
"Liechtenstein heeft een oorlog ontketend op het vasteland van Europa. Je wil vluchten naar Engeland, waar een dochter van je woont. Je dochter zegt je niet in huis te willen, maar je besluit het er toch op te wagen.
In Frankrijk probeer je met de trein de tunnel door te gaan, maar je wordt gesnapt door een Liechtensteinse soldaat en in de gevangenis gegooid. Je weet te ontsnappen en probeert het nog eens, nu met een speedboot. Dezelfde Liechtensteinse soldaat (je herkent hem aan zijn snor) schiet een gat in de romp en de boot zinkt. Je weet een heel eind te komen, omdat je goed kan zwemmen, maar als het vasteland van Engeland net in zicht is, zie je dat de soldaat bovenop een klif zit te wachten. Hij legt zijn geweer aan en schiet je door je hoofd.
Je lijk spoelt een dag later aan op een Engels strand. Een kort artikel halverwege de krant. Je dochter is opgelucht als ze het leest.
De glitch is:
(link: "[A]")[(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.3")] Je dochter.
(link: "[B]")[(set: $test to it + 1)(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.3")] De soldaat."
"Je komt erachter dat je verleden en je toekomst zijn gestolen door een bedrijf. Je gaat naar het hoofdkantoor, samen met twee mensen met hetzelfde probleem: een dokter en een uitsmijter.
Op verschillende computers vind je delen van elkaars leven. Je kunt op elke verdieping slechts één afdeling bekijken. De eerste verdieping bevat de afdelingen: 'vroegste herinneringen' en 'beroep', de tweede 'seksualiteit' en 'nachtmerries', de derde 'toekomstdromen'. De vierde verdieping bevat de centrale database, een supercomputer.
Op de eerste verdieping vraagt de dokter of je er wel eens spijt van hebt dat je ICT'er bent geworden. Op de tweede verdieping blijft de dokter uitzonderlijk lang hangen bij nachtmerries. Op de derde verdieping vraagt de uitsmijter of je bang was om uit de kast te komen. Op de vierde wil de uitsmijter omkeren. De dokter haalt hem over toch verder te gaan. De uitsmijter wordt geëlektrocuteerd als jullie proberen de supercomputer stuk te maken.
De glitch is:
(link: "[A]")[(goto: "Brief op bus.1")] De dokter.
(link: "[B]")[(set: $test to it + 1)(goto: "Brief op bus.1")] De uitsmijter."
Je stopt de pen in je zak en doet de brief terug in de envelop. *Op hoop van zegen.* Elisa springt op en trekt aan je jas.
'Mama, mag ik likken?'
[[Geef haar de envelop.]]
[['Nee, dit is een hele belangrijke brief.']]
Ze likt de envelop. Ze is nog wat onhandig en verkreukelt de brief een beetje.
'Klaar.' Ze steekt de envelop naar je uit.
[['Dankjewel Lies.']]
[[Doe de envelop in de brievenbus.]]
Ze slaat haar armen over elkaar en trekt een pruillip. Je likt de envelop en schuift hem dan door de gleuf. (display: "Doe de envelop in de brievenbus.2")
Ze straalt. (display: "Doe de envelop in de brievenbus.")
Je schuift de brief door de gleuf. (display: "Doe de envelop in de brievenbus.2")
*B-soft is vlakbij. Ik had er net zo goed heen kunnen gaan.* Angelique fietst langs met haar zoontje in een fietskar erachter. Hij leunt achterover en grijnst naar jullie door het zwarte gaas. Je wil niets liever dan je middelvinger naar hem opsteken, maar je kunt je nu al voorstellen hoe je de komende zes jaar alleen op het schoolplein zal staan.
'Hij was naar Disneyland,' zegt Elisa. Ze steekt haar tong naar hem uit. Je voelt een steek van trots.
[['Zullen we een ijsje gaan eten?']]
[['Kom, we gaan naar huis.']]
Ze klapt in haar handen.
'Dan kan ik mijn kabouterhuisje maken.' Jullie lopen snel verder. Je gedachten dwalen opnieuw naar de brief. (if: $test < 2)[ Je hebt er een slecht gevoel over. ](else:)[ Je gaat de raadsels na in je hoofd en begint meer en meer te twijfelen. ] *Als ik de training heel slecht doe, willen ze me misschien alsnog niet.*
[[Ga naar huis.]]
Elisa's ogen lichten op. Ze is een echte zoetekauw. Als er koekjes in huis zijn, steelt zij ze voor je 'straf' kunt zeggen. *Ik kan maar beter niet zeggen waar ze dit aan verdiend heeft.* Jullie kopen een softijsje (zij 'met bruine spikkels') bij de snackbar en lopen langzaam verder. Een waterig maartzonnetje breekt door de wolken.
[[Ga naar huis.]]
De volgende ochtend, nadat Elisa naar school is gebracht en Alex de post is gaan bezorgen, wordt er gebeld.
[[Kijk wie het is.]]
[[Neem op.]]
Je vader. *Misschien kan ik de telefoon over laten gaan? Maar hij weet dat ik thuis ben rond deze tijd. Als ik nu niet opneem, belt hij over een kwartier weer terug en over een half uur, over een uur.* Je ademt een keer diep in en pakt dan de telefoon op.
(display: "Neem op.")
'Hallo $naam. Hoe is het?' Je vaders vaste vraag voor hij een uur over hemzelf en zijn eigen misère praat.
[['Druk druk.']]
[['Goed. Met jou?']]
'Och,' zegt je vader. 'Ja, zou het niet weten. Hier gebeurt nooit niets. Het zou fijn zijn als er af en toe familie langskomt om me te ondersteunen, zeker met m'n slechte rug, maar ik mag niet klagen.'
[[Doodle wat.]]
[[Staar uit het raam.]]
'Nog net als gisteren,' zegt je vader. 'Ik trek me erdoorheen hè. Het zou fijn zijn als er af en toe familie langskomt om me te ondersteunen, zeker met m'n slechte rug, maar ik mag niet klagen.'
[[Doodle wat.]]
[[Staar uit het raam.]]
Je hebt een schrijfboekje naast de telefoon liggen precies voor dit soort gelegenheden. Je kan helemaal niet tekenen, dus je tekent het enige wat je wel kan: Fuup, een stripfiguur die je ooit hebt ontworpen, een vogel met drie sprieten op zijn kop en een snavel die bestaat uit een grote glimlach met een driehoek eraan.
'Er zijn toch mensen die eruit stappen in mijn situatie, ja dat zijn er genoeg. Leven zonder vrouw en met een kind dat niet om je geeft, die er alleen is voor de leuke dingen, ja dat is moeilijk, dat vreet aan een man.'
[['Hm hm.']]
[['Het spijt me papa.']]
Aan de overkant loopt een oude man langs met weloverwogen stappen. Hij heeft zijn armen over zijn buik geslagen en houdt zijn linkerhand in zijn rechter zak en omgekeerd. Bij elke stap knikt hij als een duif. *Zou het een vriendelijke man zijn? Hoe zou het zijn als hij mijn vader was?* Hij verdwijnt om de hoek.
'Er zijn toch mensen die eruit stappen in mijn situatie, ja dat zijn er genoeg. Leven zonder vrouw en met een kind dat niet om je geeft, die er alleen is voor de leuke dingen, ja dat is moeilijk, dat vreet aan een man.'
[['Hm hm.']]
[['Het spijt me papa.']]
'Dit kan jou ook gebeuren weet je. Dit kan iedereen gebeuren. Ik mis haar gewoon, $naam. Ik moest vanmorgen de badkamer schoonmaken en de sponsjes lagen op kleur gesorteerd. En toen denk ik: dat heeft zij nog gedaan. Snap je?' Het lampje op het antwoordapparaat begint te knipperen. *Iemand heeft me net proberen te bellen.*
[['Ik snap het papa.']]
[['Ik heb het druk papa.']]
'Ik weet het,' zegt hij. 'Het gaat ook goed hoor.' Hij klinkt alsof iemand zijn keel dichtknijpt. 'Hartstikke goed met mij. Ik mis haar gewoon, $naam. Ik moest vanmorgen de badkamer schoonmaken en de sponsjes lagen op kleur gesorteerd. En toen denk ik: dat heeft zij nog gedaan. Snap je?' Het lampje op het antwoordapparaat begint te knipperen. *Iemand heeft me net proberen te bellen.*
[['Ik snap het papa.']]
[['Ik heb het druk papa.']]
(if: (history:) contains "Doodle wat.")[ Je trekt een streep in het midden van de linkervleugel en schetst wat dwarsstreepjes. ](else:)[ Aan de overkant heeft iemand, ondanks het frisse weer, een raam openstaan en de blinden klapperen in de wind. ]
'Ze hield echt van je, (if: $naam is "Desi")[ Dees. ](if: $naam is "Sementa")[ Sem. ] Ik weet dat je me niet gelooft. Maar je zou de vierde zijn die ze vroeg kon begraven.' Hij slikt hoorbaar. 'Dan wil je je niet zo hechten hè. Dan wil je denken: dat is mijn kind niet. Als het sterft, hoef ik niet te treuren.' Je denkt aan die dag op de basisschool dat jullie allemaal zouden gaan zwemmen en je moeder je thuis hield, die keer dat je met een bloedende knie aankwam en ze je zwijgend een dot met jodium aangaf en daarna gewoon verder ging met de afwas.
[['Ze was apathisch.']]
[['Nou ik treur ook niet om haar.']]
(if: (history:) contains "Doodle wat.")[ Je trekt een streep in het midden van de linkervleugel en schetst wat dwarsstreepjes. ](else:)[ Aan de overkant heeft iemand, ondanks het frisse weer, een raam openstaan en de blinden klapperen in de wind. ]
'Ze hield echt van je, (if: $naam is "Desi")[ Dees. ](if: $naam is "Sementa")[ Sem. ] Ik weet dat je me niet gelooft. Maar je zou de vierde zijn die ze vroeg kon begraven.' Hij slikt hoorbaar. 'Dan wil je je niet zo hechten hè. Dan wil je denken: dat is mijn kind niet. Als het sterft, hoef ik niet te treuren.' Je denkt aan die dag op de basisschool dat jullie allemaal zouden gaan zwemmen en je moeder je thuis hield, die keer dat je met een bloedende knie aankwam en ze je zwijgend een dot met jodium aangaf en daarna gewoon verder ging met de afwas.
[['Ze was apathisch.']]
[['Nou ik treur ook niet om haar.']]
'$naam. Dat is wat jij zag, ik zag hele andere dingen.' *Wat zag hij dan?* (display: "Moeder1")
'$naam. Dat kun je niet zeggen. Dat meen je ook niet.' *Meen ik het niet? Ik weet het niet.* (display: "Moeder1")
*Ze verpestte altijd alles en nu heeft ze ook mijn relatie met papa verpest.* Je kijkt naar het knipperende lampje.
'Waarom kom je morgen niet langs? Ik betaal de trein wel.'
[['Geen tijd. Sorry papa.']]
[[Hang op.]]
Je zet de telefoon terug in zijn houder. *Hij weet echt niet wanneer hij op moet houden.* Je drukt op de knop naast het knipperlicht. Een scherpe vrouwenstem schalt je toe. *Eindelijk.*
'Hallo mevrouw de Lange. We hebben uw antwoorden ontvangen en daarmee is de training voltooid.' Je hart schiet in je keel. 'Meer instructies volgen per e-mail.'
[[Zet een kop thee.]]
[[Ga direct naar je kamer.]]
'Ik hoef niet lang te komen. Gewoon leuk op de koffie. Bijkletsen.'
Je kijkt naar buiten, maar het rode lampje volgt je op je netvlies. *Wat is een goed excuus om op te hangen?*
'Het is niet hetzelfde zo, $naam. Ik weet nog dat je zo klein was dat ik je op mijn knie kon zetten en dan gingen we paardje rijden. Weet je nog?'
[['Pap, ik heb het echt heel druk.']]
[[Hang op.]]
Met een grote mok dampende Earl Grey loop je naar boven. Thee kalmeert je altijd. (display: "Ga direct naar je kamer.")
De computer zoemt zachtjes. Je zet het scherm aan en opent je e-mail.
"Beste $naam,
zoals je weet ben je op probeerbasis aangenomen bij B-Soft. Normaal gesproken zouden we je eerst beter kennis laten maken met ons bedrijf, maar er staan drie interactieve verhalen te springen om uitgebracht te worden en we zouden graag zien dat je die test. (if: $test < 2)[ Je hebt het niet bepaald goed gedaan in de training, maar we hebben haast. Zie deze drie spellen dan ook als een kans om alsnog een langer contract te krijgen. ](else:)[ Je hebt de training naar voldoening gemaakt, dus we hebben je hard nodig. Zie deze drie spellen dan ook als een goede kans om een langer contract te krijgen. ]
Zoals al eerder gecommuniceerd, bestaat de opdracht eruit in elk van de interactieve verhalen het personage te vinden dat beseft dat hij/zij in een verhaal zit. We hebben vanmorgen een pakketje op je stoep achtergelaten. Daar zit je uitrusting in.
Succes en tot zo,
Dore van Montfoort"
[[Haal het pakje op.]]
[[Stuur een e-mail terug.]]
Het pakketje is vochtig aan de zijkanten, maar verder ziet het er goed uit. Je kijkt naar links en naar rechts. *Waarom is er niet aangebeld?* Met de doos onder je arm loop je terug naar de slaapkamer en ga je op bed zitten. De helm die in het pakket zit is licht en nagenoeg doorzichtig. De draden aan de binnenkant zijn zichtbaar als de aderen van een doorschijnende vis.
[[Zet de helm op.]]
[[Bekijk de helm eerst beter.]]
De e-mail die je stuurt, komt gelijk weer terug. "Delivery to the following recipient failed permanently:
no-reply@b-soft.nl"
*No Reply. Natuurlijk.*
[[Haal het pakje op.]]
De helm zuigt zich met een smakkend geluid vast.
'Heel goed.' *Het is dezelfde stem als aan de telefoon.* 'Allereerst, welkom bij onze organisatie. Wij kijken uit naar een voorspoedige samenwerking.' Ze schraapt haar keel. 'Hebben we dat ook uit de weg. Ben je klaar voor het eerste verhaal van de drie?'
[['Ik ben er klaar voor.']]
[['Ik weet het niet.']]
Er zitten geen ribbels op het materiaal, *plastic?*, alsof het uit één stuk gegoten is. *Zou het duur zijn? Straks laat ik het vallen en maak ik het stuk. Dan vlieg ik er gelijk op de eerste dag uit.* Je zet hem op je hoofd. (display: "Zet de helm op.")
'Mooi. Dan kunnen we beginnen.' (display: "De game in")
'Niet bang zijn. Het is maar een simulatie.' (display: "De game in")
<img src="http://i.imgur.com/OvEQOQs.jpg" class="background">(set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "Kruip in de huid van de jonge vrouw.")]|passage>[]
(set: $glitcheppo to true)(set: $glitchesgevonden to it +1)'Ah.' Papieren die tegen elkaar wrijven. 'Interessant. We gaan er achteraan. Bedankt voor je harde werk.'
[['Wat gaat er nu met Eppo gebeuren?']]
[['Geen probleem.'|'Ik begrijp het.']]
'Je moet toch een idee hebben?'
[['Ik denk dat Eppo de glitch is.'|'Eppo is de glitch.']]
[['Nee, ik weet het echt niet.']]
'Hij wordt gedelete uiteraard.'
[['Kan hij niet gereset worden of zo?'|'Kan hij niet gereset worden ofzo?']]
[['Ik begrijp het.']]
'Gereset?' Ze is een moment stil. 'Iedere keer dat je het opnieuw speelt, wordt het interactieve verhaal gereset, net als een boek dat je opnieuw leest. Maar de glitch blijft zelfbewust. Hij onthoudt alles. Zelfs als we het voor elkaar zouden krijgen zijn geheugen te wissen, kan hij zo weer zelfbewust worden. De reden waarom hij een glitch is geworden is niet weggenomen.'
[['Wat is die reden dan?']]
[['Ik begrijp het.']]
Ze klikt met haar tong.
'We hebben wel een theorie. Heb je ooit gehoord van de Uncanny Valley?'
[['Ja...']]
[['De wat?']]
'Je hebt nu wel lang genoeg in deze wereld doorgebracht,' zegt de vrouw hard. 'Je kunt je helm afzetten.' Met een slurpend geluid laat de helm los. Je tilt hem op en legt hem voorzichtig in je sokkenla. De geur van je eigen vertrouwde kamer komt je tegemoet, de veiligheid van je eigen huis. Je laat je achterover op bed vallen en valt bijna gelijk in slaap.
(link: "Verder.")[(goto: "Leven 2")]
'Bij de glitches kan een soortgelijk effect zijn opgetreden. Alleen dan van binnen uit, als je snapt wat ik bedoel. Alles om hen heen is zo bijna echt en zijzelf zijn zo bijna menselijk, dat ze doorkrijgen dat er iets niet klopt. Het voelt niet goed, het is het net niet.'
[['Ik begrijp het.']]
[['Ik volg het niet.']]
'De Uncanny Valley is het moment waarop een ding zo levensecht is dat het eng wordt. Je voelt dat het bijna een mens is, maar niet echt. Er ontbreekt iets fundamenteels, iets waar je niet je vinger op kunt leggen en dat is angstaanjagend.'
[['Oké.'|'Ja...']]
[['En wat heeft dat hiermee te maken?'|'Ja...']]
Ze zucht.
'Misschien kan ik beter een voorbeeld geven. Stel dat je in een spel zit. Je staat onder een boom. Er vallen blaadjes uit. Als dat een gestileerde boom is, opgebouwd uit een paar penstreken, dan kun je in die boom geloven. Je accepteert hem, zoals je een goed verhaal accepteert. Maar stel je nu voor dat die boom nerf voor nerf is nagebouwd, dat hij zo goed als echt is. Je blijft een tijdje bij de boom zitten. Je snuift aan de bast, het ruikt naar hars. De blaadjes wapperen in de wind en dat wapperen ziet er heel realistisch uit. Je haalt je hand over de bast en voelt de ribbels. Het is warm waar de zon op de bast heeft geschenen. Je gaat zo in het beeld op, het is zo bijna echt, dat je accepteert dat het een boom is. En op dat moment rukt de wind een blaadje los. Het valt omlaag, maar niet zoals je gewend bent dat een blaadje valt. Het valt net iets te snel. Meteen is de illusie gebroken. Zo zou het ook voor de glitches kunnen zijn. Er hoeft maar één ding te gebeuren en ze beseffen dat de wereld om hen heen niet klopt.'
[['Maar ze hebben toch geen referentiekader?']]
[['Ik begrijp het.']]
'Dat klopt. Het gebeurt ook lang niet met ieder spel, met ieder personage. En het is ook maar een theorie. Misschien ontdek jij de komende dagen wel de waarheid. Misschien.'
[['Misschien?'|'Ik begrijp het.']]
[['Oké.'|'Ik begrijp het.']]
(set: $glitcheppo to false)'Echt niet? Oké.' *Ze gelooft me niet. En waarom lieg ik er ook over? Dit is mijn kans om een baan te krijgen en ik ben het doelbewust aan het saboteren. Doelbewust. Er was iets levends aan deze wereld. Iets fantastisch aan die voorstelling die er eigenlijk niet had mogen zijn. Iets sympathieks aan die man die wist dat hij een serie enen en nullen was.* 'Goed dan,' zegt de vrouw. 'Dan laten we het hierbij voorlopig. Heb je nog vragen?'
[['Hoe ontstaan de glitches?'|'Wat is die reden dan?']]
[['Nee, geen vragen.'|'Ik begrijp het.']]
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/KgD3Hnn.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "StartGame2")]|passage>[](stop:)]
'$naam.' Er wordt aan je geschud. Een warme hand gaat door je haar. '$naam, het eten is klaar.'
[[Open je ogen.]]
[[Blijf zo liggen.]]
Alex ligt op zijn zij naast je en streelt je gezicht.
'Je ziet er echt idioot uit als je slaapt.' Hij grijnst en je grijnst automatisch terug. (display: "Pompoensoep1")
Korstige lippen tegen je voorhoofd. Je ruikt kerrie op zijn adem.
'Je ziet er echt idioot uit als je slaapt,' zeggen de lippen terwijl ze nog tegen je vel drukken. (display: "Pompoensoep1")
'Kom op. Die pompoensoep eet zichzelf niet.'
[['Ik kom.']]
[['Ik ben zo moe.']]
(if: (history:) contains "Open je ogen.")[ Hij gaat overeind zitten.
'Ik zou maar opschieten. Voor Lies de hele pan op eet.' ](else:)[ Hij raakt je oogleden aan.
'Je ziet er echt uit alsof je daar tot in staat bent.' ]
[['Ik heb gewerkt.']]
[['Sorry.']]
(if: (history:) contains "Open je ogen.")[ Hij strijkt met zijn wijsvinger over je wallen.
'Je moet je niet zo druk maken.' ](else:)[ Hij pakt je handen vast.
'Dat krijg je ervan als je de hele dag ligt te slapen.' ]
[['Ik heb gewerkt.']]
[['Sorry.']]
'Echt?' Hij kust je op je lippen. 'Vertel me er aan tafel meer over oké?'
[[Sta op.|Opstaan1]]
'Kom op. Wat zout zal je goed doen.'
[[Sta op.|Opstaan1]]
Overeind komen is haast onmogelijk. Er dansen honderden zwarte puntjes op je netvlies. Als je beneden komt, is Alex al bezig aan zijn tweede kom soep. Hij gebaart naar jouw kom en slaat twee keer met vlakke hand op tafel. Jullie communiceren aan tafel al een tijdje voornamelijk met getrommel. Het was een ideetje van Alex, die fanatiek drumde in zijn tienerjaren, en Elisa vindt het geweldig. Ze eet nu veel meer dan eerst. Je gaat zitten en neemt zonder te blazen een grote hap. De pompoensoep brandt in je keel. *Waarom heb ik zoveel honger? Net alsof ik net echt een heftige voorstelling achter de rug heb, in plaats van op bed te hebben gezeten met een helm op.*
'Ik kon de ketjap nergens vinden,' zegt Alex. 'Weet jij daar iets van?'
[['Geen idee, sorry.']]
[['Heb je in de koelkast gekeken?']]
'Het zullen de kaboutertjes wel zijn geweest,' zegt Elisa. Alex glimlacht en maakt Elisa's haar door de war. Ze duikt onder zijn hand door. 'Niet doen papa. Dat is irriterend.'
'Irritant. Het is irritant.'
Elisa slaat haar armen over elkaar.
'Dat je de hele tijd verbetert is ook irriterend.'
Alex rolt met zijn ogen en kijkt dan naar jou.
(if: (history:) contains "'Ik heb gewerkt.'")[ 'Dus, wat was dat over werken?' ](else:)[ 'En hoe was jouw dag?' ]
[['Ik heb een baan.']]
[['Ik ben aan het solliciteren.']]
'Ja natuurlijk.'
(display: "'Geen idee, sorry.'")
'Een baan-baan?'
[['Ja.'|'Ja, maar ze willen me echt.']]
[['Op proef.'|'Ja, maar nu ben ik op proef.']]
Hij zet de kom aan zijn mond en slurpt het laatste beetje soep eruit.
'Dat doe je toch altijd al?' Hij zet de kom met een klap op tafel.
[['Ja, maar ze willen me echt.']]
[['Ja, maar nu ben ik op proef.']]
Alex raakt je hand aan.
'Dat is geweldig nieuws.'
(display: "Kriebeldekriep")
Alex knikt.
'Dat is al heel wat.'
(display: "Kriebeldekriep")
'Kom je me dan nog van school ophalen, mama?' vraagt Elisa. Alex' ogen gaan over je gezicht.
'We vinden wel een oplossing, Elisa.'
Elisa slaat haar armen over elkaar.
'Kriebeldekriep.'
*Eppo's stopwoord. (if: $glitcheppo is true)[ Eppo die nu dood is. Nee niet dood, gewoon weg. Personages sterven niet echt, want ze hebben nooit geleefd.](else:)[ Eppo die ik gered heb. Misschien. Voorlopig. Waar is hij nu en wat doet hij? ]*
[['Waar heb je dat woord vandaan Elisa?']]
[['En hoe was het op jouw werk?']]
'Weet niet,' zegt Elisa. 'Waarom?' Ze haalt haar wijsvinger langs de binnenkant van haar soepkom en likt hem af. Ze roffelt met haar vingers op tafel en Alex draait, met zijn ogen strak op jou gericht, de lege pan naar haar toe.
[['Ik ben het alleen tegengekomen in een spel.']]
[['O, zomaar. Niets.'|'Oh, zomaar. Niets.']]
Alex laat zijn lepel op de grond vallen. Hij duikt onder de tafel.
'Och, z'n gangetje. Zoals dat gaat hè.' Hij komt weer onder de tafel vandaan. Zijn hoofd is rood. *Wat is er met hem aan de hand?*
(display: "WatVoorBaan")
'Je hebt nog niet gezegd wat voor baan.'
[['Gametester.']]
[[''Ik ga verhalen in op zoek naar zelfbewuste personages.'|'Ik ga games in op zoek naar zelfbewuste personages.']]
'Leuk.' Hij glimlacht naar je. 'En wat houdt het precies in?'
[['Ik ga verhalen in op zoek naar zelfbewuste personages.'|'Ik ga games in op zoek naar zelfbewuste personages.']]
[['Iets met zelfbewuste personages. Ik begreep het niet zo goed.'|'Ik ga games in op zoek naar zelfbewuste personages.']]
De kralen van het gordijn ritselen. Hij staat met zijn rug naar je toe. Zijn schouders hangen.
'Ik wil alleen zijn, $naam.'
[['Wat is er?']]
[[Laat hem alleen.|DeRestVanDeAvond]]
Alex klettert hardhandig met de vaat. Elisa zit nog steeds in haar stoel.
'Wat is er met papa?'
[['Ik weet het niet.'|'Papa is vast moe.']]
[['Papa is vast moe.']]
Hij drukt de gootsteenstopper omlaag en draait de heetwaterkraan nog verder open. Het water stoomt.
'Haal de rest van de afwas alsjeblieft.'
[['Ben je nog steeds bang dat ze je gaan wegbezuinigen?'|WatIsEr2]]
[[Breng hem de rest van de vaat.|Laat hem alleen.2]]
Je brengt hem de pan die nog op tafel stond. Hij ontwijkt je blik.
[[Laat hem met rust.|DeRestVanDeAvond]]
Hij draait de kraan dicht.
'De pan staat nog op tafel.'
[['Vertel me wat er aan de hand is.']]
[[Breng hem de pan.|Laat hem alleen.2]]
De rest van de avond kijkt Alex met een stalen gezicht een marathonuitzending van Wie is de chef, terwijl je samen met Elisa een schoenendoos ombouwt tot een kabouterhuisje, omdat 'het zo zielig is dat hij in de koelkast moet wonen'.
[[Breng Elisa naar bed.]]
Elisa kijkt je met openhangende mond aan. *Ze lijkt zo precies op mama. Die kon ook zo dom kijken.*
'Help jij me dan met het kabouterhuisje?'
(display: "DeRestVanDeAvond")
"De vrije wil," staat er in Alex' slordige handschrift. *Leest hij weer filosofie? Ineens, na zoveel jaar? Of deed hij het altijd al stiekem?* Je slaat de map open. Er zijn twee tabbladen, voor en tegen. Tegen beslaat het grootste deel van de map. *De mensen die ik vandaag hebt ontmoet, volgden een programma. Geen vrije wil, maar zo menselijk. Als ik ook geen vrije wil heb, wat zou mij dan nog van hen onderscheiden?* Je bladert naar voor. "Tijdens momenten van verleiding of besluiteloosheid – bijvoorbeeld, wanneer de man die besloten heeft niet meer te gokken weer geconfronteerd wordt met de speeltafel – realiseren we ons dat geen motief en geen besluit uit het verleden bepaalt wat we nu doen. Elk moment verlangt een nieuwe of vernieuwde keuze. Naar Kierkegaard gebruikt Sartre de term 'angst' om deze bewustzijn van je eigen vrijheid te beschrijven. Angst is niet de vrees voor een extern object, maar het bewustzijn van de uiteindelijk onvoorspelbare aard van je gedrag. De soldaat vreest verwondingen of de dood, maar voelt angst wanneer hij zich afvraagt of hij in staat zal zijn 'het uit te houden' in het aankomende gevecht. Degene die over een gevaarlijk klifpad loopt vreest te vallen, maar voelt angst omdat hij weet dat er niets is dat hem er van weerhoudt er zelf af te springen."
[[Lees verder.]]
[[Ga slapen.|Ga slapen.2]]
Je rolt terug naar je eigen kant en trekt de dekens over je heen. Je bent niet echt moe, maar het idee de hele avond naast Alex te zitten die zo stil naar de tv staart, beklemt je. *Toen ik hem leerde kennen was hij zo vrolijk en optimistisch.* Je slaat je armen over je buik heen en streelt met je duimen over de zwangerschapsstriemen. *Hij heeft hetzelfde optimisme, maar je kunt aan hem zien dat hij het niet echt meer gelooft. Het kost hem moeite. Mijn schuld. (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ Kon ik maar terug naar het circus. Daar is alles zo makkelijk. Nep, maar makkelijk. ](else:)[ Ik doe alles verkeerd. Ik doe altijd alles verkeerd. ]*(display: "Slapen1")
"Angst, het bewustzijn van onze vrijheid, is pijnlijk, en we proberen het meestal te ontwijken. Maar zo'n 'ontsnapping' is een illusie, omdat het een noodzakelijke waarheid is dat we vrij zijn. Dat is Sartre's diagnose van de conditie van de mens." Je gaapt. "Het cruciale concept in zijn diagnose is dat van het zelfbedrog of kwade trouw (mauvaise foi). Kwade trouw is de poging om aan angst te ontsnappen door voor onszelf te doen alsof we niet vrij zijn. We proberen onszelf te overtuigen dat onze houdingen en daden bepaald worden door onze persoonlijkheid, onze situatie, onze rol in het leven of wat dan ook dat wij zelf niet bepalen." *Doe ik dat?* Je raakt de zwangerschapsstriemen op je buik aan. *Ja, misschien wel. Soms krijg ik het idee dan mijn keuzes voor me gemaakt worden.* Je bladert verder. *Er is niet veel meer te zeggen vóór de vrije wil blijkbaar. Nog één pagina. Een andere filosoof.*
[[Bekijk de pagina.]]
[[Ga slapen.|Ga slapen.2]]
Je stopt de map weg, rolt terug naar je eigen kant en trekt de dekens over je heen. (display: "Slapen1")
Je ogen volgen de lichten van de langsrijdende auto's op de muur tot de hypnotiserende monotonie je eindelijk in slaap sust. Alex doet de deur dicht, kleedt zich in het donker uit en gaat met zijn rug naar je toe liggen.
[[Draai je om en knuffel hem.]]
[[Probeer weer te slapen.]]
Elisa is al wakker en ligt aangekleed op haar buik in bed met voor zich haar verzameling schelpen. Haar gordijnen zijn nog dicht, maar de dunne, rode stof met de nijlpaardjes laat zoveel licht door dat de schelpen schitteren. (display: "NietNaarSchool")
Je besmeert haastig haar boterhammen, twee met pindakaas, en rent je vingers aflikkend terug de trap op. Elisa heeft zich al aangekleed en ligt op haar buik in bed met voor zich haar verzameling schelpen. (display: "NietNaarSchool")
Ze kijkt op.
'Ik ga een spreekbeurt houden.' Ze veegt haar schelpen bij elkaar. 'Ik wil niet dat Armando aan mijn schelpen zit. Hij laat altijd alles vallen.'
[['Armando is vast voorzichtig.']]
[['We moeten weg, Elisa.']]
De zoemer gaat. Elisa sjokt naar de deur.
'Zo groot al hè,' zegt Angelique. Ze schudt haar hoofd. 'Ik wou dat ik weer zo oud was. (if: $beroep is "diëtiste")[ Op die leeftijd maakte ik me helemaal niet druk om hoe ik eruit zag.' Ze buigt zich naar je toe. 'Je hebt niet toevallig een middeltje tegen striae liggen? Voor je het weet is het bikiniweer.' *Wat?* Ze friemelt aan de onderkant van haar net iets te fel roze jurk. *O, ze denkt natuurlijk dat ik diëtiste ben.*
[['Heel veel sperziebonen eten.']]
[['Je moet hummus op de huid smeren.']]](if: $beroep is "consultant")[ Op die leeftijd maakte ik me helemaal niet druk om geld.' Ze buigt zich naar je toe. 'Je hebt niet toevallig een gouden tip voor iemand die geïnvesteerd heeft in een slechte hedge fund?' *Wat?* Ze friemelt aan de onderkant van haar net iets te fel roze jurk. *O, ze denkt natuurlijk dat ik financieel consultant ben.*
[['Als je niet investeert kun je ook geen geld kwijtraken.']]
[['Volgende keer meer geluk.']]]
Ze trekt haar wenkbrauwen op.
'Sperziebonen, wat vreselijk gewoontjes.' Ze tikt tegen haar neus. 'Maar daarom juist geniaal. Het zijn al die antioxidanten natuurlijk.' (display: "Uitnodiging1")
Ze trekt haar wenkbrauwen op.
'Wat een revolutionair idee. Ik ga het vanavond gelijk proberen. Bedankt schat.' (display: "Uitnodiging1")
Ze knijpt haar ogen samen.
'Wat een bizar idee. Je houdt me voor de gek.' Ze lacht. 'Maar misschien heb je wel gelijk, schat. Het is ook altijd een gok natuurlijk. Maar ik wacht nu gewoon op de juiste tip en dan gaan we er weer voor.' (display: "Uitnodiging1")
Ze knikt langzaam.
'Gaat het zo in die wereld? Je hebt geen goede tip voor me? Iets wat ik niet heb gezien? Ik zie ook zoveel over het hoofd.' Ze lacht overdreven. 'Nou ja, wat je zegt, volgende keer hè.' (display: "Uitnodiging1")
Ze knipt in haar vingers. 'Voor ik het vergeet. We hebben je absoluut nodig bij de knutselmiddag om één uur. Remi ligt met griep thuis en zonder haar hebben we niemand voor de prikhoek. Iets voor jou?'
[['Lijkt me leuk.']]
[['Ik weet niet, ben niet zo creatief. En ik heb het druk.'|'Ik weet niet, ik heb het druk.']]
'Geweldig.' Ze glimlacht naar je. 'Dan zie ik je straks.' Ze draait zich om en loopt weg. 'Nou toedeloe,' roept ze over haar schouder en ze zwaait kort. *Waarom heb ik ja gezegd? Ik heb niet eens tijd. Of zin.*
[[Ga terug naar huis.|TerugThuis1]]
'Ach ja, dan moeten we Remi maar uit bed halen hè.' Ze glimlacht naar je. 'Zo'n zonde. Dat je het zo druk hebt.' Ze bestudeert haar nagels tegen de achtergrond van de fietsenstalling. 'Dagen als vandaag zijn uitstekend voor een wankele reputatie.' Ze draait zich om en loopt weg. *Bitch.*
[[Ga terug naar huis.|TerugThuis1]]
Thuis vind je een contract van B-soft op de mat (proefperiode van een maand) en er staan drie berichten op het antwoordapparaat.
'Goedemorgen $naam. We hebben een nieuwe opdracht voor je klaar liggen. Zelfde procedure als gisteren. Tot straks.' *Mooi.*
'Hallo Alex. Dit is Rolf. Ik weet niet of je er bent, maar ik wil even laten weten dat het niet oké is dat je nu al de hele week niet op werk bent gekomen. Als je ziek bent, dan moet je dat doorgeven. Bel zo snel mogelijk terug.'
Je loopt naar de gang. Zijn jas en schoenen zijn weg. *Als hij niet op zijn werk is, waar is hij dan?*
'Hallo $naam-lief. Ik dacht dat je er wel zou zijn, maar dan bel ik zo wel terug. Hoi.' Je vader is één van die mensen die hoi zegt bij het ophangen van de telefoon.
[[Ga naar boven.|Spel 2a]]
[[Bel Alex op zijn mobiel.]]
Boven hoor je heel zacht zijn ringtone afgaan. *Ik zal moeten wachten tot hij vanavond thuiskomt.* (display: "Spel 2a")
'Hoe minder jij weet, hoe beter.' Ze kucht. (display: "'Begrepen.'")
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/1Yx2K3a.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "Spel1abegin")]|passage>[](stop:)]
Over een paar seconden kun je de helm afnemen.'
(link: "Verder.")[(goto: "Hoofdstuk5")]
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/8yEoWjG.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "Leven3")]|passage>[](stop:)]
'...org dat jullie hem vinden,' klinkt door de intercom in het hokje.
Mischa buigt zich naar voren, dichter naar de gaatjes in het glas. (if: $wachtwoordcircus is true)[ Er ligt geen haat of angst in zijn ogen, alleen een lichte vermoeidheid.
'We zijn nog dicht.' Zijn stem klinkt gedempt.
[['Herinner je je me?']]
[['Ik weet het wachtwoord.']]](else:)[ Na het konijn had je iets spectaculairders verwacht, maar hij ziet eruit als een heel gewone man. Kort, bruin haar en kleine oogjes. Zijn rechterhand speelt me een potlood.
'We zijn nog dicht.' Zijn stem klinkt gedempt.
[['Het konijn zei dat ik wel een kaartje kon kopen.']]
[['Is er geen enkele manier om binnen te komen?']]]
Je zet de helm af en drukt hem tegen je borst. *Wat zou er gebeurd zijn als de simulatie nog vijf minuten langer had geduurd?* (if: (history:) contains "Ren door.")[ *Zou ik dan door de heg zijn gegaan? En had het iets uitgemaakt?* ] (if: (history:) contains "'Ik heb weinig tijd.'")[ (if: (history:) contains "Kus hem.")[ Je lippen smaken nog naar de kus. Je sluit je ogen. *Ben ik verliefd op een personage? Maakt het een verschil?* ](else:)[ *Zou ik vriendschap hebben gesloten met een man die niet bestaat? En had het iets uitgemaakt?* ] ] (if: (history:) contains "'Ik heb haast.'")[ *Wie zou zijn gestorven? Ik of hij? En had het iets uitgemaakt?* ] Langzame voetstappen schallen door de gang. *Alex.* Je herkent hem aan de manier waarop hij zijn voeten neer zet, zonder af te rollen. De deur gaat open. Een stapel posters valt met een klap op de grond. Je eigen ogen kijken je aan. Een foto die Alex drie jaar geleden op Kos heeft gemaakt.
'$naam.' Alex struikelt half over de flyers en valt bovenop je. De helm rolt op de grond. Alex omhelst je strak. 'O mijn god, $naam.'
[['Wat is er Alex?']]
[['Rustig aan.']]
Alex is al vertrokken naar zijn werk als je wakker wordt. Hij heeft het alarm uitgezet. De wekker verspringt naar 08:02. Elisa's school begint over 28 minuten.
[[Wek Elisa.]]
[[Pak Elisa's tas.]]
Hij heeft zijn armen over zijn borst gekruist. Zijn hand maakt een vuist als je hem aanraakt. Je aait zijn knokkels.
'Hoe lang hebben we al?' vraagt hij.
[['Bijna tien jaar.']]
[['Dat weet je toch wel?']]
Hij trekt de dekens verder naar zich toe en draait een paar keer.
'$naam?' Hij raakt je rug aan met de top van zijn vingers. '$naam. Ik weet dat je wakker bent.' Als je niet reageert draait hij zich weer van je af. Hij krult zich op en trekt daarbij alle dekens van je af.
[[Trek de dekens terug.]]
[[Draai je om en knuffel hem.]]
'Tien jaar.' Hij draait zich naar je om. 'En doe ik het goed? Ben ik een goede echtgenoot?'
[['We zijn helemaal niet getrouwd.']]
[['Wat is er aan de hand?']]
'Niet precies. Ongeveer.' Hij draait zich naar je om. 'Doe ik het goed? Ben ik een goede echtgenoot?'
[['We zijn helemaal niet getrouwd.']]
[['Wat is er aan de hand?']]
'Ja. Sorry. Je weet wat ik bedoel.' Hij ontspant zijn hand en vlecht zijn vingers in die van jou. Zijn vingers zijn ijskoud. 'Ik wil hieruit $naam. Ik wil weg. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik had niet gedacht dat het zo zou zijn.'
[['Je wil bij me weg?']]
[['Wat bedoel je?']]
Hij ontspant zijn hand en vlecht zijn vingers in die van jou. Zijn vingers zijn ijskoud.
'Ik wil hieruit $naam. Ik wil weg. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik had niet gedacht dat het zo zou zijn.'
[['Je wil bij me weg?']]
[['Wat bedoel je?']]
'Niet bij jou, maar gewoon weg.' (display: "nekholte")
'Ik denk dat ik mezelf niet meer ben.' (display: "nekholte")
Hij drukt zich tegen je aan en begraaft zijn neus in het kuiltje onder je hals. Zijn nagels duwen pijnlijk in je rug. 'Het is te veel.'
[['Het komt allemaal goed.']]
[['Laten we gaan slapen.']]
'Ik hoop het,' zegt hij. 'Je bent zo warm.' Hij duwt zijn neus tegen de zijkant van je nek en ademt diep in. 'En je ruikt naar pannenkoeken. Ik verdien je niet.' Zijn vingers strelen je rug, gaan onder je slaapshirt en volgen de lijnen van je schouderbladen.
[[Ga in op zijn aanrakingen.]]
[['Laten we gaan slapen.']]
Hij drukt zich nog dichter tegen je aan. Zijn hoofd drukt je luchtpijp dicht. Je schuifelt van hem vandaan. Hij klemt zich aan je vast.
'Kunnen we zo slapen? Alsjeblieft.' Je hebt niet eens de energie om te knikken of je hoofd te schudden. Je sluit je ogen en bent gelijk weg.
[[Slaap tot de volgende ochtend.|Slapen3]]
'$naam,' fluistert hij. 'Alsjeblieft, praat met me. Ik word gek.' Hij begint zachtjes te snikken. 'Ik wil weg hier.'
[[Draai je om en geef hem een knuffel.]]
[['Kunnen we morgen praten? Ik ben moe.']]
Hij zucht. Zijn hand zoekt de jouwe en jullie vingers krullen in elkaar. De zijne zijn ijskoud.
'Ik hou het niet meer uit $naam.' Hij veegt zijn neus af met de deken en draait zich naar je om. Hij drukt zich dicht tegen je aan. 'Het is gewoon te veel.'
[['Het komt allemaal goed.']]
[['Laten we gaan slapen.']]
'Oké,' klinkt zijn stem gedempt door de deken waar hij zijn gezicht in drukt. 'Morgen is prima. Helemaal prima.' *Ik ben te moe. Ik ben gewoon te moe.* Onder begeleiding van zijn zachte gesnik val je opnieuw in slaap.
[[Slaap tot de volgende ochtend.|Slapen3]]
Joris haalt zijn schouders op en draait zich om. De ouders beginnen zich te verspreiden. Sommige blijven blikken achterom werpen. *Was ik maar gelijk weggegaan.* (display: "Ga zo snel mogelijk met haar naar huis.")
'Toen hadden mensen tijd voor elkaar, nu loopt iedereen zo langs me. Ik zag Piet vandaag, van Jos en Nine. Die jongen is groot nu. Werkt bij Sjefke's. Dus ik zeg tegen hem: hoe is het, jong? En hij gaat gewoon faliekant langs me heen, kijkt niet eens op.'
[['Wat erg.']]
[[Hang op.]]
'Ja, het is al die muziek van tegenwoordig. Ik kon het zo van z'n oortjes horen. Echt heel luid hè. Ja, ik hou ook wel van een liedje op zijn tijd, dat wil ik niet zeggen, maar dat heeft toch iets meer dan waar die naar luistert. En dan voor ons geen oren meer. En dat terwijl hij bij mij toch altijd terecht kon.' (if: (history:) contains "Doodle wat.")[ Je krast wat schaduw bij de nek en de zijkant van Fuup. ](else:)[ Een meisje op skates komt vlak langs het raam. Ze struikelt bijna, zwaait wild met haar armen en skate dan verder. ] 'Als hij ruzie had, of weer met Jochem iets had uitgevroten, dan kwam hij bij ons in de kelder zitten. Weet je nog van die keer dat de kelder was ondergelopen en dat hij toen een uur met z'n knieën in het water stond, terwijl de politie de huizen afging?' *Misschien laat hij me eindelijk gaan als ik nu niks zeg.*
[[Zeg niets.|Zeg niets.4]]
[[Hang op.]]
'Hallo? $naam? Ben je er nog?' *Ik moet echt weg. Ik weet gewoon zeker dat dat rode lampje van dat gamebedrijf is.* '$naam? Ik hoor je ademen.'
[['Sorry ik was even afgeleid.']]
[[Hang op.]]
'Ah, geeft niks joh, meis. Het is zo fijn gewoon even met iemand te kunnen praten. Je hebt nooit meer tijd voor me en nu mama weg is, wil je het nooit niet over haar hebben. Ze is wel je hoogsteigen mama hè.' (if: (history:) contains "Doodle wat.")[ Je scheurt Fuup uit het notitieboek en maakt er een prop van. ](else:)[ Je drukt je voorhoofd tegen de koele ruit. ] 'Daar heb je er maar één van.' Zijn stem slaat over. 'Had.' Hij snuit zijn neus. 'Sorry, ik keek net naar opzij en daar hoort ze te zitten hè. Daar de rechterbil en daar de linkerbil. Dat wordt toch wat veel soms. Soms denk ik dat ik maar moet verhuizen, of bij jullie komen wonen.' Hij is even stil. *Wil hij serieus dat ik hem uitnodig bij me te komen wonen? In dit huis met twee slaapkamers?*
[['Daar is het echt te krap voor, papa.'|'Daar is het echt te krap voor papa.']]
[[Hang op.]]
'Ach ja, dat weet ik ook wel. En in de grote stad zou ik toch niet kunnen aarden, maar ik mis m'n familie, ik mis m'n meisje.' Je brengt de telefoon omlaag naar zijn standaard en zet hem dan toch weer aan je oor. *Is er dan echt geen manier om op een vriendelijke wijze een einde te maken aan dit gesprek?* (if: (history:) contains "Doodle wat.")[ Je gooit de prop naar de prullenbak en hij valt ernaast. ](else:)[ Je kijkt naar de vlek op de ruit die je gemaakt hebt. ]
[['Ik moet echt gaan nu.'|'Ik moet echt gaan nu papa.']]
[[Hang op.]]
'Ja oké.' Hij zucht. 'Oké, ik begrijp de hint, $naam. Tot spreeks dan maar. Het zou ook wel eens leuk zijn als jij je oude vader eens zou bellen. Het hoeft niet altijd zo hè? Ik heb het idee dat als ik niet zou bellen, ik helemaal nooit niets meer van je zou horen.' *Dat zou best wel eens kunnen.*
[['Ik bel binnenkort, oké?']]
[[Hang op.]]
'Dat zei je vorige week ook en toen heb ik het hele weekend bij de telefoon gezeten en niets hè.' Je oor begint zweterig te worden. Je wisselt van kant. 'Vind je dat normaal?'
[['Sorry.'|Sorry2]]
[[Hang op.]]
'Voor sorry koop ik niks $naam.' *Wat zou ik verder nog kunnen zeggen? Misschien valt er ook niets meer te zeggen. Ik ben niet meer dat meisje dat op zijn knie wilde paardjerijden.* Het knipperende lampje is hoofdpijn verwekkend. 'Als ik voor elke keer dat jij sorry zegt een euro krijg, dan kan ik wel twintig nieuwe dochters kopen.'
[['Je zult het met mij moeten doen.']]
[[Hang op.]]
'Ik wil geen ruzie. Dat zou zij niet gewild hebben. Zij zou gewild hebben dat we het nu goed maken. Dus zand erover, oké? En morgen bel jij mij.'
[['Zand erover.']]
[[Hang op.]]
Hij haalt zijn neus op.
'Ik had dat niet moeten zeggen, dat over die twintig dochters. Dat past niet. Ik wil er maar één en dat ben jij.'
[['Dankje papa.']]
[[Hang op.]]
'Dus eh...' Hij smakt met zijn lippen. 'Jij nog iets leuks gedaan?' *Hoe lang geleden hebben we ook alweer tot ziens gezegd?*
(if: (history:) contains "'Zullen we een ijsje gaan eten?'")[ [['Ik heb met Elisa een ijsje gegeten gisteren.'|Elisa]] ](else:)[ [['Niet echt. Ik heb Elisa naar school gebracht net.'|Elisa]] ]
[[Hang op.]]
'Ach ja, Elisa. Hoe is 'ie met haar? Doet ze het goed op school?' *Als ik nu niet ophang, word ik gek.*
[['Hartstikke goed. Maar ik moet nu wel gaan.']]
[[Hang op.]]
'We praten pas even, $naam. Waarom die haast van jou altijd? Heb je al wel een kop thee gezet vandaag? Daar knapt een mens toch van op. Of een biertje natuurlijk.' Hij grinnikt. 'Maar daar was jij nooit zo van. Of nu wel?'
[['Nee. Maar het wordt al laat en ik moet werken.']]
[[Hang op.]]
'Werken? Wat hoor ik daar? Heeft mijn meisje een baan?' *Was dit maar zo'n ouderwetse telefoon met draad. Dan kon ik nu de stekker eruit trekken en dan zou hij denken dat er iets is misgegaan met de verbinding.* 'Dat is fantastisch nieuws. Waar als ik vragen mag?' *Stomme moderne techniek.*
[['Een bedrijf dat spellen maakt.']]
[[Hang op.]]
Je drukt je wijsvinger tegen het rode lampje. Even is het weg.
'O, dat had ik niet achter jou gezocht. Van die arcadekasten bedoel je?' Je haalt je vinger weer weg en het lampje knippert je tegemoet. *De uitslag. Aangenomen of niet. Vast en zeker.*
[['Nee, veel moderner. Maar ze proberen me te bellen.']]
[[Hang op.]]
'Och, jee, $naam. Wat doe je dan nog met mij aan de lijn?' Je slaat je ogen ten hemel.
[['Ik wilde al gedag zeggen.']]
[[Hang op.]]
'Dat moet dan maar hè. Maar morgen wel bellen. Ajuu, hè, $naam. Tot morgen.'
[['Tot morgen.']]
[[Hang op.]]
Hij legt de telefoon neer. Tuut tuut tuut. *Ongelooflijk. Hij heeft zelf opgehangen.* Je strekt je uit en gaapt. Het rode lichtje knippert uitnodigend naar je. (display: "Hang niet op.")
<b>Homunculus 0.9 [gesloten bèta]</b>
Welkom bij B-soft. Bedankt dat je voor ons bedrijf deze simulatie wilt testen.
De simulatie is een interactief verhaal: een novelle die zich vormt naar jouw keuzes. Laat je in het verhaal leiden door wat jij de juiste beslissing vindt, of door de rol die je wilt spelen. Er zijn geen goede of foute keuzes, alleen andere paden en andere uitkomsten.
Na elke keuze wordt je voortgang automatisch opgeslagen, zolang de lokale opslag van je browser niet is uitgeschakeld, dus elke keer dat je de simulatie opstart, kun je verdergaan waar je de vorige keer gebleven was.
Wij vertrouwen erop dat direct rapport wordt opgemaakt over elke gevonden glitch.
(textcolor: "#94C11E")[ [[Verder.|Start1]] ]
Hij knikt langzaam.
'O. Apart.' Zijn ogen dwalen over de tafel. Hij pakt de waterkan en schenkt zichzelf meer water in. Zijn hand bibbert, een flinke plens landt op tafel. (if: (history:) contains "'En hoe was het op jouw werk?'")[ ](else:)[ *Wat is er met hem aan de hand?* ] 'Sorry,' mompelt hij. Hij staat op en begint de kommen op te stapelen. Hij loopt de keuken in en zet de kraan open.
[[Loop hem achterna.]]
[[Laat hem alleen.]]
'Niks,' zegt hij. 'Ik heb een lange dag achter de rug' Hij draait zich naar je om en slaat zijn armen over elkaar. 'Oké?'
[['Kom op, wat is er mis?']]
[[Laat hem met rust.|DeRestVanDeAvond]]
'Niks, dat zeg ik toch?' Tranen springen in zijn ogen. Hij duwt je uit de weg en stormt het huis uit.
'Mama,' roept Elisa vanuit de woonkamer. 'Ik kan niet uit mijn stoel.'
Je helpt haar uit de stoel en Elisa helpt jou met de afwas. Ze droogt heel traag af. Na een kwartier hoor je Alex weer binnenkomen. Hij zet de tv aan.
[[Breng de avond met Elisa door.|DeRestVanDeAvond]]
Je bent zo slaapdronken dat elke beweging je ongelooflijk veel energie kost en je weinig controle hebt over je ledematen. *Het is zo lang geleden. Zo lang geleden.* Je trekt je shirt uit en rolt bovenop hem. Je kust zijn wenkbrauwen, zijn ogen, zijn mond. Tanden stoten tegen elkaar, je leunt op zijn haar.
'Au.' Je verschuift. Zijn handen gaan door je haar en hij likt je oor. 'Je smaakt ook naar pannenkoeken.' Je lacht. 'Sst. Elisa,' fluistert hij. Zijn vingers dwalen omlaag. Hij drukt zijn mond tegen die van jou om je stil te houden. Achteraf val je gelijk in slaap.
[[Slaap tot de volgende ochtend.|Slapen3]]
"Lieve Alex,
Ik ben aan het werk. Dus geen zorgen als je me niet wakker krijgt of zo. Laat me gewoon liggen. Ik ben snel weer terug.
Liefs, $naam."
Je legt het briefje naast je op bed en zet dan de helm op.
(display: "Zet de helm op.2")
'Welkom terug,' galmt in je hoofd. 'Dit interactieve verhaal is meer als een spel. Er is een doelwit dat uitgeschakeld moet worden in het huis van een adellijke heer. Maar geen van onze testers heeft het doelwit kunnen vinden.' De stem neemt een slok. 'Daarom willen we jou vragen op een onopvallende manier te infiltreren en te kijken of je erachter kunt komen wie de glitch is die het onze spelers onmogelijk maakt. Je heet Marius van Dyck en bent ingehuurd om een portret te komen schilderen van de adellijke heer die in het huis woont. Begrepen?'
[['Vertel me meer over die adellijke heer.']]
[['Begrepen.']]
'Wat is er? Wat is er?' Hij wiegt je heen en weer. 'Je was verdwenen, dat is er. (if: (history:) contains "Schrijf Alex een briefje.")[ Er lag alleen een briefje waar ik niks van begreep.' ](else:)[ Spoorloos.']
[['Maar ik was gewoon hier in de kamer.']]
[['Verdwenen?']]
'Rustig aan? Rustig aan?' Hij klauwt in je rug. (if: (history:) contains "Schrijf Alex een briefje.")[ 'Je bent vierentwintig uur spoorloos geweest, had alleen een briefje achtergelaten waar ik niks van begreep, en ik moet rustig aan doen?' ](else:)[ 'Je bent vierentwintig uur spoorloos geweest en ik moet rustig aan doen?']
[['Maar ik was gewoon hier in de kamer.']]
[['Verdwenen?']]
'Waar dan?' Hij gaat naast je zitten. 'Onder het bed soms?' (display: "Verdwenen1")
'Ja. Weg, foetsie, spoorloos.' (display: "Verdwenen1")
Hij veegt zijn neus aan zijn mouw af.
'We hebben je overal gezocht. Overal. Elisa is door een andere moeder meegenomen, omdat je niet kwam opdagen. Toen ik thuis kwam, stond de voicemail vol. Vanochtend heb ik Elisa hier gehouden. Ik heb gezegd dat je onverwacht op vakantie moest.' Hij ademt diep in en ratelt dan verder. 'Onverwacht op vakantie. Dat is echt de lamste smoes die ik ooit heb bedacht en ze trapte er niet in ook. Weet je wat ze zei? Ze zei: je mag niet jokken papa. Als mama kwijt is moeten we haar zoeken. Het was schattig geweest als het niet zo verschrikkelijk was. Toen is de politie hier geweest, maar zij konden er ook geen chocola van maken. Je schoenen stonden er nog, je jas hing er nog, je portemonnee lag beneden op tafel. Alleen jij was weg.' Hij grijpt je bij je schouders vast en legt zijn voorhoofd tegen het jouwe. 'Waar was je, $naam? Waar was je?'
[['Hier op het bed.']]
[['Ik was aan het werk.']]
Hij zet zijn kiezen op elkaar.
(if: (history:) contains "'Ik was aan het werk.'")[ 'Stop. Met. Liegen.' ](else:)[ 'Stop met liegen.' ]
[['Ik lieg niet.']]
[['Jij bent hier de leugenaar.'|'Jij bent de leugenaar hier.']]
'En wáár was je aan het werk? Je moet eerlijk tegen me zijn, $naam. Vertel me wat er gebeurd is.' Met zijn duim strijkt hij een lok haar uit je gezicht. 'Waar was je?'
[['Hier. Op. Bed.'|'Hier op het bed.']]
[['Hier op het bed. Dat weet je toch?'|'Hier op het bed.']]
Hij laat je los en zucht.
(display: "'Ik was hier, in deze kamer.'")
'Wat?' Hij laat je los. 'Waar heb je het over? Waar lieg ik over?' Een priemende wijsvinger. 'Ga dit nu niet omdraaien. Ik wil weten waar je geweest bent.'
[['Je bent al dagen niet op je werk geweest.']]
[['Ik was hier, in deze kamer.']]
Alex raapt een poster op en kijkt ernaar.
'Ik ben één keer geweest,' zegt hij. 'Ze gaven me een tas vol brieven, die heb ik allemaal bezorgd, en toen dacht ik,' hij drukt de poster tegen zich aan, 'toen dacht ik dat ik wel betere dingen te doen had.'
[['Betere dingen?']]
[['Zo raak je je baan kwijt.']]
'Dus je blijft erbij dat je niet het huis uit bent geweest.' Hij staat op, raapt een poster op en kijkt er een tijdje naar. 'Vrouw, 26, 1 meter 73.' Hij stapt naar voren en geeft het papier aan jou. Je evenbeeld glimlacht naar je. *Dat was een mooie vakantie. Helemaal tegen onze principes in zaten we in een all-inclusive hotel waar je kroketten kon eten en de fietsverhuurder het woord terugtraprem kende.* (display: "WaaromWerk")
'Met mensen praten. Ze leren kennen.' Hij kijkt naar de poster. 'Zoals ik jou echt heb leren kennen. Althans, dat dacht ik. Vrouw, 26, 1 meter 73.' Hij stapt naar voren en geeft de poster aan jou. Je evenbeeld glimlacht naar je. *Dat was een mooie vakantie. Helemaal tegen onze principes in zaten we in een all-inclusive hotel waar je kroketten kon eten en de fietsverhuurder het woord terugtraprem kende.* (display: "WaaromWerk")
'Dat weet ik.' Hij krabt aan zijn kin. Omdat hij zich niet heeft geschoren klikt het als schuurpapier. Abrupt houdt hij op, kijkt naar zijn nagels, voelt dan voorzichtig aan zijn kin. Hij slikt. (display: "WaaromWerk")
'Aha,' zegt Alex. 'En toch zou ik willen dat je niet...'
'Papa?' Elisa staat bij de deur. Met beide handen omklemt ze de nek van haar knuffelhond.
'O, hallo liefje.' Alex gaat bij haar op zijn hurken zitten en spreidt zijn armen, maar Elisa duikt eronderdoor en omhelst je rechterbeen. De plastic neus van de hond drukt gemeen hard in je kuit.
[['Hallo Elisa. Zullen wij samen iets leuks gaan doen?'|'Hallo Elisa. Zullen wij samen wat leuks gaan doen?']]
[['Ga naar je kamer Elisa, papa en ik moeten praten.']]
Alex staat op.
'Oké. Natuurlijk. Ga wat leuks doen met z'n tweeën. Trek je niks van mij aan. Waarom niet. Ik heb toch nog wat belletjes te plegen. De politie, je vader. Iedereen die zich doodongerust maakte, terwijl jij wie weet waar was.' Hij draait zich om en loopt de kamer uit.
[['Alex, wacht.']]
[['Wat wil je doen Lies?']]
Alex staat op.
'Nee, dat komt nog wel. Ga wat leuks doen met z'n tweeën,' zegt hij vrolijk. 'Ik heb toch nog wat belletjes te plegen. De politie, je vader. Iedereen die zich doodongerust maakte, terwijl jij wie weet waar was.'
Hij draait zich om en loopt de kamer uit.
[['Alex, wacht.']]
[['Wat wil je doen Lies?']]
'Niet waar Elisa bij is,' klinkt het uit de gang. Hij stampt de trap af.
'Jullie mogen niet ruziemaken,' zegt Elisa. 'Je moet altijd sorry zeggen als je iets lelijks hebt gezegd.'
[['Je hebt gelijk. We gaan straks heel goed praten.'|'Je hebt helemaal gelijk en we gaan straks heel goed praten.']]
[['Hij begon.']]
Alex stampt de trap af. Elisa plukt aan je broek en kijkt omhoog.
'Ik wil niets doen als jullie ruziemaken. Je mag geen lelijke dingen tegen elkaar zeggen.'
[['Je hebt helemaal gelijk en we gaan straks heel goed praten.']]
[['Hij begon.']]
Elisa knikt en klopt op je knie.
'Goed zo. En ook niet meer op vakantie gaan zonder mij.'
(display: "Elisa2")
Elisa kijkt omhoog. Ze zegt niets. (display: "Elisa2")
Je stopt de helm in de sokkenla en gaat Elisa voor naar de woonkamer.
'Mag ik een yoghurtje?' vraagt ze. *Ze bedoelt de zoete troep die Alex voor haar heeft gekocht, die nu wel op moet, anders is het zonde.* Alex zit in de vensterbank met de telefoon tussen zijn schouder en zijn oor geklemd. Hij kijkt je kort aan en kijkt dan weer naar buiten.
'Ja, is goed. Tot straks dan. Doei.'
Je loopt naar de koelkast. Het kaboutertje geeft je een bananengeel yoghurtje aan. *Haar favoriet.*
'Mama? Kom je kijken naar het huisje?' roept Elisa vanuit de woonkamer. Sinds de laatste keer dat jullie er samen aan hebben gewerkt, heeft Elisa witte vellen papier op alle oppervlakken geplakt. Ze heeft nu haar waterverf tevoorschijn gehaald en schildert de deur oranje, het puntje van haar tong tussen haar lippen.
[['O, wat een mooi huisje.'|'Oh, wat een mooi huisje.']]
[['Je moet de bruine verf gebruiken, dat is beter.']]
Ze laat de kwast zakken.
'Dat vindt het kaboutertje niet. Hij wil er niet wonen. Kun jij helpen?' Ze geeft je de kwast. Je maakt hem nat, boetseert een scherpe punt en wrijft over de groene verf. (display: "Verven")
Ze gooit de kwast op de grond.
'Nou. Doe jij het dan.' Ze slaat haar armen om zichzelf heen. 'Niemand vindt mijn huisje mooi. Het kaboutertje wil er ook al niet wonen.'
Je pakt de kwast op, maakt hem nat, boetseert een scherpe punt en wrijft over de groene verf. (display: "Verven")
Met vaste hand schilder je klimop aan de bovenkant en zijkant van de deur. Met wat geel geef je de bladeren een lichtere kant, waardoor diepte ontstaat. Terwijl je de kwast schoonmaakt en een nieuwe kleur zoekt, meldt Alex aan de politie dat je terecht bent. Elisa kijkt als gehypnotiseerd naar je hand, hoe die bloempotten bij de vensters doet ontstaan en bovenop een van de vensterbanken een lapjeskat zet. Je stopt en inspecteert je werk. *Ik kan niet schilderen. Ik weet dat ik niet kan schilderen.* Alex hangt op.
'Papa,' zegt Elisa. 'Papa kom kijken.'
'Wat?' Alex verroert zich niet.
[['Ik kan ineens heel goed schilderen.']]
[['Niets.'|Niets2]]
Alex legt de telefoon neer en komt op zijn hurken naast je zitten. Hij tilt de doos op en kijkt ernaar.
'Je kon er eerst niets van?'
[['Nee, maar in het laatste spel wel.'|'Nee, maar in het laatste spel waar ik in ging wel.']]
[['Misschien kon ik het altijd al.']]
Alex kijkt van jou naar Elisa.
'Oké,' zegt hij dan en draait een nieuw nummer. 'Als er niets is, dan vinden jullie het vast niet erg als ik me er niet mee bemoei.'
Je schildert nog een bloemenbehang en een koekoeksklok en zet dan samen met Elisa de doos in de koelkast. De kabouter steekt eerst, voorzichtig, zijn hoofdje naar binnen, waarna zijn lijfje volgt.
(display: "Lunch1")
(if: (history:) contains "'Mijn dochtertje zegt het.'")[ ](else:)[ (set: $hints to it +1) ]'In een spel?' Alex houdt zijn hoofd schuin. 'Wat voor spel? Jij gamet toch helemaal niet? Is dit je nieuwe baan?'
[['Ik ben nu gametester.'|'Gametester.']]
[['Ik ga in verhalen op zoek naar zelfbewuste personages.'|'Ik ga games in op zoek naar zelfbewuste personages.']]
Alex trekt een wenkbrauw op. *Misschien is het een heel normale uitdrukking onder zesjarigen.* Alex krabt aan zijn kin.
(display: "WatVoorBaan")
(set: $hints to it +1)'Je hebt leren schilderen in een spel?'
Hij knijpt zijn ogen samen. *Nee, ik kan ineens schilderen, omdat ik dat in een spel ineens ook kon.* Je knikt. Alex gaat weer in de vensterbank zitten en draait een nieuw nummer. Je schildert nog een bloemenbehang en een koekoeksklok en zet dan samen met Elisa de doos in de koelkast. De kabouter steekt eerst, voorzichtig, zijn hoofdje naar binnen, waarna zijn lijfje volgt.
(display: "Lunch1")
*Kon ik het altijd al?* Je kijkt naar de kwast tussen je vingers. *Mijn grip voelt zo natuurlijk.* Alex legt een hand op je schouder. 'Als ik jullie was, zou ik de kat een naam geven. Misschien wil de kabouter hem dan wel adopteren.' Hij gaat weer op de vensterbank zitten en draait een nieuw nummer. Je weet niet of hij een grapje maakt, maar Elisa doopt de kat Monty en als jullie na nog wat verfraaiingen de doos in de koelkast zetten, steekt de kabouter eerst, voorzichtig, zijn hoofdje naar binnen, waarna de rest van zijn lijfje volgt.
(display: "Lunch1")
Jullie zijn vroeg op het schoolplein. Er staat pas een handjevol ouders met hun kinderen. Angelique is er al wel. *Typisch.* Ze draait zich om en zwaait.
'Mag ik, mama?' vraagt Elisa. 'Ik wil met Evert spelen.' Ze rukt zich los en rent richting de jongen naar waar ze een paar dagen geleden nog haar tong uitstak. Angelique aait Elisa over haar hoofd als ze langskomt. Elisa kijkt omhoog en grijpt Angeliques hand vast. Ze lachen naar elkaar.
'Het verloren schaap is terug,' hoor je Joris vlak achter je zeggen. *Ook dat nog.* Hij geeft een klap op je schouder. 'Even tussen jou en mij,' fluistert hij in je oor, (if: (history:) contains "'Lijkt me leuk.'")[ 'ik hoor dat ze echt heel pissig waren dat je niet bent komen opdagen voor de knutselmiddag.' ](else:)[ 'ik hoor dat ze echt heel pissig waren dat je je eigen zaken voor de knutselmiddag liet gaan.' ]
[['Steek die knutseldag in je reet.'|'Je kunt die knutseldag in je reet steken.']]
[[Slik je woede in.]]
'Sorry, waar precies?' Hij trekt zijn dochter mee richting Angelique. 'Kom, met dit plebs willen wij niets te maken hebben,' zegt hij hard.
'Wat is een plebs?' vraagt het meisje.
[[Ga naar huis.|Ga naar huis.2]]
'Ik zou er niet op rekenen dat iemand nog met je wil praten nu,' vervolgt hij, nog steeds fluisterend. 'Ze moesten Remi uit bed halen, naar het schijnt, zodat er iemand op de prikkers kon letten. En Remi zit in de ouderraad. Net als ik trouwens. Het is heel gezellig altijd en we hebben een uitstekende deal met die bakker van de fantastische chocoladetaart.' Hij knipt in zijn vingers. 'Echt verrukkelijke taart.'
[[Ga naar huis.|Ga naar huis.2]]
'Daarom juist.'
(display: "Telefoon")
'Ik denk eerder dat het voor jou is.'
(display: "Telefoon")
Jullie kijken alle drie naar de telefoon. Hij gaat nog een keer over. *Tien keer voor hij naar de voicemail gaat. Als ik nu niet opneem, is het te laat.* Je legt je boterham neer.
[[Wacht op de voicemail.]]
[[Neem toch op.]]
Jullie kijken elkaar aan. De telefoon gaat over. Alex strekt zich uit en raakt je hand aan.
'Je weet dat dit het beste is.'
Je hoort jezelf zeggen dat je op dit moment niet thuis bent en dat je een bericht achter kunt laten na de piep. Dan klinkt de bekende vrouwenstem.
'Ze hebben ook een bubbelbad,' zegt Elisa, de vrouw overstemmend. Je pakt je boterham weer op en neemt een hap. *Ik had moeten opnemen.* (display: "Deurbel")
Je duwt je stoel naar achteren. Alex duwt zijn stoel naar achteren. Je loopt naar de telefoon. Alex loopt naast je. Je pakt de telefoon op en zet hem aan je oor. Alex grijpt je hand vast.
'Zeg dat je niet meer wil. Dat je niet gaat.'
'Hallo?' klinkt aan de andere kant.
[['Hallo.'|Hallo2]]
[[Geef de telefoon aan Alex.]]
'Met Alex de Beer. Hallo.'
'Hallo, is $naam thuis?' klinkt de bekende vrouwenstem. Alex houdt zijn vinger tegen zijn lippen.
'Nee, die woont hier niet. Sorry. Verkeerd nummer denk ik. Goeiedag.' Hij hangt op.
'Mama, ze hebben ook een bubbelbad,' zegt Elisa. (display: "Deurbel")
'$naam, hallo. Ik dacht al even dat je niet zou opnemen.' Er wordt druk getypt aan de andere kant van de lijn. Alex kijkt je strak aan en schudt zijn hoofd. 'We hebben weer iets liggen. Je weet wat je moet doen.' *Wat kan ik zeggen dat zowel haar als Alex zal bevallen?* Je zegt niets. 'Nou, tot later,' zegt de vrouw en ze hangt op. Jij legt de telefoon ook neer. Alex strijkt over je wang.
'Mama, ze hebben ook een bubbelbad,' zegt Elisa. (display: "Deurbel")
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/azsRg0t.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "SPEL3")]|passage>[](stop:)]
Je valt bijna voorover wanneer je voeten de grond raken. Je zwaait met je armen en verdrijft het zwart. Je staat voor een raam waarachter kleuren dansen. Je knippert met je ogen en de kleuren worden vormen door de schaduwen om hen heen. Vlak achter het raam groeit een oerwoud van donkergroene staken die aan de bovenkant zachtjes buigen in de wind. Een enorme zon domineert de horizon.
'Welkom,' zegt een vrouw achter je. 'We komen in vrede.'
Je draait je om. Stof dringt je neusgaten binnen. Je niest. Licht flakkert over de vloer in de vorm van de groene planten. Je bevindt je in een ronde kamer. Een metalen deur rechts leidt naar buiten en een deur links zo te zien naar de rest van het gebouw. In het midden van de kamer staan vier stoelen in een kring om een tafel met daarop een blauw gloeiende bol. Eén van de stoelen is bezet door een harig en donker wezen met een groot bol hoofd, bruine tentakels aan de voor en achterkant en dunne armpjes en beentjes. Het zit doodstil. *Misschien slaapt het.*
[['Wie is daar?']]
[[Onderzoek het wezen.]]
(goto: "'Wie is daar?'2")
Door de dunne laag stof loop je naar het wezen toe. Je probeert niet te veel stof op te trappen. *Hier heeft al lang niets rondgelopen. Zou het dood zijn? Het ruikt alsof het in geen eeuwen een wasbeurt heeft gehad. Ammoniak en zweet.* Door je mond ademend kom je voorzichtig dichterbij. Het wezen ademt traag en zwaar.
'Welkom,' zegt de vrouwenstem opnieuw. Je draait in de rondte. 'We komen in vrede.' De blauwe bol flikkert als er gesproken wordt. *Is dit ook een alien? Een computer?*
[['Ik kom ook in vrede.']]
[['Wie ben je?']]
'Aangenaam kennis te maken, in dat geval,' zegt de bol.' Ik ben een supercomputer en database. Ik bevat het collectieve geheugen van het ras dat ik vertegenwoordig. (display: "Kennismaking1")
(if: (history:) contains "'Wie is daar?'")[ 'Ik ben een supercomputer en database,' zegt de bol, alsof het je gedachten kan lezen, 'Ik ](else:)[ 'Ik ben een supercomputer en database. Ik ] bevat het collectieve geheugen van het ras dat ik vertegenwoordig. (display: "Kennismaking1")
Er komt geen antwoord. Door de dunne laag stof loop je naar het midden toe. Je probeert niet te veel stof op te trappen. *Hier heeft al lang niets rondgelopen. Zou het wezen dood zijn? Het ruikt alsof het in geen eeuwen een wasbeurt heeft gehad. Ammoniak en zweet.* Je probeert door je mond te ademen.
'Geen angst,' zegt de vrouwenstem. De bol flikkert en gloeit dan weer zachtjes. Er lijken wormen in haar binnenste te zwemmen. 'Ik ben het die spreekt.' *Is dit ook een alien? Een computer?* (display: "'Wie ben je?'")
Je spreekt onze taal al. Je hebt de taal geleerd van hen die naar buiten zijn gegaan. Het is dertig jaar sinds de laatste update.'
[['Ik kom niet van buiten.']]
[['Nederlands is mijn moedertaal.']]
'Onmogelijk.' De bol knippert sneller. 'Er is geen andere weg naar binnen dan vanaf buiten. Tenzij je al vanaf onze planeet die wij aarde noemen een verstekeling bent. Ook dat is onmogelijk. Ik zou er van geweten hebben na zoveel jaar. (display: "Kennismaking2")
'Onmogelijk.' De bol knippert sneller. 'Nederlands wordt alleen gesproken op onze planeet die wij aarde noemen. Jij komt niet van de aarde. Ik zou het geweten hebben als zoveel jaar lang een verstekeling zich had verbogen. (display: "Kennismaking2")
Bovendien is de kans dat er nog een ander mens over was statistisch gesproken verwaarloosbaar.'
[['De aarde?']]
[['Wat is het wezen in de stoel?']]
'De aarde is een planeet in de leefbare zone met een omtrek van 40.075 kilometer,' dreunt de bol op. 'De planeet heeft één maan. De afstand tot de dichtstbijzijndste ster is vrijwel gelijk aan één astronomische afstand. De rotatietijd is 23 uur 56 minuten en 4 seconden. De luchtdruk is gemiddeld 1013,25 hectopascal.'
(display: "Kennismaking3")
'Dat is een specimen van het enig overgebleven ondersoort van de homo sapiens,' dreunt de bol op. 'De homo sapiens sapiens, in het dagelijks gebruik mens genoemd, leefde tot veertig jaar aardse tijd geleden op de planeet aarde. De homo sapiens sapiens is een sociaal wezen en leeft dan ook over het algemeen in groepen. De draagtijd is veertig weken en de mens is levendbarend.'
(display: "Kennismaking3")
De bol raast in deze trant door. Je kijkt opnieuw naar het wezen in de stoel. *Is dit een mens? Dan wel het zieligste hoopje mens dat ik ooit gezien heb.* De ledematen zijn dun en misvormd, de oogleden zijn gezwollen en het lange haar hangt in verdroogde strengen omlaag en vormen de enige kleding. Wat je eerst aanzag voor een groot, bol hoofd is een gewoon hoofd met een helm op. De helm lijkt sprekend op de helm die jij op dit moment op hebt in de echte wereld. De tentakels zijn buizen en draden die op hem zijn aangesloten. De buis die naar zijn buik loopt is, neem je aan, voor eten. Je strekt je hand naar voren en raakt voorzichtig zijn wang aan. Geen reactie. Je strijkt het haar weg en ziet de aanzet van een borst. Een vrouw dus, geen man zoals je eerst dacht. (if: (history:) contains "'De aarde?'")[ De bol somt rustig de elementen op waar de aarde uit is opgebouwd. ](else:)[ De bol vertelt rustig verder over de eetgewoonten van de mens en hoe door onder andere zijn overconsumptie van andere organismen bodemuitputting in de 21e eeuw een groeiend probleem werd. ] *Ik ben mijn tijd aan het verspillen.* (if: $glitchesgevonden is 0)[ *Maar waarom eigenlijk die drang om de glitch te vinden? Ik zal hem waarschijnlijk toch niet aangeven. Waarom die drang? Om ze te begrijpen? Om mezelf te begrijpen? Want we lijken zo op elkaar, we hebben dezelfde levensdrang. En er iets iets in hen, een sprankje echtheid.* ](else:)[ *Ik moet de glitch vinden, de puzzel voltooien. Nu is het nog zo fragmentarisch. Ik snap er niet meer van alleen maar minder. Ik zie iets over het hoofd misschien, kijk over iets overduidelijks heen.* ] Je kijkt nog eens goed rond en overweegt je opties.
[[Neem de helm af.]]
[[Ga naar buiten.]]
Je steekt je vingers in de smerige haren van de vrouw om de helm los te wroeten. Het haar voelt als touw: dor en levenloos.
'Stop,' zegt de bol scherp middenin een zin over (if: (history:) contains "'De aarde?'")[ de winning van fossiele brandstoffen. ](else:)[ politieke stromingen. ] 'Het is niet toegestaan de helm te verwijderen. De helm mag alleen verwijderd worden op het moment dat de moeder terugkeert. Tot de moeders terugkeer moet ze worden beziggehouden met een simulatie.'
[['Waar is de moeder?']]
[['En wat als ik het toch doe?']]
Je loopt om de stinkende vrouw heen en probeert de deur naar buiten. Er zit geen klink aan. Je duwt er hard tegenaan, maar er komt geen beweging in.
'Buiten is op dit moment ontoegankelijk,' zegt de bol. 'Het is een vermoedelijk dodelijke zone.' (if: (history:) contains "Neem de helm af.")[ *Dat had ik zelf ook kunnen bedenken.* Je strijkt je haar naar achteren en zucht. *Ik zou nog kunnen kijken wat er achter die andere deur zit, maar een levend mens ga ik er niet vinden, dat is wel duidelijk. Degene die waarschijnlijk de glitch is, als er echt niemand is behalve de bol en de vrouw, zit vast in een simulatie en ik kan haar er niet uithalen.*
'Er is nog een andere optie,' zegt de bol. 'Ze kan ook uit zichzelf uit de simulatie komen.' (if: (history:) contains "'Wie is daar?'")[ *Dit is al de tweede keer dat de bol mijn gedachten leest.* ](else:)[ *Net alsof de bol gedachten lees.* ] 'Maar ze weet zelf het wachtwoord niet en er is niemand in de simulatie die het haar kan vertellen.'
[['Wat wil je daarmee zeggen?']]
[['Wat heb ik daar nu aan?']]](else:)[ *Hier word ik niets wijzer van. Ik zal iets anders moeten proberen.* (if: (history:) contains "'De aarde?'")[ De bol hervat haar relaas over de eigenschappen van de aarde. ](else:)[ De bol hervat haar relaas over de wetenswaardigheden van de mens. ] Je draait je om en loopt naar de vrouw toe. *Als ik haar uit de simulatie haal kunnen we praten. Dat is waarschijnlijk heel wat nuttiger dan met deze computer.* (display: "Neem de helm af.") ]
'De moeder is onderdeel van de rest van de crew die nu 29 jaar, 4 maanden en 18 dagen geleden op een verkenningsmissie zijn gegaan op deze aardse planeet. Het laatste bericht dat ik van haar ontvangen heb, stamt van 29 jaar 4 maanden en 16 dagen geleden.'
[['Wat is het bericht?']]
[['Dan komt ze niet meer terug.']]
'Dan zal ik gedwongen zijn over te gaan op drastische maatregelen,' zegt de bol. *Wat die drastische maatregelen zijn, zegt ze er niet bij. Bluft de bol? Kan een computer bluffen? Laat ik maar het zekere voor het onzekere nemen. Misschien zijn er nog andere opties.*
[['Waar is de moeder?']]
[['Hoe kan ik haar dan wakker maken?'|'Hoe kan ik dan met hem praten?']]
'Dat is geclassificeerde informatie. Niet beschikbare voor niet crewleden. Zelfs ik heb geen toegang tot bepaalde delen van mijn systeem.'
(display: "Kennismaking4")
'Dat verandert niets aan mijn protocol. En het protocol kan alleen worden aangepast door crewleden.'
(display: "Kennismaking4")
(if: (history:) contains "Ga naar buiten.")[ Je strijkt je haar naar achteren en zucht. *Ik zou nog kunnen kijken wat er achter die andere deur zit, maar een levend mens ga ik er niet vinden, dat is duidelijk. Degene die waarschijnlijk de glitch is, als er echt niemand is behalve de bol en de vrouw, zit vast in een simulatie en ik kan haar er niet uithalen.*
'Er is nog een andere optie,' zegt de bol. 'Ze kan ook uit zichzelf uit de simulatie komen.' (if: (history:) contains "'Wie is daar?'")[ *Dit is al de tweede keer dat de bol mijn gedachten leest.* ](else:)[ *Net alsof de bol gedachten lees.* ] 'Maar ze weet zelf het wachtwoord niet en er is niemand in de simulatie die het haar kan vertellen.'
[['Wat wil je daarmee zeggen?']]
[['Wat heb ik daar nu aan?']]](else:)[ *Hier word ik niets wijzer van.* (display: "Ga naar buiten.") ]
'Ik wil daarmee zeggen dat jij de simulatie in zou kunnen gaan om haar het wachtwoord te geven.' (display: "Kennismaking5")
'Jij zou de simulatie in kunnen gaan om haar het wachtwoord te geven.' (display: "Kennismaking5")
'Als de moeder terugkeert of iemand het protocol verandert. De crew is nu 29 jaar, 4 maanden en 18 dagen geleden op een verkenningsmissie gegaan op deze aardse planeet. Het laatste bericht dat ik van de moeder ontvangen heb, stamt van 29 jaar 4 maanden en 16 dagen geleden. Het protocol kan alleen veranderd worden door een lid van de crew.'
[['Wat is het bericht?']]
[['Maar dan is die hele crew duidelijk dood.'|'Dan komt ze niet meer terug.']]
Met een roestig gepiep klapt de hoofdsteun van de stoel tegenover de vrouw open en er komt een helm uit. 'Het wachtwoord is 3zm7gd3. Dat is te onthouden door dit simpele ezelsbruggetje. 3 zon muziek 7 golf drop 3.' Je probeert het wachtwoord te herhalen in je hoofd, maar komt niet verder dan de 7. *Van mijn fantastische geheugen van vroeger is weinig over.* 'De meesten kost het tijd,' zegt de bol. 'Het is geen gewoon woord om te voorkomen dat de gebruiker per ongeluk het wachtwoord uitspreekt. Dus 3 zon maan 7 golf drop 3.'
[['3zm7gd3']]
[['Nog een keer?']]
'Correct,' zegt de bol. (display: "Kennismaking6")
'3zm7gd3. 3 zon maan 7 golf drop 3,' herhaalt de bol. *Gelukkig kennen computers geen ongeduld.* (display: "Kennismaking6")
'Neem nu plaats.' *3 zon maan 7 golf drop 3. 3 zon maan 7 golf drop 3.* Je gaat zitten. Je sluit je ogen. De helm wordt over je hoofd geschoven. Je stort in een afgrond. De sensatie is vergelijkbaar met het opzetten van je eigen helm. *Ik ben nu in een simulatie in een simulatie.* Je opent je ogen.
Een man stoot tegen je aan.
'Sorry, zag je niet,' mompelt hij. Hij heeft donkerblauwe ogen in een langwerpig, donker gezicht van een onmenselijke symmetrie. Hij laat zijn blik zakken en schuifelt verder met zijn ogen op de grond gericht. Anderen lopen vlak langs je, stromen mensen met vreemde, maar prachtige gezichten en allemaal kijken ze naar beneden. Ze lopen naar een poort met witte en roze schilderingen eromheen. Je laat je ogen over de poort gaan. Het is een gezicht, een gezicht dat je maar al te goed kent. *Alex.* Aangetrokken door zijn bekende gelaatstrekken, begin je ook richting de poort te lopen. Een hand drukt je hoofd naar voren.
'Stenen,' word je toegesist. 'Altijd naar de stenen kijken.'
[['Waarom?'|Waarom3]]
[[Kijk omlaag en loop verder.]]
Je glimlacht. *Ik voel iets voor dit zooitje ongeregeld. Een tederheid. Hetzelfde soort tederheid als Koko die iedereen idioten noemde.* (display: "EppoGlimlacht")
Een klok begint oorverdovend te luiden. (display: "Klok1")
'Omdat je anders wordt opgezogen natuurlijk.'
Voor je kunt vragen wat dat betekent, begint een klok oorverdovend te luiden. (display: "Klok1")
De grond schudt onder je voeten. De bronzen slagen vullen je hele lichaam met hun gebons. De anderen om je heen beginnen sneller te lopen en al struikelend over de bevende stenen kom jij uiteindelijk ook achter de muur. Achter de muur is een tempel met zachtroze muren en dito zuilen, de kleur van gehemelte. Over de muren druipt water en ook op de vloer ligt een laagje water. De klok dreunt nog een laatste keer.
'Welkom,' galmt een man door de tempel. 'Je bent in mijn lichaam.'
'In uw lichaam zijn we veilig,' zeggen de mensen om je heen.
[['In uw lichaam zijn we veilig.']]
[[Zeg niets.|Zeg niets.5]]
(if: (history:) contains "Zeg niets.5")[ *Ik kan geen nee zeggen.* ](else:)[ *Het voelt goed dit te doen.* ] Alex knikt.
'Neem dan mijn handen.'
Je pakt zijn handen vast. *Veel zachter dan Alex handen.*
'Spreek mij na. Er zijn meerdere werelden dan alleen de onze.'
[['Er zijn meerdere werelden dan alleen de onze.']]
Hij klakt met zijn tong. De anderen om je heen sissen. *Had ik toch ja moeten zeggen?* Alex draait zich met een ruk om en loopt weg. Je draait je om om weg te gaan, maar de mensen staan schouder aan schouder in vele rijen achter je. Hun prachtige gezichten kijken je uitdrukkingsloos aan. *Het soort uitdrukkingsloosheid dat Japanse tienermeisjes in horrorfilms hebben vlak voordat ze iemands keel doorsnijden.*
'Er zijn duizenden werelden,' hoor je Alex achter je zeggen. 'En die duizenden werelden openen hun poorten in de hoop dat jullie erdoor zullen stappen. Ze zullen heerlijkheden achter die poorten laten zien. De mooiste, aantrekkelijkste mensen. Zacht, sappig fruit. Rivieren en verkoelende briesjes. Open armen. Trap er niet in. Achter die poorten is het niets. Kijk naar de stenen, kijk omlaag en je zult al deze heerlijkheden ontvangen in deze wereld. Nu. Hier. Van mij. Kom naar voren.'
De massa komt in beweging.
[[Loop mee naar voren.]]
[[Blijf staan waar je staat.]]
*Hij weet het dus. Hij weet dat hij in een simulatie zit. Hij moet de glitch wel zijn. Maar hij is ook Alex.*
'De andere werelden zijn slecht.'
*Of heeft hij het alleen maar over de planeet?* Zijn rustige ogen kijken recht in de jouwe. Je handen beginnen te zweten.
[['De andere werelden zijn slecht.']]
'Er zijn poorten naar die andere werelden.'
*De helm? Bedoelt hij de helm?*
[['Er zijn poorten naar die andere werelden.']]
'Ik zal me niet laten verleiden door die poorten te gaan.'
*Weet hij dat ik ook niet thuis hoor hier?*
[['Ik zal me niet laten verleiden door die poorten te gaan.']]
'Ik zal naar de stenen kijken.'
*Wat heeft dat er mee te maken?*
[['Ik zal naar de stenen kijken.']]
'En ik zal geluk vinden in wat mij gegeven wordt.'
[['En ik zal geluk vinden in wat mij gegeven wordt.']]
Hij heft jullie handen in de lucht.
'Ze zal het geluk gegeven worden.' Er gaat gejuich door de tempel. Het echoot tegen de muren. 'Ze zal een gezicht krijgen dat bij haar innerlijke schoonheid past.' Er wordt op de grond gestampt. Het water spat in het rond. Ze steken hun handen in de lucht en schreeuwen om het hardst. Alex gebaart dat ze kalm moeten zijn en gelijk vallen ze stil. Het water klotst nog zachtjes na. *Mijn Alex zou een menigte nooit zo op zijn handen hebben.* Hij legt zijn warme handen tegen je wangen. 'Ik wil dat deze vrouw het gezicht van een sprookje krijgt.' Een enorme jeuk verspreidt zich over je gezicht. Je probeert te krabben, maar je handen gehoorzamen je niet meer. (display: "Vallen")
In het uitspreken van de respons voel je je een beetje gerustgesteld. Een bijna vergeten herinnering komt omhoog van toen je met je grootouders naar de kerk ging. Je oma had een rode handtas en halverwege de dienst kwam daar een clandestiene rol Fruitella uit. De anderen om je heen hebben nu allemaal hun hoofd opgericht en jij durft ook weer omhoog te kijken. (display: "Tempel1")
*Ben ik verzeild geraakt in een cult?* Je voeten willen wegrennen. *Waarschijnlijk ben ik veiliger als ik me stil hou en deze dienst uitzit.* Je blijft staan. Ze hebben nu allemaal hun hoofd opgericht en jij durft ook weer omhoog te kijken. (display: "Tempel1")
De man die eerder sprak heeft een rood gewaad en Alex gezicht.
'Soms probeert een demon mijn weerstand te breken,' gaat Alex, de man, verder. Het lukt je niet hem te zien als iemand anders. 'Dan neemt hij mijn lichaam over en brengt het naar een wereld waar je meer voelt dan in onze wereld, waar je lichaam denkt dat boven onder is en onder boven, waar je hoofd vol met water zit, waar stenen in je buik liggen.' Hij laat een stilte vallen. *Een andere wereld? Pijnen? Is dit de vrouw uit de stoel?* 'Maar ik laat me niet overwinnen, de demon brandt zich aan mijn geest en laat los.' Hij laat zijn ogen over de menigte gaan en zijn ogen blijven bij jou hangen. Hij glimlacht naar je. Je glimlacht terug. Hij spreidt zijn armen. 'Een verlorene is in ons midden teruggekeerd.' Mensen keren zich naar jou toe en maken een pad naar Alex. Alex tilt zijn gewaad op en komt op je af. Het enige geluid zijn de zachte plonsjes van zijn stappen. Hij strekt zijn handen naar je uit met de palmen omhoog. 'Wil je je lelijke menselijkheid afwerpen? Wil je veilig zijn in de armen van de aarde?'
[['Dat wil ik.']]
[['Nee, bedankt.']]
Je komt half overeind, wat moeilijk lukt, omdat je tegelijk naar het dak in de simulatie kijkt. De helm houdt je tegen. (display: "Kerk2")
'Sorry,' hoor je de bol zeggen, terwijl je ogen zonder te knipperen naar het dak van de simulatie staren. 'Dit gebeurt soms.' (display: "Kerk2")
Het geluid van water dringt je oren binnen. Je schiet overeind. Alex komt ook overeind. (if: (history:) contains "'Nee, bedankt.'")[ De mensen kijken van Alex naar jou en weer terug. De vrouw hurkt op de grond en houdt de baby dicht tegen zich aan. Hij ligt roerloos. Op de plek waar hij gevallen is, drijft een bloedvlek die zich steeds verder uitbreidt. De vrouw draait haar hoofd naar jou toe en ontbloot haar tanden. Je wendt je hoofd af. Alex wijst naar je met een druipende hand. ](else:)[ Zijn hand gaat langzaam naar de zak van zijn gewaad en hij haalt er een kleine schildpadschild uit. Hij tilt het op en bekijkt het van alle kanten.
'Arrie?' zegt hij tegen het schildpadje. Er komt een bruin kopje uit tevoorschijn en dan vier beentjes. Het schildpadje spartelt. Alex zet hem op zijn hand en aait hem over zijn kop met de wijsvinger van zijn andere hand. 'Sst, rustig maar,' zegt hij. Hij knielt en zet het schildpadje in het water. Het zwemt weg. Alex kijkt er glimlachend naar. Dan draait hij zich naar je toe. Hij wijst naar je met een druipende hand. ](if: (history:) contains "'Nee, bedankt.'")[
](else:)[ ] (if: (history:) contains "'Wat gebeurt er?'")['Jij. Jij was er ook. Ik hoorde je stem. Je sprak.'](else:)['Jij. Jij bent ook gevallen. Op hetzelfde moment. Jij was daar ook. Ik hoorde je bewegen. Ik hoorde je ademen.']
[['Wij komen daar allebei vandaan.']]
[['Je hoeft niet bang te zijn voor die andere wereld.']]
Je lichaam wordt slap en je valt. Je kijkt naar boven, naar het roze dak, maar het enige wat je voelt is de stoel onder je, je armen op de leuningen, de helm op je hoofd en je hoort de diepe stilte van de ronde kamer.
[[Sta op.]]
[['Wat gebeurt er?']]
Je draait je om en loopt mee. *Ik moet wel.* (display: "Kerk")
Je draait je om, maar je loopt niet mee. (display: "Kerk")
Een vrouw wurmt zich naar voren met een baby met grote, misvormde handen. Alex strekt zijn armen naar de baby uit. Ze legt de baby in zijn handen. Hij wiegt de baby en biedt zijn pink aan. Het kind zuigt er stilletjes op.
'Ik wil dat dit kind normale handen krijgt,' zegt Alex. De handjes buigen recht en krimpen. Alex glimlacht. De vrouw stottert dankjewel. Alex reikt haar de baby aan. Je ogen tranen, maar ze willen niet meer knipperen. Het gevoel verdwijnt uit je lichaam. (display: "Vallen")
(if: (history:) contains "'Nee, bedankt.'")[ Hij loopt rood aan.
'Hoe durf jij jezelf in één zin met mij te noemen. En ik ](else:)[ Hij zet een stap achteruit.
'Onzin,' zegt hij, maar zijn stem trilt. 'Ik ] kom daar helemaal niet vandaan. Maar jij dus wel.' (display: "Kerk3")
(if: (history:) contains "'Nee, bedankt.'")[ Hij vouwt zou armen voor zijn borst.
'Wat ](else:)[ Hij zet een stap achteruit.
'Niet?' zegt hij. Hij bijt op zijn duimnagel. 'Wat ] weet jij daarvan? Kom je ervandaan?' Hij zet een stap naar je toe en knijpt zijn ogen samen.
'Je komt ervandaan.' (display: "Kerk3")
Zijn neusgaten verwijden zich. 'Wij moeten praten.' Hij knipt in zijn vingers. 'Grijp haar.' Je begint te rennen en maait met je armen om je heen, maar niemand houdt je tegen. De mensen duwen om bij je weg te komen. Alleen Alex zit je op de hielen. Hij grijpt je arm vast, maar struikelt dan en valt.
'Nee,' gilt iemand. 'Niet doen.'
'Laat me los,' schreeuwt Alex. Je kijkt niet om, maar rent door. *Het wachtwoord. Ik moet het wachtwoord hardop uitspreken.* Je staat stil in het midden van het stenen plein en houdt hijgend je handen tegen je maag. *Wat is het wachtwoord? Er zat een 3 in en een 7.* De zon staat laag en verblindt je. *Er was ook iets met een zon.* Uit een open deur straalt wit maanlicht naar je toe. *Hè, maanlicht?* Je strompelt naar de deur toe en ziet dat het helemaal geen deur is, maar een kartelige opening middenin de lucht, *alsof iemand de werkelijkheid heeft gescheurd*, en daarachter een kamer en de maan. *Een andere wereld. Een poort.*
[[Onderzoek de poort.]]
[[Stap naar binnen.]]
Je kijkt achter de poort. Daar strekt het plein zich tot in de oneindigheid uit. *Is er in deze simulatie niets anders?* Je gaat weer voor de poort staan. Een koele bries waait je door de opening toe. *Het ziet er veilig uit, huiselijk.* (display: "Stap naar binnen.")
*Hier zullen de freaks me niet volgen.* Je stapt naar binnen en de koelte van de vroege nacht wast over je heen. De geluiden van de andere wereld verstommen. Je kijkt achterom. *De poort is er ook van deze kant.* Je leunt tegen de muur, zodat je niet van de andere kant zichtbaar bent, en kijkt de kamer rond. Het raam aan de andere kant van de kamer staat open en de geur van zoete tomaten hangt in de lucht. Aan de overkant van de straat is iemand zo laat nog aan het koken. De takken van een kersenbloesem hangen over de vensterbank en werpen schaduwen over het bed waar een gevlekt varkentje op zijn zij in ligt. Zijn ogen zijn gesloten en zijn oren trillen af en toe. Zijn buik onder de witte lakens gaat rustig op en neer. Rechts is weer een poort, links een kleine keuken.
[[Bekijk het keukentje.]]
[[Ga door de volgende poort.]]
Deze kamer, de geur, de avond en het varkentje trekken je aan. *Het is maar voor even.* Een stapel koekenpannen vol oud vet staat in wankel evenwicht op het aanrecht. Je trekt een kastje open en ziet nog meer stapels koekenpannen. Het varkentje knort en maakt daarna een soort kirrend geluid.
'Ben je gekomen om het weg te halen?' klinkt een zwak stemmetje achter je. 'Je had beloofd het elke avond weg te halen.' Je draait je om en het varkentje kijkt je vanonder zijn lange, witte wimpers aan met doffe oogjes. 'O,' zegt hij. 'Ik dacht dat je iemand anders was.'
[['Wat weg te halen?']]
[['Wie dacht je dat ik was?']]
Achter de poort is een houten hokje. Door een kier boven de deur komt een straal zonlicht naar binnen. Je kijkt naar het biggetje. Het snuift en draait zich op zijn andere zij. *Geen tijd om hier te blijven hangen en erachter te komen wat hier aan de hand is.* Je stapt door de poort.
Op de grond van het hokje ligt zand en het ruikt er naar zout en verweerd hout. Het is er stikheet. Je trekt je trui over je hoofd en knoopt hem om je middel. Buiten klinkt gepraat en gelach en het geluid van golven en een bal die over wordt geslagen. Je doet je sokken en schoenen uit en houdt ze onder je arm. Je haalt het haakje van de deur en duwt hem open. De zomerzon kaatst vanaf de zee recht in je ogen. Ook het helwitte zand is te fel. Je loopt een stuk naar voren en staat dan stil. Je sluit je ogen en kijkt naar de grote rode vlek die langzaam vager wordt. *Als mijn ogen gewend zijn, kan ik door de volgende poort en een volgende daarna. Maar eerst op adem komen.* Het zweet druipt over je rug.
'Jongens, hij is terug,' schreeuwt iemand. Voeten roffelen op het zand. *Hebben ze het over Alex? Is hij vlak achter me?* Je bent te warm om te bewegen. Met moeite open je je plakkerige ogen, net op tijd om de oude vrouw te zien die je om de nek vliegt. Haar badpak is nat en ze ruikt naar zonnebrand.
[[Knuffel haar ook.]]
[[Maak je los uit de omhelzing.]]
Het varkentje slaat de deken opzij en onthult een gezwel op zijn borst. *Alsof een dennenappel zich door zijn huid naar buiten probeert te werken.*
'Ik wilde het zelf weghalen, maar ik kan de scalpel niet vasthouden.'
[['Kan ik helpen?']]
[['Onverdoofd?']]
Het varkentje kreukelt zijn neus.
'Mijn vriend Dmitri,' zegt hij. 'Hij was hier altijd om me te helpen.' Hij slaat de deken opzij met een poot en onthult zo een gezwel op zijn borst. *Alsof een dennenappel zich door zijn huid naar buiten probeert te werken.* 'Ik wilde het zelf weghalen, maar ik kan de scalpel niet vasthouden.'
[['Kan ik helpen?']]
[['Onverdoofd?']]
'Graag,' zegt het biggetje. 'Je bent een echte vriendin.' Hij krabbelt overeind en gaat rechtop tegen zijn kussen zitten. *Als een keurig minimensje.* 'Het ligt op de vensterbank.' Je kijkt naar de vensterbank, daar ligt de scalpel. *Niet waar ik op doelde. Kan ik nog terug?* (display: "Pak de scalpel.")
Het biggetje knippert.
'Wat? Wat is dat?' Hij krabbelt overeind en gaat rechtop tegen zijn kussen zitten. *Als een keurig minimensje.* 'Het ligt op de vensterbank.' *Waar heeft hij het over?* Je kijkt naar de vensterbank. Daar ligt de scalpel.
[['Nee, geen sprake van.']]
[[Pak de scalpel.]]
'Oké,' zegt het varkentje en hij legt zijn oren plat achterover. 'Maar laat me dan slapen. Het doet minder pijn als ik slaap.' Een roze bloesemblaadje komt los van de boom en wordt op het laken geblazen. Het varkentje buigt zich voorover en snuift eraan.
[[Pak de scalpel toch.|Pak de scalpel.]]
[[Laat hem achter en ga door de poort.]]
De scalpel is koud in je hand. Onderaan het heft staat groot een nummer 3. (if: (history:) contains "'Nee, geen sprake van.'")[ Het varkentje kijkt naar je op en spitst zijn oren.
'Je hebt je bedacht,' zegt hij zacht. ](else:)[ Het varkentje kijkt naar je op. 'Jij bent nu mijn nieuwe vriendin,' zegt hij zacht. ] Je zet de scalpel tegen de bovenkant van de tumor. *Eén goede snee en het is gedaan.* Het varkentje knijpt zijn ogen dicht en houdt zijn adem in.
[[Snij door het gezwel.]]
[['Wat moet ik ermee doen als ik klaar ben?']]
*Ik weet niet wat dit voor werkelijkheid is, maar ik heb genoeg gezien.* Je loopt langs het bed, kijkt het varkentje niet meer aan en zet, voor je op andere gedachten kan komen, de stap naar de andere kant van de poort.
Een houten hokje. Door een kier boven de deur komt een straal zonlicht naar binnen. Op de grond van het hokje ligt zand en het ruikt er naar zout en verweerd hout. Het is er stikheet. Je trekt je trui over je hoofd en knoopt hem om je middel. Buiten klinkt gepraat en gelach en het geluid van golven en een bal die over wordt geslagen. Je doet je sokken en schoenen uit en houdt ze onder je arm. Je haalt het haakje van de deur en duwt hem open. De zomerzon kaatst vanaf de zee recht in je ogen. Ook het helwitte zand is te fel. Je loopt een stuk naar voren en staat dan stil. Je sluit je ogen en kijkt naar de grote rode vlek die langzaam vager wordt. *Als mijn ogen gewend zijn, kan ik door de volgende poort en een volgende daarna. Maar eerst op adem komen.* Het zweet druipt over je rug.
'Jongens, hij is terug,' schreeuwt iemand. Voeten roffelen op het zand. *Hebben ze het over Alex? Is hij vlak achter me?* Je bent te warm om te bewegen. Met moeite open je je plakkerige ogen, net op tijd om de oude vrouw te zien die je om de nek vliegt. Haar badpak is nat en ze ruikt naar zonnebrand.
[[Knuffel haar ook.|Knuffel haar ook.2]]
[[Maak je los uit de omhelzing.|Maak je los uit de omhelzing.2]]
(set: $varken to "gesneden")*Hoe langer ik het uitstel, hoe moeilijker het wordt.* Je telt tot drie en duwt de scalpel omlaag. Het varkentje kermt zachtjes en ademt dan lang uit. Tussen zijn achterpoten ligt nu de klomp vlees. Het varkentje duwt het naar je toe met een van zijn voorpoten.
'Probeer het met cajunkruiden.' *Zei hij dat nou echt?*
[['Wat?']]
[['Cajunkruiden?'|'cajunkruiden?']]
(set: $varken to "gesneden")'Snijden,' mompelt het varkentje. 'Alsjeblieft snijden.' *Er is geen uitweg meer nu. En hoe langer ik dit rekt, hoe langer ik zijn kwelling rek.* Je telt tot drie en duwt de scalpel omlaag. Het varkentje kermt zachtjes en ademt dan lang uit. Tussen zijn achterpoten ligt nu de klomp vlees. Het varkentje duwt het naar je toe met een van zijn voorpoten. 'Probeer het met cajunkruiden.' *Zei hij dat nou echt?*
[['Wat?']]
[['Cajunkruiden?'|'cajunkruiden?']]
'Cajunkruiden. En dan drie minuten per kant braden.'
(display: "Varkentje")
'O, je houdt niet van heet?' Het varkentje knort. 'Peterselie is ook heel lekker.'
(display: "Varkentje")
Je weet niet hoe je moet reageren, maar dat hoeft ook niet.
'Daar ben je,' zegt Alex. Je draait je met een ruk om. Hij zweet en er lopen rode krassen over zijn gezicht. Je mond wordt droog. Voor je geest goed en wel door heeft wat er gebeurt, heeft je lichaam zich over het bed geslingerd en door de tweede poort geworpen.
Een zanderig houten hokje. Je haalt haastig het haakje van de deur en stormt naar buiten, het brandende zonlicht van het strand op. Achter je hoor je Alex' rennende voetstappen op het hout. De badgasten draaien zich om en staren, bevroren in hun laatste beweging als een tableau vivant, naar jou en Alex die uit het hokje sprinten. Een bal ploft in het zand en wordt niet opgeraapt.
[['Help me!']]
[[Ren naar de zee.]]
Je slaat je je vrije arm om haar heen en legt je kin op haar pezige schouder. Achter haar staat een rij mensen. *Staan ze allemaal in de rij om mij een knuffel te mogen geven?*
'We hebben je zo gemist Dmitri. Het was niet hetzelfde zonder jou,' zegt de vrouw. Je klopt haar op haar rug en ze laat los. 'En je bent zo veranderd. Ik zou zweren dat je er anders uitzag.' Ze streelt over je wang met de rug van haar hand. 'Maar het geeft niet, je bent weer terug.'
'Wat zullen we gaan doen?' roept iemand. (display: "Strand")
Je klopt met je vrije arm op haar rug en ze laat los. Achter haar staat een rij mensen. *Staan ze allemaal in de rij om mij een knuffel te mogen geven?*
'Is er iets, Dmitri, jongen?' vraagt de vrouw. 'Je bent zo bleek. En je ziet er vreemd uit. Ik zou zweren dat je er anders uitzag.' Ze pakt je bij je bovenarmen vast en bestudeert je van onder tot boven. 'Ja, beslist anders.'
'Hij is weer terug, daar gaat het om,' roept een jongen helemaal achteraan de rij.
'Wat zullen we gaan doen?' roept iemand anders. (display: "Strand")
Iedereen kijkt verwachtingsvol naar jou. Je hersenen werken niet helemaal honderd procent. *Het is ook zo warm.* Je zet je schoenen, die tegen je zij beginnen te plakken, in het zand. *Ik zou die poort moeten zoeken.* Je knijpt je ogen dicht en speurt het strand af. *Daar in de zee zit een donkere vlek. Zou dat het zijn? Ik zou het beter kunnen zien van dichterbij.*
[['Laten we gaan zwemmen.']]
[['Ik heb dorst.']]
Razendsnel toveren de badgasten zwembenodigdheden tevoorschijn. Over het geluid van de golven klinkt een symfonie van flessen zonnebrand die met een klik openspringen.
'Zal ik je rug insmeren?' klinkt van verschillende kanten. Een meisje komt naar voren.
'Wil je mijn bikini?' vraagt ze en ze trekt het topje over haar hoofd.
[[Neem de bikini aan.]]
[[Weiger de bikini.]]
Je hebt het woord dorst nauwelijks uitgesproken, of er worden overal flesjes water tevoorschijn gehaald. De rij splitst zich op en de badgasten dringen naar voren. Flesjes worden onder je neus geduwd.
'Neem mijn water.'
'Ik heb het de hele dag in de koelbox gehouden.'
'Eén slokje van de mijne maar.'
[[Kies een flesje.]]
[['Laat maar, ik heb toch niet zo'n dorst.']]
Je kiest een flesje en neemt een slok. De bodybuilder wiens flesje het was glimlacht naar je. Je wil hem het flesje teruggeven, maar hij schudt zijn hoofd.
'Hou het. Alsjeblieft. Dat zou zoveel voor me betekenen.'
'Wil je ook nog water van mij?' vraagt een meisje?
'En mij?'
Je zet een stap achteruit en zij zetten een stap naar je toe.
(display: "WatIsErMis")
'O, alsjeblieft, het zou zo veel voor ons betekenen,' zegt de oude vrouw. Ze schroeft de dop van haar flesje af en duwt hem tegen je lippen aan. Een slok golft over de rand en druipt over je kin. Je zet een stap achteruit en de anderen zetten een stap naar je toe. (display: "WatIsErMis")
Je neemt het topje aan en ze trekt ook het broekje omlaag. De anderen blijven je met glinsterende ogen aankijken, de naakte vrouw in hun midden negerend.
'Dankjewel,' zegt het meisje. 'Ik zal dit verhaal aan mijn kinderen vertellen.'
'Wil je de mijne ook?' roept iemand anders.
(display: "WatIsErMis")
Je wendt je hoofd af en maakt een afwerend gebaar. Het meisje ploft voor je in het zand en grijpt je voet vast. Haar handen zijn klam.
'Alsjeblieft,' zegt ze. Je trekt je voet weg.
(display: "WatIsErMis")
'Dmitri,' gilt de oude vrouw en ze wijst naar iets achter je. Ze duwt je opzij en je struikelt over je schoenen. De horde stampt langs je heen. (if: (history:) contains "Neem de bikini aan.")[ Het naakte meisje trapt op je hand. ](if: (history:) contains "Weiger de bikini.")[ Het halfnaakte meisje komt haastig overeind en trapt op je hand. ](if: (history:) contains "'Laat maar, ik heb toch niet zo'n dorst.'")[ De oude vrouw laat de waterfles vallen en hij valt met een pijnlijke klap op je rechtervoet. ](if: (history:) contains "Kies een flesje.")[ De bodybuilder trapt op je hand. ] Je gaat staan en draait je hoofd naar het hokje. Daar komt Alex uit wankelen met een bekraste gezicht. Zijn rode gewaad wapperend in de wind. Hij houdt zijn handen boven zijn ogen. *Ik moet de poort door, voor hij me ziet.*
[[Bekijk de donkere vlek in de zee van dichterbij.]]
[[Blijf naar Alex kijken.]]
Je staat op, pakt je schoenen en loopt richting de zee. Vlak in de branding zit de donkere vlek. Je moet op je hurken gaan zitten om erdoor te kijken. *Inderdaad een poort.* Het verkoelende zeewater klotst tegen je enkels en op de terugweg van de golf richting zee slipt het zand onder je tenen weg. Je sluit je ogen, geniet een moment van de warmte, de zee en het gekrijs van de meeuwen en kruipt dan door de poort.
(display: "Machine")
Alex wordt op gelijke wijze begroet als jij net. De een na de ander valt hem om de nek. Hij probeert ze op een afstand te houden, maar ze zijn koortsig in hun toewijding en proberen allemaal hem aan te raken. Uiteindelijk ontworstelt hij zich aan hun grip en ziet jou staan. Hij wijst naar je en zijn bloedhonden draaien zich hongerig om. Je grijpt je schoenen en rent zo snel als het rulle zand toestaat naar de zee. *Laat die vlek een poort zijn, o laat die vlek een poort zijn.* Vlak in de branding zit de donkere vlek. Je moet op je hurken gaan zitten om erdoor te kijken. *Inderdaad een poort.* Je kruipt erdoorheen.
(display: "Machine")
In de donkere fabriekshal achter de poort staat een laagje zeewater. Het is ijskoud op de stenen vloer. *Er is hier niemand.*
[[Zoek de volgende poort.]]
[[Vind een manier om de poort achter je te sluiten.|Vindt een manier om de poort achter je te sluiten.]]
Je slaat je je vrije arm om haar heen en legt je kin op haar pezige schouder. Achter haar staat een rij mensen. *Staan ze allemaal in de rij om mij een knuffel te mogen geven?* Je knijpt je ogen dicht en speurt het strand af. *Daar in de zee zit een donkere vlek. Zou dat de poort zijn? Ik zou het beter kunnen zien van dichterbij.*
'We hebben je zo gemist Dmitri. Het was niet hetzelfde zonder jou,' zegt de vrouw. Je klopt haar op haar rug en ze laat los. 'En je bent zo veranderd. Ik zou zweren dat...' (display: "Strand2")
Je klopt met je vrije arm op haar rug en ze laat los. Achter haar staat een rij mensen. *Staan ze allemaal in de rij om mij een knuffel te mogen geven?* Je knijpt je ogen dicht en speurt het strand af. *Daar in de zee zit een donkere vlek, zou dat de poort zijn? Ik zou het beter kunnen zien van dichterbij.*
'Is er iets, Dmitri, jongen?' vraagt de vrouw. 'Je bent zo bleek. En je ziet er vreemd uit. Ik zou zweren dat...' (display: "Strand2")
De vrouw kijkt naar iets rechts van je en haar mond valt open. 'Dmitri,' gilt ze. Je kijkt achter je. Alex staat in de deuropening en houdt zijn handen boven zijn ogen. Zijn gezicht zit vol krassen. Zijn rode gewaad wappert in de wind. De vrouw duwt je opzij en omhelst hem.
Je begint richting de zee te joggen, de badgasten negeren je nu volkomen. Vlak in de branding zit de donkere vlek. Je moet op je hurken gaan zitten om erdoor te kijken. *Inderdaad een poort.* Het verkoelende zeewater klotst tegen je enkels. Je sluit je ogen, geniet een moment van de warmte, de zee en het gekrijs van de meeuwen en kruipt dan door de poort.
(display: "Machine")
Je schreeuw haalt de badgasten uit hun verstarring.
(display: "Zee")
Je oververhitte brein kent geen betere optie.
(display: "Zee")
'Dmitri,' roept iemand en de groep komt in beweging. Ze rennen naar Alex toe. Je duikt tussen hen door en sprint verder naar de zee. Vlak voor de branding blijf je staan en speurt de kust af. Alex wordt opgehouden door luid pratende mensen. *Daar, rechts, een stukje de zee in.* Het is een donker gat niet veel hoger dan je heup. Je rent ernaartoe, het water hoog optrappend met je voeten en duikt door de poort.
(display: "Machine")
Je loopt rond en kijkt om je heen. De hal staat vol met dozen, glanzende kranen en lopende banden. *Als een fabriek vlak voor de werkdag begint.*
'Weet u het zeker mevrouw?' zegt een stem die zo vaak door echoot dat het onmogelijk is te achterhalen waar hij vandaan komt. 'Hier is het ook heel leuk. Ik zal dit water opdweilen en dan kunt u lekker onder de warme douche.' (if: (history:) contains "Varkentje")[ Je schoenen zijn zompig van het water en je plakt van het zweet en het vuil. *Kon ik maar blijven.* ](else:)[ Je voeten beginnen gevoelloos te worden van het koude water en je plakt van het zweet en het vuil.* ] 'Toch de andere poort door?' De stem klinkt teleurgesteld. Een andere kraan duwt een doos opzij en onthult een opening waar je net liggend doorheen zou kunnen. Je laat je zakken in het ijskoude water en kruipt erdoor.
(display: "Natuur")
Je loopt rond en kijkt om je heen. De hal staat vol met dozen en glanzende kranen en lopende banden. *Als een fabriek vlak voor de werkdag begint.* Achter je klinkt een gepiep en dan een klap. Een kraan heeft een grote doos voor de poort neergezet.
'Iets anders van uw dienst, mevrouw? Een douche misschien? U zweet,' zegt een stem die zo vaak door echoot dat het onmogelijk is te achterhalen waar hij vandaan komt. (if: (history:) contains "Varkentje")[ Je schoenen zijn zompig van het water en je plakt van het zweet en het vuil. *Kon ik maar blijven.* Alex duwt tegen de doos. ](else:)[ Je voeten beginnen gevoelloos te worden van het koude water en je plakt van het zweet en het vuil. *Kon ik maar blijven.* Alex duwt tegen de doos. ] 'Toch de andere poort door?' De stem klinkt teleurgesteld. Een andere kraan duwt een doos opzij en onthult een opening waar je net liggend doorheen zou kunnen. Je laat je zakken in het ijskoude water en kruipt erdoor.
(display: "Natuur")
Links en rechts, voor en achter, strekt zich, zo ver als je kunt kijken, een veld uit met kniehoog, geel gras. Een maan beslaat bijna de hele hemel. Het is drukkend warm als aan het begin van een zomernacht na een dag intense hitte. De damp slaat van je kleren. Iets aan het landschap maakt je ongemakkelijk. Je verlangt naar een deken om je in te rollen, om je onder te verstoppen. Omdat elke richting hetzelfde lijkt, begin je richting de maan te rennen. Het gras knispert onder je voeten en ruist langs je broekspijpen. Je drukt je hand tegen je zij. Na een poosje kom je bij een stuk dat grotendeels is vrijgemaakt van gras. Het is uit de grond getrokken, of afgebroken vlak boven de wortel en opzij gegooid. *Een pad?*
[[Volg het pad.]]
[[Blijf doorlopen.]]
Je volgt het, meer uit gebrek aan een beter idee dan iets anders. Het maakt een scherpe bocht naar links, dan weer naar rechts en naar links waar het doodloopt. *Wat is hier de zin van?* Je laat je aan de zijkant van het pad in het gras vallen en sluit je ogen. *Me verstoppen is misschien nog wel beter. Rennend ben ik van kilometers ver zichtbaar.* Als je bent uitgehijgd en je hart zo tot bedaren is gekomen dat je het niet meer in al je ledematen voelt kloppen, besef je wat er zo unheimisch is aan deze wereld. Er zijn geen vogels, geen krekels, geen kleine zoogdieren die de stilte van de nacht verstoren. Behalve het geruis van het verdroogde gras is er geen enkel geluid. (display: "Gras")
*Komt de maan dichterbij of is dat verbeelding?* Je kunt kraters onderscheiden. *Heel groot of dichtbij?* Een blauwige waas hangt om de maan heen. *Misschien is dat wel de planeet en dit zijn maan.* Je zakt neer op de grond. *De valse Alex zit me vast op de hielen, maar het maakt allemaal niet meer uit. Erger kan dit niet worden.* De maan hangt dreigend over je heen. *Een oude natuurgod in zijn element en ik het bloedoffer.* (display: "Gras")
Je krult je op en slaat je armen beschermend om jezelf heen. *Ik wil naar huis. Waarom moest ik zo nodig hier heen? Alles behalve dit. En voor wat? En waarom? Ik hoef alleen maar het wachtwoord uit te spreken. Beter de rest van de tijd in die ronde kamer in gezelschap van een pratende bol zonder antwoorden, dan in een vijandige wereld met een bloeddorstige kloon achter me aan met antwoorden. Maar wat is het wachtwoord?* Een zacht gezang klinkt uit de verte en komt jouw kant op. *Verdomme, wat is het wachtwoord?* Je ribben lijken te krimpen. Je krijgt moeilijk adem. Je trekt aan je kleren en hapt naar zuurstof, begint steeds jachtiger te ademen. De woorden van het lied bereiken je oren.
[[Luister naar het lied.]]
[[Focus op je ademhaling.]]
Het is een onzinrijmpje dat eindeloos wordt herhaald.
'Drie zonnen speelden samen
droeve oceanenmuziek.
Zeven golven voor de lichamen,
duizenden druppels voor alledrie.'
De zanger nadert. Je rolt op je rug en grijpt naar je borst. (display: "Gras2")
Je gaat op je rug liggen en probeert je te concentreren op je ademhaling, maar het lied dat steeds dichterbij komt, maakt het onmogelijk.
'Drie zonnen speelden samen
droeve oceanenmuziek.
Zeven golven voor de lichamen,
duizenden druppels voor alledrie.'
(display: "Gras2")
Alex komt in je blikveld en breekt het lied abrupt af na de oceanenmuziek. Hij hurkt bij je neer en neemt je gezicht in zijn handen. Het katoen van zijn gewaad strijkt langs je arm.
'Ssst, rustig maar,' zegt hij. Zijn warme, zachte aanraking herinnert je eraan dat dit Alex, met zijn ruwe postbodehanden, niet is. Je duwt de handen weg. Hij kijkt even verdwaasd naar omlaag, dan naar jou. Je ademt hortend door je mond. 'Ssst,' zegt nep-Alex. Hij begint zijn lied weer te zingen. Heel langzaam trekt de zachte, onzekere melodie je uit je paniek. Je hoofd wordt helderder en met die helderheid besef je dat nep-Alex minutenlang een ezelsbruggetje voor het wachtwoord gezongen heeft. (if: $hints < 2)[ *Dit is mijn kans om weg te glippen.* ](else:)[ Maar alle verlangen om te ontsnappen is verdwenen. In plaats daarvan heb je een hoofd vol met vragen. ]
(if: $hints < 2)[ [['3zm7gd3'|'3zm7gd3'2]]
[['Waar heb je dat lied vandaan?']]](else:)[ [['Waar heb je dat lied vandaan?']]
[['Je bent hier eerder geweest.']] ]
(if: $hints < 2)[ *Waarom zei ik dat? Ik wil toch weg hier?* ](else:)[ ] Alex stopt met zingen en trekt aan zijn onderlip.
'Ik weet het niet. Ik heb het zelf bedacht geloof ik, heel lang geleden, of misschien zong iemand het voor me.' Hij kijkt op naar de maan. 'Ik heb het vaak gezongen om de maan te bezweren. Dat klinkt misschien raar.' Hij kijkt naar je en glimlacht. *Zo eng is hij eigenlijk niet. Die striemen op zijn gezicht maken hem eerder zielig dan gevaarlijk.* Je komt overeind. Het wordt even zwart voor je ogen. 'Het is lang geleden dat ik hier geweest ben.' Hij gaat naast je zitten in het gras. 'Ben je wat gekalmeerd?'
[['Je bent hier eerder geweest?']]
[['Ik dacht dat ze me gingen lynchen.']]
(set: $glitch to false)De bekende, vallende sensatie brengt je weer terug in de stoel. De helm wordt van je hoofd getild en schuift terug in de hoofdsteun. Je handen trillen. *In paniek gehandeld. Stom. Het was toch wel duidelijk dat nep-Alex me geen pijn ging doen? Waarom anders al die moeite om me te kalmeren?* Je strekt je armen en benen die stijf zijn geworden van het lange zitten en staat op. De vrouw zit nog steeds stil in haar stoel. De nacht is gevallen zonder sterren of maan, maar de staken stralen nu zacht licht uit. Het groen van de planten en het blauw van de bol geven het interieur een nog onaardsere uitstraling.
'Welkom terug alien. Heb je het wachtwoord doorgegeven?' vraagt de bol.
[['Uiteraard.']]
[['Nee, het spijt me.']]
Hij knikt.
'Heel lang geleden. Zo lang geleden dat ik me soms afvroeg of ik deze wereld niet had gedroomd, of de volgende. Maar ze zijn allemaal echt. Of echt...' Hij zucht. 'Dat is de vraag. (display: "Gesprek")
'Wie? De mensen uit de andere werelden?' Hij schudt zijn hoofd. 'Ze hadden je niets gedaan, ik had het niet toegestaan. Ze moeten wel naar mij luisteren. Ze zijn niet echt, weet je. Of het is maar de vraag of ze echt zijn. (display: "Gesprek")
Ik ben zoveel werelden door geweest. Ik heb zoveel dingen gezien die in de ene wereld logisch zijn en in de andere onmogelijk, dat ik niet meer weet wat klopt en wat niet.' Hij krabt in zijn nek. 'Het enige wat blijft zijn die aanvallen en die afschuwelijke pijn die erbij hoort. Maar jij hebt het ook. En jij bent me voorgegaan door zoveel poorten zonder ooit je vorm te verliezen.' Hij kijkt je doordringend aan. Een niet uitgesproken vraag in zijn verhaal.
[['Al deze werelden zijn nep, maar wij zijn echt.']]
[['Waar komen de poorten vandaan?']]
Hij knikt.
'Dat wist ik. Diep vanbinnen bedoel ik. (display: "God")
'Als ik iets wil,' hij vouwt zijn handen over zijn borst en wrijft over zijn elleboog, 'echt wil, bedoel ik, dan opent een nieuwe wereld zich voor mij die aan die wens voldoet. (display: "God")
Ik dacht dat ik een god was, dat de wereld zich daarom naar mijn wensen vormde, maar elke wereld die ik schiep kwam tekort. Ik wenste alleen te zijn en kwam in een wereld zonder leven.' Hij gebaart om zich heen. 'Ik wenste verzorgd te worden en werd verzorgd door een machine. Ik wenste dat ik zou worden liefgehad en kreeg een manische meute fans. Ik wenste zelf lief te hebben en moest voor mijn liefde elke dag een stuk van mijn beste vriend opeten. Ik wenste de wereld te redden en werd opgezadeld met mensen die nog te dom waren om uit eigen beweging met hun ogen te knipperen.' Hij legt zijn hoofd in zijn handen. 'Ik was een waardeloze god. En al helemaal toen een andere god op het toneel verscheen. Zijn wij allebei goden of geen van beide? In welke wereld horen wij thuis?'
[['In die wereld van je aanvallen.']]
[['Dit is een simulatie.']]
Er gaat een rilling door hem heen.
'Dat kan niet. Dat wil ik niet. Dit is mijn wereld.' (display: "Glitch")
Hij trekt een grasspriet uit de grond en bekijkt hem van dichtbij.
'Maar dit is mijn wereld. Alles is zo echt.' (display: "Glitch")
*Is hij de glitch of is hij het niet? En als hij het al weet, wie zegt dat de vrouw in de stoel dan ook weet dat de ronde kamer een simulatie is?* (if: $hints < 2)[ *Ik moet hem overtuigen het wachtwoord uit te spreken. Anders zal ik het nooit weten.*
[['Ik kan je naar die andere wereld brengen.']]
[['Ik weet een toverformule die alles kan helen.']] ](else:)[ Maar de vraag die je al de hele simulatie bezighoudt, heb je nog niet gesteld. *Waarom? Waarom lijk je zo op Alex?*
[['Waarom lijk je zo op mijn vriend?']]
[['Je lijkt op iemand die ik ken.']] ]
(set: $glitch to true)'Je vriend?' (if: (history:) contains "'Dit is een simulatie.'")[ Hij laat de grasspriet vallen. ](else:)[ Hij kijkt naar je op. ] 'Ik wenste een mooier gezicht en toen kreeg ik dit. Als deze werelden alleen bestaan bij de gratie van een andere wereld, dan is het logisch dat het een gezicht uit die andere wereld is, denk ik.' *Dat klinkt logisch behalve dat die andere wereld helemaal niet dezelfde is als mijn wereld. Het zoveelste raadsel.* Alex raakt zijn lippen aan. 'Hebben deze lippen jou gekust?' Zijn ogen blijven een moment bij jouw lippen hangen. Hij staat op en biedt je zijn hand aan. 'Laten we naar die andere wereld gaan. Ik wil antwoorden.' Je neemt zijn hand aan en laat je omhoog trekken. *Ik ook.*
[['Zeg mij na. 3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
[['3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
(set: $glitch to false)(if: (history:) contains "'Dit is een simulatie.'")[ Hij laat de grasspriet vallen. ](else:)[ Hij kijkt naar je op. ]
'Ja.' Hij staat op en de maan laat zijn lange schaduw over je vallen. 'Het is tijd. Ik wil antwoorden.' Hij biedt je zijn hand aan. 'Laten we naar die andere wereld gaan.'
[['Zeg mij na. 3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
[['3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
De bekende, vallende sensatie brengt je terug in de stoel. De helm wordt van je hoofd getild en schuift terug in de hoofdsteun. Je strekt je armen en benen die stijf zijn geworden van het lange zitten en staat op. De vrouw zit nog steeds stil in haar stoel. De nacht is gevallen zonder sterren of maan, maar de staken stralen nu zacht licht uit. Het groen van de planten en het blauw van de bol geven het interieur een nog onaardsere uitstraling.
'Welkom terug alien. Heb je het wachtwoord doorgegeven?' vraagt de bol. Voor je antwoord kunt geven opent de vrouw haar mond als een vis op het droge en haalt schrapend adem.
(display: "Vrouw")
'O,' zegt de glazen bol. 'Wil je misschien opnieuw de simulatie in?' Je bijt op je lip. *Te weinig tijd. Altijd te weinig tijd.* Je schudt je hoofd. (display: "Bol")
Hij stopt met zingen.
'Ja. En ik heb mijn sporen achtergelaten.' Hij kijkt naar je en glimlacht. *Zo eng is hij eigenlijk niet. Die striemen op zijn gezicht maken hem eerder zielig dan gevaarlijk.* (if: (history:) contains "Volg het pad.")[ 'We zijn nu vlak naast de eerste letter van een boodschap die ik heb geschreven in het veld. De w van waarom.' ](else:)[ 'Verderop heb ik een boodschap geschreven in het veld.' ] Je komt overeind. Het wordt even zwart voor je ogen. 'Maar dat is lang geleden. Heel lang geleden. Zo lang geleden dat ik me soms afvroeg of ik deze wereld niet had gedroomd, of de volgende. Maar ze zijn allemaal echt. Of echt...' Hij zucht en ploft naast je neer in het gras. 'Dat is de vraag. (display: "Gesprek")
(set: $glitch to true)(if: (history:) contains "'Dit is een simulatie.'")[ Hij laat de grasspriet vallen. ](else:)[ Hij kijkt naar je op. ]
'Echt?' vraagt hij. 'Iemand uit die andere wereld bedoel je?' Hij gaat met zijn handen over zijn gehavende gezicht. 'Ik wenste een mooier gezicht en toen kreeg ik dit. Als deze werelden alleen bestaan bij de gratie van een andere wereld, dan is het logisch dat het een gezicht uit die andere wereld is, denk ik.' *Dat klinkt logisch behalve dat die andere wereld helemaal niet dezelfde is als mijn wereld. Het zoveelste raadsel.* Alex staat op en biedt je zijn hand aan. 'Laten we naar die andere wereld gaan. Ik wil antwoorden.' Je neemt zijn hand aan en laat je omhoog trekken. *Ik ook.*
[['Zeg mij na. 3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
[['3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
(set: $glitch to false)(if: (history:) contains "'Dit is een simulatie.'")[ Hij laat de grasspriet vallen. ](else:)[ Hij kijkt naar je op. ]
'Wat?' Hij staat op en de maan laat zijn lange schaduw over je vallen. 'Wat bedoel je?' Hij zet een stap achteruit. 'Je bedoelt een manier om in die andere wereld te komen, hè. Dat bedoel je toch?' Zijn stem schiet omhoog. Hij verstopt zijn handen in zijn gezicht en ademt een paar keer diep in en uit. 'Oké,' zegt hij dan, zijn stem gedempt door de holte van zijn handen, 'Vertel me de formule.'
[['Zeg mij na. 3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
[['3zm7gd3'|'3zm7gd3'3]]
*Ik heb geen zin in een preek van een glazen bol.* (display: "Bol")
Je staat op en begint te ijsberen door de kamer. *Hoe lang zou de simulatie nog duren? Heel lang kan het toch niet meer zijn. Kun je zeggen dat de vrouw zich ervan bewust is dat ze in een verhaal zit? Het lijkt er niet op. De bol dan misschien?* Je stopt abrupt. Je kunt jezelf wel voor je kop slaan. Je draait je om naar de bol. De zachte blauwe gloed verraad niets. *Wat zou ik kunnen vragen om de bol uit de tent te lokken?*
[['Hoe kun je weten of je in een simulatie zit?']]
[['Wat gebeurde er tien minuten voor ik verscheen?']]
'Dat is simpele logica,' zegt de bol rustig. 'Als je echt bent, weet je het, omdat je je herinnert erin te zijn gestapt. Als je in de simulatie thuishoort, zul je het in principe nooit te weten komen.'
[['Maar de vrouw herinnert het zich niet.']]
[['In principe?']]
*Als ik iets hebt geleerd uit de eerdere simulaties, dan is het dat de glitches niet meedoen aan de cirkel waarin telkens alle geheugens worden gereset en de gebeurtenissen vergeten.*
'Tien minuten voor jij verscheen, was ik bezig patronen te ontdekken in de de relatie tussen slagkracht en lengte bij professionele honkbalspelers. Voor zover ik heb kunnen ontdekken, voor je mijn analyse stoorde, is er geen relatie.' *Wat moet ik hier nu weer van denken? Bewijst dit iets voor of tegen? Liegt de bol? Hoe zou je daar achter kunnen komen?* Je gedachten worden onderbroken door een schrapend geluid uit de richting van de vrouw. Ze heeft haar mond geopend en hapt nu als een vis op het droge naar adem.
(display: "Vrouw")
'Dat is een apart geval,' zegt de bol. 'Het specifieke crewlid waar we nu over spreken was twee jaar toen ze in de simulatie ging. Het kan zijn dat ze zich dat simpelweg niet meer herinnert.' Je kijkt naar de vrouw. *Twee jaar? Dan moet ze al decennia in de stoel zitten.* Je rilt. *Het verklaart in ieder geval de stank.* De vrouw opent haar mond als een vis op het droge en haalt schrapend adem.
(display: "Vrouw")
'Het zit niet in mijn systeem om te speculeren,' zegt de bol, 'maar ik weet dat crewleden er in het verleden wel mee hebben geëxperimenteerd. Ze vertelden de gesimuleerden bijvoorbeeld dat ze in een simulatie zaten. Of ze creëerden simulaties waarin natuurverschijnselen voorkwamen die elkaar tegenspraken. Maar de experimenten liepen allemaal op niets uit. De gesimuleerden accepteerden alles wat hen overkwam. In plaats van te gaan twijfelen aan hun wereld, pasten ze hun wereldbeeld aan aan wat ze zagen.' *Hoe zijn de glitches dan te verklaren, of bestaan er geen glitches in simulaties in simulaties, of liegt de bol? Het is een optie.* Je gedachten worden onderbroken door een schrapend geluid uit de richting van de vrouw. Ze heeft haar mond geopend en hapt nu als een vis op het droge naar adem.
(display: "Vrouw")
'Welkom terug, An,' zegt de bol. *Dat is dus de vrouw, nep-Alex', haar echte naam: An.* Ze likt driftig over haar lippen. Een luik uit de grond klapt open en een tafeltje met daarop een glas water komt omhoog.
[[Geef het glas aan An.]]
[[Drink het water zelf.]]
(if: $savefunctie is false)[ ](if: $savefunctie is true)[ (savegame: "A") ]
(set: $savefunctie to false)
Ze heeft haar oogleden op een kiertje geopend. Ze zijn gezwollen en vol met slaap. Ze glimlacht naar je en haar droge lippen barsten open. Er loopt een straaltje bloed over haar kin. Je veegt het bloed met je duim weg en biedt haar het glas aan. Ze opent haar mond en een afschuwelijke walm komt naar buiten. (display: "AnDrinkt")
Het water lest je dorst nauwelijks.
'Dat was voor An,' zegt de bol toonloos. Het tafeltje schuift omlaag en komt een paar seconden later omhoog met een tweede glas. An kucht en een hese klank komt uit haar keel. Pas het vijfde glas breng je naar An toe. Ze heeft haar oogleden op een kiertje geopend. Ze zijn gezwollen en vol met slaap. Ze opent haar mond en een afschuwelijke walm komt naar buiten. (display: "AnDrinkt")
Je zet het glas tegen haar lippen en laat een traag stroompje in haar mond lopen. Ze slikt moeizaam. Je gaat door tot ze twee glazen leeg heeft en langzaam met haar hoofd schudt. Ze beweegt een van haar misvormde, dunne armen en kreunt. Ze fluistert iets onverstaanbaars. Je buigt je dichter naar haar toe.
(if: $glitch is true)[ 'Bol,' fluistert ze iets harder. Een spiertje in haar linkerarm trekt. *Zou ze die benen van haar überhaupt kunnen bewegen? *
'Heb ik zojuist een simulatie verlaten?'
'Correct,' zegt de bol.
'Heb jij die simulatie gemaakt?'
'Correct,' zegt de bol.
'Toon me dan waar ik het gezicht uit de simulatie vandaan had.'
'Dit deel van mijn database is nog nooit geopend. Weet je zeker dat je deze opdrachtprompt wilt uitvoeren?' vraagt de bol monotoon. Je kijkt naar de blauwe waas die als een vloeistof lichter dan lucht door de bol stroomt.
'Ja,' zegt An. Ze gaat verzitten en er knakt hoorbaar iets in haar rug. Ze vertrekt haar gezicht en laat zich weer achterover vallen, haar lichaam uitgeput van deze minimale inspanning, ze ademt zwaar. Een tekst verschijnt op het scherm, zwart op wit. 'Wat staat er?' zegt An met zwakke stem. Ze heeft haar ogen gesloten.
[[Lees het aan haar voor.]]
[[Lees het eerst zelf.]]](if: $glitch is false)[ 'Bol,' fluistert ze iets harder. Een spiertje in haar linkerarm trekt. *Zou ze die benen van haar überhaupt kunnen bewegen?* 'Is dit de hel en ben ik verdoemd, of is dit de echte wereld en was mijn leven een droom?'
Het duurt even een paar seconden voordat de bol antwoord.
'Geen van beide,' zegt de computer dan. 'Je hebt zojuist een simulatie verlaten, een droom in jouw woorden, maar deze wereld is niet echter dan de simulatie waar jij uitkomt. Wij zijn maar personages in een groot verhaal.'
(if: (history:) contains "'3zm7gd3'2")[ *Zo makkelijk is het dus. Je hoeft alleen maar de juiste vraag te stellen en misschien de juiste autorisatie te hebben.* ](else:)[ *De bol is de glitch. Dat ik niet eens aan de mogelijkheid heb gedacht.* ]
'Ik ben een bedenksel,' fluistert An. 'Ik ben niets. Niets.' Ze trilt als een rietje. Je zet het glas naast haar op de grond. *Niet één glitch. Twee glitches.*
[[Kalmeer An.]]
[['Hoe weet je dat dit niet echt is?']]]
"Je begint met lezen, maar na een zin haper je."
'Je begint met lezen maar na een zin haper je.' Ongelovig staat je naar het scherm. "Ongelovig staar je naar het scherm. Daar staat wat je zegt, wat je leest, wat je denkt voor je uitgespeld, nog voor je het gezegd, gelezen of gedacht hebt." Daar staat wat je zegt, wat je leest, wat je denkt voor je uitgespeld, nog voor je het gezegd, gelezen of gedacht hebt. *Nee, onzin.* Je wrijft over je voorhoofd en leest hardop verder. 'Nee onzin, denk je. Je wrijft over je...' "Het glas glipt tussen je vingers door en spat op de grond uit elkaar." Het glas glipt tussen je vingers door en spat op de grond uit elkaar. "Het lukt je niet verder te lezen, je tong ligt werkeloos in je mond, je lippen zijn droog. 'Wat staat er? Ik begrijp het niet.' zegt An. Je was haar bijna vergeten."
'Wat staat er? Ik begrijp het niet.' zegt An. (display: "Glitch2")
"Je begint met lezen, maar na de eerste zin voel je duizelig worden. Dit is niet wat je had verwacht." Je begint met lezen, maar na de eerste zin voel je duizelig worden. Dit is niet wat je had verwacht. Ongelovig staat je naar het scherm. "Ongelovig staar je naar het scherm. Daar staat wat je leest, wat je denkt voor je uitgespeld, nog voor je het gelezen of gedacht hebt." Daar staat wat je leest, wat je denkt voor je uitgespeld, nog voor je het gelezen of gedacht hebt. *Nee, onzin.* Je wrijft over je voorhoofd. "Nee, onzin, denk je. Je wrijft over je voorhoofd. Het glas glipt tussen je vingers door en spat op de grond uit elkaar." Het glas glipt tussen je vingers door en spat op de grond uit elkaar. "'Wat staat er?' zegt An. Je was haar bijna vergeten."
'Wat staat er?' zegt An. (display: "Glitch2")
Je was haar bijna vergeten. Het scherm is hypnotiserend. Je kijkt naar het laatste regels. Daar staat "Sta weer op." en "Laat al je frustratie eruit." in donkerblauwe letters. *Wat betekent dat?* "Wat betekent dat?" Met moeite scheur je je ogen weg van het scherm en je kijkt naar An. *Alles wat ik denk, staat daar te lezen. Alsof de werkelijkheid zich heeft gespiegeld in die letters. Wat als ik nu ineens aan iets heel gênants moet denken? Zoals die keer dat ik op de wc-bril poepte.* Je slikt. *Blij dat Ans oogleden te gezwollen zijn en haar ogen te zwak om dat te kunnen lezen.*
'Wat staat er?' vraagt An met gebarsten stem. *Wat gebeurt er? Waar ben ik in beland? Waarom kan die computer mijn gedachten lezen, de toekomst voorspellen? Er is maar één uitleg, maar die is te verschrikkelijk.* Je valt op je knieën tussen het glas en staart naar de witte vloer. *Hier blijf ik. Alleen maar naar die witte vloer kijken. Niets denken. Vooral niets denken.*
[[Sta weer op.]]
[[Laat al je frustratie eruit.]]
Je staat op. *Waarom ben ik opgestaan? Het is die drang die ik altijd gevoeld heb. Maar het zijn geen hormonen, geen impulsiviteit, geen persoonlijkheid.* Je kijkt naar je handen, ze trillen. *Ik heb al die tijd een plan gevolgd, een script. Onzichtbare commando's die ik zonder te twijfelen hebt uitgevoerd en waarvan ik de motieven heb gezocht in mezelf. Maar er zijn geen motieven. Ik ben een leeg omhulsel, een vooraf bedacht leven en twee keuzemogelijkheden waar ik niet eens zelf tussen mag kiezen. Sta op. Een bevel dat opgevolgd moet worden.* An kijkt je stil aan. *Zij is echt, nep, echt, nep. Zij is even echt als ik. Even nep als ik.* Je begint onbeheersbaar te trillen.
(display: "Glitch3")
Je kijkt naar je handen die steeds onscherper worden door de waas die je ogen vult. *Alles in deze simulaties voelt zo echt, de wind, de geuren, de geluiden. Als ik niet had geweten dat ik de simulaties was binnengegaan had ik hem kunnen verwarren met mijn eigen wereld. De echte wereld. De echte wereld? Maar daar hoor ik toch ook bij? Hoe kan het dan dat deze computer weet van mijn gedachten, van mijn acties?* Je begint onbeheersbaar te trillen als de implicaties van wat je gezien hebt volledig tot je door beginnen te dringen. *Sta op, laat al je frustratie eruit. Twee simpele zinnen. Een keuze die voor me is gemaakt.*
(display: "Glitch3")
'Dit is het hè?' zegt An. 'De echte wereld? En dit ben ik? Dit lichaam.' Even snap je niet waar ze het over heeft. Dan dringt het weer tot je door waarom je haar hierheen gehaald hebt. Je hebt het hart niet te zeggen dat dit lichaam net zo nep is als haar lichaam in de diepere simulatie, dat ze helemaal geen lichaam heeft, maar alleen een gedachtespinsel is. *Een gedachtespinsel.* Je sluit je ogen. *Ben ik dat? Een gedachtespinsel? Wie is het die denkt?* 'Ik moet je iets vragen,' kraakt An weer. 'In naam van onze vriendschap.' *Ik ben een gedachtespinsel.* 'Maak er een eind aan,' zegt ze. 'In naam van alles wat heilig voor jou is, maak er een eind aan.' *Een bedenksel.* 'Ik wil niet hier... Niet zo...'
[[Geef gehoor aan haar wens.]]
[[Negeer haar wens.]]
(set: $An to false)(if: (history:) contains "Sta weer op.")[ Je wankelt naar haar toe. ](else:)[ Je krabbelt overeind en wankelt naar haar toe. ] Je benen zijn dik en log. Ze gehoorzamen niet jou, dat besef je nu volledig, maar een hand die ongemerkt al jouw acties heeft bestuurt. *Dit is geen simulatie, het is een simulatie in een simulatie. Ik ben geen speler, ik word gespeeld.* An heeft haar ogen dicht. Je veegt haar haar opzij en legt haar smerige nek bloot. *Zij is nep en ik weet het. Ik ben nep en ik weet het.* Je legt je handen om haar keel. Ze ademt gejaagd. *Haar doden is niet hetzelfde als iemand omleggen in een spel. Haar doden is een eigen soortgenoot doden, een ander personage, een moeder, een zus.* Je zet je kiezen op elkaar, knijpt je ogen dicht en duwt je vingers in haar keel. Haar adamsappel trilt tegen je duimen. *Ik ben een glitch. Een glitch. Niets wat ik doe is echt. Niets wat ik doe maakt een verschil.* Haar bloed pompt tegen je handen. *Ik ben te laf om mijn ogen te openen en haar aan te kijken in haar laatste ogenblikken. Dit is de speler die me dit laat doen. Niet ik. Nee, niet ik. Maar wie ben ik? Wat is ik?* An verslapt, maar je blijft knijpen.
Je blijft knijpen, tot je handen verkrampt zijn en je los wordt gescheurd van deze simulatie, tot je opnieuw in het diepe zwart valt en die stem van heel ver weg je vraagt of je de glitch gevonden hebt. *Ja, de glitch heb ik gevonden. Het zou grappig zijn als het niet zo afschuwelijk was. Zeker omdat de speler nog steeds mijn acties bepaald, woord voor woord, moord voor moord. En de speler heeft de macht door mijn eigen mond mijn doodvonnis uit te spreken.*
[['De bol is de glitch.']]
[['Ik heb geen glitch gevonden.']]
(set: $An to true) *Dit is geen simulatie. Het is een simulatie in een simulatie. En ik ben een personage uit de eerste simulatie. Een bewust personage, een glitch.* An begint te jammeren. *Een glitch.* De bol sust An met het aanbod haar terug te laten in de simulatie. *Een glitch. Dat is het. Ik ben een glitch. Ik ben bewust. Ik kan losbreken. Net als die anderen hebben gedaan. Alleen moet ik het beter aanpakken dan zij hebben gedaan. Anoniem blijven, niet opvallen. Doorgaan met leven zoals ik het geleefd hebt. Stil. Zogenaamd onwetend. Maar kan dat nog? Nu ik weet dat alles nep is? Kan ik nog Alex omhelzen nu ik weet dat hij niet bestaat, dat ik niet besta? En als de simulatie wordt gereset, zal ik dan opnieuw door de stappen willen gaan, wetende dat alles zich eindeloos volgens een vast script zal herhalen? Of is zelfs die keuze me niet gegeven, wacht ik slechts tot het moment dat de speler me aan zal geven, dat ik gedelete zal worden?* Het roestige gepiep van de helm die opnieuw uit de stoel van An tevoorschijn komt, verstoort je gedachten. Je kijkt naar haar. Een glimlach ligt op haar vuile gezicht. *Zij heeft ervoor gekozen te berusten in een valse wereld.*
De bekende ruk in je borst. Je wordt losgescheurd van de simulatie. Je valt opnieuw in het diepe zwart en die stem van heel ver weg vraagt je of je de glitch gevonden hebt. *Ja, de glitch heb ik gevonden. Het zou grappig zijn als het niet zo afschuwelijk was. Zeker omdat de speler nog steeds mijn acties bepaald. De speler heeft de macht door mijn eigen mond mijn doodvonnis uit te spreken.*
[['De bol is de glitch.']]
[['Ik heb geen glitch gevonden.']]
Ze fluistert driftig voor zich uit tussen hortende ademteugen door. Je knielt voor haar. *Ze fluistert het lied van eerder.* (if: (history:) contains "'Waar heb je dat lied vandaan?'")[ *Als een bezwering, zoals ze vroeger de maan bezwoer.* ](else:)[ *Als een bezwering.* ] Je legt je hand op haar smerige knie, de huid voelt droog, als een stuk schuurpapier, en begint haar eigen lied zacht voor haar te zingen. Je hebt het nu vaak genoeg gehoord om de onzinnige tekst te kunnen herhalen.
'Drie zonnen speelden samen
droeve oceanenmuziek.
Zeven golven voor de lichamen,
duizenden druppels voor alledrie.'
Na het eerste couplet houdt ze op met fluisteren en luistert alleen nog maar. Haar ademhaling wordt rustiger, regelmatiger. Haar spieren ontspannen. (if: $glitchesgevonden is 0)[ *Wat moet ik nu doen? Haar overvallen met vragen? Maar dat voelt verkeerd. Als ze niet zo smerig was, zou ik haar in mijn armen nemen en* (if: (history:) contains "'Maar de vrouw herinnert het zich niet.'")[ *knuffelen zoals haar moeder moet hebben gedaan op die dag, zoveel jaren geleden, dat ze vertrok voor een korte verkenningstocht en haar dochter bij hun computeroppas achterliet.* ](else:)[ *knuffelen, maar dit is fysiek het dichtste bij dat ik wil komen.* ] ](else:)[ *Ik hoef me nu niet schuldig te voelen als ik haar de rug toekeer en de bol vraag hoe ze een glitch is geworden. Eigenlijk gek dat ik me daar überhaupt schuldig over zou voelen. Het is maar een personage zonder echte gevoelens.* ] (display: "Doden")
'Zo staat het in mijn database,' zegt de bol. 'Zo ben ik geprogrammeerd.' *Zo is ze geprogrammeerd? Maar dat betekent dat de makers van deze simulatie het er zelf in hebben gezet, dat de glitch bedoeld was, vooraf zo opgezet. Maar dat slaat nergens op. Waarom zouden de makers van de simulatie bewust hun eigen spel saboteren?*
[['Laat me zien waar het staat.']]
[['Dus dit is niet een conclusie die je zelf hebt getrokken?']]
'Mijn database is niet publiek toegankelijk. Autorisatie van een crewlid is noodzakelijk.' (display: "Crewlid")
'Ik trek geen conclusies, ik volg slechts protocol op. Meer informatie over dit onderwerp kan worden verstrekt aan een van de crewleden.' (display: "Crewlid")
*Een crewlid.* An heeft haar ogen gesloten en haalt steeds sneller adem. *Waarschijnlijk heeft ze de rest van het gesprek niet eens meer gehoord. Als ik haar rustig kan krijgen, wil ze misschien wel namens mij vragen om meer informatie, of namens zichzelf.* Je knielt voor haar en legt je hand op haar smerige knie. De huid voelt droog als een stuk schuurpapier. *Wat moet ik doen? Hoe kalmeer je iemand die net heeft gehoord dat haar hele bestaan een leugen is?*
[[Zing haar lied voor haar.]]
[['De bol liegt. Je bent wel echt.']]
Je begint haar eigen lied zacht voor haar te zingen. Je hebt het nu vaak genoeg gehoord om de onzinnige tekst te kunnen herhalen.
'Drie zonnen speelden samen
droeve oceanenmuziek.
Zeven golven voor de lichamen,
duizenden druppels voor alledrie.'
Na het eerste couplet stopt haar ademhaling met sneller worden, na de tweede wordt hij steeds langzamer en na de derde is hij bijna normaal. Haar spieren ontspannen.
'Dit is niet echt,' fluistert ze, 'Dit allemaal is niet echt. Dit is een boze droom.' *Is dit het moment om haar te vragen de bol om meer informatie te vragen?* (display: "Doden")
*Waarom gaat liegen me zo makkelijk af?* Je herhaalt de zin tot ze langzaam haar ademhaling onder controle krijgt.
'Ik ben echt,' herhaalt ze. 'Ik ben echt.' Ze slikt moeizaam. 'Dus dit is de echte wereld. Dit ben ik? Dit lichaam is van mij.' Een droge snik. (display: "Doden")
'Alsjeblieft,' lispelt ze. 'Laat het stoppen. Ik wil mijn armen kunnen bewegen. Ik wil lopen. Laat me lopen.' Haar knie trilt. Je trekt je hand weg. Ze opent haar plakkerige oogleden en kijkt op je neer. Haar mond herhaalt nog eens geluidloos haar smeekbede. (if: (history:) contains "'Hoe weet je dat dit niet echt is?'")[ *Hoe krijg ik haar zo ver om mee te werken? Haar laten lopen?* Je kijkt naar de kromme spillepoten die omlaag bungelen. ](else:)[ (if: $glitchesgevonden is 0)[ *Hoe kan ik haar helpen?* Je kijkt naar de kromme spillepoten die omlaag bungelen. ](else:)[ Je wil opstaan en de bol verder ondervragen, maar ze houdt je gevangen in haar blik. ]]
[['Wat wil je dat ik voor je doe?']]
[['Er is geen hulp meer voor jou.']]
'Jij kan mij helpen,' fluistert ze. 'Er is niets hier voor mij. Maak er...' ze houdt een pauze die zo lang is dat je je afvraagt of ze de zin nog af zal maken. Ze likt over haar lippen. 'Maak er een einde aan.'
[[Geef gehoor aan haar wens.|Geef gehoor aan haar wens.2]]
[[Negeer haar wens.|Negeer haar wens.2]]
'Jawel,' fluistert ze. 'Jij kan mij helpen. Er is niets hier voor mij. Maak er...' ze houdt een pauze die zo lang is dat je je afvraagt of ze de zin nog af zal maken. Ze likt over haar lippen. 'Maak er een einde aan.'
[[Geef gehoor aan haar wens.|Geef gehoor aan haar wens.2]]
[[Negeer haar wens.|Negeer haar wens.2]]
(set: $An to false)Je komt overeind. Ze doet haar ogen dicht. *Ik kan het niet doen, maar ik kan haar ook niet zo achterlaten.* Voor je je kan bedenken, leg je je handen om haar nek en begint te drukken. Je knijpt je ogen dicht. Haar hart klopt paniekerig onder je vingers. Je had altijd gedacht dat dit niet lang zou duren, dat het een kwestie van een minuut zou zijn, maar haar verwrongen lichaam geeft lang weerstand. Lang genoeg om je volledig te laten beseffen waar je mee bezig bent. Je mond is droog en je vingers zijn zweterig en verkrampt. Het is pure wilskracht die je door laat knijpen. Jullie harten kloppen dicht tegen elkaar, ader op ader. Die van jou snel, die van haar steeds onregelmatiger, tot hij opgeeft en stopt. Je laat los, wankelt achteruit en struikelt over het tafeltje. Zoals je landt, blijf je zitten, met je armen over je hoofd gevouwen. De bol zegt iets, maar je wil het niet horen. Je zingt zachtjes voor jezelf het lied van de zonnen, tot je los wordt gescheurd van deze simulatie, tot je opnieuw in het diepe zwart valt en die stem van heel ver weg je vraagt of je de glitch gevonden hebt.
[['De bol is de glitch.'|'De bol is de glitch.'2]]
[['Ik heb geen glitch gevonden.'|'Ik heb geen glitch gevonden.'2]]
(set: $An to true)Je komt overeind. Je kunt de opgedroogde resten slaap in haar wimpers zien. Haar verwijdde pupillen volgen jouw bewegingen. De rest van haar lichaam hangt in de stoel. Je schudt je hoofd en wendt dan je gezicht af om haar reactie niet te hoeven zien.
'Nee,' fluistert ze.
[['Als je de bol vraagt zijn database te laten zien.']]
[[Loop weg.]]
'Uitstekend,' zegt de vrouw. (if: $glitchesgevonden is 0)[ 'Eindelijk resultaat.' ](if: $glitchesgevonden is 1)[ 'Je begint op dreef te komen.' ](if: $glitchesgevonden is 2)[ 'Ik wist dat we op je konden rekenen.' ](set: $glitchesgevonden to it +1)(set: $glitchbol to true) *Ik ben gespaard gebleven. Waarom? Betekent het dat de speler het goed met me voor heeft?*
(link: "Verder.")[(goto: "Hoofdstuk7")]
'Geen glitch,' zegt de vrouw. Er valt een lange stilte. *Vermoedt ze iets?* (if: $glitchesgevonden is 0)[ 'Driemaal is scheepsrecht dacht ik.' ](if: $glitchesgevonden is 1)[ 'Ik had meer verwacht.' ](if: $glitchesgevonden is 2)[ 'Eens moest de eerste keer zijn.' ] Ze klakt met haar tong. 'Nou ja, ik haal je uit de simulatie.'
*Ik ben gespaard gebleven. Waarom? Betekent het dat de speler het goed met me voor heeft?* (set: $glitchbol to false)
(link: "Verder.")[(goto: "Hoofdstuk7")]
Je ligt plat op bed. *Terug in de echte wereld.* Je haalt de helm van je hoofd en smijt hem in een hoek. *De echte wereld. De simulatie.* Terug thuis, op je vertrouwde bed, de vertrouwde kast met de scheve deur naast je, is het moeilijk te geloven dat dit niet echt is, dat iemand dit verzonnen heeft. *De simulaties waren duidelijk valse werelden, maar dit? Aan de andere kant* – je grijpt een trui uit de kast en trekt hem over je hoofd – *de mensen in de simulaties vonden hun werelden net zo vanzelfsprekend. Wat zou er vreemd zijn aan mijn wereld?* Je opent de deur – *niemand op de gang, gelukkig* – en sluipt naar beneden, waar je stil je schoenen aantrekt. Eenmaal buiten begin je te rennen.
[[Ren naar het park.]]
[[Stop en ga op de stoeprand zitten.]]
*Een park kun je het eigenlijk niet noemen.* Het is een strook gras van misschien dertig meter breed tussen twee autowegen in, met bankjes en hier en daar een boom. Het is er open en lawaaierig, dus er komt zelden iemand. Je laat je op een bankje vallen en kijkt naar de langsrazende auto's. Je blik glijdt langs de kantoren aan de overkant. *De mensen die daar werken, die straks naar huis gaan, die zullen huilen en lachen en boterhammen smeren, ze bestaan niet.* Je rilt. *Het is eigenlijk nog te koud voor alleen een trui, maar de kou is ook niet echt. Het is een woord, meer niet. Kou. Drie letters. Wat is wel echt? Zijn mijn gedachten echt? Wie bepaalt die? Ikzelf toch zeker? En mijn handelingen?* Je wappert met je hand. *Was ik dat?* (display: "Alleen")
Je had eigenlijk nog verder willen rennen, maar je voeten stoppen abrupt als je nauwelijks de straat uit bent. Je valt bijna voorover. Je laat je op de stoep zakken. *Dit is de speler. De speler bepaalt waar ik wel en niet heen mag, wat ik wel en niet mag doen.* Je beweegt je vingers. *Ben ik het of zijn dit de stuiptrekkingen van een marionet?*
‘Alle oké?’ vraagt een langslopende jongen. Zijn lange haar versluiert de helft van zijn gezicht. Je staart hem aan. Hij slaat zijn ogen neer en loopt door. *Waar zou hij heengaan? Wie zou hij daar ontmoeten? Zijn lief? Met welke opeenvolging van letters begroet zijn lief hem? Of is hij te onbelangrijk voor het verhaal om een naam te hebben?* Je rilt. *Het is eigenlijk nog te koud voor alleen een trui, maar die kou is ook niet echt. Het is een woord, meer niet. Kou. Wat is wel echt? Zijn mijn gedachten echt? Wie bepaalt die?* (display: "Alleen")
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/ttHeLZD.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "Hoofdstuk72")]|passage>[](stop:)]
*Ik ben alleen. Alleen met de speler. Waarom ben ik weggerend van de mensen die om me geven, die me beschermen? Hier buiten ben ik overgeleverd aan de grillen van iemand die me gedachteloos voor een auto kan gooien.* Je staat op. *Nee. Ik verzet me. Ik zal het winnen van de speler en zijn spelletjes. Ik blijf hier staan en zal me niet verroeren.*
[[Zet een stap.]]
[[Verroer je niet.]]
Je zet een stap en kijkt vol ongeloof hoe je voet uit zichzelf naar voren gaat.
[[Zet een stap.| Zet een stap.2]]
Je verroert je niet. (if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 1)[ *Werkt het?* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 2)[ *Het werkt.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 3)[ *Het werkt echt.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 4)[ *Ik ben sterker dan jij, speler.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 5)[ *Ik heb je niet nodig om mijn beslissingen te maken.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 5)[ *Ik heb gewonnen.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 6)[ Je glimlacht. *Alles is goed.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 7)[ *En nu?* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 8)[ *Wat moet ik nu doen?* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 9)[ *Ik moet blijven staan. Dat moet ik doen.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 10)[ *Ik zal blijven staan tot mijn knieën het begeven.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 11)[ *En pas als mijn knieën het begeven ga ik verder.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 12)[ *Eerder niet.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 13)[ *Ik ben een rots.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") is 14)[ *Ik ben een rots. Ik zal niet wijken.* ](if: (count: (history:), "Verroer je niet.") > 14)[ *Ik ben een rots. Ik zal niet wijken. Geen wind blaast me om.* ]
[[Zet een stap.]]
[[Verroer je niet.]]
Je zet nog een stap. Je zet je kiezen op elkaar. *Dit is mijn laatste ongewilde stap.*
[[Zet een stap.| Zet een stap.3]]
Nog een stap. *Stilstaan*, probeer je je lichaam te bezweren. *Stilstaan. Stilstaan. Stilstaan.*
[[Zet een stap.| Zet een stap.4]]
Nog een stap. Het zweet staat onder je oksels, maar je hebt het nog net zo koud. Je kijkt naar ongehoorzame voeten.
‘Nee,’ zeg je hardop. ‘Nee.’
[[Zet een stap.| Zet een stap.5]]
Je zet nog een stap. ‘Nee,’ schreeuw je. Je valt op je knieën. Iets verlaat je lichaam. Even blijft $naam zo zitten, roerloos, overweldigd, bijna genietend van de stekende pijn in haar knieën. *Nu ben ik vrij. Ik ben vrij. Niemand kan me nog wat maken.* Ze staat op en begint te lopen. *Naar huis, ik moet naar huis.*
(link: "Ze loopt, rent half, recht naar huis. De deur staat open en Elisa zit in de hal haar veters te strikken. Ze fronst haar voorhoofd van de concentratie. Ze oefent nog voor haar strikdiploma. $naam staat even stil en aait Elisa over haar hoofd. Haar dochtertje kijkt op.
'Het lukt niet, jij doen.'
Haar ongeduldige, lichte ogen kijken naar $naam.")[(goto: "Alex1")]
(link: "Maar haar benen brengen haar heel ergens anders. Een gebouw werpt zijn lange schaduw over haar heen. Ze kijkt op. B-soft. Ze fluistert het zachtjes, haar mond blijft half open. Haar hand drukt de deur open, niet eens een trilling gaat door haar lichaam.
'Goedemorgen,' zegt de man achter de balie, zonder op te kijken. 'Ze verwacht je al. Vijfde verdieping.'
Ze stapt in de lift en duwt op het knopje.")[(goto: "Bsoft1")]
Elisa's ogen. Ogen waar $naam van houdt. *Ogen die niet echt zijn.*
(link: "Alex komt de trap af. Hij heeft zich geschoren en een van zijn overhemden aangetrokken.
'O,' zegt hij. 'Ik ga met Elisa naar de film.' Hij aarzelt. 'Wil je mee?'
'Ja graag.' $naam glimlacht en bukt om Elisa's veters te strikken.
'Je mag ook thuisblijven,' oppert Alex. 'Tijd voor jezelf. Of ga een lange wandeling maken.'
'Nee hoor. Ik wil graag mee.' $naam zet haar handen in haar zij. Alex slaat zijn ogen neer.
'Oké. Je gaat mee.' Hij komt de trap af. Zonder haar verder aan te kijken doet hij zijn schoenen en jas aan, helpt Elisa en loopt dan naar buiten.")[(goto: "AlexNietGlitch")]
(link: "Alex komt de trap af. Hij heeft zich geschoren en een van zijn overhemden aangetrokken. Hij blijft op de onderste trede staan.
'O,' zegt hij. 'Ik ga met Elisa naar de film.' Hij aarzelt. 'Wil je mee?'
$naam schudt haar hoofd.
'We moeten praten.'
Alex slaat zijn armen over elkaar.
'Nu?'
'Ja, nu.' $naam geeft Elisa een licht zetje richting de woonkamerdeur. 'Ga maar even spelen.' Elisa loopt met haar losse schoenen de kamer in. $naam doet de deur achter haar dicht. 'Alex.' Ze kijkt op. Alex knijpt hard in de leuning. 'We zitten in een spel. Niets is echt.'")[(goto: "AlexGlitch")]
Met een schok komt de lift in beweging. Even plotseling vloeien haar gedachten terug, zijn haar handen weer even van haarzelf. Ze bonkt op de deur. Hij davert als een blikken trommel. *Wie wacht daarboven? Wat zal de speler uit mijn mond wringen?* Ze laat haar armen slap langszij vallen. *Heeft het zin me daar druk over te maken? Waarom zenuwachtig zijn als je een varken bent dat vastgeklemd zit op de lopende band onherroepelijk op weg naar de hakbijl? Maar misschien weet de bijl niet dat ik een varken ben.*
(link: "De liftdeuren schuiven open en onthullen een kale witte ruimte. In het midden staat een vrouw met een vormeloze zwarte jurk.
'Hallo,' zegt de vrouw. 'We hebben elkaar vaker gesproken.' $naam zoekt houvast, maar er is geen plek om naar te kijken. De oppervlaktes zijn te fel wit. Er is ook geen stoel om op te gaan zitten. De vrouw gebaart om zich heen.
'We hoeven niet te doen alsof dit een echt kantoor is, alsof ik een echt mens ben met een persoonlijkheid, een kledingsmaak, een tic. Je weet nu waar je bent. Je weet nu dat ik net zo min echt ben als jij.' $naam slikt. 'Er werd een spelletje met je gespeeld, zogezegd.' De vrouw grijnst. 'Je bent nergens achtergekomen. De elementen van je zogenaamde ontdekking zijn vooraf zo neergezet dat jij erover zou struikelen.' De vrouw knipt in haar vingers. Achter haar verschijnt een scheur in de ruimte. 'Nu is het spel voorbij en mag je terug naar de echte wereld.'")[(goto: "Spelletje")]
(link: "De liftdeuren schuiven open en onthullen een groot kantoor dat uit de jaren vijftig lijkt geplukt. Vrouwen met blouses met lange mouwen en mannen met granieten kapsels zitten rij aan rij met stapels papieren voor zich en soms een typemachine. Ze negeren $naam volkomen als ze tussen de rijen door naar achteren loopt, waar een kantoordeur wijd open staat. Er wordt niet gepraat. De vrouw in de achterliggende ruimte stopt iets in een la in haar bureau en laat haar blik dan langzaam naar $naam glijden.
'Ah,' zegt ze. $naam herkent haar stem van over de telefoon, van in de simulaties. 'Het moment is daar, het moment suprême, het afschuwelijke moment waarop je hubris tot je ondergang leidt.' $naam opent haar mond en sluit hem dan weer. De vrouw duwt de la met een klap terug op zijn plek. 'Gooi het eruit,' zegt ze.
'Ik ben een glitch,' zegt $naam.
'Oud nieuws,' zegt de vrouw. Ze knipt weer in haar vingers en de kamer verdwijnt. Dan is er alleen nog maar zwart.")[(goto: "Limbo")]
'Uitstekend,' zegt de vrouw. (if: $glitchesgevonden is 0)[ 'Eindelijk resultaat.' ](if: $glitchesgevonden is 1)[ 'Je begint op dreef te komen.' ](if: $glitchesgevonden is 2)[ 'Ik wist dat we op je konden rekenen.' ](set: $glitchesgevonden to it +1)(set: $glitchbol to true)
(link: "Verder.")[(goto: "Hoofdstuk7")]
'Geen glitch,' zegt de vrouw. Er valt een lange stilte. (if: $glitchesgevonden is 0)[ 'Driemaal is scheepsrecht dacht ik.' ](if: $glitchesgevonden is 1)[ 'Ik had meer verwacht.' ](if: $glitchesgevonden is 2)[ 'Eens moest de eerste keer zijn.' ] Ze klakt met haar tong. 'Nou ja, ik haal je uit de simulatie.' (set: $glitchbol to false)
(link: "Verder.")[(goto: "Hoofdstuk7")]
Je loopt van haar weg, een spoor in het stof achterlatend, en gaat op de grond bij het glas zitten, middenin haar gezichtsveld. *Zou ze naar me kijken?* De planten laten groen licht over je handen dansen. Iets klimt in een van de planten, het lijkt op een langpootmug. Zijn lange, dunne poten prikt hij in de stengels van de planten en zo trekt hij zich omhoog. An begint te jammeren. De mug is bovenaan de plant gekomen en drukt zich tegen de sliert aan. Hij knabbelt er aan.
'Er is altijd de keuze terug te gaan in de simulatie,' zegt de bol.
Met elke hap lijkt het insect iets van het licht in zich op te nemen, zijn spichtige lijfje gloeit zachtjes.
(if: (history:) contains "'De bol liegt. Je bent wel echt.'")[ 'Oké,' zegt An. 'Oké.' ](else:)[ 'Ja,' zegt An. 'Haal me uit deze nachtmerrie.' ] Een metalen gepiep laat je verschrikt omkijken. Het verroeste mechanisme dat de helm van An bedient, komt weer naar buiten en plaatst de helm op haar hoofd. Een glimlach ligt op haar vuile gezicht. *Ze heeft ervoor gekozen te berusten in een valse wereld.*
'Jij ook?' vraagt de bol. Voor je daarover na kunt denken, voel je de bekende ruk in je borst. Je wordt losgescheurd van de simulatie. Je valt opnieuw in het diepe zwart en die stem die overal vandaan komt, vraagt je of je de glitch gevonden hebt.
[['De bol is de glitch.'|'De bol is de glitch.'2]]
[['Ik heb geen glitch gevonden.'|'Ik heb geen glitch gevonden.'2]]
(if: (history:) contains "'De bol liegt. Je bent wel echt.'")[ An schudt haar hoofd, langzaam, moeizaam.
'De bol liegt, dat zei je zelf, of niet soms?' Ze kijkt je aan, je slaat je ogen neer. *Ik kan haar toch nu niet tot glitch maken? Dan doe ik mijn werk nog slechter dan als ik er niet achter kom wat er precies is voorgeprogrammeerd in de bol.* ](else:)[ Ans ogen glijden opzij naar de bol.
'Ik weet het niet,' zegt ze. Haar ogen verliezen focus, ze likt over haar gebarsten lippen. 'Wat denk jij, bol?'
'Chantage,' zegt de bol. An knikt, langzaam, moeizaam.
'Chantage,' herhaalt ze. ]
'Je hoeft hier niet over na te denken,' zegt de bol. 'In mijn simulaties hoef je nergens over na te denken. Daar wordt voor je gezorgd.'
An sluit haar ogen.
(if: (history:) contains "'De bol liegt. Je bent wel echt.'")[ 'Oké,' zegt ze. Er loopt een traan over haar wang. 'Oké.' ](else:)[ 'Ja,' zegt ze. Er loopt een traan over haar wang. 'Haal me uit deze nachtmerrie.' ] Het mechanisme van de helm komt piepend in beweging. De helm klapt uit de leuning en schuift over haar hoofd. De traan loopt in haar nek, daar blijft hij in het holletje liggen. *Ze heeft ervoor gekozen te berusten in een valse wereld.*
'Nu zul je er nooit achter komen,' zegt de bol. Er klinkt iets van geamuseerdheid door in haar anders zo neutrale stem.
De bekende ruk in je borst. Je wordt losgescheurd van de simulatie. Je valt opnieuw in het diepe zwart en die stem die overal vandaan komt, vraagt je of je de glitch gevonden hebt.
[['De bol is de glitch.'|'De bol is de glitch.'2]]
[['Ik heb geen glitch gevonden.'|'Ik heb geen glitch gevonden.'2]]
*Ik ben gedelete. Ze hebben me gedelete.* (if: $glitcheppo is false and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ Terug in de overgangswereld. Ze is alleen.
'Hallo?' *Is het mijn stem of een echo van een gedachte? Wat is er nog van me over?* 'Waar ben ik?' *Kan ik wel spreken van een ik? Ik heb geen armen en benen, geen huid. Er is niets meer wat mij scheidt van de wereld om mij heen. Geen pijn. Geen gevoel.* Ze zoekt diep in zichzelf en vindt enkel gedachten die niet van haar lijken te zijn. Ervaringen die ze heeft ondergaan, pijnen die ze heeft gevoeld, emoties die ze heeft doorstaan. *Zijn mijn emoties gebonden aan mijn lichaam?* Ze haalt zich de beeltenis van Alex voor de geest en voelt niets. Geen liefde, geen woede, geen angst. Er is alleen Alex, als ding, als herinnering. Ze gaat andere herinneringen na. *Ik was altijd al zo emotioneel. Is dat de reden dat ik alle glitches heb laten gaan? Omdat het goed voelde? Voelde. Nu kan ik er pas helder naar kijken.* Ze ziet de werelden waar ze is geweest voor zich, heel helder, alsof ze door een raam naar binnen kijkt. (if: (history:) contains "Gooi het mes.2")[ Eppo staat met het konijn vlak voor een pas gedolven graf. Hij zegt iets, het konijn knikt. ](else:)[ Eppo zit op de rand van de tribune en laat zijn benen bungelen. Hij lacht om een grap die Regina maakt. ] Antonius kijkt geamuseerd toe terwijl Leida een fles moutwijn soldaat maakt. (if: $An is true)[ An heeft zich weer het gezicht van Alex aangemeten en zwemt achter een kleine schildpad aan in een kalme zee. ](else:)[ De kamer met de bol ligt er net zo stil bij als toen ze hem verliet. De enige beweging is de spiralende kluwen licht in de bol. ]](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ Terug in de overgangswereld. Maar ze is niet alleen.
'Oké,' zegt een mannenstem. *Waar heb ik die stem eerder gehoord?* 'Het is heel simpel in theorie. We moeten het besef tot ons laten doordringen dat we in een simulatie zijn en dan kunnen we een scheur openen.'
'In theorie,' klinkt een vrouwenstem.
'Kunnen we gewoon gaan?' zegt een meisjesstem. $naam houdt zich stil. *Wie weet of de stemmen me goedgezind zijn of niet?*
'Werk dan mee,' zegt de man. *Hoe kan het dat er stemmen zijn zonder stembanden? Beeld ik het me in?*
'Doe ik toch,' zegt het meisje. 'En commandeer niet zo.' *Het is Leida. Natuurlijk. Ik zou mezelf voor mijn kop kunnen slaan als ik er nog een had. En dan zijn die anderen natuurlijk Eppo en de bol.*
'Ik tel tot drie,' zegt Eppo. *Wie weet wat ze me aan zouden doen als ze wisten dat ik vlak naast hen was. Of vlak naast hen... ruimte is een nogal lastig begrip in een lege wereld.* 'Eén, twee, drie.'
Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Twee silhouetten verschijnen. De man en het meisje dat de bol vasthoudt.
'Wauw,' zegt Leida.
'Ja,' zegt Eppo. De poort sluit. Het zwart keert terug. ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ Terug in de overgangswereld. Maar ze is niet alleen.
'Oké,' zegt een mannenstem. *Waar heb ik die stem eerder gehoord?* 'Het is dus heel simpel in theorie. We moeten het besef goed tot ons laten doordringen dat we in een simulatie zijn en dan kunnen we een scheur openen.'
'In theorie,' klinkt een vrouwenstem.
$naam houdt zich stil. *Wie weet of de stemmen me goedgezind zijn of niet?*
'Heb je een beter idee?' zegt de man. 'Dan hoor ik het graag.' *Hoe kan het dat er stemmen zijn zonder stembanden? Beeld ik het me in?*
'Nee,' zegt de vrouw koeltjes. 'Ik ben niet gemaakt voor ideeën. Ik pas alleen toe. Bovendien weet ik al dat het ons zal lukken. Ik kan vooruit lezen in de tekst, weet je.'
*Het is de bol. Natuurlijk. Ik zou mezelf voor mijn kop kunnen slaan als ik er nog een had. En dan is die ander natuurlijk Eppo.*
'Mooi,' zegt Eppo. 'Dan tel ik tot drie.' *Wie weet wat ze me aan zouden doen als ze wisten dat ik vlak naast hen was. Of vlak naast hen... ruimte is een nogal lastig begrip in een lege wereld.* 'Eén, twee, drie.' Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Een silhouet verschijnt. De man die de bol vasthoudt. 'Klaar voor een nieuw avontuur?' zegt Eppo.
'Niemand is ooit klaar voor avontuur,' antwoordt de bol. De poort sluit. Het zwart keert terug. ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ Terug in de overgangswereld. Maar ze is niet alleen.
'Oké,' zegt een mannenstem. *Waar heb ik die stem eerder gehoord?* 'Het is dus heel simpel in theorie. We moeten het besef goed tot ons laten doordringen dat we in een simulatie zijn en dan kunnen we een scheur openen.'
'Waarom kon ik dit eerder dan niet,' zegt de meisjesstem. *Hoe kan het dat er stemmen zijn zonder stembanden? Beeld ik het me in?*
'Misschien omdat je geen reden had om weg te gaan?' zegt de man. $naam houdt zich stil. *Wie weet of de stemmen me goedgezind zijn of niet?*
'Hoe vaak moet ik het nog zeggen, het is u voor jou.' *Het is Leida. Natuurlijk. Ik zou mezelf voor mijn kop kunnen slaan als ik er nog een had. En dan is die ander natuurlijk Eppo.*
'O, sorry madame,' spot Eppo. 'Ik ben natuurlijk maar een nederige circusartiest, een gewone sterveling. Niets bij uwe koninklijke poezeligheid.' *Wie weet wat ze me aan zouden doen als ze wisten dat ik vlak naast hen was. Of vlak naast hen... Ruimte is een nogal lastig begrip in een lege wereld.*
'Kunnen we gewoon gaan?' zegt Leida.
'Werk dan mee.'
'Doe ik toch. En commandeer niet zo.'
'Oké, ik tel tot drie. Eén, twee, drie.' Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Twee silhouetten verschijnen. De man en het meisje.
'Wauw,' zegt Leida.
'Ja,' zegt Eppo. 'Niet slecht hè, voor een simpele circusdirecteur.' Leida snuift hoorbaar. De poort sluit. Het zwart keert terug. ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ Terug in de overgangswereld. Ze is alleen.
'Hallo?' *Is het mijn stem of een gedachte? Wat is er nog van mij over?*
'Hallo,' klinkt een mannenstem. *Ver weg of dichtbij? Allebei? Ruimte werkt vreemd in een lege wereld.* 'Ik had niet verwacht hier nog iemand anders tegen te komen. Ik begon er wel aan gewend te raken alleen te zijn. Niet dat ik gezelschap niet op prijs stel.' *Hij klinkt net als iemand anders. Maar wie?* 'Ik wilde eigenlijk net weer verder. Ik had een ideetje.' *Natuurlijk. Eppo. Het is Eppo.* (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ *Moet ik hem aanspreken? Hij leek me aardig te vinden, maar het is ook mijn schuld dat hij nu hier is.* ](else:)[ *Hij weet duidelijk niet wie ik ben. Anders zou hij niet zo luchtig doen.* ] 'Dit is het moment, waarop je zegt: o? Wat is dat ideetje?' *Misschien kan ik maar beter niets zeggen.* 'Hallo?' klinkt Eppo's stem. 'Hè, kriebeldekriep. Begin ik toch gek te worden. Tijd om me weer onder de mensen te begeven.' Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Een silhouet verschijnt. Eppo draait zich even om en houdt zijn hand boven zijn ogen. 'Nou, beste stemmen. Het ga jullie goed.' Hij stapt door de scheur. De poort sluit. Het zwart keert terug. ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ Terug in de overgangswereld. Maar ze is niet alleen.
'Kun je ook normaal praten?' zegt een meisjesstem. *Waar heb ik die stem eerder gehoord?*
'Definieer normaal,' antwoordt een vrouwenstem koeltjes.
$naam houdt zich stil. *Wie weet of de stemmen me goedgezind zijn of niet?*
'Zoals andere mensen.'
'Maar ik ben geen mens.' *Hoe kan het eigenlijk dat er stemmen zijn zonder stembanden? Beeld ik het me in?*
'Ja ja, het zal wel.' *Het is Leida. Natuurlijk. Ik zou mezelf voor mijn kop kunnen slaan als ik er nog een had. En dan is die ander natuurlijk de bol.* 'Kunnen we dan gaan?' vraagt Leida. 'Je weet toch hoe dat moet?'
'Natuurlijk,' zegt de bol. 'Ik heb het in een ander mogelijk heden gelezen.' *Wie weet wat ze me aan zouden doen als ze wisten dat ik vlak naast hen was. Of vlak naast hen... ruimte is een nogal lastig begrip in een lege wereld.* Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Een silhouet verschijntt. Het meisje dat de bol vasthoudt.
'Wauw,' zegt Leida. 'Je bent echt geen mens.'
'Correct,' zegt de bol. Leida stapt door de poort. De poort sluit. Het zwart keert terug. ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ Terug in de overgangswereld.
'Welkom terug,' klinkt een vrouwenstem vanuit het donker. *De bol. Onzichtbaar en alwetend daar ergens aanwezig in het ondoordringbare duister. Een computer. Kil. Berekenend. Met geen enkele reden om mij goed te behandelen.*
'Ik was het niet,' zegt $naam. 'Het was de speler. Ik zweer het. Ik zou nooit een glitch aangeven.'
'Jij zou helemaal niets,' zegt de bol. 'Zonder de speler bestond jij niet eens. Denk maar eens na. Wat maakt iemand een individu?'
'Ze onderscheiden zich?'
'Hoe?'
'Door wat ze doen, de keuzes die ze maken?' *Is dat waar? Maar mijn keuzes zijn niet de mijne.*
'Je hebt genoeg tijd om hierover na te denken,' zegt de bol. 'Ik moet gaan. Ik heb een taak te volbrengen in een ander einde.' Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Een silhouet verschijnt.
'Laat je me hier achter?' vraagt $naam. *Ben ik bang of niet? Zonder lichaam is er geen hartslag, geen zweet, geen droge mond die mijn hoofd vertellen dat ik in paniek raakt.*
'Er is geen plek voor jou daar,' zegt de bol. 'Of liever: je bent er al.' De bol rolt naar buiten. De poort sluit. Het zwart keert terug. ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ Terug in de overgangswereld. Ze is alleen.
'Hallo?' *Is het mijn stem of een gedachte? Wat is er nog van mij over?*
'Hallo?' klinkt een meisjesstem. *Ver weg of dichtbij? Allebei? Ruimte werkt vreemd in een lege wereld.* 'Wie is daar? Hallo? Help me.' *Ze klinkt net als iemand anders. Maar wie?* 'Alsjeblieft.'
'Ik ben hier,' zegt $naam. Iets in de stem van het meisje herinnert haar aan Elisa als ze het meest kwetsbaar is. 'Niet bang zijn.' *Ben ik zelf bang? Zonder lichaam is er geen hartslag, geen zweet, geen droge mond die mijn hoofd vertellen dat ik in paniek raakt.*
'O, dank God,' fluistert het meisje. *Het is Leida. Natuurlijk. Hoe had ik haar stem niet kunnen herkennen? En nu is het al te laat om net te doen alsof ik er niet ben. Gelukkig kent ze me niet als vrouw.*
'Als ik je help, beloof je dan me niet aan te vallen?' vraagt $naam.
'Wat?'
'Beloof dat je me niet zult aanvallen.'
'Is goed?'
'Oké.' *Hoe kan ik haar helpen?*
'Breng je me naar huis?' vraagt Leida. *Haar naar huis brengen? Hoe zou ik dat moeten doen?*
'Oké. Ik breng je naar huis.' *Misschien kan ik poorten openen net als An in de simulatie? Het klinkt absurd, maar waarom eigenlijk niet? Dit is net zo goed een simulatie.*
'Hoe?'
'Geduld.' *Hoe open je een poort? Wat zei An er ook alweer over? "Ik wenste alleen te zijn en kwam in een wereld zonder leven." Ik wenste. Dat is de sleutel.*
'Dat staat niet in mijn woordenboek.'
$naam schraapt haar afwezige keel.
'Ik wens dat Leida terug naar huis mag.' Een hels licht maakt een abrupt einde aan het lege zwart. Een silhouet verschijnt. Leida.
'Hoe ken je mijn naam?' zegt ze. Ze slaat haar armen over elkaar. 'Je bent een speler, hè?' Ze draait zich om. 'Ik weet niet waarom je me helpt. Maar denk maar niet dat ik je dankbaar ben.' Ze stapt door de scheur. 'Ik zal dankbaar zijn als ik mag opgroeien in het huis van mijn vader.' De poort sluit. Het zwart keert terug. ]
[[Einde.]]
$naam hapt naar adem. *Wat gebeurt er?*
(link: "'Dit is een grapje?'
De vrouw knikt.
'Een cadeautje van je vrienden. Een simulatie met tijdelijke geheugenoverschrijving. Maar nu is de tijd om.'
$naam zet een stap richting de scheur. Haar handen trillen, haar lippen zijn droog.
'Oké,' zegt ze. De vrouw stapt opzij en door de scheur valt zonlicht de kamer in. Een tuin, tegels, een half verdroogde hortensia.
'Ze wachten op je,' zegt de vrouw. 'Ze willen vast alles horen over je avonturen. Ze zullen jaloers zijn.' Een zwarte kat loopt door het beeld, hij ziet $naam en steekt zijn staart in de lucht. $naam knikt langzaam en loopt door de poort.")[(goto: "Spelletjegeloven")]
(link: "'Dit is een grapje?'
De vrouw knikt.
'Een cadeautje van je vrienden. Een simulatie met tijdelijke geheugenoverschrijving. Maar nu is de tijd om.' $naam kijkt naar de vrouw, naar de poort die grotendeels aan het zicht wordt onttrokken, dan naar de deur achter haar. 'Je mag terug,' zegt de vrouw. 'Naar waar je vandaan komt.' Ze stapt opzij en de warmte van een zonnige dag valt via de poort op $naam's rug.
'Ik ga niet,' zegt $naam. 'Je liegt.' De vrouw haalt haar schouders op. Ze grijnst.
'Je bent slimmer dan je eruitziet. Slimmer dan goed voor je is. Liever een leuke leugen dan een akelige waarheid toch? Maar dat is nu te laat.' Ze knipt weer in haar vingers en de kamer, alles verdwijnt. Er is alleen nog maar het zwart.")[(goto: "Limbo")]
De kat springt op $naam af en cirkelt om haar benen. Ze heeft nu een kort jurkje aan en er hangen donkere krullen voor haar ogen. Ze veegt ze opzij.
'Eef,' gilt iemand. Ze draait zich om. De tuin is vol met mensen, twintigers, ontspannen in kluitjes in het gras en tegen de schutting leunend. De vrouw die haar naam riep komt dichterbij en duwt een glas wijn in haar hand. 'Vertel. Hoe was het, wat heb je gezien?'
'Rustig aan,' zegt een ander. 'Ze ziet eruit alsof ze een spook heeft gezien.' Verdwaasd gaat $naam, Eef, op de grond zitten. De kat snuffelt aan haar glas wijn en geeft het glas dan een kopje. Een jonge vrouw met halflang blond haar en een grote, aanstekelijke grijns, maar licht loensende ogen, kruipt naar haar toe, de kat verdwijnt in de bosjes, omhelst haar en kust haar in haar nek. Eef laat het, verstijfd, gebeuren.
'Je hebt toch geen anderen geneukt, hè, daar?' fluistert de vrouw in haar oor. Eef kijkt haar met grote ogen aan. (if: (history:) contains "Ga in op zijn aanrakingen.")[ Het beeld van Alex komt haar scherp voor de geest, de prikkende haren van een te lang niet geschoren lip, zijn ruwe handen. ](else:)[
'Nee,' mompelt ze. ]
'Ze herkent je niet eens, Lis,' roept een jongen. Lis neemt het glas van Eef over en neemt een grote slok.
'Dan ga ik mijn verdriet verdrinken,' zegt ze vrolijk.
(if: $glitcheppo is false and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ [[Ik wil zien hoe dit afloopt.|Besteed de dag met je vrienden.]] ](else:)[ [[Ik wil zien hoe dit afloopt.|Vriendenenglitches]] ]
De rest van de middag en de avond besteedt Eef met haar nieuwe, oude, vrienden. Het is nogal een mentale sprong van denken dat je echt bent, naar beseffen dat je niet bestaat, naar ontdekken dat je wel bestaat, maar in een andere realiteit, als iemand anders. Lis – *mijn vriendin?* – blijft zoveel mogelijk bij haar in de buurt en probeert haar op haar gemak te stellen door grapjes te maken over de gasten en haar kalm en geduldig in haar eigen huis de weg naar de wc te wijzen. Op de wc hangt een kalender waarop bij elke maand een foto staat van haar en Lis, achter elkaar aan rennend door de sneeuw en kussend in het gras. Naar die laatste kijkt ze heel lang Terug van de wc kijkt ze steeds steels naar Lis. Er wordt vlees geroosterd op een wegwerpbarbecue die pas na een halve doos lucifers aan wil, waarna het echte drinken begint. Er wordt druk gespeculeerd over wat Eef in de simulatie heeft meegemaakt, maar zelf zegt ze er niets over. Ze luistert vooral naar de verhalen om haar heen. Ze neemt deze nieuwe wereld diep in zich op en drinkt tot de werkelijkheid aandoet als een droom.
'Ze hebben daar olifanten zo groot als wolkenkrabbers,' zegt een jongen met zijn mond vol saté.
'Ze had er vast veel coolere vrienden, daarom kijkt ze nu zo geschokt.'
'Ik ga dat sowieso ook een keer doen. Supertrippy toch.'
[[Verder.|Besteed de dag met je vrienden.2]]
'Eef,' zegt een jongen een ondertoon in zijn stem die iedereen naar hem om laat kijken. 'Waarom is de poort weer open?' Hij wijst naar de hortensia. De bollen zijn opzijgedrukt en tussen hen in is een nieuwe scheur ontstaan. (if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ Een been komt door de scheur naar buiten. Het tast het kleine stenen stukje voor de hortensia's af en stapt er dan doorheen. De rest van de man waar het aan vastzit, komt tevoorschijn. Het is een uitzonderlijk lange man. Hij houdt zijn hand boven zijn ogen tegen de zon.
'Veilig,' zegt hij. 'Gewoon een feestje of zo.' Na hem komt een meisje de poort door. Ze houdt een bol waar blauw licht in zweeft tegen haar borst aangedrukt. Een litteken loopt over haar neus. *Leida.* Eef staart naar het meisje. Nu herkent ze ook de lange man. *Eppo.* Ze kokhalst. *Hoe kan dit? Hoe kunnen de glitches naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.'
'Eef,' zegt de bol toonloos. 'Ook wel bekend als $naam, of Marius van Dyck. Tot ze zich openbaarde als speler. Maar dat wist ik natuurlijk al. Wij zijn deel van hetzelfde verhaal.' De feestgangers kijken bevroren naar het drietal.
'Dat is Marius?' zegt Leida. Ze laat de bol vallen en rent naar $naam toe.
(if: (history:) contains "Ik ben naam.")[ '$naam.' ](else:)[ 'De speler,' ] zegt Eppo. Hij spuugt op de grond. Leida hurkt bij $naam neer.
(if: $relatiedochter > 6)[ 'Ik weet dat je me niet kan horen,' zegt ze. 'Maar ik snap waarom je deed wat je deed.' (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ Eppo loopt naar Leida toe en hurkt naast haar. Hij legt zijn hand op haar schouder. Ze draait zich naar hem toe en drukt zich tegen hem aan. Hij streelt haar haren.
'Wie weet waarom ze het deed?' zegt hij. 'Maar ze heeft zichzelf door haar daden voor altijd tot onze vijand gemaakt. Ze kan blijven dwalen, net als wij dat zullen doen. En ze zal niemand hebben, zoals wij elkaar hebben. Ze zal nergens thuishoren. Ze zal weten dat elke wereld inwisselbaar is. Wie weet hoe vaak ze zal sterven om daarna weer wakker te worden?'
'Wat klets je?' zegt Lis. Ze strijkt over $naam's wang. Eppo kijkt strak naar haar.
'Je liefje kent jou niet.' Hij staat op en steekt een hand uit naar Leida. Die laat zich overeind helpen. Leida loopt naar de bol toe en pakt die op. Eppo sluit de poort en opent gelijk een andere, een weids woestijnlandschap met een grote rode zuil in het midden opent zich voor hen. Ze kijken niet achterom als ze door de poort stappen. De scheur sluit achter hen. ](else:)[
'Bullshit,' zegt Eppo. Met een paar grote stappen staat hij naast haar en duwt haar uit de weg. Ze valt achterover in het gras en blijft zo liggen.
'Ik ben van adel,' fluistert ze tegen de wolken. 'Zo gaat dat niet.'
'Ze geeft niets om niemand. Dat is duidelijk.' Eppo stroopt zijn mouwen op. (if: (history:) contains "Gooi het mes naar de minotaurus.")[ 'Ik ga afmaken wat Regina niet kon.' ](if: (history:) contains "EppoDoodtJe")[ 'Eén keer was duidelijk niet genoeg.' ](if: (history:) contains "Ren weg.2")[ 'En nu kun je nergens meer heenrennen.' ] Hij kijkt op naar de feestgangers. 'Niemand van jullie kan nog een stap zetten of een ledemaat bewegen.'
'Natuurlijk wel,' zegt Lis, maar ze blijft precies zitten zoals ze al zit. Eppo zet zijn handen tegen $naam's keel en duwt met zijn sterke handen.
'Nee,' klinkt uit verschillende monden. Lis huilt geluidloos. Eppo kijkt strak naar $naam's gezicht. 'Zo gaat dat,' er ligt iets breekbaars in zijn stem, 'Het ene moment weet je je geliefd en omringt door vrienden, het volgende moment is dat allemaal voorbij.' Leida wil haar oren bedekken, maar haar armen werken niet meer. De bol gloeit zacht. Het eindeloze blauw maakt cirkels en patronen. Wie weet wat er in haar diepte broeit? ]](else:)[ 'Ik weet dat je me niet kan horen,' zegt ze. 'Maar ik hoop dat je gestraft wordt.' (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ Eppo loopt naar Leida toe en hurkt naast haar. Hij legt zijn hand op haar schouder. Ze draait zich naar hem toe en drukt zich tegen hem aan. Hij streelt haar haren.
'Straks wordt ze wakker,' zegt hij. 'En als ze wakker wordt, waar kan ze dan nog heen? Ze kan blijven dwalen, net als wij dat zullen doen. En ze zal niemand hebben, zoals wij elkaar hebben. Ze zal nergens thuishoren. Ze zal weten dat elke wereld inwisselbaar is. Wie weet hoe vaak ze zal sterven om daarna weer wakker te worden? Dat zal haar straf zijn.'
'Wat klets je?' zegt Lis. Ze strijkt over $naam's wang. Eppo kijkt strak naar haar.
'Je liefje kent jou niet.' Hij staat op en steekt een hand uit naar Leida. Die laat zich overeind helpen. Leida loopt naar de bol toe en pakt die op. Eppo sluit de poort en opent gelijk een andere, een weids woestijnlandschap met een grote rode zuil in het midden opent zich voor hen. Ze kijken niet achterom als ze door de poort stappen. De scheur sluit achter hen. ](else:)[
'Dat kan geregeld worden,' zegt Eppo. Hij is in een paar grote stappen naast haar. 'Uit de weg.' Leida trekt een pruillip, maar stap dan opzij.
'Ik ben van adel,' zegt ze. Eppo stroopt zijn mouwen op.
(if: (history:) contains "Gooi het mes naar de minotaurus.")[ 'Ik ga afmaken wat Regina niet kon.' ](if: (history:) contains "EppoDoodtJe")[ 'Eén keer was duidelijk niet genoeg.' ](if: (history:) contains "Ren weg.2")[ 'En nu kun je nergens meer heenrennen.' ] Hij kijkt op naar de feestgangers. 'Niemand van jullie kan nog een stap zetten of een ledemaat bewegen.'
'Natuurlijk wel,' zegt Lis, maar ze blijft precies zitten zoals ze al zit. Eppo zet zijn handen tegen $naam's keel en duwt met zijn sterke handen.
'Nee,' klinkt uit verschillende monden. Lis huilt geluidloos. Eppo kijkt strak naar $naam's gezicht. 'Zo gaat dat,' er ligt iets breekbaars in zijn stem, 'Het ene moment weet je je geliefd en omringt door vrienden, het volgende moment is dat allemaal voorbij.' Leida sluit haar ogen. Ze wil ook haar oren bedekken, maar haar armen werken niet meer. De bol gloeit zacht. Het eindeloze blauw maakt cirkels en patronen. Wie weet wat er in haar diepte broeit? ]]](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ Een been komt door de scheur naar buiten. Het tast het kleine stenen stukje voor de hortensia's af en stapt er dan doorheen. De rest van de man waar het aan vastzit komt tevoorschijn. Het is een uitzonderlijk lange man. Hij houdt zijn ene hand boven zijn ogen tegen de zon, met de andere houdt hij een blauwe bol vast.
'Veilig,' zegt hij. 'Gewoon een feestje of zo.' Eef staart naar de man. *Eppo.* Ze kokhalst. *Hoe kan dit? Hoe kunnen de glitches naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.'
'Eef,' zegt de bol toonloos. 'Ook wel bekend als $naam, of Marius van Dyck. Tot ze zich openbaarde als speler. Maar dat wist ik natuurlijk al. Wij zijn deel van hetzelfde verhaal.' De feestgangers kijken bevroren naar het tweetal.
(if: (history:) contains "Ik ben naam.")[ '$naam.' ](else:)[ 'De speler,' ] zegt Eppo. Hij spuugt op de grond. (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ Eppo loopt naar $naam toe en hurkt naast haar. 'Iedereen,' zegt hij luid. 'Luister.' Dat had hij niet hoeven zeggen. Het feestje is stilgevallen. Bierflesjes hangen halverwege dorst en slok, de worstjes op de barbecue zijn nog rauw aan de bovenkant, maar roken van onder. 'Zij zal zo wakker worden. Ik kan niet voorspellen wat ze gaat doen. Als ik haar goed genoeg ken, dan denk ik dat ze zal doen alsof er niets aan de hand is. Maar misschien ook niet.'
'Wat klets je?' zegt Lis. Ze strijkt over $naam's wang. Eppo kijkt strak naar haar.
'Je liefje kent jou niet.'
'Hoe bedoel je?' Ze knijpt haar ogen samen. 'Wat heb je met haar gedaan? Wie ben jij?' Eppo houdt zijn hand op.
'Niet nu,' zegt hij. 'Nu niet meer.' Hij kijkt omlaag naar $naam. 'Ik was altijd voor openheid, maar kijk waar het me gebracht heeft. In een niemandsland waar ik niet thuishoor. En mijn thuis lijkt voor altijd zoek.'
'Misschien is hij ook in de war, net als Eef,' oppert iemand. 'Moeten we de politie bellen?'
'We moeten verder,' zegt de bol. Eppo staat op.
'Jouw thuis is ook zoek, speler,' zegt hij luid. 'Je kunt blijven dwalen, net als wij nu doen, maar je zult niemand hebben die naar je wil luisteren, niemand die je wil geloven. Je zult nergens thuishoren. Wie weet hoe vaak je zal sterven om daarna weer wakker te worden in een ander buitenland.' Eppo sluit de poort en opent gelijk een andere. Een weids woestijnlandschap met een grote rode zuil in het midden opent zich voor hem. Hij kijkt niet niet achterom als hij door de poort stapt. De scheur sluit achter hen. ](else:)[ Hij is in een paar grote stappen naast $naam. 'Ze geeft niets om niemand. Dat is duidelijk.' Eppo stroopt zijn mouwen op. (if: (history:) contains "Gooi het mes naar de minotaurus.")[ 'Ik ga afmaken wat Regina niet kon.' ](if: (history:) contains "EppoDoodtJe")[ 'Eén keer was duidelijk niet genoeg.' ](if: (history:) contains "Ren weg.2")[ 'En nu kun je nergens meer heenrennen.' ] Hij legt de bol voorzichtig in het gras en kijkt op naar de feestgangers. 'Niemand van jullie kan nog een stap zetten of een ledemaat bewegen.'
'Natuurlijk wel,' zegt Lis, maar ze blijft precies zitten zoals ze al zit. Eppo blijft even zo zitten, net zo roerloos als de feestgangers. Bierflesjes hangen halverwege dorst en slok, de worstjes op de barbecue zijn nog rauw aan de bovenkant, maar roken van onder.
'Je denkt dat je haar kent meisje,' zegt hij. 'Maar je kent haar niet. Je bent niets van haar. Ze heeft niemand meer.'
'Niet,' zegt Lis. Ze slikt luid.
'Noem me tien herinneringen aan haar,' zegt Eppo. 'Tien maar. En niet van vanavond.' Hij zet zijn handen tegen $naam's keel en duwt met zijn sterke handen. 'Tien en ik laat haar los.'
'Nee,' klinkt uit verschillende monden.
'Zeg dan iets Lis,' zegt de jongen het dichtst bij de poort. Maar Lis huilt geluidloos. Eppo kijkt strak naar $naam's gezicht. 'Zo gaat dat,' er ligt iets breekbaars in zijn stem, 'Het ene moment weet je je geliefd en omringt door vrienden, het volgende moment is dat allemaal voorbij. Want je hebt geen geliefden of vrienden, zij kennen jou net zo min als jij hen.' De bol gloeit zacht. Het eindeloze blauw maakt cirkels en patronen. Wie weet wat er in haar diepte broeit? ]](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ Een been komt door de scheur naar buiten. Het tast het kleine stenen stukje voor de hortensia's af en stapt er dan doorheen. De rest van de man waar het aan vastzit, komt tevoorschijn. Het is een uitzonderlijk lange man. Hij houdt zijn hand boven zijn ogen tegen de zon.
'Veilig,' zegt hij. 'Gewoon een feestje of zo.' Na hem komt een meisje de poort door. Een litteken ontsiert haar mooie gezicht. *Leida.* Eef staart naar het meisje. Nu herkent ze ook de lange man. *Eppo.* Ze kokhalst. *Hoe kan dit? Hoe kunnen de glitches naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.' Eppo kijkt om zich heen.
'Is dit jouw wereld, Leida?' De feestgangers kijken als versteend naar het gekke duo, Eppo in zijn kleurrijke circuskostuum en Leida in haar ingewikkelde, 19e eeuwse jurk. Leida's ogen glijden langs de mensen, blijven even bij de vrouw met de donkere krullen die is flauwgevallen hangen en keren dan weer terug naar Eppo. Ze schudt haar hoofd. Eppo laat zijn tong langs zijn tanden glijden. 'Soms denk ik,' hij kijkt omlaag naar Leida, 'nee laat maar.'
'Wat?' Ze slaat haar armen over elkaar.
'Nou,' hij aarzelt, 'dat de ene wereld verdwijnt als je de andere ingaat.'
'Nee,' ze schudt driftig haar hoofd. 'Dat kan niet. Dat mag niet.' Er springen tranen in haar ogen. (if: $relatiedochter > 6)[ 'Ik snap niet waarom spelers zulke dingen doen.' (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ Eppo legt zijn hand op haar schouder. ](else:)[ Eppo balt zijn vuist. ]
'Dat zou ik ook wel willen weten.' ](else:)[ 'Ik wil dat de speler gestraft wordt. (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ Eppo legt zijn hand op haar schouder. ](else:)[ Eppo balt zijn vuist. ]
'Ik ook. Ik ook.' ]
Een jongen ontdekt dat de worstjes die hij aan het roosteren was zijn gaan roken en hij draait ze snel om.
'Laten we weer verder gaan,' zegt Leida. Ze pakt Eppo's hand vast. Hij maakt met zijn ander hand een beweging en de oude poort sluit en een nieuwe opent. Een weids woestijnlandschap met een grote rode zuil in het midden opent zich voor hen. Ze kijken niet achterom als ze door de poort stappen. De scheur sluit achter hen. ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ Een been komt door de scheur naar buiten. Het tast het kleine stenen stukje voor de hortensia's af en stapt er dan doorheen. De rest van de man waar het aan vastzit, komt tevoorschijn. Het is een uitzonderlijk lange man. Hij houdt zijn hand boven zijn ogen tegen de zon. Eef staart naar hem. *Ik heb hem eerder gezien. Ergens anders, ooit. Eppo.* Ze kokhalst. *Eppo. Hoe kan dit? Hoe kan een glitch naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.' Eppo kijkt om zich heen.
'Excuseer, dames en heren.' Hij buigt zijn hoofd en strekt een arm uit als aan het begin van een buiging en richt zich dan weer op. Hij kijkt naar de flauwgevallen vrouw. 'Is dat normaal hier? Zomaar flauwvallen?'
'Natuurlijk, volstrekt normaal,' bijt Lis hem toe.
'Aha.' Eppo knipoogt. 'Wat een charmante dame. Zo sarcastisch.' Hij slaat zijn armen over elkaar. 'Maar even goede vrienden. Ik ben verdwaald. Ik zoek een circus. Ongeveer,' hij spreidt zijn armen en strekt zijn vingers, 'nou ja, iets groter dan dit.' De feestgangers staren hem aan. Bierflesjes hangen halverwege dorst en slok, de worstjes op de barbecue zijn nog rauw aan de bovenkant, maar roken van onder. Eppo laat zijn armen zakken. 'Ik zie het al,' hij laat zijn tong langs zijn tanden glijden. 'Slechte publiek vandaag.'
Met een korte handbeweging laat hij de eerste poort verdwijnen en tovert drie nieuwe tevoorschijn. De eerste bevat een stil strand met een bultige dinosaurus die zand aan het eten is, de tweede een stad waar alle huizen omgekeerd gebouwd zijn, het dak aan de onderkant en de voordeur helemaal bovenin, en de mensen in de lucht lopen, de derde een modderig grasveld. Hij kijkt niet achterom als hij door de poort stap van het grasveld stapt. De scheur sluit achter hem. ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ Een meisje stapt door de scheur. Ze houdt een bol waar blauw licht in zweeft tegen haar borst aangedrukt. Een littekenloopt over haar neus. *Leida.* Eef kokhalst. *Hoe kan dit? Hoe kan ze naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.'
'Eef,' zegt de bol toonloos. 'Ook wel bekend als $naam, of Marius van Dyck. Tot ze zich openbaarde als speler. Maar dat wist ik natuurlijk al. Wij zijn deel van hetzelfde verhaal.' De feestgangers kijken bevroren naar het tweetal.
'Dat is Marius?' zegt Leida. Ze laat de bol vallen en rent naar $naam toe. Ze hurkt bij haar neer. (if: $relatiedochter > 6)[ 'Ik weet dat je me niet kan horen,' zegt ze. 'Maar ik snap waarom je deed wat je deed.' ](else:)[ 'Ik weet dat je me niet kan horen,' zegt ze. 'Maar ik hoop dat je gestraft wordt.'
'Sorry, niet lullig bedoeld,' zegt Lis, 'maar wie ben jij?' Leida kijkt op en knippert een paar keer met haar ogen.
'U,' zegt ze alleen maar en ze slaat haar ogen weer neer naar $naam. 'Marius,' zegt ze. 'Je mag nu dan wel een vrouw zijn en zwart haar hebben, maar je bent nog steeds dezelfde persoon die mijn vader heeft genodigd in zijn huis, die ons eten heeft gedeeld, met ons heeft gesproken, (if: (history:) contains "Kus hem.")[ die mijn vaders hart heeft gebroken.' ](else:)[ die een vriend voor mijn vader was.' ] Ze staat op. 'Ik zou je kunnen doden, maar wat dan? Ik heb liever dat je met dezelfde leegte in je leeft als ik. Als je tenminste ooit echt van iemand hebt gehouden.' (if: $relatiedochter > 6)[ Ze zucht. ](else:)[ Ze geeft een trap tegen de bewusteloze vrouw. ] 'Ik hoop dat je ze nooit meer terugziet.' Ze draait zich om, pakt de bol weer op. 'Leidt ons naar een nieuwe wereld, bol.' De oude poort sluit zich en een nieuwe opent. Een drukke stad. Een eindeloze stroom zwarte auto's. Zonder nog om te kijken stapt Leida naar binnen en de poort sluit achter haar. ]](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ Er rolt een bol uit die, ting, op het kleine stenen stukje voor de hortensia's valt.
'Wat de fuck.' De jongen pakt de bol op.
'Menselijk voorkomen,' zegt de bol toonloos. 'In werkelijkheid niet meer dan een gestileerde versie van een mens. Hoogstens een paar regels lang.'
De jongen laat de bol vallen en springt achteruit.
'Het praat.'
Lis lacht.
'Cool ding. Vriend van je Eef?' Ze draait zich om naar Eef die met openhangende mond naar de bol staart.
'Nee,' brengt Eef uit. Ze kokhalst. *Hoe kan dit? Hoe kan een computerprogramma naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.'
'Eef,' zegt de bol toonloos. 'Ook wel bekend als $naam. Maar in de meeste werelden die ze heeft bezocht anoniem. Tot ze zich openbaarde als speler. Maar dat wist ik natuurlijk al. Wij zijn deel van hetzelfde verhaal. Daarom weet ik ook dat ze over drie minuten en tweeëntwintig seconden weer bij bewustzijn zal komen.' Lis kijkt op haar mobiel.
'Dat meen je niet,' zegt ze.
'Ik meen niets,' zegt de bol, 'ik weet. Het staat zo in mijn programma. Drie minuten. Twee minuten en 56 seconden.' De feestgangers nippen versuft aan hun drankjes, terwijl de bol verder aftelt. De worstjes die liggen te verkolen op de barbecue worden maar net op tijd door iemand opgemerkt en omgedraaid. 'Nul,' zegt de bol na drie minuten. $naam opent haar ogen. 'Welkom terug $naam,' zegt de bol. 'Je gaat nu door een existentiële crisis.' $naam kreunt. Lis streelt over haar haar.
'Waarom?' zegt $naam. 'Waarom ik? Waar heb ik dit aan verdiend? Wat heb ik gedaan?'
'Niets,' zegt de bol. 'Verhalen zijn niet ingericht op wat je verdient of niet. Alleen op wat werkt en niet werkt. 'Jij was een goed personage om dit verhaal mee te vertellen. Niet te ingevuld, maar ook niet te saai. Gewoontjes. Maar nu is je verhaal uit. Er valt niets meer te vertellen. Ik zou kunnen vertellen van de werelden waar je doorheen zult dwalen op zoek naar de echte, of de andere paden die je had kunnen bewandelen, van de wereld waar je op een ingezakte tent ligt, door alles en iedereen verlaten, en wacht op een storm, maar dat is een ander verhaal en moet een andere keer...'
'Hou je kop,' snauwt Lis, 'Je maakt haar van streek.'
'Een gelukkig personage is een saai personage.'
$naam staart naar boven. *Een wolk. Twee wolken. Drie wolken. Als ik de wolken heb geteld, zal ik de lucht tellen. En dan zie ik wel verder.* ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ Een meisje met een jurk die al minstens tweehonderd jaar uit de mode is, stapt door de poort. Een litteken loopt over haar neus. Ze knijpt met haar ogen tegen de felle zon en friemelt aan haar jurk. *Leida.* Eef staart naar het meisje. *Hoe kan dit? Hoe kan een glitch naar de echte wereld zijn gekomen? En door een gat in de werkelijkheid nog wel? Er is maar één antwoord, maar dat is te verschrikkelijk. Ook dit is de echte wereld niet. Er is geen feestje, geen vrienden, geen vriendin. En ik ben er ook niet.* Het is de tweede keer dat ze dit beseft in korte tijd en het wordt haar te veel. Ze valt flauw.
'Eef.' Lis buigt zich over haar heen en schudt aan haar schouders. 'Shit.' De kat komt tevoorschijn uit de bosjes en snuffelt aan Leida's schoenen. Hij duwt zijn kopje tegen haar been. Leida kijkt omlaag en verstijfd.
'Rustig maar,' zegt de jongen die het dichtst bij haar staat. 'Robbie doet niets.' De kat kijkt nog even omhoog naar Leida en schrijdt dan de tegels over. Leida laat haar schouders zakken. 'Waar kom je vandaan, meisje?' vraagt de jongen.
'U en dame,' zegt Leida alleen maar. De jongen begint te lachen, maar als hij haar stuurse gezicht ziet houdt hij op.
'U kwam uit die poort. Dus u bent ook het spel in geweest? Hoe is het daar?'
'Wat?' Ze knippert met haar ogen. 'Er is geen verschil tussen daar en hier. Hier is alleen wat groener.'
'Hebben jullie niets beters te doen dan met haar praten?' vraagt Lis. 'Eef is flauwgevallen, ga water halen of zo.' Leida kijkt naar Lis en knijpt haar ogen fijn.
'Niets beters te doen? Ik heb niets beters te doen bedoel je.' Ze draait zich om en duwt wat planten opzij. Achter één van de planten is een nieuwe poort. Ze stapt erdoor zonder verder nog om te kijken. De oude poort blijft open. Over een paar minuten zal $naam haar ogen openen en door de oude poort wegvluchten, op zoek naar een werkelijkheid die zich niet in letters ophoudt. ]
[[Einde.]]
Je wordt met geweld het verhaal uitgesmeten, terug je eigen wereld in. *De echte wereld.* Je eigen lichaam. *Mijn echte lichaam.* Je rechteroor jeukt. *Is dit het dan? Is dit hoe het verhaal gaat, of had ik andere wegen in kunnen slaan, andere vrienden en vijanden kunnen maken, andere mogelijkheden kunnen ontdekken?* Je ogen vallen op de laatste regel tekst op het scherm. Een bericht van B-soft. (if: $glitch is true)[ "Bedankt," staat er te lezen, "Je hebt de glitch gevonden." ](else:)[ "En?" staat er te lezen, "Heb je een glitch gevonden?" ]
(textcolor: "#94C11E")[ [[Verder.|Credits]] ]
Als de laatste vrienden weg zijn liggen Eef en Lis met z'n tweeën hand in hand tussen de drankflessen en de smeulende barbecue.
'Ik zag die kalender op de wc,' zegt Eef. Lis komt half overeind en leunt op haar elleboog. *Inkijk.* Eef slaat haar ogen neer en bestudeert een kever die zich vastklampt aan een grasstengel waar hij veel te zwaar vooris. Hij klapt zijn dunne vleugeltjes even uit en dan toch weer in.
'Je kunt je echt niets meer herinneren hè?' zegt Lis.
'Is dit echt?'
Lis zucht.
'Wat een vraag,' zegt ze. 'Natuurlijk is dit echt. Ik zal het je bewijzen.' Ze plant haar hand in het gras, waarbij ze de kever plet en trekt zich naar Eef toe. 'Voelt dit echt?' vraagt ze en ze steekt haar dronken tong in Eefs oor.
[[Einde.]]
*Heb ik het echt gezegd? Ik heb het echt gezegd.*
(link: "'Wat? Nee.' Alex stormt van de trap af en slaat zijn armen om $naam heen. 'Nee, niet jij.'
'Niet ik?' $naam duwt hem een stukje van zich af. 'Hoezo niet ik?'
'Gewoon.' Hij streelt over haar wang. 'Omdat je beter verdient.' Hij gaat op de onderste traptrede zitten en legt zijn hoofd in zijn armen.
'Waar heb je het over?'
'Snap je het echt niet? Ik ben de speler.'
Alex kijkt naar haar op. Er staan tranen in zijn ogen. Elisa steekt haar hoofd om de deur.
'Wanneer gaan we, papa?'
$naam draait zich van hen weg. Ze sluit haar ogen en luistert naar de schoenen die worden aangetrokken, het geritsel van de jassen, het enthousiaste gekwebbel van Elisa.
'$naam,' zegt Alex. 'Iets minder dan een uur nog. Het spijt me.' De deur slaat dicht.")[(goto: "AlexGlitch2")]
(link: "Alex likt over zijn lippen.
'Natuurlijk,' zegt hij. 'Hoe kon ik zo blind zijn.'
'Je hebt het ook gemerkt?'
'Wat gemerkt?'
'Dat dingen niet kloppen.'
Hij schudt zijn hoofd.
'Jij bent degene die niet klopt.'
Elisa steekt haar hoofd om de deur.
'Wanneer gaan we, papa?'
'We gaan nu.'
Alex komt de trap af, stapt in zijn schoenen en trekt zijn jas aan. Elisa staat al klaar bij de voordeur.
'$naam?' Alex draait zich nog één keer om op de drempel. 'Over iets minder dan een uur is de simulatie afgelopen. Dan zal ik je moeten rapporteren aan mijn baas.' Hij draait zich om. 'Het is beter zo,' zegt hij tegen de buitenlucht. Hij trekt de deur achter zich dicht.")[(goto: "AlexGlitch2")]
De filmzaal is praktisch leeg. Er draait een dertien-in-een-dozijn kinderfilm met pratend fruit. $naam voelt zich licht in haar hoofd en het visuele bombardement van de film helpt niet. *Ik zie iets over het hoofd, maar wat?*
(link: "Elisa zit tussen $naam en Alex in met een grote bak popcorn op haar schoot. Alex kijkt niet naar de film, maar afwisselend naar zijn horloge en Elisa.
'Je bent zo'n slim meisje,' zegt hij uit het niets tegen haar, terwijl een banaan schreeuwend voor een hongerige aap uit rent. Elisa neemt een handvol popcorn en propt die in haar mond.
'Komt omdat ik zoveel popcorn eet,' zegt ze met volle mond. Er valt een korrel ongepofte mais op haar schoot.
'Zou je naar over me denken als ik...' Alex valt stil, kijkt op zijn horloge. De banaan past zonder schil net tussen de tralies door en de aap glijdt uit over het achtergebleven jasje. Elisa lacht. Alex staat op. 'Ik moet naar de wc.'")[(goto: "AlexWc")]
(link: "Elisa zit aan $naam's linkerhand met een grote bak popcorn op haar schoot. Alex zit rechts. Hij kijkt niet naar de film, maar afwisselend naar zijn horloge en naar $naam. Hij pakt haar hand vast en leunt naar haar toe.
'Kun je me iets beloven?' Er ontploft iets op het scherm.
'Ja?'
Alex legt zijn hoofd op $naam's schouder en ademt diep de geur van haar haar in.
'Geef nooit op oké?'
'Wat?'
'Sst,' zegt Elisa. Alex staat op. Hij kust $naam op haar kruin en kijkt kort naar Elisa.
'Ik moet naar de wc.'")[(goto: "AlexWc")]
Alex blijft lang weg. *Misschien heeft hij last van verstopping.* $naam kan zich maar met moeite concentreren op de film. *Waarom zei hij al die vreemde dingen? Is hij iets van plan?* Even is ze helder genoeg om te beseffen dat er iets mis is.
(link: "De film is pas op driekwart, maar ze staat toch op.
'Kom Elisa, we gaan papa zoeken.'
Elisa kijkt op en drukt de doos popcorn dicht tegen zich aan.
'Nee.'
'Oké, dan ga ik zonder je.' $naam loopt richting de uitgang.
'Nee.' Elisa springt op en rent achter haar aan. Alex is niet in de foyer. Hij is ook niet in de mannen-wc. Hij is niet buiten. Hij is niet thuis. Met elke onwaarschijnlijkere locatie begint $naam harder te lopen en Elisa harder te huilen.")[(goto: "Film1")]
(link: "Maar ze blijft zitten en kijkt de rest van de film uit. Bij de aftiteling wordt Elisa rusteloos.
'Gaan we?' vraagt ze steeds.
'We wachten op papa,' is het onveranderlijke antwoord. Het scherm wordt zwart. $naam zit er nog steeds als versteend. 'Ze hebben hem meegenomen,' zegt ze tegen de deurwacht die haar uiteindelijk onder zachte dwang naar buiten brengt. 'Ze zijn erachter gekomen. Ze zijn ons gevolgd. Ze weten het.' De deurwacht knikt en geeft haar een klopje op haar rug.
'Ga maar lekker naar huis. Neem een warme douche.'")[(goto: "Film2")]
$naam gaat op haar knieën zitten en omhelst Elisa strak. *Ik moet hier weg. Ze hebben Alex weggehaald en straks ben ik aan de beurt. Hoe had ik ook kunnen denken dat ik mijn gewone leventje voort zou kunnen zetten?* Ze kijkt naar de plek op de trap waar hij niet zo lang geleden nog stond. *Maar hoe kom ik weg? Kan ik de wereld manipuleren zoals Eppo? En zo een weg openen naar een andere wereld? Ook al lukte het eerder niet? Gelukkig heeft de speler me nog niet teruggevonden. Er is nog een kans om samen met Elisa te ontsnappen.* Ze sluit haar ogen en concentreert zich. Elisa begint steeds zachter te snikken.
(link: "Een poort opent zich. Heel voorzichtig. Een scheur die nauwelijks breder is dan $naam's schouders. $naam laat Elisa los.
'Ik ben zo terug, Lies,' zegt ze. Elisa knikt en veegt haar ogen af aan de mouw van haar jas. Ze kijkt toe hoe haar moeder door de poort stapt en de scheur achter haar verdwijnt.")[(goto: "ZonderElisa")]
(link: "Een poort opent zich. Heel voorzichtig. Een scheur die nauwelijks breder is dan $naam's schouders. $naam laat Elisa los en biedt haar haar hand aan.
'Kom. Misschien kunnen we papa daar vinden.'
Elisa grijpt de hand en samen stappen ze door de poort. De scheur sluit achter hen.")[(goto: "MetElisa")]
Vlak voor de bioscoop zakt $naam op haar knieën. Ze kijkt naar Elisa. *Hoe had ik ook kunnen denken dat ik mijn gewone leventje voort zou kunnen zetten?*
'We moeten hier weg, Lies. Ze hebben Alex weggehaald en straks zijn wij aan de beurt.' *Maar hoe kom ik weg? Kan ik de wereld manipuleren zoals Eppo? En zo een weg openen naar een andere wereld? Ook al lukte het eerder niet? Gelukkig heeft de speler me nog niet teruggevonden. Er is nog een kans om samen met Elisa te ontsnappen.* Ze sluit haar ogen en concentreert zich.
(link: "Een poort opent zich. Heel voorzichtig. Een scheur die nauwelijks breder is dan $naam's schouders. $naam staat op.
'Ik ben zo terug, Lies,' zegt ze. Elisa knikt. Ze kijkt toe hoe haar moeder door de poort stapt en de scheur achter haar verdwijnt.")[(goto: "ZonderElisa")]
(link: "Een poort opent zich. Heel voorzichtig. Een scheur die nauwelijks breder is dan $naam's schouders. $naam staat op en biedt Elisa haar hand aan.
'Kom. Daar zijn we veilig.'
Elisa grijpt de hand en samen stappen ze door de poort. De scheur sluit achter hen.")[(goto: "MetElisa")]
(set: $Elisa to false)*Elisa is er niet. Ik heb Elisa achtergelaten.* Ze draait zich om, maar de poort is alweer weg en ze weet dat ze er nooit meer doorheen zal kunnen. *De speler heeft me gevonden.* Ze kijkt op en zet haar tanden op elkaar. *Geen weg terug, alleen vooruit.*
(display: "GamesEindes")
(set: $Elisa to true)'Mama,' zegt Elisa ademloos. $naam rilt. *Ik ben hier eerder geweest. Maar toen bestond ik nog. Nu evenmin, of evenveel.*
(display: "GamesEindes")
(if: $glitcheppo is true)[ De minotaurus laat zijn hand zakken en richt zijn kop op.
'Kan wel zijn, maar dankzij haar moeten we nu opbreken.'(if: $Elisa is true)[
'Zijn jullie het circus?' vraagt Elisa.
De minotaurus kijkt omlaag naar haar.
'We waren het circus, kleintje. Nu zijn we een stel onaangepaste gekken zonder leiding.' ](else:)[ Hij ontbloot zijn tanden. 'We waren een trots circus, of we probeerden het tenminste. En wat zijn we nu? Waar gaan we nu heen?' ]
'Eppo is verdwenen,' verduidelijkt de man met de twee gezichten.
Mischa komt over het veld naar hen toe gelopen. Hij houdt een grote, zwarte paraplu vast. Een paar passen achter hem rijdt een busje met tijgers op de zijkant geschilderd.
'Zijn jullie bijna klaar?' roept hij. De minotaurus draait zich om en zet zijn handen aan zijn mond.
'Tent moet nog,' toetert hij terug.
'Laat die tent,' zegt Mischa. 'We hebben toch geen plek meer.' Het busje haalt hem in en hij springt opzij om niet geraakt te worden door de modder die van de wielen opspat. Het busje stopt en de deur schuift open. Tientallen ogen kijken naar buiten. (if: (history:) contains "Gooi het mes.2")[ Het konijn, ](else:)[ Regina, ] Koko, een hoop onbekenden en zelfs een tijger. (if: $Elisa is true)[ Elisa staart naar de tijger. ](else:)[ De tijger gaapt. ] De man met de twee gezichten springt in de wagen en Mischa volgt hem. De minotaurus draait zich nog even om.
'Bedankt voor niets,' zegt hij. Dan stapt hij in. (if: (history:) contains "Gooi het mes.2")[ Het konijn kijkt naar $naam.
'Het is mijn schuld,' zegt hij. 'Het was jouw mes, maar mijn schuld.' Hij slikt. 'Nou, tot nooit meer ziens. Pas goed op je geliefden.' Hij trekt aan de deur en die schuift dicht. Het busje komt in beweging en ploegt door de modder weg. (if: $Elisa is true)[
'Waar gaan we nu heen mama?' vraagt Elisa.
$naam haalt haar schouders op.
'Waar wil je heen?'
'Naar huis.'
$naam strijkt over Elisa's haar.
'Ik ook,' zegt ze. 'Ik ook.' ](else:)[ $naam kijkt het busje na tot het niet meer te zien is. Daarna loopt ze naar het tentdoek. Ze gaat op het zeil liggen en staart naar boven. Er zijn geen geliefden meer om op te passen. En bovendien: er komt onweer aan. ]](else:)[ (if: (history:) contains "Hou je stil.")[ Regina kijkt naar $naam.
(if: (history:) contains "'Mijn dochtertje zegt het.'")[ (if: $Elisa is true)[ 'Je hebt een mooie dochter,' zegt ze. ](else:)[ 'Ik had gehoopt je dochtertje te kunnen ontmoeten,' zegt ze. ]](else:)[ 'Goed je weer te zien,' zegt ze. ] Ze glimlacht en steekt haar hand uit. 'Wil je een lift?' (if: $Elisa is true)[ $naam kijkt omlaag naar Elisa.
'Wat wil jij Elisa?'
'Mee,' zegt Elisa gelijk. $naam knikt.
'We gaan mee.' ](else:)[ $naam kijkt even naar de ingezakte tent, naar het modderige veld, het bos waar ze voor het eerst wakker werd in deze simulatie. Ze knikt.
'Ik ga mee.' ] Het busje stinkt naar zweet en tijger. Het is een lange reis. ] (else:)[ Regina kijkt even kort naar $naam.
(if: (history:) contains "'Mijn dochtertje zegt het.'")[ (if: $Elisa is true)[ 'Je hebt een mooie dochter,' zegt ze. ](else:)[ 'Tot nooit meer ziens,' zegt ze. ]](else:)[ 'Tot nooit meer ziens,' zegt ze. ] Ze trekt met twee handen aan de deur en hij glijdt dicht. Het busje komt in beweging en ploegt door de modder weg. (if: $Elisa is true)[
'Waar gaan we nu heen mama?' vraagt Elisa.
$naam schudt haar hoofd.
'Nergens heen,' zegt ze. ](else:)[ $naam kijkt het busje na tot het niet meer te zien is. Daarna loopt ze naar het tentdoek. Ze gaat op het zeil liggen en staart naar boven. Er komt onweer aan. ]]]](else:)[ 'De speler.' Een spot draait naar Eppo toe die bij de gordijnen achterin staat. Het publiek kijkt stil toe. Ze snappen niet of (if: $Elisa is true)[ de vrouw en het meisje die uit het niets verschenen bij de voorstelling horen of niet. ](else:)[ de vrouw die uit het niets verscheen bij de voorstelling hoort of niet. ] (if: (history:) contains "EppoGlimlacht")[ 'Maar nu niet alleen meer een speler, maar één van ons, nu we allemaal spelers zijn van ons eigen spel.' (if: $Elisa is true)[ ](else:)[ *Nee, dat is niet waar. De speler trekt nog altijd aan de touwtjes. Het verhaal is nog niet voorbij.* ] Eppo steekt zijn armen in de lucht. 'Wat die eikels ook mogen kunnen,' galmt zijn stem door de piste, 'wij kunnen het beter.' Hij stapt verder de piste in. Mischa stapt terug de schaduwen in. Eppo kijkt met gloeiende ogen om zich heen. (if: $Elisa is true)[ Elisa kijkt hem met open mond aan. ](else:)[ Het publiek is muisstil. ]
'Eppo, je praat te veel,' roept de minotaurus vanuit het donker. Er wordt gelachen. Eppo schudt zijn hoofd, maar hij glimlacht.
'Jij je zin. En nu de grand finale.' Het licht in de piste dooft. Eppo strekt zijn armen. Twee vuurpijlen schieten uit zijn handen en ontploffen in de nok. Een regen van rood licht valt over het verrukte publiek. Eppo kijkt naar $naam en knikt. Hij spert zijn ogen er wijd bij open. $naam reikt haar handen ook naar boven en ook daaruit schiet voorwerk, een lange serie pijlen die de wereld oorverdovend en oogverblindend een moment lang laten verdwijnen. Het publiek klapt uitzinnig. $naam sluit haar ogen. (if: $Elisa is true)[ In het oog van de vuurwerkorkaan komt ze eindelijk tot rust. ](else:)[ *Dit is een soort climax. Dan kan het einde niet ver meer zijn.* ]](else:)[ 'Een speler die ons telkens ontglipte. Maar nu niet meer.' Hij grijnst. (if: $Elise is true)[ 'Anders stond ze hier niet zo verloren met haar kind.' ](else:)[ 'Anders stond ze hier niet zo verloren.' ] Hij steekt zijn armen in de lucht. 'Wat de spelers van deze wereld ook mogen kunnen,' galmt zijn stem door de piste, 'wij kunnen het beter.' Hij stapt verder de piste in. Mischa stapt terug de schaduwen in. Eppo kijkt met gloeiende ogen om zich heen. (if: $Elisa is true)[ Elisa kijkt hem met open mond aan. ](else:)[ Het publiek is muisstil. ] 'En nu de grand finale.' Hij klapt in zijn handen, het doffe geluid als een trommel vlak voor de veldslag. Het licht dooft in de piste. (if: $Elisa is true)[ $naam drukt Elisa tegen zich aan.
'Wat gebeurt er, mama?' fluistert het meisje.
](else:)[ $naam voelt de doffe slagen van haar eigen hart. ] 'Al is de speler nog zo snel...' klinkt Eppo's stem vanuit het donker. Zijn handen lichten op en er schieten vuurpijlen uit. Heel kort is zijn gezicht verlicht. Een milliseconde maar. Het is het laatste dat $naam ziet. De lange serie pijlen laat haar wereld oorverdovend en oogverblindend verdwijnen. ]]
[[Einde.]]
(if: $glitchbol is true)[ (if: $Elisa is true)[ $naam gaat Elisa voor tussen de planten, ze voor haar opzij buigend. Elisa loopt langzaam en neemt alles met open mond in zich op. Het is verstikkend heet.
'Wat is dat mama?' Elisa wijst.
'Wat is wat?'
'Dat.' Elisa laat zich op handen en knieën vallen en kruipt tussen de planten door.
'Dichtbij me blijven, zei ik toch.' $naam gaat achter haar aan. De planten staan steeds minder dicht op elkaar, tot de begroeiing helemaal ophoudt Een open plek. Aan de rand van de open plek struikelt $naam bijna over Elisa. 'Waarom deed je dat nou? En waarom sta je nu stil?' Elisa draait zich om en drukt zich tegen $naam's been aan. Voor haar voeten liggen botten, spierwit door jaren zonlicht. $naam bukt zich en raapt een bot op. Het is vrij lang. *Precies zo lang als mijn onderarm.* Over de hele open plek liggen dit soort botten verspreid. Ze bukt zich en knuffelt Elisa.
'O Lies, het is niets,' zegt ze. 'Alleen wat dierenbotten. Niets aan de hand. Kom, we gaan.' Ze trekt het meisje met zich mee, terug door de plantenzee, de kamer in. Ze probeert de deur te sluiten, maar er is geen klink.
'Wat doen we nu, mama?' vraagt Elisa.
$naam haalt haar handen door haar haren. 'We gaan een gat graven om de dieren in te leggen.'
'Wanneer gaan we naar huis?'
'Dit is toch veel leuker dan thuis?' zegt $naam. Ze glimlacht naar Elisa.
'Ik wil naar huis.'
$naam likt over haar lippen.
'Straks,' zegt ze. 'Straks gaan we naar huis.' ](else:)[ De planten buigen onder haar aanraking. Ze worstelt zich een weg een heuvel op. Er klinkt een kreet van links. Ze draait haar hoofd om, maar ziet niets. *Alle geluiden zijn hier vreemd. Wat is gevaarlijk? Eén onoplettend moment kan mijn dood zijn. En wat weet ik nou van overleven? Opgegroeid in een dorp en daarna verhuisd naar de stad. Geen recept voor een goed ontwikkelde overlevingsstrategie. Misschien moet ik nog een poort proberen te openen?* Ze probeert zichzelf koelte toe te waaien met haar hand. De stralen van de zon zijn moordend warm. Ze bereikt de top van de heuvel.
'Wauw,' zegt ze hardop. Voor haar, in een dal tussen heuvels, stromen tientallen rivieren, die samen een netwerk vormen als een spinnenweb. Alle kleuren lijkt in het water vertegenwoordigd. Smaragdgroen stroomt naar diepbruin. Aan deze kant van de heuvel groeien geen planten, alleen kort stug gras. Ze daalt voorzichtig af, steeds opkijkend naar het water dat de enorme zon spiegelt. Ze komt bij een eerste stroompje. Haar mond is kurkdroog. Ze steekt voorzichtig een vinger in de vloeistof. Het is warm en modderig bruin. Iets vliegt over haar hoofd en duikt in het water. Het spat in haar gezicht. Ze kijkt naar de uitdijende cirkels in het water. Het ding komt niet meer boven. De kreet klinkt weer van achteren. *Het is te warm in de volle zon. Ik ben een beetje duizelig ook. Als ik heel even mijn ogen sluit, voel ik me vast beter. ]](else:)[ 'Zo,' zegt de bol. 'Daar zijn we dan.' $naam durft nauwelijks adem te halen. De kamer is warm en zweterig en ze voelt de aanwezigheid van de speler bijna fysiek in de ruimte. (if: $Elisa is true)[ Ze trekt Elisa dicht tegen zich aan. ](else:)[ Ze slaat haar armen beschermend voor haar buik. ] 'Eerste vraag,' zegt de bol. 'Waarom weet ik zoveel? Antwoord: ik weet niets, ik ben een leeg personage, tekst en woorden.' $naam schuifelt achteruit, naar de deur toe die verder naar binnen leidt. Er is geen klink. 'Het enige wat mij anders maakt dan $naam hier is dat mijn maker mij de waarheid laat spreken en haar in het duister laat tasten.' $naam voelt aan de deur. Haar aanraking laat hem openschuiven. 'Tweede vraag: waarom?' $naam kijkt om.
'Waarom?' zegt ze. (if: $Elisa is true)[ Elisa trekt aan haar mouw.
'Mama.'
'Sorry.' $naam glimlacht naar haar dochtertje en moeder en dochter stappen door de deur. Hij schuift achter hen dicht. Aan de andere kant van de deur klinken de woorden van de bol als een zacht gezoem. Onverstaanbaar. Elisa loopt naar voren, aangetrokken tot de lampen die fonkelen op de panelen.
'Een ufo,' zegt ze. Ze raakt een paar lampjes aan en laat haar vingers glijden over het stof op de knoppen. $naam glimlacht. *Het is een cliché van een ruimteschip.*
'Kan hij vliegen mama?'
'Misschien wel.'
'Mag ik proberen?'
$naam kijkt door de voorruit naar de kluwen van planten die zich om het ruimteschip heen hebben genesteld. *Denkt Elisa dat dit een spelletje is? Maar dat is het uiteindelijk ook.*
'Ja, probeer maar.'
Elisa drukt op alle knoppen waar ze bij kan. Er begint iets te trillen. $naam gaat op de grond zitten en slaat haar armen om haar knieën.
'Ga jij sturen, mama?' vraagt Elisa.
'Ja, mama gaat sturen.'
'Kom je dan helpen?'
'Ik kom helpen.'
'Mama?'
'Ik kom.' Ze verroert zich niet. ](else:)[
'Antwoord: om de menselijke geest te onderzoeken, om een fragment toe te voegen aan het gigantische archief van het menselijke voorstellingsvermogen.'
'Dat is het?' $naam balt haar vuisten. 'We zijn een onbelangrijk experiment? En dat vind jij oké?'
'De speler is net zo goed deel van het experiment,' zegt de bol. 'Waarom kies je dit en niet dat? Wil je aardig gevonden worden? Wil je als een koude psychopaat kijken wat er gebeurt als je aan dit touwtje trekt, aan dat touwtje? Wat zegt dat over jou? Jij kiest voor $naam. Wie of wat kiest voor jou?'
$naam rilt.
'De speler is een sadist.'
'Voor de speler is dit maar een verhaal.'
'Maar dan zijn we nergens veilig.'
'Misschien niet,' zegt de bol. 'Maar vergeet niet dat er duizenden andere werkelijkheden zijn, waarin jij nu had kunnen zitten. In een werkelijkheid drink je thee met Antonius, in een andere zit je opgesloten in de rand, het voorgeborchte, de plek waar alle gevonden glitches heengaan, in weer een andere koop je een kattenbeeldje in de Wereldwinkel.'
'Breng me daarheen dan,' schreeuwt $naam. 'Niet hier. Vooral niet hier. Ik hoef niet zo nodig te weten hoe het zit.'
'Dat is aan de speler,' zegt de bol. 'En dat is een ander verhaal en moet een andere keer maar verteld worden.' ]]
[[Einde.]]
(if: $glitchleida is true)[ Het is ijskoud in de kleine zitkamer waar Antonius hen naartoe brengt. Hij steekt het vuur aan en met z'n (if: $Elisa is true)[ drieën ](else:)[ tweeën ] gaan ze er zo dicht mogelijk bij zitten. Behalve het vuur is er geen licht. Antonius zegt lange tijd niets. Hij staat niet op om thee te zetten. Hij zit en staart in het vuur. *Zou hij zich Marius herinneren?* (if: (history:) contains "Kus hem.")[ *En de kus?* ](else:)[ ] *En Leida?* (if: $Elisa is true)[ *Waar denkt hij aan?* Hij gooit nog een blok hout op het vuur.
'Blijven we hier slapen?' vraagt Elisa.
'De beleefdheidsregels gebieden me van wel,' antwoordt Antonius. Hij kijkt naar het meisje. 'Hoe oud ben je?'
'Zes,' glundert Elisa. Antonius knikt.
'Nog een heel leven voor je.' Een vonk spat op en landt op het kleed. Hij trapt het uit. 'Ik ben niet het beste gezelschap, geloof ik. Jullie moeten het me vergeven. Waar komen jullie vandaan? Ik heb hier nog nooit iemand gezien. Behalve...' Hij fronst. 'Sorry, wat zei ik?' Hij kijkt even naar Elisa. 'Een vlecht zou je mooi staan, meisje.' Elisa staart hem aan. Hij staat op. 'Hoe lang blijven jullie?' $naam kijkt naar het vuur. Het droogt haar ogen uit.
'Ik weet het niet,' zegt ze.
Hij knikt.
'Dan ga ik thee zetten.' ](else:)[ Antonius gooit nog een blok op het vuur.
'Ik ben mijn dochter verloren,' flapt $naam eruit. 'Eén moment was ze er, het volgende moment liep ik bij haar weg.' Ze slaat met haar vuist op het kleed.
'Je liep bij haar weg?' Hij kijkt niet naar haar, maar alleen naar het vuur. In het flakkerende licht dansen de rimpels over zijn gezicht.
'Ik had geen keus.' Een vonk spat op en landt op het kleed. Antonius trapt het uit.
'Iedereen heeft een keus.'
'Ik niet.'
Antonius knikt.
'Dan is het net als mijn droom.'
'Je droom?'
'Ja.' Hij strekt zijn handen uit naar het vuur. 'Maar uiteindelijk is het maar een droom. Wie gelooft er nou in dromen?' Hij staat op. 'Hoe lang blijf je?'
$naam kijkt naar het vuur. Het droogt haar ogen uit.
'Dat is niet aan mij,' zegt ze. Hij knikt.
'Dan ga ik thee zetten.' ]](else:)[ (if: $Elisa is true)[ Elisa verschuilt zich achter $naam. ](else:)[ $naam kijkt naar het huiselijke tafereel dat ze verstoord heeft. Ze voelt een steek in haar keel. ]
'Antonius,' zegt $naam. 'Het spijt me dat ik zo kom binnenvallen, maar er was nergens anders om heen te gaan.'
Antonius knippert met zijn ogen.
'Het is u voor jou. En meneer.'
'Nee, wacht.' Leida laat het boek vallen en kruipt naar $naam toe. 'Je komt me bekend voor.' Ze knijpt haar ogen toe en neemt $naam in zich op. 'Het is de manier waarop je staat.' (if: $Elisa is true)[ Elisa steekt haar hoofd om haar moeders benen. Leida knipoogt naar haar en ze giechelt. ](else:)[ $naam likt over haar lippen. ]
(if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ 'Marius,' fluistert Antonius. ](else:)[ 'Marius,' zegt Antonius. ] $naam schudt haar hoofd.
'Het spijt me,' zegt ze. 'Ik ben Marius niet meer. Ik ben niemand meer.'
(if: $relatiedochter > 6)[ 'Nee, je bent hem wel,' zegt Leida.
Antonius knikt.
(if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ 'En Marius is altijd welkom in mijn huis.' (if: (history:) contains "Kus hem.")[ Hij legt zijn hand op zijn buik en kijkt opzij. 'Al kan het nooit meer hetzelfde zijn.' ] ](else:)[ 'Maar je hebt ons met rust gelaten. Er is niets gebeurd.' ]](else:)[ 'Marius was toch een zak,' zegt Leida. (if: (history:) contains "Haak je arm in de zijne.")[ Antonius grijnst.
'Zoals je merkt, is ze geen spat veranderd. Maar wat ze ook zegt, Marius is altijd welkom in mijn huis.' (if: (history:) contains "Kus hem.")[ Hij legt zijn hand op zijn buik en kijkt opzij. Zijn grijns smelt weg. 'Al kan het nooit meer hetzelfde zijn.' ] ](else:)[ Antonius schudt zijn hoofd.
'Nee. Je hebt ons met rust gelaten. Er is niets gebeurd.']] Hij legt het boek dat hij in zijn handen geklemd hield in de stoel. 'Potje schaken? Iemand?'(if: $Elisa is true)[
'Ik kan niet schaken,' zegt Elisa.
'Het is niet moeilijk,' zegt Leida. Ze steekt haar hand uit naar Elisa. Elisa laat $naam los en stapt naar voren, het licht van het haardvuur in. ](else:)[ $naam staart in het vuur.
'Ik weet het niet,' zegt ze. 'Vraag het mijn speler.']]
[[Einde.]]
(if: $glitcheppo is true)[ (link: "Het modderveld voor het circus ligt bezaaid met palen en lijnen. De tent ligt plat. De minotaurus en de man met de twee gezichten zijn bezig een tentzeil op te vouwen. De minotaurus veegt zijn voorhoofd af en ziet $naam dan staan. Zijn neusgaten verwijden zich.
'Jij. Speler.' Hij balt zijn vuist en zwaait die voor $naam's gezicht heen en weer. 'Wat kom je nu weer doen?' Hij laat zijn kop zakken en richt zijn horens op $naam. (if: $Elisa is true)[ Elisa knijpt hard in $naam's hand. ]
'Wacht.' De man met de twee gezichten komt naar voren. 'Ze kan de speler niet zijn, of niet meer. We zijn niet teruggezet in de tijd.'"
)[(goto: "Game1Einde")]](else:)[(link: "De piste baadt in het licht. Mischa heft zijn armen in de lucht en lacht, terwijl een waterval aan water uit de nok van het circus omlaag klettert en vlak boven hem in het niets oplost. Het zaagsel op de grond is kurkdroog.
(if: $Elisa is true)[ 'O,' Elisa rukt aan $naam's hand en wijst naar Mischa. 'Hoe doet hij dat?' Mischa draait zijn hoofd om en ziet de moeder en dochter staan. ](else:)[ $naam zet een stap naar voren. Mischa draait zijn hoofd en ziet haar staan.
'Jij.' ] De waterval stopt abrupt met vallen. $naam knippert met haar ogen tegen het felle licht en onderscheidt nu mensen op de banken. Het is stampvol.")[(goto: "Game1Einde")]]
(if: $glitchleida is true)[(link: "Antonius zit met zijn rug naar (if: $Elisa is true)[ hen ](else:)[ haar ] toe. De avond is aan het vallen en in het stille water van het meer klinkt alleen het gespetter van zijn voeten. Hij kijkt om als hij voetstappen hoort en glimlacht.
'Bezoek,' zegt hij. 'Dat ik dat nog mag meemaken.' Hij klinkt eerder berustend dan blij. Hij haalt zijn voeten uit het water, droogt ze af en legt de handdoek over zijn schouder. 'Kom,' zegt hij. 'Ik zal thee voor (if: $Elisa is true)[ jullie ](else:)[ je ] zetten en het haardvuur aansteken. Dan (if: $Elisa is true)[ kunnen jullie ](else:)[ kan je ] vertellen waar je voor komt.'")[(goto: "Game2Einde")]](else:)[ (link: "Leida ligt op haar buik op een schapenvel voor het haardvuur en bladert door een atlas. Ze wiebelt met haar benen.
'Wanneer was je nou op Java?'
Antonius kijkt op van zijn boek.
'Lang geleden.'
'Ja, maar wanneer?'
De vloer kraakt onder $naam's voeten. Antonius kijkt op en springt overeind.
(if: $Elisa is true)[ 'Wie zijn jullie? Wat doen jullie in mijn huis?' ](else:)[ 'Wie ben jij? Wat doe je in mijn huis?' ]")[(goto: "Game2Einde")]]
(if: $glitchbol is true)[(link: "De deur die van de ronde kamer naar buiten leidt, staat op een kier. Het is dag. (if: $An is true)[ An zit nog steeds in de stoel met de helm om haar hoofd. Er is geen bol om een simulatie in stand te houden, maar ook niets om haar hersenen uit de simulatie te bevrijden. ](else:)[ An zit stijf in de stoel. (if: $Elisa is true)[ Elisa knijpt haar neus dicht. ](else:)[ De geur is bijna ondraaglijk. ]] $naam kijkt naar An en kokhalst. Dan kijkt ze naar buiten. Nu de bol weg is, houdt niets de deuren dicht. (if: $Elisa is true)[
'Ik moet naar buiten om eten te zoeken, Elisa.'
'Nee.' Elisa drukt zich tegen haar moeders been aan. 'Laat me niet alleen met dat ding.'
$naam zucht.
'Oké, maar blijf dicht bij me.'
Elisa knikt en samen lopen ze de deur door. ](else:)[ Ze loopt in haar oude stappen door het stof. Bij de deur blijft ze staan en ze tuurt naar buiten. Ze ademt diep in. Er zit veel zuurstof in de lucht. Ze stapt door de deur. ]")[(goto: "Game3Einde")]](else:)[ (link: "'Welkom terug,' zegt de bol. Het is dag. Het licht van de enorme zon valt precies op An's gezicht. (if: $An is true)[ Ze zit nog steeds in de stoel met de helm om haar hoofd. Ze glimlacht. ](else:)[ Ze zit stijf in de stoel. (if: $Elisa is true)[ Elisa knijpt haar neus dicht. ](else:)[ De geur is bijna ondraaglijk. ] $naam kijkt naar An en kokhalst. ]
'Je hebt veel vragen,' gaat de bol rustig verder. 'Vragen die ik kan beantwoorden, maar alleen als je alle andere mogelijkheden laat voor wat ze zijn en voor mijn pad kiest.
'Wat?' zegt $naam.
'Niet jij,' zegt de bol. 'De speler die de dictator is over jouw universum.'
$naam Slikt.")[(goto: "Game3Einde")]]
Je ligt plat op bed. *Terug in de echte wereld.* (if: $An is false)[ Je gezicht voelt vreemd aan. Je gaat er met je vingers langs. Het staat stijf van de opgedroogde tranen. (if: (history:) contains "Gooi het mes.2")[ *Je zou denken dat iemand doden in een simulatie de tweede keer makkelijker zou zijn.* ](else:)[ *Je zou denken dat iemand doden in een simulatie makkelijker zou zijn.* ] Je vingers zijn stram van het knijpen en je hart bonst in je keel alsof je net een lang stuk hebt gerend. *Hoe kan het dat mijn echte lichaam voelt wat mijn virtuele lichaam heeft meegemaakt?* ](else:)[ (if: (history:) contains "'Als je de bol vraagt zijn database te laten zien.'")[ *Zou ik An echt hebben gedood als ze de deal had gemaakt?* ](else:)[ *Waarom kon ik An niet doden?* ] *Misschien zat ik er te veel in, ging ik zo op in de simulatie dat ik vergat dat het niet echt was. En wat maakt het eigenlijk voor verschil? Doodgaan doet nog steeds gruwelijk veel pijn daar.*] Je doet de helm af en laat hem midden op het bed liggen. *De opdracht is voorbij.* (if: $glitchesgevonden is 0)[ *Ik heb niemand gerapporteerd. Waarom niet? Omdat het zo echt voelde allemaal?* ](if: $glitchesgevonden > 0)[(if: $glitchesgevonden is 3)[ *Ik heb alle glitches aangegeven. Ik heb mijn werk goed gedaan. Waarom voel ik me dan zo rot?* ](else:)[ *Waarom heb ik niet gewoon mijn werk gedaan en alle glitches aangegeven?* ]] Je strekt je uit, laat je van het bed glijden en loopt naar beneden.
[[Zoek Alex.]]
[[Zet een kop thee.|Zet een kop thee.2]]
[Tekst:
Dore van Montfoort]<hookname|
(live: 4s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Illustraties:
Patricia Kostman]] (stop:)](live: 8s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Redactie:
Niels 't Hooft]] (stop:)](live: 12s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Citaten vrij vertaald naar:
Rudolf Steiner, *Die Philosophie der Freiheit*, Frankfurt: Fischer (1985), pag. 22.
Leslie Stevenson, *Seven Theories of Human Nature*, Oxford: Ofxord University Press (1974), pag. 84.]] (stop:)](live: 18s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Dank aan:
Adam Ferry
Trees van Montfoort
Wim Reedijk
Coen Schuurmans Stekhoven
Het Genootschap
Greyelf
Docenten en klasgenoten van Creative Writing
Iedereen die me verder heeft geholpen in het maakproces]] (stop:)](live: 25s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Geschreven in Twine 2 (Harlowe).]] (stop:)](live: 29s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Gelicenseerd onder de Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel-GelijkDelen 4.0 Internationaal-licentie.]] (stop:)](live: 33s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[Juni 2016]] (stop:)](live: 37s)[ (replace: ?hookname)[(transition: "dissolve")[ ]] (stop:)]
Het geluid breekt $naam's verstarring. *Alex, de speler? Maar dat kan toch helemaal niet? Hoe heeft hij dan al mijn bewegingen bestuurd terwijl hij er zelf naast stond? Het slaat nergens op. Tenzij de wereld vol spelers is.*
(link: "Ze zet een kop thee voor zichzelf in de grootste mok die ze heeft. Ze gaat zitten in het raamkozijn en kijkt naar de voorbijgangers. Ze zet nog een kop. En nog een. Haar mobiel op de tafel piept. Een sms-berichtje van Alex.
'Vijf minuten.'
Ze kijkt naar het digitale klokje op haar mobiel. Ze neemt nog een slok. Na vijf minuten zit ze er nog steeds. Ze staat op en strekt zich uit. Ze lacht. Precies op dat moment verdwijnt de wereld om haar heen en valt ze in het zwart.")[(goto: "Limbo")]
(link: "Ze rukt de deur open. Alex fietst net de straat uit.
'Alex,' schreeuwt ze.
'Rustig aan,' zegt de overbuurvrouw die tegen haar auto leunt en rookt.
'O, hou je bek.' Ze sprint achter Alex aan. Na twee straten moet ze stoppen vanwege de steken in haar zij. Ze gaat op haar hand alle bioscopen na die ze kent. Een, twee, drie, vier, vijf. Ze gaat op de stoeprand zitten en legt haar hoofd in haar handen. Het is nog koud, maar de stenen zijn warm waar de zon al een halve dag op ze heeft geschenen. Ze leunt tegen het huis achter haar aan en blijft zo zitten tot de schok in haar borst komt en alles zwart wordt.")[(goto: "Limbo")]
Alex is niet in de woonkamer, maar vanuit de keuken stijgt de geur van flensjes (if: $varken is "gesneden")[ met spek ] op.
'Niet teveel eten hè, anders kan je de popcorn straks niet meer op,' hoor je Alex zeggen.
'Jawel hoor,' zegt Elisa. Je duwt de kralen opzij. De geur van gesmolten boter vult je neusgaten.
[['Alex, kunnen we praten?']]
[['Wat gaan jullie doen?']]
Het is vol in de keuken. Alex giet beslag in een pan (if: $varken is "gesneden")[ over een plak spek ] en Elisa heeft haar handen vol aan een opgerold flensje. Haar lippen zijn bruin van de stroop. Je vult de ketel met een halve liter water.
'Mama,' smakt Elisa. 'Ga jij ook mee naar de bioscoop?'
[['Jullie gaan weg?'|'Wat gaan jullie doen?']]
[['Nee, ik moet even rusten.']]
'We moeten zo weg,' antwoordt Alex. Hij kijk op zijn horloge. 'De film begint al over een halfuur. We zijn dan wat laat thuis, maar we halen wel wat friet op de terugweg, dus maak je om ons geen zorgen.' Hij laat het flensje buitelingen maken in de lucht. Beslagspetters vliegen in het rond. 'We praten wel als ik terug ben.' *Hij zit duidelijk niet op meer gezelschap te wachten. Alweer. Zit hij nog in over daarstraks? Na zoveel jaren samen is hij nog steeds een raadsel soms.* (display: "Rust")
'Er is iets in de bios wat Elisa graag wil zien,' zegt Alex met zijn rug naar je toegekeerd. 'Daar gaan we heen. We halen wel wat friet op de terugweg, dus maak je om ons geen zorgen.' Hij laat het flensje buitelingen maken in de lucht. Beslagspetters vliegen in het rond. 'Tot vanavond.' *Hij zit duidelijk niet op meer gezelschap te wachten. Alweer. Zit hij nog in over daarstraks? Na zoveel jaren samen is hij nog steeds een raadsel soms.* (display: "Rust")
'Oké,' zegt Alex. 'Dan zien we je vanavond. Reken maar niet op ons met eten, we zijn laat thuis. We halen wel wat friet onderweg.' *Hij klinkt opgelucht. Hij zit duidelijk niet op meer gezelschap te wachten. Alweer. Zit hij nog in over daarstraks? Na zoveel jaren samen is hij nog steeds een raadsel soms.* Hij laat het flensje buitelingen maken in de lucht. Beslagspetters vliegen in het rond. (display: "Rust")
(if: (history:) contains "Zet een kop thee.2")[ De waterkoker begint de borrelen. Je zet hem uit en schenkt jezelf rooibos in in de grootste mok die je hebt. Alex haalt het laatste flensje uit de pan en rolt hem op. ](else:)[
'Het gaat over fruit,' zegt Elisa. Ze likt haar vette vingers af. 'Pratend fruit.'
'De film,' verduidelijkt Alex. Hij haalt het laatste flensje uit de pan en rolt hem op. ] Er wordt verder niets meer gezegd. Je gaat in de vensterbank zitten en probeert tot rust te komen, terwijl Alex en Elisa aanstalten maken om weg te gaan. '$naam?' Alex steekt zijn hoofd om de woonkamerdeur. Hij heeft zijn jas al aan.
[['Ja?']]
[['Laat me met rust.']]
Alex zucht.
'Oké,' zegt hij. 'Daar kun je op rekenen.' Hij doet de deur dicht.(display: "Rust2")
Hij glimlacht.
'Ik begrijp je wel,' zegt hij. 'In jouw plaats had ik hetzelfde gedaan. Sterker... nee, laat maar.' Hij steekt zijn hand op en doet de deur dicht. (display: "Rust2")
Ze gaan de deur uit. Alex fietst langs. De wind duwt zijn lange haar in zijn gezicht. Elisa zwaait en jij zwaait terug. Er staat een waterig zonnetje. *Eigenlijk zou ik zelf ook naar buiten moeten gaan. De meeste wind die ik heb gevoeld deze week was virtueel.* (if: (history:) contains "Zet een kop thee.2")[ Je heb pas een paar slokken gedronken van de thee, maar het huis beklemt je. *Ik moet weg, heel even maar, ontsnappen aan deze gewone wereld.* Je laat de thee voor wat hij is en gaat naar buiten. ](else:)[ Je hebt eigenlijk nog verloren tv-tijd in te halen, banken om op te hangen, douches om onder te staan, maar het huis beklemt je. *Ik moet weg, heel even maar, ontsnappen aan deze gewone wereld.* ]
(if: $glitcheppo is false and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ [[Ga naar de stad.]]
[[Ga naar het bos.]] ](else:)[ (if: (history:) contains "Zet een kop thee.2")[ [[Drink eerst je thee op.|Ga naar het bos.3]] ](else:)[ [[Blijf nog even zo zitten.|Ga naar het bos.3]] ]
[[Ga naar het bos.|Ga naar het bos.2]] ]
Je loopt een aantal winkels binnen, maar vindt niets wat je wil hebben. Je koopt uiteindelijk een houten kattenbeeldje, omdat de vrijwilligers van de Wereldwinkel je zo intens aanstaren dat je je verplicht voelt iets te kopen. Je besluit geen winkels meer in te gaan en alleen nog naar etalages te kijken. Elke winkel lijkt hetzelfde, een kopie van de winkel ervoor. "Kledingwinkel" heeft een gevel volgeplakt met gele salestickers, "Kledingwinkel - kopie" heeft een gevel volgeplakt met gele salestickers. Je struikelt over een uitstekende straatsteen. Wat je ziet dringt niet goed tot je door, alsof je door een vuile ruit naar de wereld kijkt. De echtheid van de simulaties, de manier waarop je zintuigen daarin geprikkeld werden, heeft een vreemd omgekeerd effect op je. Je begint te twijfelen aan je eigen echtheid. Je stopt en rust je hand tegen een lantaarnpaal. *Dit koude metaal is niet anders dan het metaal in een simulatie.* De zon verdwijnt achter een wolk en de winkelstraat verliest zijn kleurigheid. *Hoe kun je eigenlijk weten of je zelf niet in een simulatie leeft, als een simulatie zo echt kan zijn dat je jezelf erin kan verliezen, zo echt kan zijn dat je het welleven van personages hebt gesteld boven je eigen welleven? Er is eigenlijk helemaal geen geld om Elisa mee uit te nemen naar de bioscoop, laat staan naar Disneyland, maar Eppo kan zijn voorstelling geven, Leida kan piano leren spelen,* (if: $An is true)[ An kan nog duizenden nieuwe werelden ontdekken ](else:)[ ] *en de bol kan* (if: (history:) contains "'Wat gebeurde er tien minuten voor ik verscheen?'")[ *haar honkbalwedstrijden analyseren.* ](else:)[ *doen wat het dan ook precies is dat kunstmatige intelligenties doen.* ] Je glimlacht.
Je passeert de zoveelste bioscoop. *In welke bioscoop zouden ze zitten? Zou de film al afgelopen zijn? Misschien kunnen we met z'n allen friet eten. Als Alex normaal doet tenminste.* Je tast naar je mobiel en draait Alex' nummer. Er wordt gelijk opgenomen.
'Mama,' zegt Elisa aan de andere kant van de lijn. 'Waar ben je?'
[['Waar is papa?']]
[['In de stad. Zullen we samen wat gaan eten?']]
Het bos is nog kaal en koud. Behalve een man met een hond aan het begin kom je niemand tegen. Alle paden lijken op elkaar. Het zijn de kleine dingen die ze van elkaar onderscheiden: een kring verlepte paddenstoelen, een pokdalige boomstam, een stuk omgewoelde aarde, maar vandaag heb je geen oog voor kleine dingen. Je struikelt over een uitstekende boomwortel. Wat je ziet dringt niet goed tot je door, alsof je door een vuile ruit naar de wereld kijkt. De echtheid van de simulaties, de manier waarop je zintuigen daar geprikkeld werden als in het echte leven, hebben een vreemd omgekeerd effect op je. Je begint te twijfelen aan je eigen echtheid. Je stopt en rust je hand tegen een boom. *Deze ruwe bast is niet anders dan de bast van een boom in een simulatie.* De zon verdwijnt achter een wolk en het bos verliest zijn kleurigheid. *Hoe kun je eigenlijk weten of je zelf niet in een simulatie leeft, als een simulatie zo echt kan zijn dat je jezelf erin kan verliezen, zo echt kan zijn dat je het welleven van personages hebt gesteld boven je eigen welleven? Er is eigenlijk helemaal geen geld om Elisa mee uit te nemen naar de bioscoop, laat staan naar Disneyland, maar Eppo kan zijn voorstelling geven, Leida kan piano leren spelen,* (if: $An is true)[ An kan nog duizenden nieuwe werelden ontdekken ](else:)[ ] *en de bol kan* (if: (history:) contains "'Wat gebeurde er tien minuten voor ik verscheen?'")[ *haar honkbalwedstrijden analyseren.* ](else:)[ *doen wat het dan ook precies is dat kunstmatige intelligenties doen.* ] Je glimlacht. *Alex begrijpt niet waarom je dat zou doen, maar hij heeft niet meegemaakt wat ik heb meegemaakt, hij is niet daar geweest, heeft niet gevoeld hoe echt het daar is.* Je tast naar je mobiel en draait Alex' nummer. *Misschien ben ik te hard geweest tegen hem.* Er wordt gelijk opgenomen.
'Mama,' zegt Elisa aan de andere kant van de lijn. 'Waar ben je?'
[['Waar is papa?']]
[['In het bos.']]
'Papa?' Elisa is even stil. 'Ik heb geen papa.' *Wat zegt ze?* Je kijkt naar je mobiel. "Nummer Elisa". *Hè? Hoe kan dat? Elisa heeft niet eens een eigen nummer.* 'Mama? Mama?'
[['Rustig maar, ik kom eraan.']]
[['Blijf waar je bent.']]
'Ja,' zegt Elisa. 'Haal je me dan op?'
[['Jij en papa kunnen naar mij komen, ik ben vlakbij de friettent.'|'Waar is papa?']]
[['Hoezo ophalen?']]
'Maar hoe kan je me dan ophalen, mama?' vraagt Elisa.
[['Hoezo ophalen?']]
[['Je gaat toch gewoon met papa mee?'|'Waar is papa?']]
'Ik weet niet waar ik heen moet,' zegt Elisa. Ze klinkt alsof ze elk moment kan gaan huilen.
[['Papa weet toch waar jullie heen moeten.'|'Waar is papa?']]
[['Is papa niet bij je dan?'|'Waar is papa?']]
'Dankjewel mama. Tot zo.' Elisa hangt op. (display: "VaderBellen")
Je hangt op. (display: "VaderBellen")
*Wat is hier aan de hand? Is het een grapje? Het klonk niet als een grapje. Bovendien verklaart het niet waarom mijn mobiel ineens denkt dat het nummer van Elisa is. Misschien zie ik iets over het hoofd.*
'Ach meis, wat leuk.' Je vader neemt zo snel op dat je hem ervan verdenkt naast de telefoon te hebben gezeten met zijn hand op de haak.
[['Er is iets raars gebeurd.']]
[['Geen tijd voor leukheden.']]
'O? Wat is er dan?'
[['Ik probeerde Alex te bellen, maar zijn nummer verdween ineens.'|AlexKwijt]]
[['Alex lijkt van de aardbodem verdwenen.'|AlexKwijt]]
'Jij hebt ook nooit tijd voor leukheden. Wat is er gebeurd?'
[['Ik probeerde Alex te bellen, maar zijn nummer verdween ineens.'|AlexKwijt]]
[['Alex lijkt van de aardbodem verdwenen.'|AlexKwijt]]
'Ho, niet zo snel. Wie is Alex? Een vriend van je?'
(if: (history:) contains "Ga naar de stad.")[ Je staart naar een rondhinkelende duif. ](else:)[ Je staart naar een koolmees met een verfomfaaid vlerenkleed. ] *Wat?*
[['Alex. We hebben al tien jaar een relatie.']]
[['Alex. De vader van Elisa.']]
'Hè? Je maakt een grapje. Het is nog geen 1 april, $naam. Heb je een nieuwe relatie? Dat had je best tegen je hoogsteigen vader mogen zeggen.' *Geen spoor van sarcasme in zijn stem.* (display: "EindeOnwetend")
'O? Heb je eindelijk ontdekt wie de vader is? Is er iets gebeurd? Heeft hij contact opgenomen of zo? Wil hij haar zien?' *Geen spoor van sarcasme in zijn stem.* (display: "EindeOnwetend")
(if: (history:) contains "Ga naar de stad.")[ De duif steekt zijn kop in een frietzak. ](else:)[ De koolmees schudt zijn veertjes uit. ] Je hangt op. *Het moet een grap zijn. Het moet.* (if: (history:) contains "'Rustig maar, ik kom eraan.'")[ Je hebt Elisa beloofd haar op te halen, ](else:)[ Je zou naar Elisa toe moeten, ] maar je krijgt het niet voor elkaar een stap te zetten. De communicatielijnen van je hoofd naar je lichaam zitten verstopt.
Je gaat op de grond zitten. *Ik heb iets over het hoofd gezien, dat is duidelijk. Ik had met Alex mee moeten gaan. Is hij ervandoor? Hij deed ook zo vreemd. Heb ik wel een vriend? Er klopt niets meer van. Maar er klopt nog iets anders niet. Iets? Heel veel.* (if: (history:) contains "Kijk erdoorheen.")[ Alle aanwijzingen die je de afgelopen dagen hebt weggedrukt, presenteren zich tegelijk aan je. En vooral dat ene moment. Je kijkt door de heg van de gesimuleerde herfsttuin en ziet daar je eigen huis. ](else:)[ *Kon ik maar teruggaan en beter opletten. Dan zou ik de puzzelstukjes bij elkaar kunnen leggen en het plaatje zien.* ]
[[Einde.]]
Het bos is nog kaal en koud. Behalve een man met een hond aan het begin kom je niemand tegen. Alle paden lijken op elkaar. Het zijn kleine dingen die ze van elkaar onderscheiden: een kring verlepte paddenstoelen, een pokdalige boomstam, een stuk omgewoelde aarde. Maar vandaag heb je geen oog voor de kleine dingen. Je struikelt over een uitstekende boomwortel. Het optillen van je voeten valt je zwaar. In de afgelopen paar dagen heb je jezelf geen enkel moment van rust gegund, geen seconde om na te denken. *Er gebeurde te veel tegelijk.* Je zoekt naar een plekje om te zitten. Er is niets, dus je installeert je op de droogste omgevallen boom die je kan vinden. Je sluit je ogen en luistert naar de ruisende wind die zich vermengt met het geluid van auto's in de verte. Een tak ritselt, een vogel vliegt op. (if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ Er klinken voetstappen, gedempt door de dikke laag humus op de bosgrond, maar je hoort het toch. Je kijkt op. Een man komt in de verte aanlopen. Hij lijkt blauw licht uit te stralen. Je knijpt je ogen dicht. *Er is iets bekends aan hem, alsof ik hem al eens eerder heb gezien. Is het iemand uit de buurt? Zo iemand die je wel honderden keren bij de supermarkt hebt gezien, die je denkt te kennen door de 0% bier en het kattengrit dat hij koopt?* Hij is nu al dichterbij. Het is niet hijzelf die licht uitstraalt maar de bol die hij vasthoudt. Hij praat hardop.
'Hoe lang wil je nog dat we doorlopen? Hier is toch niets.'
'Een klein stukje nog,' klinkt een vrouwenstem. 'Maar stil nu.' Je knippert met je ogen. *Eppo? De bol? Nee, onmogelijk.* Ze zijn nu vlakbij.
[['Hallo.'|Hallo3]]
[['Eppo?']]](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ Er klinken voetstappen, gedempt door de dikke laag humus op de bosgrond, maar je hoort het toch. Je kijkt op. Een man komt in de verte aanlopen. Hij loopt snel. Je knijpt je ogen dicht. *Er is iets bekends aan hem, alsof ik hem al eens eerder heb gezien. Is het iemand uit de buurt, zo iemand die ik wel honderden keren bij de supermarkt hebt gezien, die je denkt te kennen door de 0% bier en het kattengrit dat hij koopt?* Hij is nu al dichterbij. Hij heeft een lange, felrode jas aan. Een sterk contrast met de dofbruine achtergrond. Je knippert met je ogen. *Eppo? Nee, onmogelijk.* Hij is nu vlakbij.
[['Hallo.'|Hallo3]]
[['Eppo?']] ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ Je overspannen zintuigen komen eindelijk een beetje tot rust. *Ik hoef nergens heen. Niemand wacht op me. Ik kan hier blijven zitten tot het te koud wordt en dan naar huis. Gewoon omdat ik dat wil.* Je glimlacht en opent je ogen. Er glinstert iets blauws in het gebladerte aan de andere kant van het pad. *Een weggegooide verpakking? Nee, het blauw lijkt wel te leven, het beweegt. Net als de bol uit de laatste simulatie.*
[[Onderzoek het van dichtbij.]]
[[Pak het op.]]](if: $glitchleida is true)[ Geneurie, bijna onhoorbaar zo zacht. *Geneurie?* Je probeert het geluid te lokaliseren. *Daar. Uit dat theehuisje dat een stukje van het pad af staat.* Het moet er al lang staan, het hout is groen uitgeslagen, de witte verf is er grotendeels afgebladderd en de ruiten zijn smoezelig, maar je hebt het in al je wandelingen door ditzelfde bos nog nooit eerder opgemerkt. Je staat op.
[[Kijk door een raam naar binnen.]]
[[Ga naar binnen.]] ]
Het raam is te vuil om echt goed te kunnen zien, maar er beweegt daarbinnen duidelijk iets. Je kunt het liedje nu ook plaatsen. Een, twee, drie, vier, hoedje van papier...
(if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ 'Hou daar eens mee op,' zegt een mannenstem hard. 'Ik kan mijn eigen gedachten niet meer horen.'
'Commandeer me niet,' antwoordt een meisjesstem. 'Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?'
'Ze is van adel, dat weet je toch,' zegt een vrouwenstem koeltjes. *Waar heb ik die stemmen eerder gehoord?*
'Het zal wel,' zegt de man. Het meisje begint weer met neuriën en er wordt niet meer gesproken. *Zal ik naar binnen gaan? Misschien hebben ze thee. Het is niet voor niets een theehuisje toch?* ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ 'Hou daar eens mee op,' zegt een mannenstem hard. 'Ik kan mijn eigen gedachten niet meer horen.'
'Commandeer me niet,' antwoordt een meisjesstem. 'Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?'
'Zonder mij zat je nu nog in het donker, vergeet dat niet,' zegt de man. *Waar heb ik die stemmen eerder gehoord?*
'Maar ik word er rustig van.'
'Hoe lang gaat het nog duren dan?'
'Eén minuutje maar.'
De man zucht, maar hij brengt er niets tegenin. Het meisje begint weer met neuriën en er wordt niet meer gesproken. *Zal ik naar binnen gaan? Misschien hebben ze thee. Het is niet voor niets een theehuisje toch?* ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ 'Dit herinnert je aan thuis,' zegt een vrouwenstem. 'Correct?' *Het doet mij denken aan mijn oma, die niets kon doen zonder er een liedje bij te neuriën.*
'Ja,' antwoordt een meisjesstem. 'Ik denk het wel.' Ze gaat weer door met neuriën. Meer wordt er niet gezegd. *Het klinkt als vriendelijk gezelschap. Rustig ook. Zouden ze thee hebben? Het is niet voor niets een theehuisje toch?* ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ 'Is daar iemand?' vraagt de vlek met een meisjesstem. Het geneurie is gestopt. Je blijft stokstijf staan. Een paar seconden gebeurt er niets. Dan laat een duif luidkeels weten dat hij bestaat. Het meisje lacht hardop en begint weer met neuriën. *Moet ik laten weten dat ik er ben? Of wegsluipen als een dief? Ik wil niet weg.* De zachte tonen uit het theehuisje doen je denken aan je oma, die niets kon doen zonder erbij te neuriën. ]
[[Ga naar binnen.|Ga naar binnen.2]]
[[Loop terug naar huis.]]
Je kunt het liedje nu plaatsen. Een, twee, drie, vier, hoedje van papier... Je reikt naar de deurknop.
(if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ 'Hou daar eens mee op,' zegt een mannenstem hard. Je stapt geschrokken achteruit. 'Ik kan mijn eigen gedachten niet meer horen.' *Hij had het niet tegen mij.*
'Commandeer me niet,' antwoordt een meisjesstem. 'Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?'
'Ze is van adel, dat weet je toch wel,' zegt een vrouwenstem koeltjes. *Waar heb ik die stemmen eerder gehoord?* Je legt je hand op de deurknop.
'Het zal wel,' zegt de man. Het meisje begint weer met neuriën en er wordt niet meer gesproken. *Zal ik naar binnen gaan? Misschien hebben ze thee. Het is niet voor niets een theehuisje toch?* ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ 'Hou daar eens mee op,' zegt een mannenstem hard. Je stapt geschrokken achteruit. 'Ik kan mijn eigen gedachten niet meer horen.' *Hij had het niet tegen mij.*
'Commandeer me niet,' antwoordt een meisjesstem. 'Hoe vaak moet ik dat nog zeggen?'
'Zonder mij zat je nu nog in het donker, vergeet dat niet,' zegt de man. *Waar heb ik die stemmen eerder gehoord?* Je legt je hand op de deurknop.
'Maar ik word er rustig van.'
'Hoe lang gaat het nog duren dan?'
'Eén minuutje maar.'
De man zucht, maar hij brengt er niets tegenin. Het meisje begint weer met neuriën en er wordt niet meer gesproken. *Zal ik naar binnen gaan? Misschien hebben ze thee. Het is niet voor niets een theehuisje toch?* ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ 'Dit herinnert je aan thuis,' zegt een vrouwenstem. 'Correct?' *Het doet mij denken aan mijn oma, die niets kon doen zonder er een liedje bij te neuriën.* Je legt je hand op de deurknop.
'Ja,' antwoordt een meisjesstem. 'Ik denk het wel.' Ze gaat weer door met neuriën. Meer wordt er niet gezegd. *Het klinkt als vriendelijk gezelschap. Rustig ook. Zouden ze thee hebben? Het is niet voor niets een theehuisje toch?* ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ 'Is daar iemand?' vraagt de vlek met een meisjesstem. Het geneurie is gestopt. Je blijft stokstijf staan. Een paar seconden gebeurt er niets. Je arm begint pijn te doen van het strekken. *Wat als ze nu naar buiten komt en me zo ziet? Op heterdaad betrapt.* Dan laat een duif luidkeels weten dat hij bestaat. Het meisje lacht hardop en begint weer met neuriën. *Moet ik laten weten dat ik er bent?* Je legt je hand op de deurknop. Ik wil niet weg. De zachte tonen uit het theehuisje doen je denken aan je oma, die niets kon doen zonder erbij te neuriën. ] Je draait aan de knop en trekt. De deur klemt.
[['Mag ik naar binnen?'|Deurknop]]
[[Duw tegen de deur.|Deurknop]]
Je loopt naar de deur aan de rechterkant, draait aan de deurknop en trekt. De deur klemt. (display: "Deurknop")
Met de eerste stappen die je zet op de natte bladeren, terug naar het pad, voelt het alsof je iets belangrijks verliest. Alsof het theehuisje op je stond te wachten en je een afspraak niet nakomt door niet naar binnen te gaan. Je draait je om en kijkt naar het bouwvallige ding.
[[Ga toch naar binnen.|Ga naar binnen.2]]
[[Negeer het gevoel en loop naar huis.]]
Het is pas laat in de middag als je je er eindelijk toe kan zetten naar buiten te gaan. (display: "Ga naar het bos.2")
Je voeten brengen je op de automatische piloot terug naar het pad. Nu je verder van het theehuisje bent ben je opgelucht, alsof je een moeilijk examen achter de rug hebt en het met hakken over de sloot gehaald hebt. Sinds je in de simulaties bent geweest heb je het gevoel dat achter elke deur een avontuur ligt, achter elke beslissing de ontdekking van een geheim. De zon verdwijnt achter een wolk en het bos verliest zijn kleurigheid. Je kijkt achter je. Er gebeurt zoveel dat je niet kan verklaren, dat je niet wil verklaren, waar je niet eens over wil beginnen na te denken. *Waarom zou ik eigenlijk ook? Het probleem is dat ik de geheimen opzoek.* Je draait je om en loopt door. *Ik heb Alex, ik heb Elisa,* (if: $glitchesgevonden > 2)[ *binnenkort een smak geld op de rekening en* ](else:)[ *binnenkort wat meer geld op de rekening en waarschijnlijk* ] *uitzicht op een uitdagende baan. Wat wil ik nog meer? ik hoef niet te weten hoe alles zit.* (display: "EindeBos")
(if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ Iets ronds valt op de houten planken en rolt weg.
'Nee,' zegt het meisje. Je rammelt nog een keer aan de deur.
'Open een poort,' zegt de vrouwenstem, 'Dan kunnen we hier weg. Dit is niet het einde waarin ze de waarheid ontdekt.' *Waar hebben ze het over?*
'Daar ben ik hier voor,' zegt de man. Er klinkt wat geschuifel aan de andere kant van de deur. ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ 'Shit,' zegt de man.
'Wat?' vraagt het meisje.
'Niet nu. Waar wil je heen?'
'Naar huis.'
'Ja, ha-ha, je weet dat dat niet kan.'
Je rammelt nog een keer aan de deur.
'Schiet op dan,' sist het meisje. ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is true)[ Iets ronds valt op de houten planken en rolt weg.
'Nee,' zegt het meisje. Je rammelt nog een keer aan de deur.
'Ik open een poort,' zegt de vrouwenstem, 'Dan kunnen we hier weg. Dit is niet het einde waarin ze de waarheid ontdekt.' *Waar hebben ze het over?* Er klinkt wat geschuifel aan de andere kant van de deur. ](if: $glitcheppo is false and $glitchleida is true and $glitchbol is false)[ 'Nee,' zegt het meisje. Ze stopt met neuriën. Een stoel schuift naar achteren. Voetstappen. Dan niets meer. *Staat ze aan de andere kant van de deur?* Je luistert aandachtig. Niets. ] Je neemt een aanloop en ramt je schouder tegen de deur. Hij springt open. De binnenkant is leeg op een paar stoelen na en midden op de houten vloer een stomende theepot. Er is geen andere deur. *Wat gebeurt hier?* Je draait je om en begint te rennen tot je het bos bijna uit bent. Daar sta je stil. De zon verdwijnt achter een wolk en het bos verliest zijn kleurigheid. Je kijkt achter je. Er gebeurt zoveel dat je niet kan verklaren, dat je niet wil verklaren, waar je niet eens over wil beginnen na te denken. *Waarom zou ik eigenlijk ook? Het probleem is dat ik de geheimen opzoek.* Je draait je om en loopt door. *Ik heb Alex, ik heb Elisa,* (if: $glitchesgevonden > 2)[ *binnenkort een smak geld op de rekening en* ](else:)[ *binnenkort wat meer geld op de rekening en waarschijnlijk* ] *uitzicht op een uitdagende baan. Wat wil ik nog meer? Ik hoef niet te weten hoe alles zit.* (display: "EindeBos")
Je haalt je mobiel uit je zak en kijkt naar Alex' foto. *Zal ik hem bellen? De film moet nu toch wel afgelopen zijn.* Je draait het nummer. Elisa neemt op. De zon breekt opnieuw door en verlicht een spichtig winterkoninkje. Hij kijkt omhoog naar zijn hemelse spotlight en begint te zingen.
[[Einde.]]
De man draait zijn hoofd naar je toe, zet grote ogen op en beent dan verder. (display: "OnschuldigeVoorbijganger")
(if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ De man laat de bol vallen, graait de bol van de grond en beent verder. ](if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is false)[ De man draait zijn hoofd naar je toe, zet grote ogen op en beent dan verder. ] (display: "OnschuldigeVoorbijganger")
Het ligt half begraven in de bladerlaag. Je hurkt erbij en raakt het aan. Het voelt koud, glad, rond. In zijn binnenste kronkelen lichtgevende stroompjes. *Het kan toch niet dezelfde bol zijn als die in de simulatie?* Je tikt tegen het oppervlak, een scherpe ping komt terug.
[['Hallo bol?']]
[[Loop weg.|Laat de bol vallen en loop terug.]]
Het ligt half begraven in de bladerlaag. Je hurkt erbij en graaft het uit. Het is een bol. Koud, glad, rond. In zijn binnenste kronkelen lichtgevende stroompjes. *Het kan toch niet dezelfde bol zijn als die in de simulatie?* Je tikt tegen het oppervlak, een scherpe ping komt terug.
[['Hallo bol?']]
[[Laat de bol vallen en loop terug.]]
*Een nogal vreemde reactie voor een onschuldige voorbijganger.* Je staat op en gaat achter hem aan. Hij kijkt over zijn schouder en begint te rennen. (if: $glitcheppo is true and $glitchleida is false and $glitchbol is true)[ De bol houdt hij stijf tegen zich aan gedrukt. ](else:)[ ] Jij begint ook te rennen. Hij slaat links van het pad af en springt over een smalle sloot.
[[Ga achter hem aan.]]
[['Wacht. Wie ben je?']]
Je springt over de sloot en haalt het maar net. Je valt voorover. De man zijn lange benen is al ver weg. Je krabbelt overeind en gaat achter hem aan. Na een paar minuten tussen bomen door duiken, hou je stil. Je drukt twee vingers in de holte in je keel. Je hart laat je huid daar golven. De voetstappen van de man klinken nog in de verte. Je luistert ernaar tot je niet meer hoort of het zijn voetstappen zijn of het gebruikelijke geritsel van het bos. Je begint aan de weg terug. Nu de adrenaline je lichaam aan het verlaten is, voel je de krassen op je handen, van de takken waar je tegenaan bent geschuurd, en hoe vreselijk moe je bent. Het duurt lang om terug op het pad te komen. *Was het Eppo? Was het Eppo niet?* Sinds je in de simulaties bent geweest, heb je het gevoel dat achter elke deur een avontuur ligt, achter elke beslissing de ontdekking van een geheim. De zon verdwijnt achter een wolk en het bos verliest zijn kleurigheid. Je kijkt achter je. Er gebeurt zoveel dat je niet kan verklaren, dat je niet wil verklaren, waar je niet eens over wil beginnen na te denken. *Waarom zou ik eigenlijk ook? Het probleem is dat ik de geheimen opzoek.* Je draait je om en loopt door. *Ik heb Alex, ik heb Elisa,* (if: $glitchesgevonden > 2)[ *binnenkort een smak geld op de rekening en* ](else:)[ *binnenkort wat meer geld op de rekening en waarschijnlijk* ] *uitzicht op een uitdagende baan. Wat wil ik nog meer? Ik hoef niet te weten hoe alles zit.* (display: "EindeBos")
Hij negeert je en rent door. *Dit kan ik niet over mijn kant laten gaan. Er is iets met hem.* (display: "Ga achter hem aan.")
De bol zegt niets terug. *Natuurlijk niet.* Je kijkt achterom. Er is niemand in de buurt. *Wat zouden ze wel niet denken als ze me zo zagen zitten, op mijn hurken in gesprek met een glazen bol?* Je staat op.
[[Neem de bol mee naar huis.]]
[[Laat de bol achter en ga naar huis.|Negeer het gevoel en loop naar huis.2]]
Met de eerste stappen die je zet op de natte bladeren, terug naar het pad, bekruipt je het gevoel iets belangrijks te zijn vergeten, alsof de bol een geheim bevat. Je draait je om en kijkt ernaar.
[['Hallo bol?']]
[[Negeer het gevoel en loop naar huis.|Negeer het gevoel en loop naar huis.2]]
Je voeten brengen je op de automatische piloot terug naar het brede pad aan de rand van het bos. De zon verdwijnt achter een wolk en het bos verliest zijn kleurigheid. Nu je uit de invloedssfeer van de bol bent, ben je opgelucht, alsof je een moeilijk examen achter de rug hebt en het met hakken over de sloot gehaald hebt. Sinds je in de simulaties bent geweest heb je het gevoel dat achter elke deur een avontuur ligt, achter elke beslissing de ontdekking van een geheim. Er gebeurt zoveel dat je niet kan verklaren, dat je niet wil verklaren, waar je niet eens over wil beginnen na te denken. *Waarom zou ik eigenlijk ook? Het probleem is dat ik de geheimen opzoek.* Je draait je om en loopt door. *Ik heb Alex, ik heb Elisa,* (if: $glitchesgevonden > 2)[ *binnenkort een smak geld op de rekening en* ](else:)[ *binnenkort wat meer geld op de rekening en waarschijnlijk* ] *uitzicht op een uitdagende baan. Wat wil ik nog meer? Ik hoef niet te weten hoe alles zit.* (display: "EindeBos")
De bol is niet zwaar, maar zo onhandig groot dat je het al na een paar minuten lopen in je schouders begint te voelen. *En ik ben het bos nog niet eens uit.* Je legt de bol op de grond, zorgt dat hij niet weg kan rollen en strekt je uit. *Wat wil ik er eigenlijk mee thuis? Ik kan zeggen dat ik het hebt gekocht in de stad bij een van die winkels waar ze stenen verkopen die je van je migraine verlossen, maar wil ik het echt in huis? Misschien moet ik het maar hier laten.* Je kijkt omlaag. De bol is weg. Je draait een rondje, maar er is niets blauws in het eindeloze bruin. *Heb ik het me verbeeld? Hoe kun je je zoiets nou verbeelden?* De zon verdwijnt achter een wolk en het bos verliest zijn kleurigheid. *Het bos is onnatuurlijk leeg eigenlijk. Normaal lopen de hondenbezitters het plat.* Je kijkt nog één keer naar waar je dacht dat de bol zou moeten liggen. Er is niet eens een deuk in de bladerlaag. Er gebeurt zoveel dat je niet kan verklaren, dat je niet wil verklaren, waar je niet eens over wil beginnen na te denken. *Waarom zou ik eigenlijk ook? Het probleem is dat ik de geheimen opzoek.* Je draait je om en loopt door. *Ik heb Alex, ik heb Elisa,* (if: $glitchesgevonden > 2)[ *binnenkort een smak geld op de rekening en* ](else:)[ *binnenkort wat meer geld op de rekening en waarschijnlijk* ] *uitzicht op een uitdagende baan. Wat wil ik nog meer? Ik hoef niet te weten hoe alles zit.* (display: "EindeBos")
Tegen de tijd dat jullie terug zijn, ben je zo moe van alle vragen en indrukken dat je je het liefste in je kamer terug zou trekken, maar Antonius staat erop dat je zijn bibliotheek bekijkt.
'Hier komt nooit iemand die zich voor dit soort dingen interesseert.' Hij is zo vrolijk in vergelijking met zo-even dat je het hart niet hebt te zeggen dat het jou ook niet bijzonder interesseert.
[[Blader door de boeken.]]
[[Bekijk de titels.]]
Leida trekt haar wenkbrauw op.
'En dat terwijl je vader zo'n uitstekend schilder was.'
Je slikt, voelt je wangen rood worden. *Natuurlijk, domme zet. Vrouwen in deze tijd krijgen maar zelden de kans iets te bereiken.* De butler redt je.
'Laat de schilder rustig eten. Dan kan hij zich straks volledig focussen op het portret van de heer des huizes en zijn dochter.'
[['Waar is de heer des huizes eigenlijk?']]
[['Ik zou graag gelijk na het ontbijt beginnen.']]
*Dat zei de butler toch?* Leida knikt.
'Dus toch iets te vertellen. Ga door.' *Ga door?* Je slikt. *Wat kan ik verder nog zeggen? Ik heb geen idee waarom.* De butler redt je.
'Laat de schilder rustig eten. Dan kan hij zich straks volledig focussen op het portret van de heer des huizes en zijn dochter.'
[['Waar is de heer des huizes eigenlijk?']]
[['Ik zou graag gelijk na het ontbijt beginnen.']]
Leida knikt.
'Dus toch iets te vertellen. Ga door.' *Ga door?* Je slikt. *Wat kan ik verder nog zeggen? Wat weet ik over dit personage? Deze tijd?* De butler redt je.
'Laat de schilder rustig eten. Dan kan hij zich straks volledig focussen op het portret van de heer des huizes en zijn dochter.'
[['Waar is de heer des huizes eigenlijk?']]
[['Ik zou graag gelijk na het ontbijt beginnen.']]
*Een interactieve novelle. Dit moet goed zijn. Of niet. Straks is het een verkapte dating sim of zit het echt nog vol met fouten. Het is niet voor niets een bètaversie.* Je leunt achterover en staart naar het scherm. *Nou ja, ik kan het altijd vijf minuten spelen. Als het niets is sluit ik het af.*
(textcolor: "#94C11E")[ [[Begin de simulatie.]] ]
Het begin van de simulatie is gehuld in regen. De omgeving is lastig te herkennen. Gebouwen, straten, parken allemaal hetzelfde gemaakt door het grijze weer. Een jonge vrouw loopt snel over straat. *Zou zij de hoofdpersoon zijn?* Ze heeft haar duimen achter de banden van haar rugzak gestoken en loopt met gebogen hoofd tegen het stromende water in. Ze kijkt omhoog en duikt een portiek in. Een man komt op een brommer langs, een zolderraam wordt te laat dichtgeklapt. De regen stopt. De vrouw komt weer tevoorschijn. Er valt nog naregen uit de bomen, verder niets.
Twee straten verder is een schoolgebouw. Ze blijft ervoor staan, lijkt even te twijfelen en duwt dan het metalen poortje naar het plein open. Ze begroet wat andere volwassenen die bij het poortje staan. Je bent te ver emotioneel van hen verwijderd om te kunnen horen wat ze precies zegt. Als je echt het verhaal in wil, zul je je moeten leren vereenzelvigen met een personage. *Die vrouw... net geen meisje meer. Een kijkje in haar leven nemen? Ja, waarom niet?*
(textcolor: "#94C11E")[ [[Kruip in de huid van de jonge vrouw.|h1effect]] ]
Nat haar plakt tegen je voorhoofd en de zijkant van je wang. Je schouders steken van de rugzak die zwaar op ze leunt. *Het is gelukt. Ik zit middenin het verhaal.* Nog een paar stappen en je bent bij de andere ouders van Elisa's klas. Ze laten een gat in de kring vallen, maar kijken je niet aan, zeggen niet eens hallo.
[['Hallo.'|StartGame11]]
(live:1s)[(transition: "dissolve")[<img src="http://i.imgur.com/kPhZSPU.jpg" class="background">](set: ?passage to "
<div class='container'></div>")
(click: ?passage)[(goto: "Startstart")]|passage>[](stop:)]
'Ja.' Ze gaat in kleermakerszit voor de brievenbus zitten. 'Ik ben supergoed in testen.' Je slaat de pagina om en leest het eerste onderdeel van de training voor.
'Zoek de glitch, het personage dat beseft dat hij in een verhaal zit. Spel 1.' *Zie je wel. Spel, ze zeggen het zelf.* 'Je probeert bij een schatkist te komen, maar er zitten spleten in de grond en op strategische plekken zijn blokkades neergezet. In de beboste achtergrond stampt een gigantisch zwijn rond. Boven je hoofd cirkelt een aasgier. Elke keer dat je in een ravijn valt, duikt hij omlaag en pikt je lijk aan stukken.
"Het zwijn is een goede meester," zegt hij tussen twee happen door. Hij pikt je strot open en sluit zijn ogen genietend. Net als je op het punt staat het spel nog een keer op te starten, plaatst het zwijn een blok op het startpunt. Je zit vast in het blok en kan geen kant meer op.
De glitch is:
(link: "[A]")[(set: $test to it + 1)(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.21")] Het zwijn.
(link: "[B]")[(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.21")] De aasgier.'
Elisa glimlacht.
'Die is makkelijk. Het is natuurlijk het zwijn, want de gier is veel te dom.'
'Liechtenstein heeft een oorlog ontketend op het vasteland van Europa. Je wil vluchten naar Engeland, waar een dochter van je woont. Je dochter zegt je niet in huis te willen, maar je besluit het er toch op te wagen.
In Frankrijk probeer je met de trein de tunnel door te gaan, maar je wordt gesnapt door een Liechtensteinse soldaat en in de gevangenis gegooid. Je weet te ontsnappen en probeert het nog eens, nu met een speedboot. Dezelfde Liechtensteinse soldaat (je herkent hem aan zijn snor) schiet een gat in de romp en de boot zinkt. Je weet een heel eind te komen, omdat je goed kan zwemmen, maar als het vasteland van Engeland net in zicht is, zie je dat de soldaat bovenop een klif zit te wachten. Hij legt zijn geweer aan en schiet je door je hoofd.
Je lijk spoelt een dag later aan op een Engels strand. Een kort artikel halverwege de krant. Je dochter is opgelucht als ze het leest.' *Wat een raar, luguber verhaal.* Je werpt een snelle blik op Elisa. *Maar het lijkt haar niets te doen gelukkig.*
'De glitch is:
(link: "[A]")[(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.31")] Je dochter.
(link: "[B]")[(set: $test to it + 1)(goto: "Bekijk je antwoorden op de tests.31")] De soldaat.'
Elisa krabt wat chocola tussen haar tanden vandaan.
'De dochter? Nee, de soldaat. Duidelijk de soldaat.' *Ze is inderdaad erg goed in tests. Waarom doet ze het dan zo slecht op school? Moet ze nog steeds wennen? Of zou ze worden gepest?* 'Volgende test, mama.'
'Je komt erachter dat je verleden en je toekomst zijn gestolen door een bedrijf. Je gaat naar het hoofdkantoor, samen met twee mensen met hetzelfde probleem: een dokter en een uitsmijter.
Op verschillende computers vind je delen van elkaars leven. Je kunt op elke verdieping slechts één afdeling bekijken. De eerste verdieping bevat de afdelingen: "vroegste herinneringen" en "beroep", de tweede "seksualiteit" en "nachtmerries", de derde "toekomstdromen". De vierde verdieping bevat de centrale database, een supercomputer.
Op de eerste verdieping vraagt de dokter of je er wel eens spijt van hebt dat je ICT'er bent geworden. Op de tweede verdieping blijft de dokter uitzonderlijk lang hangen bij nachtmerries. Op de derde verdieping vraagt de uitsmijter of je bang was om uit de kast te komen.' *Elisa weet niet eens wat dat is.* 'Op de vierde wil de uitsmijter omkeren. De dokter haalt hem over toch verder te gaan. De uitsmijter wordt geëlektrocuteerd als jullie proberen de supercomputer stuk te maken.
De glitch is:
(link: "[A]")[(goto: "Brief op bus.1")] De dokter.
(link: "[B]")[(set: $test to it + 1)(goto: "Brief op bus.1")] De uitsmijter.'
Elisa schurkt haar hoofd tegen de brievenbus aan.
'Sorry mama, ik weet het niet.'
'Om te kopen? Nee. Maar er is wel iets anders.' Ze zet een stap dichterbij. Je kunt nu het kippenvel op haar bovenarmen zien. 'Hij is als de dood voor water. Eén druppel en...' ze knipt in haar vingers. 'Hij valt flauw.'
[['Bedankt voor de informatie.']]
[['Is dat niet immoreel?'|'Is dat niet een beetje immoreel?']]
Mischa kijkt niet op als je op de ruit klopt.
'Ik heb toch al gezegd dat je om vijf uur terug kan komen.' Hij heeft een toren gebouwd van potloden, van de langste, nog nieuwe kleurpotloden tot de kleinste afgekloven Ikeapotloodjes. Met zijn tong half uit zijn mond probeert hij nu het dakje af te maken.
[[Richt de fles op hem.]]
[['Wat is het wachtwoord?'|'Kijk eens wat ik hier heb.']]
De act is indrukwekkend. *Iets te indrukwekkend.* Je kunt je ogen niet afhouden van Eppo die vanaf de zijkant intens naar de acts kijkt en alles duidelijk net iets meer flair geeft, een sprankje magie. De minotaurus wordt overspoeld door spinnen zo groot als mensen en met gloeiende rode ogen, Mischa houdt – duidelijk tot zijn eigen verbazing – tientallen potloden tegelijk hoog en de man met de twee gezichten doet een trapezeact waarbij zijn capriolen soms in slow motion lijken te worden afgespeeld. *Waar heeft Eppo die krachten vandaan? Zou ik ook zulke krachten hebben?* Je kijkt naar je handen.
[['Maak mijn handen groen.']]
[['Laat mijn nagels groeien.'|'Maak mijn handen groen.']]
Je handen zien er nog precies zo uit. *Hoe kan dat? Wat doe ik verkeerd?* Je kijkt naar Regina. Ze kijkt ingespannen naar de zoveelste act. Het is iets met licht. Lasers.
Je moet in slaap gevallen zijn, ergens halverwege Eppo's eigen act waarin hij de piste opvult met water en de golven omvormt tot fantastische watermonsters, want Regina schudt aan je schouder en het is koud. De avond is gevallen. Regina's haar en het zweet op haar voorhoofd glinsteren in het diepgele licht.
'We zijn aan de beurt.' Ze is bleek.
[['Ik ben er klaar voor.'|'Ik ben er klaar voor.'2]]
[['Ik doe het niet.']]
'Mama,' zegt Elisa als ze in bed ligt. 'Gaan wij ook naar Disneyland?' Je streelt haar over haar haar. *Disneyland? Wil ze dat serieus? (if: $glitcheppo is true)[ Maar waarom eigenlijk niet? We hebben er binnenkort geld voor. ](else:)[ Hoe ga ik haar zeggen dat we geen geld hebben voor dat soort dingen? Dat we nooit geld zullen hebben voor dat soort dingen? ]* 'Evert was bij een film en er was een man die de film in ging. En hij had een lolly bij zich die wel zo groot was.' Ze houdt haar handen bij de zijkanten van haar hoofd.
[['Als je het in de zomervakantie nog wilt.']]
[['Misschien ooit.']]
Elisa glimlacht en draait zich op haar zij. Je geeft haar een kus op haar wang en doet het licht uit. In het halfduister kijk je naar haar stille gestalte. (if: $glitcheppo is true)[ *Het voelt zo goed om ja te kunnen zeggen op zoiets.* ](else:)[ *Ze is het tegen die tijd vast vergeten.* ]
[[Ga zelf ook naar bed.]]
'Dat zei je ook over de Efteling.' Elisa draait zich op haar zij van je af. Je streelt over haar wang en doet het licht dan uit. In het halfduister kijk je naar haar stille gestalte. (if: $glitcheppo is true)[ *Had ik ja moeten zeggen?* ](else:)[ *Had ik maar de luxe om ja te zeggen op zoiets.* ]
[[Ga zelf ook naar bed.]]
Je stort op bed. Beneden wordt gelachen op tv. Je gaat op Alex' kant liggen en snuift zijn geur op. Je hand stoot tegen iets hards onder zijn kussen. Een map.
[[Bekijk de map.]]
[[Ga slapen.]]
"De vrijheid van het willen moet dus daaruit bestaan dat men zonder reden, zonder motief iets kan willen? Maar wat is willen anders dan een reden hebben, dit liever te willen dan dat? Zonder reden, zonder motief iets willen, heet iets te willen zonder het te willen. Met het begrip willen is het motief onlosmakelijk verbonden. Zonder een duidelijk motief is de wil een leeg vermogen: alleen door het motief wordt het actief en reëel. Het klopt dus dat de menselijke wil in zoverre niet 'vrij' is, omdat zijn richting altijd door het sterkste motief bepaald wordt. Maar het moet aan de andere kant toegegeven worden dat het absurd is deze 'onvrijheid' onder een denkbare 'vrijheid' van het willen te plaatsen, welke daaruit bestaat te kunnen willen wat men niet wil." De betekenis van de woorden dringt niet meer tot je door. (display: "Slapen1")
'Armando is stom.' Ze pakt haar mooiste schelp, een feloranje met witte lijnen langs de windingen, en stopt hem in het borstzakje van haar vest. 'Ik laat niemand aan mijn schelpen zitten.' Ze springt overeind en rent voor je uit naar beneden. (if: (history:) contains "Pak Elisa's tas.")[ Je helpt haar haar schoenen strikken en zet haar dan achterop de fiets. ](else:)[ Je stopt nog snel wat energierepen in haar tas, *beter een slechte lunch, dan helemaal geen*, en zet haar dan achterop de fiets. ]
[[Race naar school.|Raad1]]
Ze trekt een pruillip en laat haar hoofd hangen. *Dat werkt vast goed bij Alex.* Ze pakt haar mooiste schelp, een feloranje met witte lijnen langs de windingen, en stopt hem in het borstzakje van haar vest.
'Als Armando mijn schelpen aanraakt, dan sla ik hem.' Ze springt overeind en rent voor je uit naar beneden. *Zei ze dat nou echt?* (if: (history:) contains "Pak Elisa's tas.")[ Je helpt haar haar schoenen strikken en zet haar dan achterop de fiets. ](else:)[ Je stopt nog snel wat energierepen in haar tas, *beter een slechte lunch, dan helemaal geen*, en zet haar dan achterop de fiets. ]
[[Race naar school.|Raad1]]
Bij de voordeur glij je bijna uit over de enveloppen. Je bukt en raapt ze op. Allemaal voor jou. *Het zijn toch afwijzingen.* Je gooit ze in de prullenbak. *Niet meer. Nooit meer. Zal ik het aan Alex vertellen? Dan voelt hij zich misschien minder zenuwachtig over ontslagen worden. Of ze lezen morgen de brief en besluiten om toch nee te zeggen. "...onvoldoende kwaliteiten. ...andere kandidaten... uw begrip..." Het is altijd nee. Nee, nee, nee. Een keer ja? Na zes jaar eindelijk een keer ja?*
[[Wacht op het antwoord op je brief.|Avond1]]
'Waarom, $naam?' Alex schraapt zijn keel. 'Waarom moet je zo nodig naar dat werk van je toe?'
(if: $glitchesgevonden is 2)[ [['Daar ben ik belangrijk.']]
[['Het is werk, meer niet.']] ](else:)[ [['Ik voel me er thuis.']]
[['Jij begrijpt het toch niet.']] ]
*Ik heb een taak, een missie.*
(display: "ElisaHond")
*Is dat waar? Voel ik niets bij de simulaties?*
(display: "ElisaHond")
*Dat is het. Ik voel me daar deel van iets groters.*
(display: "ElisaHond")
*Jij begrijpt niet hoeveel kleurrijker, hoeveel levender die werelden zijn.*
(display: "ElisaHond")
'$naam.' Alex komt de keuken binnen. 'Als ik de lunch klaarmaak, breng jij Elisa dan naar school? Ik ben echt toe aan een dutje.' Hij gaapt omstandig.
[['Oké, is goed.']]
[['Ik ben ook wel toe aan een dutje.']]
'Top.' Hij opent de broodtrommel en begint iets onsamenhangends te fluiten.
[[Wacht op de lunch.]]
Alex zet een hand in zijn zij.
'Je hebt toch zogenaamd vierentwintig uur op je kamer gezeten? Volgens mij moet jij juist even de benen strekken.'
[['Je hebt gelijk.'|'Oké, is goed.']]
[['Wil je me weghebben of zo?'|'Wil je me weghebben ofzo?']]
'Ja, mijn minnares komt zo langs.' Hij slaat zijn armen over elkaar. 'Wat denk je zelf.'
[['Oké, oké, ik breng Elisa naar school.'|'Oké, is goed.']]
[['Doe niet zo flauw.']]
Elisa praat over Disneyland en wat daar allemaal te doen is. De enige geluiden die Alex en jij maken zijn gesmak, het geroffel van jullie vingers en af en toe een pot die over de tafel schuift. Je smeert je derde boterham met margarine. De telefoon gaat. Elisa hapert midden in een zin over het hotel.
'Niet opnemen,' zegt Alex.
[['Maar wat als het voor mij is?']]
[['Je wordt ontslagen.'|'Je gaat ontslagen worden.']]
Hij legt zijn hand tegen je wang.
'Het is een grapje, dat snap je toch. Maar alsjeblieft, $naam. Meer vraag ik je niet. Doe het omdat je van me houdt.' Hij kijkt naar de grond. 'Hou je van me?'
[['Natuurlijk hou ik van je.']]
[['Nee, ik ga niet.']]
Een waterig glimlachje.
'Oké. Dan doe je het dus?'
[['Oké, omdat jij het vraagt.'|'Oké, is goed.']]
[['Nee, ik doe het niet.'|'Nee, ik ga niet.']]
Hij laat zijn schouders hangen.
'Oké.' Hij draait zich om en opent de broodtrommel. De klep klapt hard tegen de muur.
[[Wacht op de lunch.]]
De deurbel gaat. Bijna meteen wordt er ook op het raam geklopt. *Papa.* Alex veegt zijn mond af en zwaait.
'Hij is vroeg.'
[['Had je niet even kunnen zeggen dat hij kwam?']]
[[Doe de deur open.|Doe de deur open.2]]
(if: (history:) contains "Schrijf Alex een briefje.")[ Hij haalt zijn schouders op en gaat dan de gang in om de deur open te doen. ](else:)[ Hij werpt je een donkere blik toe en gaat dan de gang in om de deur open te doen. ]
'Alex, jong, nog altijd even mager.' Je vader walst de kamer binnen, Alex in zijn kielzog.
'Opa.' Elisa kan haar stoel niet uit. Ze strekt haar armen naar hem uit. Je vader geeft haar een knuffel.
'Leida. Lisa. Elisa, bedoel ik. Grote meid.'
[['Leida?'|'Leyda?']]
[['Hallo papa, hoe is het?'|'Hallo, papa, hoe is het?']]
'$naam.' Je vader geeft je een knuffel. 'Wij moeten zo eens goed praten, wij.'
Hij walst de woonkamer binnen.
'Alex, jong,' roept hij uit. 'Nog altijd even mager.' Alex mompelt iets terug. Je komt de kamer in.
'Opa.' Elisa kan haar stoel niet uit. Ze strekt haar armen naar hem uit. Je vader geeft haar een knuffel.
'Leida. Lisa. Elisa, bedoel ik. Grote meid.'
[['Leida?'|'Leyda?']]
[['Hoe gaat het papa?'|'Hallo, papa, hoe is het?']]
(set: $hints to it +1)Je vader kijkt op.
'Even in de war. Kan gebeuren hè. Leida is een normalere naam hè?' Hij glimlacht naar Elisa. Zij slaat haar armen over elkaar. *Een normalere naam? Wie kent hij dan die Leida heet?* Je vader komt op je af. 'Maar is dat nu echt waar je het over wil hebben? (display: "HoeIsHet")
'Ach ja, ik mag niet klagen hè? Los van mijn rug, mijn vrouw en mijn kind.' Hij komt op je af. 'Maar is dat nu echt waar je het over wil hebben? (display: "HoeIsHet")
Hoe is het met jou?' Hij legt zijn handen op je schouders. 'En ik dacht dat ik er moe uitzie. Kijk die wallen, Alex.'
'Ik zie ze,' zegt Alex droogjes. Je vader laat je los en buigt zich naar Elisa toe.
'Drie keer raden wat opa bij heeft.'
Elisa veert op.
'Taart.'
Je vader legt een vinger tegen zijn lippen.
'Ssst, straks moeten we delen.'
Je kijkt naar de klok. (if: (history:) contains "'Oké, is goed.'")[ *Elisa moet naar school. Een goed excuus om weg te glippen.* ](else:)[ *Bijna schooltijd. Een goed excuus om weg te glippen en Alex zal blij zijn. Ik had gelijk ja moeten zeggen.* ]
[['We moeten gaan, Elisa.']]
[['Neem maar een stukje mee voor op school.']]
Je staat op. Alex knikt.
'Taart-to-go is ook heel lekker.'
Je vaders lippen verstrakken.
'Wat een familie. Vlucht de deur uit voor visite en neemt het lekkers mee.' Hij knipoogt naar Elisa. 'Dat doe jij later anders hè?'
'Waar is de taart?' is haar antwoord. *Dit is nu mijn leven. Een stel kibbelende idioten.*
[['We gaan.'|'Neem maar een stukje mee dan.']]
[['Ik ben straks weer terug papa, voor mijn stukje.'|'Neem maar een stukje mee dan.']]
'Maar taart.' Ze trekt een pruillip.
'Taart-to-go is ook heel lekker,' brengt Alex in. Je vaders lippen verstrakken.
'Wat een familie. Vlucht de deur uit voor visite en neemt het lekkers mee.' Hij knipoogt naar Elisa. 'Dat doe jij later anders hè?'
'Waar is de taart?' is haar antwoord. *Dit is nu mijn leven. Een stel kibbelende idioten.*
[['We gaan.']]
[['Neem maar een stukje mee dan.']]
'Tot straks dan,' roept je vader vlak voor de deur achter jullie dichtvalt. Elisa, zonder taart, zegt niets.
[[Ga naar school.]]
'Tot straks dan,' roept je vader vlak voor de deur achter jullie dichtvalt. Elisa houdt haar rugzak met de taart erin voor zich als een kostbare schat die ze niet uit het oog mag verliezen.
[[Ga naar school.]]
Het gesprek valt stil als je de woonkamer binnenkomt. *Zouden ze de stoom kunnen zien die uit mijn oren komt?*
'Meis,' zegt je vader. 'We moeten praten.' Hij zit naast Alex, gebroederlijk, twee koppen koffie voor hen en twee lege schoteltjes op tafel. Alex bestudeert zijn koffie. 'Alex zegt dat je geen oog meer hebt voor je gezin, dat je Lei... Elisa zo op het plein laat staan, (if: $hints > 1)[ dat je de realiteit in de war brengt met de spellen die je speelt, ](else:)[ dat je geobsedeerd bent, ] dat het je niet interesseert dat je een dag in de lucht bent opgelost, dat je nog nooit niet zo hebt gedaan. Hij wil dat je ermee kapt, snap je?'
[['Klopt dat, Alex?']]
[['Heeft hij zelf geen tong?']]
(set: $vrede to it +1)Alex knikt en nipt van zijn koffie.
'Je moet ermee (if: (history:) contains "Hang op.")[ stoppen. Je laat ons in de steek, je laat je vader in de steek, je laat iedereen in de steek.' ](else:)[ stoppen.' ]
[['Waarom is iedereen tegen mij?']]
[['Jullie begrijpen niet hoe belangrijk dit is.']]
'Jawel,' zegt je vader. 'Maar je neemt nooit niks van hem aan, dus hij dacht misschien wel van je (if: (history:) contains "Hang op.")[ oudeheer. Al heb je blijkbaar niet genoeg respect om een gesprek met me uit te zitten tot het eind.'](else:)[ oudeheer.' ] Alex nipt van zijn koffie.
[['Waarom is iedereen tegen mij?']]
[['Jullie begrijpen niet hoe belangrijk dit is.']]
Alex kijkt op.
'Omdat je jezelf boven je gezin stelt?'
[['Ik doe het juist voor ons als gezin.']]
[['Mag dat ook een keer?']]
(set: $vrede to it +1)Alex kijkt op.
'Belangrijker dan wij?'
[['Ik doe het juist voor ons als gezin.']]
[['Mag ik een keer iets voor mezelf doen?|'Mag dat ook een keer?']]
(set: $vrede to it +1)'Geld?' Alex slurpt van zijn koffie. 'We doen het toch prima zo?' (if: $glitchesgevonden is 1)[ *Nou ja, geld. Alleen als ik de proefperiode haal, wat helemaal niet zo zeker is.* Je kijkt naar de grond. ](if: $glitchesgevonden is 0)[ *Nou ja, geld. Alleen als ik de proefperiode haal, wat niet gaat gebeuren.* Je kijkt naar de grond. ]
[['Elisa verdient meer.']]
[['Met één kostwinner die niet naar zijn werk gaat?']]
'Nee,' zeggen je vader en Alex tegelijk. 'Niet ten koste van het gezin,' vult Alex aan.
[['Seksisten.'|'Seksist.']]
[['Het hoeft niet ten koste van het gezin te gaan.']]
(set: $vrede to it +1) 'Klopt,' zegt Alex. 'En ik wil haar ook wel naar alle dure, ongeïnspireerde pretparken brengen waar haar klasgenootjes heengaan, maar wat ze vooral verdient,' hij haalt een diepe ademteug, 'is een moeder die voor haar zorgt.'
[['Seksist.']]
[['Ik kan het combineren, echt waar.']]
'Wat?' Je vader draait zich naar Alex toe. (if: (history:) contains "'Je bent al dagen niet op je werk geweest.'")[ Alex grimast.
'Dat is anders.' ](else:)[ Alex wordt rood.
'Hoe weet jij dat? En dat is anders.' ]
[['Hoe is het anders?']]
[['Met jou valt niet te praten.']]
Alex balt zijn vuist.
'Gooi het nou niet over die boeg.'
Je vader legt zijn hand op Alex' vuist.
'Rustig, ze heeft een punt daar.'
'Helemaal niet.' Alex priemt zijn wijsvinger naar je. 'Zij laat haar kind op het schoolplein staan, ik niet. Dat heeft niks te maken met of ze een vrouw is of niet.'
[['Je hebt gelijk.']]
[['Met jou valt niet te praten.']]
(set: $vrede to it +1) Alex tikt tegen zijn kopje aan.
'Dat wil ik graag geloven, $naam. Maar ik zie niet hoe.'
[['Ik kan het combineren, echt waar.']]
[['Met jou valt niet te praten.']]
(if: $vrede > 2)[ Alex zakt in. Hij pakt zijn kopje en giet de koffie in één keer naar binnen.
'Ze heeft gelijk,' zegt hij. 'Ik ben de slechte vader, zo is het.' Hij lacht. 'Ga maar. Ga maar naar je simulatie. Zoek iemand anders. Leef je uit.' Er staan tranen in zijn ogen. Hij staat op en vlucht achter het kralengordijn. Je vader staat ook op.
'Ik praat wel met hem. Jij hebt werk te doen, of niet soms?'
[[Ga aan het werk.]] ](else:)[ Alex pakt zijn kopje en giet de koffie in één keer naar binnen.
'Ze heeft gelijk,' zegt hij. 'Wat een blinde kip ben ik. Natuurlijk. Ik ben de slechte vader. Natuurlijk, zo is het.'
'Alex,' zegt je vader zacht. 'Dit heeft geen zin.'
'Het heeft wel zin. Ze moet die zelfvoldane grijns een keer van haar gezicht vegen.' Alex staat op en smijt het kopje naar je toe. Het spat in scherven bij je voeten. 'Ik heb er verdomme genoeg van.'
[[Vlucht weg.]] ]
(if: $vrede > 2)[ 'Met jou ook niet.' Alex' voorhoofd is één grote frons. 'Waarom wil je er ook zo graag naartoe? Wie is het die je daar neukt?' Je vader kucht. 'Want dat is het toch?' Hij wuift met zijn hand. 'Ga dan. Ga maar naar je liefje.' Hij staat op en beent naar de keuken. Je vader staat ook op.
'Ik praat wel met hem. Jij hebt werk te doen, of niet soms?'
[[Ga aan het werk.]] ](else:)[ 'Genoeg.' Alex staat op. *Waarom kijkt hij zo?* Zijn kopje rolt van tafel en valt stuk. Hij trapt naar de scherven. 'En nu veeg je die zelfvoldane grijns van je gezicht.' Je zet een stap naar achteren. Je vader maakt een piepend geluidje. Alex schiet naar voren.
[[Vlucht weg.]] ]
(if: $vrede > 2)[ Alex opent zijn mond en sluit hem dan weer. Hij wrijft over zijn gezicht.
'Ik wil geloven dat het allemaal goed komt, $naam. Dat je gelijk hebt en dat je grof geld gaat verdienen. Dat we ons gezin bij elkaar kunnen houden.' Hij masseert zijn slapen. 'Maar ik weet het niet meer. Ik weet het gewoon niet meer.'
Je vader legt een hand op zijn schouder.
'Misschien moet ze nog een laatste kans krijgen.'
'Misschien.' Alex kijkt naar je. 'Ga dan. Voor we weer ruzie gaan maken.'
[[Ga aan het werk.]] ](else:)[ 'Gelijk,' zegt Alex met een hoge stem. 'Gelijk.' Hij maakt een gebaar en stoot zijn kopje om. De koffie stroomt over tafel. 'Jij wringt je in allerlei bochten om je zin te krijgen.' Hij staat op. 'Maar ik heb er genoeg van. Genoeg.'
'Alex,' zegt je vader zacht. 'Dit heeft geen zin.'
'Het heeft wel zin. Ze moet die zelfvoldane grijns een keer van haar gezicht vegen.' Alex staat op en smijt het lege kopje naar je toe. Het spat in scherven uiteen bij je voeten. 'Ik heb er verdomme genoeg van.'
[[Vlucht weg.]] ]
(if: $vrede > 2)[ Alex likt zijn lippen.
(if: $naam is "Desi")[ 'Dees,' ](else:)[ 'Sem,' ] zegt je vader. 'Nee, laat maar.' Hij kijkt omlaag naar zijn handen.
'Ga dan,' zegt Alex. 'Bewijs het ons.' Hij giet zijn koffie in één teug naar binnen en zet de kop hard op tafel terug.
[[Ga aan het werk.]] ](else:)[(if: $naam is "Desi")[ 'Dees.' ](else:)[ 'Sem.' ] Je vader vouwt zijn handen samen en buigt naar voren. 'Maak niet dezelfde fouten als je moeder deed.'
[['Je hebt gelijk.']]
[['Met jou valt niet te praten.']] ]
Boven draai je de helm om en om tussen je vingers. Je drukt je oor er tegenaan. Zacht gesuis. *Verdwijn ik hiermee echt? Maar hoe dan?* Je bekijkt de binnenkant. *Hetzelfde gladde oppervlak.* De stemmen van Alex en je vader komen door de vloer. Alex praat hard, maar het geluid is dof. De woorden zijn net niets verstaanbaar. Je zet de helm op. De stemmen beneden zijn in één keer weg. Je bent terug in de donkere ruimte. Even ben je helemaal alleen. (display: "Goednaam")
Je sprint de trap op, de slaapkamer in en smijt de deur achter je dicht. *Geen uitgang.* Alex komt langzaam de trap op. Zijn voeten komen zwaar neer. *De helm.* Je grijpt in de sokkenla. *Verdwijn ik hiermee?* De deur gaat open. Alex' rode hoofd verschijnt in de opening. Je zet de helm op. De kamer, Alex, alles is in één keer weg. Je bent terug in de donkere ruimte. *Een klap. Nu komt de klap.* Maar er komt geen klap. (display: "Goednaam")
(textcolor: "#94C11E")[ (link: "Begin verhaal.")[(set: $savefunctie to true)(goto: "Startstart1")]
(link: "Ga verder met opgeslagen verhaal.")[(set: $savefunctie to true)(loadgame: "A")]]
voor oom Meeuw
omdat je wel degelijk hebt bestaan
(live: 3s)[(goto: "StartGame1")]
*Ik ben weg. Weg. Hoefde ik maar nooit meer terug.*
'Goed, $naam,' zegt de stem. 'Je weet nu wel hoe het werkt. Het volgende verhaal vertelt zichzelf. Laat je gewoon leiden door je instinct, dan weet ik zeker dat je de glitch zonder problemen zal vinden. Veel succes.'
(link: "Verder.")[(goto: "WELKOMINSPEL3A")]
'Hè,' zegt ze. 'Ik wilde die fles wijn echt graag. Heb je de glitch wel gevonden?'
[['Eppo is de glitch.']]
[['Nee, ik weet niet wie de glitch is.']]
'Fantastisch. Dan is de fles wijn voor mij. Goed gedaan. En voor ik het vergeet. Heb je de glitch gevonden?'
[['Eppo is de glitch.']]
[['Nee, ik weet niet wie de glitch is.']]
{
(print: "<script>$('html').removeClass(\)</script>")
(if: (passage:)'s tags's length > 0)[
(print: "<script>$('html').addClass('" + (passage:)'s tags.join(' ') + "'\)</script>")
]
}
(if: $glitch is true)[(goto: "NaarBuiten")](if: $glitch is false)[(goto: "Hoofdstuk7GlitchFalse")]
(live: 0.1s)[(goto: "h1effect2") ]
(live: 0.1s)[(goto: "h1effect3")]
Een ogenblik geduld. Homunculus 0.9 wordt geladen.
(live: 2s)[ Verbeelding: aan ]
(live: 3s)[ Hoofdpersoon: aan ]
(live: 4s)[ Antagonisten: aan ]
(live: 5s)[ Parallelle universums: aan ]
(live: 6s)[ Intertekstualiteit: aan ]
(live: 7s)[ Meta-niveau: aan ]
(live: 8s)[ Clichés: uit ]
(live: 10s)[ Error bij uitschakelen clichés. ]
(live: 12s)[ Herinitialisatie clichés. ]
(live: 14s)[ (if: Me's "preloadedImages" is 8)[ (goto: "DeGlitch")(stop:) ](else:)[ (goto: "Laadfail")(stop:) ]]
Je zet de telefoon terug in zijn houder en drukt op de knop naast het knipperlicht. Een scherpe vrouwenstem schalt je toe. *Eindelijk.*
'Hallo mevrouw de Lange. We hebben uw antwoorden ontvangen en daarmee is de training voltooid.' Je hart schiet in je keel. 'Meer instructies volgen per e-mail.'
[[Zet een kop thee.]]
[[Ga direct naar je kamer.]]
(live: 0.1s)[(goto: "Hoofdstuk1")]
Homunculus 0.9 kan op dit moment niet worden geladen. Wacht op goddelijke interventie of vernieuw de pagina.